Réne De Rey is afgelopen donderdag op 93-jarige leeftijd overleden. De Rey was de oudste nog levende Belgische kampioen in het veld en wist met zijn prestaties de weg te plaveien voor de latere Belgische veldrittoppers.

De Rey was aanvankelijk een begenadigd veldloper, maar besloot vanwege de grotere populariteit toch over te stappen naar de cyclocross. En met succes, want in 1957 kroonde hij zich – in Budingen – voor de eerste keer tot Belgisch kampioen veldrijden. Twee jaar later, in 1959, volgde een tweede Belgische titel in Hoeselt.

De Rey werd in zijn carrière ook vijf keer opgeroepen voor het WK. Zijn beste uitslag behaalde hij in 1957. Voor eigen volk in Edelare reed hij naar een vijfde plaats. De wereldtitel ging dat jaar naar de legendarische Franse veldrijder André Dufraisse, voor Firmin Van Kerrebroeck en Georges Meunier.

Impuls
Réne De Rey groeide eind jaren vijftig en begin jaren zestig – samen met Van Kerrebroeck en Roger De Clercq – uit tot een van de vaandeldragers van het Belgische veldrijden. De opmars van De Rey zorgde voor een heuse veldritimpuls in de streek rond Mechelen, met de veldritten in zijn Battel, Hombeek, Zemst en Humbeek.

Na zijn afscheid als crosser bleef De Rey actief in het veldritwereldje, maar dan als mecanicien van zijn zoon Ludo, die in de jaren tachtig uitgroeide tot een van de beste amateurs. Na het afscheid van zijn zoon, besloot De Rey zich toe te leggen op een andere passie: de duivensport.