Parijs 2024: Voorbeschouwing tijdrit Olympische Spelen voor vrouwen – Hoe ver komt Kopecky?
In 2024 ziet het podium er sowieso volledig anders uit - foto: Cor Vos
zaterdag 27 juli 2024 om 12:00

Parijs 2024: Voorbeschouwing tijdrit Olympische Spelen voor vrouwen – Hoe ver komt Kopecky?

Masochisten aller landen, verenigt u! Vanwege restricties over het aantal deelneemsters per land kunnen zien we niet het volledige internationale gezelschap der allerbeste tijdrijdsters, maar we zien er toch zeer veel aan de start. Het clubje rensters dat ooit het WK Tijdrijden heeft gewonnen is al behoorlijk exclusief, het clubje olympische tijdritkampioenen is zelfs na de editie van 2024 nog op een hand te tellen. Vraag is alleen: wie wordt het? Dygert? Brown? Van Dijk? Of weten rensters als Vollering en Kopecky te verrassen? WielerFlits kijkt vooruit!

Historie


Laatste editie

Een paar dagen eerder ging het tijdens de wegrit mis voor haar (al dacht ze zelf even dat ze ‘m daar al gewonnen had), maar in de tijdrit liet Annemiek van Vleuten er geen twijfel over bestaan. Zij en niemand anders had recht op het goud. Rondom de Fuji Speedway was een traject van 22,1 kilometer uitgestippeld, waarin 423 hoogtemeters overwonnen moesten worden.

Van Vleuten won met bijna een minuut voorsprong. De winnares van het zilver, Marlen Reusser, was de enige die binnen de minuut bleef. Anna van der Breggen pakte net als vijf jaar eerder in Brazilië het brons.


Parcours

Nee, een volledig biljartlaken is het niet, maar het komt er wel bij in de buurt. Het parcours van de olympische tijdrit is er een voor de absolute hardrijders. Neus op de beugel en gassen maar. Dat werk. Vanaf de prachtige Esplanade des Invalides, waar ergens halverwege het startpodium staat opgesteld, is de finish op de Pont Alexandre III zichtbaar. Toch is het niet een paar honderd meter fietsen, maar juist een dikke 32 kilometer alvorens de finish wordt bereikt.

De eerste bocht volgt na circa tweehonderd meter fietsen, daarna hoeven de remmen ruim vier kilometer niet worden aangeraakt. Pas bij de Place de la Bastille, waar een vervelende terugdraaier ligt, is dat het geval. Maar ook daarna wordt het niet veel technischer. Natuurlijk, soms moet er echt even uit een bocht worden geaccelereerd, daar ontkom je niet aan, echter is het toch vooral een kwestie van aerodynamisch zitten en zorgen voor een optimale krachtoverbrenging op de pedalen, teneinde zo snel mogelijk weer aan de finish te komen.

Rensters zullen er geen oog voor hebben, maar in het Bois de Vincennes worden wel enkele monumenten gepasseerd. Allereerst razen de renster na een negenenhalve kilometer langs een heus wielermonument; het Vélodrome Jacques Anquetil — een passender eerbetoon aan ‘Monsier Chrono’ is nauwelijks denkbaar; een passage tijdens een tijdrit. Niet alleen finishte de Tour er een aantal maal, deze piste diende tijdens de Olympische Spelen van 1900 als het decor voor de openings- en sluitingsceremonie. En ook in 1924 werd het gebruikt voor de olympiade.

Nog indrukwekkender is het Château de Vincennes, dat twee keer wordt gepasseerd door de beste tijdrijders ter wereld. Het meest opvallende aan deze voormalige koninklijke residentie is de liefst 52 meter hoge donjon. Zeker is: de renster die hier langsrijdt en aan dit soort dingen gaat denken; zal de tijdrit niet winnen. Want de focus moet volledig op het laagvliegen liggen om voor een van de medailles te kunnen gaan.

Na de tweede passage langs het kasteel mogen de rensters weer terug richting hartje Parijs. Dat houdt in: opnieuw de gevreesde Péripherique oversteken, om bij de Place de la Nation weer echt de stad in te rijden. Na de passage langs het standbeeld van de legendarische Marianne, icoon van de Franse revolutie, komen de rensters op vijf kilometer van de streep weer uit bij het plein waar ooit de Bastille heeft gestaan.

Dit is vermoedelijk de voorlaatste keer dat rensters even in de remmen moeten knijpen, want daarna is het rechttoe, rechtaan tot vlak voor de finish. De Boulevard Saint-Germain zal worden aangegrepen om het laatste restje energie uit het lijf te peuren, om uiteindelijk op goed 140 meter van de streep de Pont Alexandre III op te draaien.

Zaterdag 27 juli, individuele tijdrit Olympische Spelen: Parijs – Parijs (32,4 km)
Start: 14.30 uur, Esplanade des Invalides in Parijs
Finish: rond 16.00 uur, Pont Alexandre III in Parijs


Favorieten

De grote afwezige is zonder twijfel Marlen Reusser. Het geluk lacht de winnares van het zilver in 2021 toch al niet toe, een post-infectie syndroom veroorzaakt door een virale infectie kan er ook nog wel bij. Triest voor de Zwitserse hogesnelheidstrein, die zeker tot de medaillekandidaten behoorde, het laat nog maar eens zien hoe wreed de sport kan zijn. Ellen van Dijk weet daar ook alles van. In Rio ging het al eens lullig mis in een bochtje en dat kostte haar misschien wel een medaille. Veel recenter zag het er bij haar enige tijd naar uit dat ze de Olympische Spelen zou gaan missen.

Ze had nog maar net gehoord dat ze heen mocht. Dat is in Nederland sowieso al een prestatie van formaat, en helemaal in het geval van Van Dijk, die in 2024 haar rentree maakte na de geboorte van Faas. Maar toen ging het op trainingskamp in Spanje mis. Boem. Enkelbreuk. Onder het mes, en dan maar zien hoe het loopt. Zo goed en kwaad als het maar kan herstellen en toch maar weer opbouwen. “Een intense periode, waarbij ik zaken van dag tot dag bekeek en steeds weer een stapje dichter bij mijn doel kwam”.

Zeker met een Riejanne Markus achter de hand — wat een weelde — was het voor Van Dijk zaak om echt, echt in vorm te zijn, om mee te kunnen doen om eremetaal. En gelukkig voor het Woerdense wattagewonder kwam dat op tijd goed. Uit tests bleek dat het niveau van Van Dijk goed genoeg was, en dus kunnen we concluderen dat ze ook deze race tegen de klok al heeft gewonnen. Net zoals dat in eerste instantie selectie afdwingen al een race tegen de klok was.

Ellen van Dijk – foto: Cor Vos

Blijft de vraag over: gaat die derde race tegen de klok eveneens winnend worden afgesloten? Laten we in ieder geval zeggen dat een medaille pakken voor een Van Dijk in goeden doen in dit deelnemersveld zeker tot de mogelijkheden moet behoren, zelfs een Van Dijk met twee metalen plaatjes en zeven schroeven in de enkel. Ze is niet voor niets vijfvoudig Nederlands kampioene, viervoudig Europees kampioene en drievoudig wereldkampioene.

Dat het parcours er één is in de geest van ‘neus op het stuur, verstand op oneindig, ketting op buitenblad’ spreekt in haar voordeel. Als de enkel, de altijd kwetsbare rug, de geest en natuurlijk de benen op het moments suprême allemaal meewerken kan het jandorie nog gebeuren ook, dat ze daar met een medaille op het podium staat. Het zou het palmares van een ontzettend leuke, tot op het bot gepassioneerde sportvrouw met veel liefde voor de stiel afmaken.

Cadeau gaat ze het echter niet kregen, integendeel. De grootste favoriet heet namelijk Chloé Dygert. Een glazen kanon. Kwetsbaar, maar o zo krachtig. Veel wedstrijden heeft ze ook in 2024 niet gereden, dankzij een meermaals opspelende achillespees, maar het gaat bij haar slechts om een ding: de Olympische Spelen. Bij haar derde deelname aan het grootste sportfestijn ter wereld moet het voor haar ook ‘eindelijk’ eens lukken. En daarmee bedoelen we: het pakken van een gouden medaille, want alleen daar neemt Dygert genoegen mee.

foto: Cor Vos

Ondanks een coronabesmetting in de voorbereiding is ze beslist niet kansloos in de wegrit, zeker niet, en op het Siberisch hardhout van de wielerbaan is de Amerikaanse ploeg natuurlijk een factor in de ploegenachtervolging. De grootste kans op goud heeft ze echter toch op de tijdritfiets, zeker met drievoudig olympisch tijdritkampioene Kristin Armstrong als trainster aan haar zijde. In deze nobele wielerdiscipline heeft ze het ook helemaal in eigen hand, zo heeft ze dat het liefst. Het zal moeten blijken of een voorbereiding in stilte haar vruchten afwerpt.

Dygert mag zich, zoals de zaken er nu in ieder geval voorstaan, nog wel verheugen op een aantal Olympische Spelen in de toekomst. Dit geldt niet voor Grace Brown, die er aan het einde van het seizoen mee gaat stoppen. Net als Ellen van Dijk is haar beste olympische klassering de vierde plek. Op de Fuji Speedway strandde ze op zeven seconden van het brons, iets waar ze graag verandering in wil brengen.

Brown spreekt van vier ‘standouts’ in het tijdrijden: Dygert, Reusser, Van Dijk en zichzelf. Voorafgaand aan het seizoen liet ze al eens optekenen: “In mijn hoofd is de kans dat ik win net zo groot als dat ik vierde wordt. Het hangt ervanaf hoe iedereen zich voelt op de dag zelf. Ik ga koersen voor goud, en als ik op het podium sta, is het voor mij nog altijd een succes.” En die kans op het podium is met het afzeggen van Reusser een stuk groter geworden. Benieuwd of Brown met het realiseren van een grote wielerdroom het internationale vrouwenpeloton, waar ze een zeer gerespecteerd onderdeel van is, van zich weg kan laten rijden…

Grace Brown – foto: Cor Vos

In Schotland was er in 2023 na het uitvallen van Reusser ineens een onverwachtse medaille te rapen voor de schaduwfavorieten. Zo’n scenario valt in Parijs natuurlijk niet uit te sluiten. Goed een jaar eerder was het Christina Schweinberger die hier optimaal gebruik van maakte door naar het brons te vliegen. Op gepaste afstand van Dygert en Brown, maar ze deed het maar mooi. En daar baalt Anna Henderson nog altijd stevig van, want zij strandde op een zeer korte zucht van het podium. Bij beiden verloopt het olympische seizoen niet geheel vlekkeloos, maar het lijkt erop dat ze er op het juiste moment weer kunnen staan. Opschrijven dus. Niet voor de winst normaliter, maar wel voor een mooie prestatie.

Ook van die andere Oostenrijkse mogen we best een en ander verwachten. Anna Kiesenhofer, nog altijd olympisch kampioene op de weg, houdt toch het meest van het tijdrijden. Nee, een volgend gouden sprookje is heel onwaarschijnlijk, maar ze wil zich er altijd wel tussengooien in haar favoriete wielerdiscipline. Ondanks dat ze zeker niet het grootste koerstalent is, doet ze het op haar manier, en dat levert zoals we weten best leuke uitslagen op.

Het moge duidelijk zijn: we zijn aanbeland bij de schaduwfavorieten. Een hele tros rensters die vierde, maar net zo goed veertiende kunnen worden. Te beginnen met rensters die net uit de Giro komen: Lotte Kopecky, Elisa Longo Borghini en Juliette Labous. Hoewel de kansen van Kopecky het grootst zijn in de wegrit en op de baan, kan ze het in de chronoproef ook behoorlijk doen.

Top-5? Wie weet. Ze zal in ieder geval niet voor piet snot mee willen doen, getuige haar gedegen voorbereiding. Geldt net zo goed voor Vollering. Ook zij is gezegend met een grote motor, al lijkt het vlakke parcours voor haar niet het meest geschikt. Ze zal desondanks wat neer willen zetten, al is het maar om te bewijzen dat ze haar selectie heeft verdiend.

Kan Vollering of Kopecky voor een stunt zorgen? – foto: Cor Vos

Voor eigen volk willen de Franse rensters maar wat graag presteren, maar echt serieus meedoen om eremetaal gaat toch lastig worden. Labous heeft het op tijdritkampioenschappen al behoorlijk gedaan. Zesde in 2021 en afgelopen jaar zelfs vijfde in de Schotse strijd om de regenboogtrui. Dat lijkt voor haar in Parijs de hoogst mogelijke positie, al kan ze zomaar achter Audrey Cordon-Ragot eindigen. ELB, tweevoudig winnares van brons op de wegrit, verkeert in ieder geval in goeden doen na haar Girowinst, maar

Meestal als Taylor Knibb een potje fietsen achter de rug heeft, gaat ze nog even een stukje hardlopen. De triatlon is immers haar voornaamste dagbesteding. En goed, Dygert was er niet bij, maar op het vlakke Amerikaanse kampioenschap tijdrijden versloeg ze mooi good old Amber Neben en Kristen Faulkner. Niet de minsten. Het is enorm interessant om te zien hoe ze het gaat doen. Zeker is dat ze van set-up moet wisselen, want de positie die ze aanhoudt op de triatlonfiets is niet goedgekeurd door de UCI. Die switch hoeft geen probleem te zijn: een paar dagen voor ze haar olympische tijdritticket pakte, stond ze immers nog op het podium bij een wedstrijd om de World Triathlon Championship Series in Yokohama.

Het parcours van de Amerikaanse tijdritkampioenschappen is daarnaast redelijk gelijkaardig aan die van de Olympische Spelen, op een detail na. In Charleston, West Virginia, lag er ook een vlak rondje over ongeveer 34 kilometer, maar er zaten toch beduidend minder bochten in, omdat er slechts een heen-en-weertje langs de rivier werd gereden. Niet dat het olympische traject nu overdreven technisch is, desalniettemin zal het bochtenwerk in het Bois de Vincennes en op de Place de la Bastille voor Knibb een aandachtspuntje zijn.

Het is onduidelijk waar Knibb precies toe in staat moet worden geacht, maar aan haar fysieke capaciteiten wordt door niemand getwijfeld. Het zal de ‘pure’ wielrensters ongetwijfeld toch enige angst inboezemen. Misschien wordt ze wel de Ester Ledecká van deze spelen?

De renster met de meeste medailles op dit onderdeel aan het vertrek is… Olga Zabelinskaya. Ja, 44 is de Oezbeekse intussen, maar ze doet nog altijd mee. Haar medailles dateren echter nog van haar tijd als Russische — en soort omgekeerde Zabirova, dus — en het heeft er geen enkele schijn van dat hier verandering in komt. Dan verwachten we eerder nog iets van Elena Hartmann (de vervangster van Reusser), Emma Norsgaard (in 2020 al eens zevende op het WK), Agnieszka Skalniak-Sójka, Antonia Niedermaier en de Grote Vriendelijke Pletwals Mieke Kröger.

Favorieten volgens WielerFlits
**** Chloé Dygert
*** Ellen van Dijk, Grace Brown
** Anna Henderson, Christina Schweinberger, Taylor Knibb
* Lotte Kopecky, Demi Vollering, Elisa Longo Borghini, Juliette Labous

Website organisatie
Deelnemerslijst (CyclingFlash)


Weer en TV

Het wordt zaterdag geen zomers weer in Parijs. De temperatuur schommelt ’s middags rond de 20 graden en het is er grijs en grauw. De kans op neerslag is zelfs 90% volgens Weeronline, maar Buienradar verwacht dat die neerslag vooral ’s ochtends valt. Vanaf het middaguur zou de zon dan weer meer doorbreken. De wind komt met windkracht 2 uit het noordwesten.

De tijdrit is natuurlijk te volgen langs het parcours in Parijs. Mocht dat te ver zijn, dan is inschakelen bij Eurosport.nl, HBO Max en Discovery+ een optie, ook bij de nationale omroepen van Nederland (NOS) en en België (Sporza) zal de tijdrit te zien zijn. Bekijk alle tv-zenders en uitzendtijden in onze tv-gids Wielrennen op TV.


RIDE Magazine

Om te reageren moet je ingelogd zijn.