Patrick Lefevere heeft zich dit weekend in zijn column in Het Nieuwsblad uitgelaten over de geitenpaden die in het Tourparcours opgenomen zijn. De ploegbaas van Deceuninck-Quick-Step vindt het maar niets dat organisator ASO steeds meer steile bergen uitkiest. “Blijkbaar is het motto dit jaar ook opnieuw: steil, steiler, steilst”, schrijft hij.

Aanleiding van zijn uitlatingen was een trainingsstage van Bob Jungels, Julian Alaphilippe en Dries Devenyns. “Niemand is echt heel vrolijk teruggekeerd”, aldus Lefevere. “Vorig jaar had je al de Planche des Belles Filles: op zich al een zware klim, maar er moest per se nog een uitloper aan geplakt worden. 900 meter extra, onverhard, met stijgingspercentages tot 24 procent.”

Meerwaarde?
“Bob vertelde me dat de organisatie nu iets gelijkaardigs heeft ontdekt op de Madeleine. Ook daar zou je dit jaar een soort onverharde uitloper hebben. Zelfde verhaal met de aankomst op de Col de la Loze: ook dat is extreem steil, op een weg die niet voor auto’s is gemaakt. Eerlijk waar: ik snap de fascinatie van de ASO niet met geitenpaden.”

“Waarom is dat zo’n meerwaarde?”, vraagt hij zich af. “Het is net het omgekeerde van spectaculair: de etappe van vorig jaar naar de Planche des Belles Filles was – zoals ik had voorspeld – een sof.”

Kopieergedrag
Lefevere ziet dat er tijdens die etappes weinig gebeurt. “Coureurs vallen niet aan met die extreme cols op het einde. Het is zoals de saaiste sprintetappes: twee minuten koers en dan nog zelden voor de eerste plaats ook. Het is vooral het kopieergedrag dat me ergert. De tendens van hoger, steiler en verder is begonnen met de Angliru in de Vuelta van 1999. Iedereen is gevolgd. […] Kennelijk spreekt dat allemaal tot de verbeelding, maar persoonlijk vind ik het potsierlijk.”

“De organisatie voorziet bij die extreme aankomsten ook altijd mensen om de renners op te vangen na de finish, zodat ze niet van hun fiets vallen. Het zal allemaal wel mediageniek zijn, maar koers is het voor mij niet”, is Lefevere duidelijk.