Ploegleider verwacht Belgisch beloftekampioen Aaron Dockx op termijn als prof bij Alpecin-Deceuninck
Interview De gloednieuwe Belgische kampioen bij de beloften, Aaron Dockx, gaat een bijzonder mooie toekomst tegemoet. In Heusden-Zolder maakte de Kempenaar grote indruk. Niet alleen door de koelbloedigheid waarmee de 20-jarige renner van Crelan-Corendon zijn titel behaalde, maar ook omdat hij in een mindere crosswinter zijn rug weet te rechten. Om van zijn wegambities nog te zwijgen.
Wie de uitslagen van Dockx op voorhand had bekeken, had de renner uit Rijkevorsel niet meteen bij de topkandidaten voor winst in de titelstrijd voor U23-renners gerekend. Dockx was sinds 29 december niet eens meer in competitie verschenen, op advies zijn ervaren ploegleider Kris Wouters (56) en van de performance cel van het team.
“Dat moest wel”, legt Wouters uit aan onze microfoon. “Aaron was slecht aan zijn crosswinter gestart met pech en valpartijen. Ik had daarna verwacht dat hij goed van de eerste stage zou terugkeren, maar dat was helaas niet het geval. Dan heb ik – in overleg met performance en de medische staf – het voorstel gedaan om hem uit competitie te halen, naar Tenerife te sturen en daar te laten trainen op zichzelf.”
En dat heeft geloond. “Hij is helemaal tot rust gekomen. Aaron heeft daar wel getraind, maar vooral zijn recuperatie en slaap weer in orde gekregen. Sinds vorige vrijdag is hij terug. Diep in mijn hart komt dit niet als een verrassing, maar als je ziet hoe deze winter vooralsnog verliep, wel.”
Dockx werkte met de nationale ploeg en het Alpecin-Deceuninck Development Team ook een best uitgebreide wegcampagne af, die zijn crosswinter ook heeft beïnvloed. “Zijn laatste koersdag, het WK op de weg bij de beloften, viel eind september. Maar begin november had je het EK veldrijden al. Hij heeft ambitie in beide disciplines, wat ertoe leidt dat je heel weinig tijd hebt om te rusten en vervolgens weer op te bouwen. De ruimte die we hadden, was beperkt maar haalbaar. Als er dan iets misloopt, zoals zijn valpartij voor het EK, dan krijg je mentaal en fysiek een slag. In de crossen daarna kom je in een negatieve spiraal en dan moet je ingrijpen.”
Straffe wegcampagne
Overigens verliep die wegcampagne méér dan behoorlijk. In de gerenommeerde Vredeskoers strandde Dockx op de dichtste ereplaats. En in UCI 2.2-koersen als de Oberösterreich Rundfahrt en Giro della Regione Friuli Venezia Giulia won hij zelfs een rit – die laatste zelfs tegen toptalenten als Jørgen Nordhagen (Visma | Lease a Bike), Giulio Pellizzari (Red Bull-BORA-hansgrohe) en Pablo Torres (UAE Emirates-XRG).
“Zijn potentieel ligt ook vooral op de weg. Aaron is een wegrenner die goed kan crossen, maar geen crosser die geen goede wegrenner is. Je zag ook op het BK of vorig jaar in de Wereldbeker van Benidorm dat die korte klimmetjes hem geweldig liggen. Er is nog heel veel groeipotentieel, hij kan nog in volume en intensiteit toenemen. Maar Aaron moet rustig en stelselmatig groeien. Vergeet niet dat hij volgend jaar nog belofte is. Daar moet hij gebruik van maken om verstandige keuzes te maken. De crossen uitkiezen die hem liggen, focussen op de Wereldbekers U23 en de kampioenschappen en dan denken aan de weg.”
Volgens Wouters zal Dockx ook steeds meer op de weg worden ingezet. “Dat is ook logisch. Crosstechnisch komt hij tegen de top van de elites te kort in de cross. Althans, op dit moment. Terwijl hij als wegrenner wél de top kan bereiken. Het is voor mij zeker de verwachting dat hij – net als Emiel Verstrynge dit jaar – uiteindelijk de stap naar het WorldTeam van Alpecin-Deceuninck zet.”
Dockx: “De weg krijgt een grotere rol”
Met die analyse is overigens ook Dockx zelf het eens. “Zelfs een Belgische titel verandert niets aan mijn wegambities op lange termijn”, legt hij uit voor onze camera. “Natuurlijk moeten we nog afwachten wat de toekomst brengt, maar in de toekomst gaat het wegwielrennen wel een grotere rol in mijn carrière beginnen spelen dan de cross. Anderzijds zal het veldrijden wel altijd een deeltje van mij blijven.”
In de Roodhooft-structuur zagen we voorbeelden genoeg waaruit blijkt dat de twee disciplines elkaar niet moeten uitsluiten. Volgens Dockx kan dat hem zelfs voordelen opleveren in de cross. “Mijn koelbloedigheid in de slotronde van het BK was misschien een gevolg van mijn wegprogramma. Ik heb daarin toch een paar goede sprints gereden en veel geleerd. Als je gaat sprinten is het nooit een goed plan om je druk te maken. Je kunt toch niet meer doen dan je best, maar het draaide goed uit.”
Om te reageren moet je ingelogd zijn.