Remco Evenepoel leek onbedreigd naar olympisch goud te rijden, tot die lekke band op 3,8 kilometer van de streep. De Belg was even in paniek, maar binnen een mum van tijd had hij een nieuwe fiets. Al had het zomaar anders kunnen aflopen. De Belgische ploegleiderswagen zat namelijk maar net op tijd achter de solerende Evenepoel.

Een must-have voor wielerfans! Op 20 september verschijnt er weer een nieuwe RIDE Magazine. Onze 172 pagina’s dikke najaars-editie staat weer vol met prachtige wielerverhalen om heerlijk van te genieten. Bestel jouw exemplaar nu online voor slechts € 9,95. Snelle beslissers ontvangen 15 euro korting bij FuturumShop. RIDE extra voordelig lezen? Neem dan nu een abonnement en krijg 20% korting!

“Het was even een koers in de koers, echt niet evident om daar te raken”, vertelt bondscoach Sven Vanthourenhout in Paris by Night, een Belgisch praatprogramma over de Olympische Spelen. “Zelfs het moment dat ik Jasper (Stuyven, red.) passeerde, moest ik echt gaan afdwingen bij de commissarissen. Het verschil schommelde rond de minuut en je mag eigenlijk pas vanaf een minuut verschil doorrijden naar voren.”

“Nadat ik verschillende groepjes renners had ingehaald, kwam ik dan bij Evenepoel en Madouas. Maar toen moest ik weer wachten tot het verschil groot genoeg was omdat hij wegreed van Madouas.”

‘Vechten’ om naar voren te komen
Kurt Roose, al 24 jaar mechanieker bij de ploegen van Patrick Lefevere en voor deze gelegenheid in dienst bij het nationale team van België, zat achterin de volgwagen. “Toen Remco alleen wegreed, hebben we moeten vechten (figuurlijk, red.) tegen de commissarissen om af te dingen dat we naar voor konden rijden”, vertelt hij bij Het Laatste Nieuws.

“De Italiaanse vrouw die ons haar fiat moest geven was streng. We hebben drie keer moeten vragen om naar voor te rijden, zelfs toen Remco al een minuut voorsprong had, wou ze niet toegeven. Toen ze uiteindelijk toch haar go gaf, was er nog één punt op het parcours, waar het niet te smal was om de achtervolgende renners te passeren.”

Lekke band
Uiteindelijk konden Vanthourenhout en Roose naar voren. En dat was net op tijd. “Opeens zagen we Remco links aan de zijkant van de weg staan”, aldus de mechanieker. “Nog voor ik het goed en wel door had, zei Sven twee woorden: ‘Kurt, fiets.’ Ik wist perfect wat ik moest doen. Ik heb al wel vaker een wiel gestoken op een hachelijk moment, de fiets van Remco stond ook als eerste op het dak van de auto.”

Roose duwde Evenepoel vervolgens met een fikse sprint weer op gang. “Het was lopen zo hard en lang ik kon. Ik ben recent geblesseerd geweest en daarom iets bijgekomen, maar deze fysieke inspanning leveren was geen probleem.”

En zo kon Evenepoel, met de hulp van Roose, zijn weg weer vervolgen. De rest is geschiedenis.

• 

  3 aug

  Lees ook Remco Evenepoel na historische titel: "Lekke band was enorm stressvol"

  3 aug