Porte: “Ben Froomes streek in de Dauphiné nog altijd niet vergeten”
Richie Porte leek in de voorbije Tour de France klaar om Chris Froome uit te dagen in de strijd om het geel. De Australiër stond na acht etappes op een vijfde plaats in de rangschikking, op 39 seconden van zijn voormalige kopman. Een zware val in de afdaling van de Mont du Chat maakte echter aan alle illusies een einde. Vijf maanden en een langdurige revalidatieperiode later, kijkt Porte eindelijk weer vooruit. “Ik wil aan het einde van mijn carrière op het podium hebben gestaan van de Tour”, is de BMC-kopman duidelijk.
In een interview met de Herald Sun kijkt de 32-jarige klimmer terug op zijn revalidatieproces. “Fysiek ben ik in orde, maar het is vooral lastig om mentaal alles achter je te laten. Ik ga er niet van uit dat ik angst zal voelen tijdens het dalen, maar vallen op een dergelijke snelheid heeft een enorme impact. Ik wil zeker niet nog een keer iets dergelijks meemaken. Het ene moment ben je in de vorm van je leven in de belangrijkste koers van het jaar, het andere moment moet je door je vrouw worden voortgeduwd in een rolstoel.”
In dienst van Sky diende de coureur uit Tasmanië vaak in de pas te lopen voor de kopmannen Wiggins en Froome. Dit deed Porte besluiten om aan het einde van 2015 andere oorden op te zoeken. In dienst van het Amerikaanse BMC kreeg hij de kans om als kopman naar de Tour te trekken. Het rapport tot dusver is met een vijfde plaats in 2016 en een opgave dit jaar weliswaar niet om van te watertanden, toch behoudt Porte het vertrouwen in zichzelf. “Op mijn palmares prijken vrijwel alle rittenkoersen van één week. Een knalprestatie in de Tour is tot op heden echter uitgebleven. Daarom wil ik ooit het podium halen, het liefst helemaal bovenaan.”
Om het bovenste treetje te beklimmen, zal hij moeten afrekenen met zijn voormalige ploegmakker en boezemvriend Froome. Al is het woord vriend tegenwoordig niet helemaal meer op zijn plaats. In het voorbije Critérium du Dauphiné besloot Froome de toenmalige leider Porte in de slotetappe richting de Plateau de Solaison onder vuur te nemen. Door de verrassingsaanval van Froome en Sky kwam Porte halverwege de etappe geïsoleerd te zitten, waardoor hij in extremis de leiderstrui moest afgeven aan Jakob Fuglsang.
Een half jaar later blijken de plooien tussen de twee nog altijd niet gladgestreken. “Ik zou dat nooit doen bij een vriend. Uiteraard had de ploeg beter moeten zijn die dag, zodat ik niet geïsoleerd was komen te zitten. Maar dat Froome alle overige kopmannen ging aanmoedigen om aan te vallen, is iets persoonlijks. Ik heb enorm veel respect voor de renner Froome. Chris is een echte winnaar met een enorme killersinstinct. Maar zijn streek in de Dauphiné zal ik niet snel vergeten.”
Het leek me niet zo snugger van Froome, want dit komt nog eens terug. Maar misschien werkt bazengedrag in het peloton, als je ziet hoe mak de tegenstand is bij pech van Froome. Porte lijkt me sowieso de voornaamste uitdager van Froome.
Het is ook niet voor niets dat vaak de echte kleppers in de Dauphiné niet op de allerhoogste trede staan (muv de topjaren van Froome, waarin hij zoveel beter was dat hij zelfs in opbouw er al ver bovenuit stak).
Je kan vinden wat je wil van de persoonlijke actie van Froome, maar vanuit sportief oogpunt is het een slimme strijd. Als je de Tour wilt winnen moet je het ook hard (wel sportief) kunnen spelen en dat begint niet pas bij de Grand Depart. Hopelijk heeft, zoals anderen ook al zeiden, Porte hierin een belangrijke les geleerd. Of het blijkt gewoon een (te) aardige vent, ook niks mis mee lijkt me.