Interview Puck Pieterse verbaasde afgelopen zaterdag zo goed als alle wielerliefhebbers. De renster van Fenix-Deceuninck knalde in Italië naar een zesde plaats in Strade Bianche. Voor Pieterse, een veldrijdster en mountainbikester pur sang, was het nog maar haar eerste wedstrijd op dat niveau. “Het was een heel leuke ervaring en ik heb mezelf verbaasd. Het is veelbelovend voor de toekomst.”

De 20-jarige Pieterse had er een zeer drukke winter op zitten. Ze reed in totaal negentien veldritten. Telkens eindigde ze op het podium, negen keer wist ze te winnen. De Europese titel bij de beloften, drie wereldbekermanches en de Nederlandse titel bij de elite vrouwen zijn haar grootste overwinningen. Na de volle winter nam Pieterse niet al te lang rust, want eind februari stond ze weer aan de start van een koers.

In de Omloop van het Hageland maakte de Nederlandse indruk door meerdere keren voor het offensief te koersen. Een uitslag kwam er, door een valpartij in de slotfase, niet. Een week later stond ze aan de start van Strade Bianche, haar eerste WorldTour-koers ooit. “Ik wist natuurlijk niet goed wat ik kon verwachten. Ik voelde geen druk van de ploeg, maar je wil het toch goed doen. Ook omdat ik fysiek zeker in orde was, wilde ik het wel waarmaken. Dus ik stond toch met best wat spanning aan de start.”

Pieterse (rechts) koerste de hele dag aandachtig – foto: Cor Vos

Kleine babbel met Van Vleuten en Kopecky 
“Ik wist gewoon niet hoe hard ze gingen rijden”, gaat Pieterse verder. “Dit niveau is alles wat serieuzer. We hebben op voorhand een plan gemaakt met de ploeg. Yara (Kastelijn, red.) en ik waren de kopvrouwen. We moesten zo fris mogelijk tot in de finale geraken en daar de toppers volgen.”

En dat deed Pieterse ook. Zodoende reed ze opeens in een groep met onder meer wereldkampioen Annemiek van Vleuten, Demi Vollering en Lotte Kopecky. “In de cross ben ik het al gewoon om tussen rensters als Marianne Vos en Lucinda Brand te rijden, maar dit voelde ook wel echt heel gaaf aan.”

De jonge Pieterse gooide meteen hoge ogen, zo ook bij haar collega’s. “Van Vleuten en Kopecky zijn even naar mij gekomen om te vragen hoe het met me ging. Dat was wel grappig.”

Pieterse bleef tot in de finale bij een groep met heel wat favorieten, waardoor ze op de Via Santa Catarina in Siena kon strijden voor de ereplaatsen. “Dat gaf een speciaal gevoel. Dat ik uiteindelijk naar een zesde plaats sprint, is natuurlijk zeer mooi. Ik houd positieve gevoelens over aan die dag. Als wielrenner ben je natuurlijk altijd kritisch voor jezelf, maar ik kon niet echt fouten maken.”

How many likes and retweets for a legend and a legend to be? 😍@AvVleuten 💙 #PuckPieterse #FenixDeceuninck #StradeBianche

📷 @facepeeters pic.twitter.com/gszCl9Eian

— Fenix-Deceuninck Cycling Team (@FenixDeceuninck) March 4, 2023

Wat vond Pieterse dan van het niveau? “Toen Vollering en Kopecky gingen, merkte ik wel dat dat nog een tandje te hard is voor mij. Maar dat is ook normaal. Ik ben zeer trots dat ik zo lang heb kunnen volgen. Het is makkelijk om nu de smaak te pakken te krijgen, als het zo goed gaat, maar ik heb nog andere doelen. Daar wil ik me nu op focussen.”

Studie om gedachten te verzetten
Het eerste doel is rust nemen. Twee weken lang zal de renster haar fiets niet aanraken. Het zorgt er ook voor dat Pieterse zich een tijdje kan focussen op haar studie bewegingswetenschappen. “Ik doe dat volledig vanuit mezelf, dat studeren. Ik vind het wel lekker om naast de fiets nog iets te kunnen doen. Of ik nu op de bank aan het rusten of aan het studeren ben, maakt niet zo veel uit. Het houdt ook de druk en de gedachten van de fiets af.”

Momenteel zit de renster uit Amersfoort in haar derde jaar van haar bachelor, die ze volgend jaar in principe zal afwerken. “Het fietsen heeft wel altijd prioriteit”, bevestigt ze.

Pieterse (links) achter de rug van Van Vleuten – foto: Cor Vos

Na de kleine pauze zal Pieterse zich richten op het mountainbiken. Daardoor zullen we haar niet meer in actie zien op de weg, althans, voor een aantal maanden niet. “Misschien op het einde van het seizoen nog, maar dat weet ik nog niet. Ik ga binnenkort weer opbouwen naar het MTB-seizoen en eind april zal ik dan mijn eerste wedstrijden rijden. Ik kijk heel hard uit naar het mountainbiken, dus ik vind het niet erg dat ik nu niet meer op de weg kan rijden. De weg kan wel nog eventjes wachten.”

Wat in de toekomst?
“Ik zit nu midden in het traject naar de top toe, dus ik vind het moeilijk om nu te zeggen hoe mijn toekomst er gaat uitzien”, legt Pieterse uit. “Ik wil me plaatsen voor de Olympische Spelen in Parijs en daarna zie ik wel. Ik heb aan mezelf laten zien dat ik op de weg ook mee kan, dus dat is mooi. Met een specifiekere voorbereiding is er misschien wel nog meer mogelijk. Ik vind het juist ook leuk dat dat wat onontdekt is, dat kan nog meer motivatie geven in de toekomst.”

Vanuit de ploeg is er ook geen druk om meer op de weg te rijden. “Nee, zeker niet. Ze zijn blij dat ze een kern hebben die off-road in actie komt. Ze stellen momenteel niet veel vragen aan mij over mijn toekomst, maar dat kan natuurlijk wel nog komen. Ik focus me nu vooral op het mountainbiken en de cross, dan zien we het wel.”