Youri IJnsen

• maandag 29 november 2021 om 20:00

Nu het wielerseizoen 2021 er definitief op zit, kunnen we de balans opmaken. In een nieuwe rubriek legt WielerFlits de WorldTour-teams langs de meetlat, van het laagste geklasseerde team op de UCI Ranking naar het hoogste. De volgende ploeg die we behandelen is Bahrain Victorious.

Doelen 2021
De ploeg uit het Midden-Oosten zette aan het begin van het jaar vooral in op goede resultaten in de grote rondes. Mikel Landa was daarbij de aangewezen naam, waarbij ook Pello Bilbao vrijheden zou krijgen. Het uitgangspunt was om in één grote ronde het podium te halen. Daarnaast wilde de ploeg ook ritoverwinningen in de grote rondes boeken, want dat hoeft elkaar niet te bijten. In de Vlaamse klassiekers moest Sonny Colbrelli proberen meedoen voor zeges, terwijl Dylan Teuns dezelfde opdracht kreeg in de heuvelklassiekers. En in beide type wedstrijden moest ook sterke allrounder Matej Mohorič zijn partij meeblazen.

Klassiekers: 8
Meteen een mooie opsteker in Omloop Het Nieuwsblad. Good old Heinrich Haussler was er goed voor een vierde plek. Bilbao werd vervolgens tiende in Strade Bianche, Sonny Colbrelli eindigde als achtste in Milaan-San Remo en Marco Haller was goed voor een tiende plek in de E3 Saxo Bank Classic. Colbrelli sprintte ook mee voor winst in een memorabele editie van Gent-Wevelgem. In Dwars door Vlaanderen en de Ronde van Vlaanderen konden de troepen van Bahrain Victorious dan geen hoofdrol vertolken. Matej Mohorič zette tot slot een negende en tiende plek neer in respectievelijk de Amstel Gold Race en Luik-Bastenaken-Luik.

Op voorhand was dat voor een ploeg zonder echte specialisten niet slecht, vooral ook omdat de resultaten ploeg-breed gedragen werden. Toch krijgt de ploeg een acht voor dit onderdeel en dat heeft natuurlijk alles te maken met de monumentale zege van Sonny Colbrelli in Parijs-Roubaix. De Italiaanse- en Europees kampioen was na een epische uitgave de betere van Florian Vermeersch en Mathieu van der Poel op de Velodrôme de Roubaix. Dat de ploeg er in de Ronde van Lombardije niet aan te pas kwam, mag daarom niet deren. De Hel van het Noorden was een uitschieter, maar wel eentje van formaat voor dit team.

Grote rondes: 10
Mikel Landa richtte zijn pijlen dit jaar op de Giro d’Italia. Bahrain Victorious kreeg al op de vijfde dag een bittere pil te slikken, toen de Bask na een harde valpartij de ronde moest verlaten. Een dag later bezorgde Gino Mäder de ploeg toch weer een glimlach bij het avonddiner, want de jonge Zwitser hield vanuit de vroege vlucht in de zesde rit met aankomst bergop de topfavorieten net af. Ploeggenoot Damiano Caruso – die een helpersrol voor Landa zou vertolken – eindigde daar als zesde. Het bleek een voorbode, want de 34-jarige Italiaan reed zijn allerbeste grote ronde ooit. Na elf etappes stond hij derde.

Vooral de laatste week van Caruso was indrukwekkend. Op Cortina d’Ampezzo (rit zestien) steeg hij zelfs naar plek twee in het klassement en in de dagen erna leek leider Bernal kwetsbaar. De Italiaan probeerde in de voorlaatste rit nog een gooi te doen naar het roze, maar dat bleek tevergeefs. Desondanks pakte Caruso wel de ritzege op Alpe Motta en eindigde hij op een heel knappe tweede plek in het eindklassement. Pello Bilbao werd dertiende in het eindklassement en hij werd in de Tour de France ook uitgespeeld als klassementskopman. Daar verging het de Bask iets beter: hij eindigde op plek negen.

Daarmee zouden we de Tour van de ploeg wel te kort doen. Dylan Teuns won namelijk een etappe en Sloveens kampioen Matej Mohorič boekte zelfs twee ritzeges. Wout Poels deed daarnaast lang mee om de zege in het bergklassement. Uiteindelijk werd hij er tweede achter Tourwinnaar Tadej Pogačar. Ook in de laatste grote ronde liet Bahran Victorious van zich spreken. En niet te zuinig ook. Caruso zorgde andermaal voor een ritzege, maar vooral in het eindklassement baarde het team opzien. Jack Haig stond namelijk op het eindpodium (derde), terwijl Mäder heel knap als vijfde eindigde en zo ook het jongerenklassement won.

Overige wedstrijden: 9
In de wedstrijden naast de klassiekers en de grote rondes maakte Bahrain Victorious ook heel veel indruk. Er werd in totaal dertig keer gewonnen (waarvan zestien op WorldTour-niveau) met tien verschillende renners. Zo werden er onder meer ritten gewonnen in de Ronde van Romandië (Sonny Colbrelli), het Critérium du Dauphiné (Colbrelli en twee keer Mark Padun), Ronde van Zwitserland (Gino Mäder), de Ronde van Polen (Phil Bauhaus) en de Benelux Tour (Colbrelli en Matej Mohorič). In die laatste ronde stelde de Italiaanse kampioen ook de eindzege veilig, terwijl zijn Sloveense ploeggenoot tweede werd.

Met de Vuelta a Burgos (Mikel Landa) en de CRO Race (Stephen Williams) werden nog twee rittenkoersen gewonnen. Op dat laatste onderdeel scoorde Bahrain Victorious overigens sowieso uitstekend. De ploeg betwiste in 2021 in totaal 21 rittenkoersen. Slechts in drie daarvan (Ronde van Catalonië (18^e), Ronde van Zwitserland (18^e) en de Settimana Ciclistica Italiana (11^e)) wist Bahrain Victorious geen top 10-plek te bewerkstelligen. Daarbij onder meer een derde plek in Tirreno-Adriatico, een zesde plek in de Ronde van het Baskenland (beide Landa), vijfde in de Dauphiné (Jack Haig) en tweede in de Ronde van Polen (Mohorič).

Bahrain Victorious was dus vooral in de rittenkoersen op punt. Er werden namelijk ‘slechts’ vijf eendagskoersen gewonnen: het Sloveens kampioenschap tijdrijden (Jan Tratnik) en op de weg (Mohorič), het Italiaans kampioenschap op de weg, de Memorial Marco Pantani en dus Parijs-Roubaix (allen Colbrelli). Ook in de overige eendagswedstrijden bleef de ploeg een beetje achter, al leek dat een bewuste keuze. Er werden namelijk relatief weinig wedstrijden (34, waaronder zeven nationale kampioenschappen) gereden door Bahrain Victorious. Wel nog noemenswaardig: Mohorič verspeelde een zege in de Clásica San Sebastián (tweede).

Eindcijfer: 9
Aan het begin van het jaar begon Bahrain Victorious eigenlijk zonder absolute toppers aan het seizoen. Met dat gegeven kun je alleen maar spreken van een topjaar. De focus lag vooral op de grote rondes en daarin heeft de ploeg het uitstekend gedaan met podiumplekken in de Giro en de Vuelta, met daarnaast in totaal zes ritzeges – waarvan drie in de Tour de France. Tel daarbij de indrukwekkende zeges van Sonny Colbrelli in de Benelux Tour en Parijs-Roubaix.

Hij en Matej Mohorič groeiden dit jaar uit toppers van formaat, Damiano Caruso kende zijn beste seizoen ooit en renners als Jack Haig, Gino Mäder, Phil Bauhaus en Mark Padun kenden een sterke ontwikkeling. Je zou bijna vergeten dat kopstuk Mikel Landa (die veel pech kende) er nauwelijks aan te pas kwam en dat ook renners als Pello Bilbao, Wout Poels en in iets mindere mate Dylan Teuns minder goed uit de verf kwamen. Al bij al kun je stellen dat Bahrain Victorious het uitstekend gedaan heeft in 2021 en er het maximale uit heeft gehaald.

De twee absolute smaakmakers van Bahrain Victorious dit jaar: Mohoric en Colbrelli – foto: Cor Vos