Raymond Kerckhoffs

• maandag 25 april 2022 om 07:20

Interview Geliefd en gehaat. Bejubeld en beschimpt. Remco Evenepoel wordt in België toegejuicht als het grootste talent sinds de ‘Kannibaal’ zijn fiets in de wilgen heeft gehangen. Hij wordt echter net zo fel bekritiseerd omdat hij zijn neus net wat hoger tilt dan de gemiddelde wielrenner. In België rezen het laatste anderhalf jaar de twijfels of hij daadwerkelijk in staat is om een van de grootsten uit de wielergeschiedenis te worden. Met zijn glorieuze zege in Luik-Bastenaken-Luik heeft hij al zijn criticasters een overtuigend weerwoord gegeven.

Er werden al harde conclusies getrokken. Nee, hij is niet de man van de steile klimmen. En na zijn teleurstellende debuut in de Giro d’Italia vorig jaar was de algemene tendens dat hij voor de grote rondes toch een maatje te klein zal zijn. En oh ja, zijn bijnaam Eddy Evenepoel kon de prullenbak in. De nieuwe Merckx van deze generatie is toch echt wel Tadej Pogačar.

Sinds zijn indrukwekkende wereldtitel bij de junioren in Innsbruck 2018 werd hij in Vlaanderen de hemel in geschreven. Maar met diezelfde inkt werden er ook vraagtekens geplaatst wanneer hij het laatste anderhalf jaar (net) niet tot die grootse daden in staat was.

foto: Cor Vos

Dat Evenepoel nog altijd pas 22 jaar jong is, wordt vaak héél gemakkelijk vergeten. Het grootste breekpunt in de snelle doorbraak bij de profs, is zijn zware valpartij in de Ronde van Lombardije in 2020. Hij duikelde daar door het verkeerd inschatten van een bocht een ravijn in. Eigenlijk heeft hij bij die doodsmak nog alle geluk gehad. Met een breuk in het bekken (op de plek waar de kop van de heup het dijbeen binnendringt), een dubbele breuk van het schaambeen en een zwaar hematoom op de longen liep hij zware verwondingen op.

Maar, er was ook een adertje gesprongen dat het bloed naar de kop van het dijbeen brengt. Dat is levensgevaarlijk. Evenepoel was al twee liter bloed kwijt. Als ze dit in het ziekenhuis van Como niet hadden ontdekt, had hij kunnen doodbloeden. Verder zat de breuk op één millimeter van een zenuw. Als die geraakt zou zijn, had hij een dwarslaesie kunnen oplopen.

Op de persconferentie na zijn fantastische zege in Luik-Bastenaken-Luik stond hij daar uitgebreid bij stil. Negen maanden reed hij na de vreselijke valpartij geen wedstrijd. Eigenlijk heeft hij zich sinds die bewuste 15e augustus 2020 nooit meer dezelfde renner en persoon gevoeld. In deze Luik vond hij naar eigen zeggen ’the true Remco’ weer terug. De echte Remco, zoals hij graag over zichzelf in de derde persoonsvorm spreekt.

“Eigenlijk liep het bij de profs in mijn eerste anderhalf jaar, tot aan die val in Lombardije, ongekend goed”, vertelt hij. “Ik zat in een achtbaan, waarin ik mezelf keer op keer bleef verrassen. Na die val was alles anders. Mentaal was dat een enorme omschakeling. Van de jongen die van de ene naar de andere prijs fietste, moest ik mezelf weer terugvinden op de fiets.”

Bekijk hier de reactie van ploegbaas Patrick Lefevere.

Gestrest
“Ik moest geduld hebben en wachten tot de beste Remco weer terugkwam. Dat maakte me gestrest. Ik was niet de Remco die ik wilde zijn. Ik was mezelf niet. De terugkeer ging met ups en veel downs. Het was soms moeilijk om mezelf te motiveren, om de draad weer op te pakken. Maar mijn familie en de ploeg hebben er altijd voor me gestaan.”

“Ik heb echt hard moeten werken om terug te komen. Je kunt nog zoveel talent hebben, maar op die momenten komt het op de harde arbeid aan. Iedere dag opnieuw moet je keihard werken om terug op niveau te komen. Het was een moeilijke tijd, waarin ik vaak aan het huilen was zonder dat ik wist waarom. Dat kwam omdat ik niet meer wist wie ik was. Ik kon mezelf niet terugvinden. Gelukkig heb ik die zware tijd doorstaan en zit ik hier met de mooiste trofee die ik me maar wensen kan.”

Evenepoel benadrukt dat hij door die val een heel andere renner is geworden. De structuur van zijn spieren is veranderd. “Er hebben zich na de val een nieuw soort spieren ontwikkeld, waardoor ik op beklimmingen zoals vandaag de La Redoute explosiever kan koersen. Mijn uithoudingsvermogen heeft daar niet onder geleden. Eigenlijk ben ik hierdoor een ander soort renner dan voor dé val geworden.”

“Afgelopen winter hebben we bewust verder gewerkt aan de explosiviteit, maar ook aan mijn tijdrijderscapaciteiten. Precies de twee elementen die ik vandaag in Luik nodig had. La Redoute is mijn favoriete klim en ik wilde daar een kleine bom plaatsen. Ik denk dat dat is gelukt. Ik had verwacht dat ik daar met een groepje weg kon komen, maar bovenop de top was ik alleen. Toen heb ik er maar een tijdrit van gemaakt.”

Voor het eerst sinds zijn val heeft Evenepoel het oude gevoel weer terug. “Dit was weer de echte Remco”, benadrukt hij enkele keren na zijn zege op de Quai des Ardennes. “Voor het eerst stond ik aan de start van Luik-Bastenaken-Luik, mijn droomwedstrijd. En dan slaag ik er meteen in om dit fantastische monument te winnen. Ik ben heel trots op hoe ik het heb afgemaakt na 29 kilometer in de aanval te hebben gereden.”

foto: Cor Vos

Topvorm
Vanaf het begin van dit seizoen kreeg Evenepoel beetje bij beetje het gevoel terug dat hij weer op weg was naar zijn ‘oude’ niveau. “Alleen in Tirreno-Adriatico kende ik in de koninginnenrit nog een offday. In het Baskenland was ik nog niet in topvorm, maar ik voelde toen wel al dat die goede vorm er zat aan te komen.”

“Ik heb dit hele voorjaar naar deze dag, naar deze Luik-Bastenaken-Luik toegeleefd. Dit was de wedstrijd waar ik top wilde zijn. De stress die me vorig jaar nog geregeld verlamde, was dit jaar vanaf het begin verdwenen. En ook nu tijdens mijn aanval in Luik merkte ik dat de zelfverzekerdheid groot was. Er was geen stress toen ik alleen vooruitkwam na La Redoute, en ook toen mijn voorsprong op de Roche-aux-Faucons terugliep raakte ik geenszins in paniek. Ik geloof weer in mezelf en dan kan ik over mijn limieten gaan.”

Waar zijn explosiviteit en tijdrijderscapaciteiten de afgelopen maanden in de trainingen de volle aandacht kregen, gaat Evenepoel zich de komende periode meer focussen op zijn klimvermogen. “Ik hoop dit niveau vast te kunnen houden. De komende periode ga ik werken richting de Ronde van Zwitserland en later de Vuelta a España. Dat gaan mijn nieuwe uitdagingen worden. Vol vertrouwen ga ik daaraan beginnen.”