Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Sagan vraagt UCI drie kilometer-regel uit te breiden
Peter Sagan werpt zich als wereldkampioen, en momenteel ook geletruidrager, op als persoon om problemen in het peloton aan te kaarten. De Slowaak zei eerder deze Tour al dat er weinig respect meer was voor elkaar en nu roept hij op om de drie kilometer-regel op te rekken. “Dat is beter voor het wielrennen”, tekent NU.nl op uit de mond van Sagan op de persconferentie.
“Ik heb een vraag aan de UCI. Is het misschien mogelijk om de neutralisatie in de laatste drie kilometer uit te breiden?”, begint de wereldkampioen van Tinkoff zijn verhaal. Hij doelt op de regel dat in de laatste drie kilometer een valpartij of mechanisch defect geen achterstand oplevert in het algemeen klassement.
‘Wat wordt er nu aan gedaan?
“Neutralisatie in de laatste tien kilometer, de laatste vijf kilometer? Ik maak de regels niet, maar ik weet wel dat als ik vroeger naar de tv keek, dat ik Lance Armstrong nooit mee zag doen aan de sprint”, aldus Sagan. “Veel klassementsrenners willen in deze vlakke ritten meerijden met de sprinters. Dat is heel gevaarlijk, wij willen het als sprintploegen niet opnemen tegen én sprinters én klassementsrenners. Wie gaat dit soort etappes winnen? Sprinters, toch? Maar de klassementsrenners willen ook veilig blijven.”
“Ik begrijp niet dat de regels zijn zoals ze nu zijn. Iedereen praat over veiligheid in het peloton, maar wat wordt er nu aan gedaan?”
[poll id=”271″]
Cavendish ziet mentaliteit renners veranderen
“Peter heeft zeker een punt. Er gaat nu zoveel geld om in het peloton, dat renners bereid zijn om meer risico’s te nemen”, zegt Mark Cavendish als reactie hierop. “Het belang van winnen of verliezen is zoveel groter geworden. Winnaars tonen meestal wel respect voor elkaar; het zijn vooral de renners die zelden winnen die soms bitter zijn tegenover de winnaars.”
Cav is niet overtuigd van het voorstel van Sagan om de drie kilometer-regel langer te maken. “Om eerlijk te zijn: ik denk dat vooral de mentaliteit van de renners veranderd is. Klassementsrenners zijn er nu actief mee bezig om voor een breuk in het peloton te zitten in de hoop dat ze een paar seconden kunnen pakken. Dat heeft niets met het parcours te maken, maar alles met de renners.”
Maar wat mij betreft hoeven we niet terug naar een puntensysteem. Renners hebben in mijn voorstel in vlakke etappes alleen 10 km minder om tijdverschillen te creeeren. En je kan je inderdaad in de laatste 10 km laten uitzakken, maar dat geldt voor iedereen. Hoe harder je rijdt in de etappe, hoe eerder je met herstellen kan beginnen. Dat is nu ook zo, daar veranderd 10 km naturatisatie niets aan.
Klopt niet helemaal , toppers kunnen nooit zich laten terugzakken om eerder te herstellen , zeker niet als het een vlakke rit is met waaieroorlog , dan moeten ze tot het bittere eind door knallen , knechten kunnen zich rustig laten terug zakken.
Wat door de Belgen ook al vaker als een goed alternaties is genoemd is in vlakke etappes de tijdopname op 3 kilometer van de streep. De sprinters kunnen dan voor de sprint gaan en de klassementsrenners zonder tijdverlies later lopen.
En als je nu invoert en afspreekt met elkaar bij een vlakke etappe: de tijd geldt op 5 km met een save zone vanaf km 8. Als je op km 9 lek rijdt, heb je dus gewoon pech, ook al sluit je nog aan in km 1. Dat is nu ook min of meer het geval. Als je in km 7 lek rijdt heb je geluk.
Bij een uit elkaar geslagen peloton, zoals in de waaieretappe 2 jaar geleden; tijd op 5 km geldt. Indien deze tijd meer dan 30 sec? afwijkt van het resultaat op de finish, geldt het resultaat op de finish.
Hoe zit het nu eigenlijk in een vlakke waaieretappe, met 3 km-regel, waarbij laten we zeggen een kopgroep van 10 man zit, en 1 van die mannen rijdt lek in de laatste km? Welke tijd krijgt diegene dan? (of ben ik nu abuis en tellen lekke banden niet meer in de 3 km zone?) in dat geval, 1 van die mannen valt in de laatste km?
M.i. zal het dus niks uitmaken.
Het alleen wijzigen van het kilometrage waarbij de huidige regel geldt lijkt mij ook niet de oplossing. Wel als dit gecombineerd wordt met het opnemen van de tijd (alleen) bij deze grens waardoor de klassementsrenners geen enkele reden meer hebben om hard mee te rijden met de sprinters naar de werkelijke finish. Als dan de tijdsopname op grotere afstand van de werkelijke streep wordt gelegd hebben de sprinters nog minder reden om bij die grens (tijdsopname) ook al vooraan te zitten. (In de 5 of 10 km die nog volgen hebben ze wat meer tijd en gelegenheid om de sprinttreinen alsnog te vormen.)