Sonny Colbrelli heeft overtuigend de Brabantse Pijl 2017 gewonnen. De Italiaan van Bahrain Merida reed heel de finale in de kopgroep. In de eindsprint was niemand van zijn medekoplopers in staat hem te vloeren.

In het begin van de wedstrijd werd beduidend minder hard gereden dan in de kasseiklassiekers. Na het eerste wedstrijduur waren 38,6 kilometers afgelegd. Vijf renners hadden ondertussen de ontsnapping van de dag gevormd: Jacques Janse Van Rensburg (Dimension Data), Adam Blythe (Aqua Blue Sport), Lorenzo Rota (Bardiani-CSF), Zak Demptser (Israël Cycling Academy) en Christophe Masson (WB-Veranclassic). Zij wisten ruim vijf minuten voorsprong te nemen.

Met nog tachtig kilometer te rijden werd voor de eerste keer de finale lus van de plaatselijke omloop aangedaan, met beklimmingen van de IJskelderlaan en de Schavei. Het verschil was op dat moment tot net onder de minuut gezakt. Niet veel later werden de vroege vluchters teruggepakt.

Veel demarrages
In het daarop volgende koersuur werd lustig gedemarreerd. Onder andere Tiesj Benoot, Laurens De Plus, Victor Campenaerts, Sonny Colbrelli, Silvan Dillier en Bert-Jan Lindeman fleurden de koers op met aanvallen. Wat opviel was dat bij iedere beweging Quick-Step Floors iemand probeerde mee te sturen om controle te houden. De zes renners wisten met drie andere renners een nieuwe kopgroep te vormen.

Op 18 kilometer van het einde begonnen de favorieten zelf te reageren op aanvallen. Op een van de klimmetjes verschoot Bryan Coquard een cartouche, waarna mannen als Michael Matthews en Philippe Gilbert meeschoven.

Op tien kilometer van het einde hadden de leiders een krappe voorsprong van een halve minuut. Zij wisten op de kronkelige delen van de 23 kilometer lange omloop uit het zicht van de grote groep te blijven. Toen ze met nog vijf kilometer te gaan een grote weg opdraaiden, kreeg het peloton ze snel in beeld. De voorsprong werd in een kilometer tijd gehalveerd.

Kopgroep haalt het
Vanuit het sterk uitgedunde peloton probeerde Tosh Van der Sande als eerste de sprong te maken. Hij kreeg Petr Vakoc met zich mee. De uitval van Van der Sande bleek een springplank voor Tim Wellens. Wellens en Vakoc wisten als enigen, onder de boog van de laatste kilometer, de aansluiting te maken.

Op de beklimming van de Schavei bleven de koplopers naar elkaar kijken. De beslissing werd uitgesteld tot de laatste rechte lijn en daar bleek niemand opgewassen tegen de zeer nerveus koersende Colbrelli. Uittredend winnaar Vakoc strandde op de tweede plek. Benoot werd derde. Bert-Jan Lindeman finishte op plek vijf als beste Nederlander.