Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Stelling van de Week: De 3 kilometer-regel moet uitgebreid worden
Iedere week poneren we in WielerFlits Live de Stelling van de Week. Deze keer gaat die over de 3 kilometer-regel in het wielrennen. Regelmatig zijn er hachelijke situaties in vlakke ritten als de sprintersploegen hun sprinter in een prima positie willen afleveren van voren, maar tegelijkertijd de klassementsrenners geen tijdverlies op willen lopen. Moet deze regel aangepast worden?
Momenteel luidt regel 2.6.067 van de UCI zo: In geval van een valpartij, lekke band of mechanisch probleem in de laatste drie kilometer krijgen de betrokken renners de tijd van de groep waartoe zij behoorden op het moment van incident. Hun klassering zal worden bepaald op basis van de volgorde waarop zij werkelijk over de finish komen. Mocht een renner, door een te zware val in de laatste drie kilometer, de finish niet kunnen passeren, wordt hij als laatste in de daguitslag geplaatst met de tijd van de groep waartoe hij behoorde tijdens het incident. Deze regel geldt niet bij een aankomst bergop. Als er discussie over bestaat, zal de uiteindelijke beslissing genomen worden door een panel van UCI-commissarissen.
Om voor meer veiligheid te zorgen, is al vaak gediscussieerd over het uitbreiden van deze regel. Dat zou bijvoorbeeld kunnen betekenen dat klassementsrenners eerder zich ‘uit laten zakken’ en dus de enkel de sprintersploegen zich mengen in de slotkilometer. Een ander, regelmatig aangehaald, voorstel is om de tijd in vlakke etappes op te nemen te zetten op het 3 kilometer-punt. Wat vind jij?
[poll id=”527″]
Stem en laat je reactie op de Stelling van de Week achter onder dit bericht, of op Twitter met #WFLive.
WielerFlits Live, iedere maandag om 20:30 uur live op YouTube, Facebook en WielerFlits.nl. Wil je meepraten? Gebruik dan #WFLive op Twitter.
Veiligheid ben ik voor, maar de klassementsmannen creeren hier zelf 100% het probleem.
Het enige wat ik mij kan voorstellen is dit: De Finish voor tijdswaarneming is op punt x. Vanaf dat moment hoeven renners niet meer verder te fietsen. De sprint voor dagwinst is echter 3km verder op.
Oftewel draai het om: Neem geen buffer zone voor de finish op, maar leg een sprint zone na de finish, waar je als renner niet meer verplicht aan mee hoeft te doen. Wil je de dagetappe winnen, dan zal je die 3km door moeten racen. Boeit het je niks, dan stop je na de finish.
Het brengt nog altijd wat problemen mee, maar is de duidelijkste manier volgens mij.
Voor de duidelijkheid: Dag posities worden gemeten op de finish, tijden ook. Enkel de bloemen, cash, sprintpunten worden a.d.h.v. de sprintzone uitslag bepaald. De Top 10 van de sprintzone wordt bovenaan de daguitslag geplaatst, maar wel in hun oorspronkelijke doorkomsttijden op de finish.
Prima voorstel voor een lastig vraagstuk. Ik ben voor, mits je oplossing alleen wordt toegepast in etappes die overduidelijk voor de sprinters zijn. Voor de overige etappes zou ik zeggen dat een beetje stress er nu eenmaal bij hoort. Sterker nog; Het is een kwaliteit van je ploeg (zeker in de Tour) om je drie weken uit de problemen te houden. Of dat laatste een wenselijk punt van competitie is laat ik aan het peloton over.
Dit is typisch een voorbeeld van een delen/niet-delen variant. Gezamenlijk is het voor iedereen het beste als de klassementsmannen in de finale van een vlakke etappe achterin gaan zitten en zich laten uitbollen, maar ze zijn 'de klos' als één van hun concurrenten stiekem toch voorin gaat zitten en tijd pakt.
Jsprunk: dan rijden ze die 3 km door, hebben iig de seconden die ze bij de finish hadden en kunenn dan knokken voor sprint/ritwinst. Klassementsmannen zullen tevreden zijn met die tijd van 3km als ze in de waaier zitten.
Als je de Tour of welke grote ronde dan ook wil winnen , moet je van alle markten thuis zijn , dus ook op je fiets blijven zitten in een massaspurt, lekke band is een lekke band en een valpartij is een valpartij, in het bedrijfsleven noemen ze dat een bedrijfsrisico en dat heb je maar te nemen.
Wielrennen moet geen watjes sport worden. Het is een fantastische maar harde sport.
De regels horen simpel en helder te zijn. Geen discutabele jurybeslissingen. Ik ben na dit alles gelezen te hebben steeds meer voor het afschaffen van de 3km-regel. Wel wil ik in typische sprintersetappes dat er alleen tijdsverschil aan de meet wordt gerekend, als het gat minimaal 5s is. Dit scheelt wat stress, al zal het nooit meer zoals vroeger worden. Klassementsrenners willen ook graag vooraan zitten, omdat er dan minder kans op valpartijen is.
Trouwens... nu vergeet ik zelf een situatie: Als een Nijdam in de laatste kilometer met 2s voorsprong over de streep komt, dan wordt hij met mijn regel in dezelfde tijd gezet en kan dat net het verschil maken voor de leiderstrui. Misschien moet het dan ook afhangen van hoe groot de groep is voor de breuk.
Dus weg die regel van de laatste 3 of 10 km voor de meet.
Wat dat parcours betreft zou de laatste rechte lijn altijd minimaal 750 meter en met een veilge breedte voor een pelotonsprint moeten zijn, een flauwe bocht als in Hamburg of Scheldeprijs naar de finish toe zou nog mogen. Zal lastig zijn om een veilge laatste weg te vinden zoals in de oude Parijs-Tours, die was geloof ik iets van 3 kilometer.
Iedere etappe in een ronde zou renners onderweg de mogelijkheid moeten bieden om het verschil te maken.