De Belgische ploeg reed de hele rit achter de feiten aan in het wereldkampioenschap op de weg voor beloften, en dat is voor bondscoach Sven Vanthourenhout onvergeeflijk. Hij had zijn beloften immers duidelijke consignes gegeven om attent te zijn van bij de start.

Het probleem stelde zich toen nog voor het lokale circuit in Glasgow een vroege vlucht van een tiental renners vertrok, met daarbij grote kanonnen als de kersverse wereldkampioen tijdrijden Lorenzo Milesi en Alpecin-Deceuninck-prof Axel Laurence – de latere wereldkampioen. Maar zónder Belgen, die met Thibau Nys en Alec Segaert twee grote favorieten in hun rangen hadden.

“Ik had hen één belangrijke opdracht meegegeven. Als er een groep van in de start wegreed, moést er iemand bij zijn. Maar eerst rijdt er acht man weg en zijn ze er niet bij. En vervolgens rijdt er nog eens zes man weg zonder één van hen. Dan weet je genoeg, zeker?”, gaf Vanthourenhout aan bij Het Nieuwsblad en Sporza.

De coach wist immers dat zo’n vlucht op dit circuit ver zou kunnen komen. “Als je met een ploeg van amper vijf renners aan de start komt, heb je niet de luxe om de koers te kunnen controleren. Ik blijf het zeggen: dan moet je gewoon meezitten. Vier van de vijf Belgen laten hier gewoon een wereldtitel liggen in mijn ogen. Individueel zijn zij stuk voor stuk sterk genoeg om iedereen die hier nu de finale heeft gereden de baas te kunnen.”

• 

  12 aug

  Lees ook Thibau Nys baalt van 'gemiste kans' op het WK: "Had het gevoel dat ik kon winnen"

  12 aug

Weinig excuses
Vanthourenhout had het dan over Gil Gelders, Warre Vangheluwe, Jonathan Vervenne en Alec Segaert. Thibau Nys werd nog redelijk gespaard. “Nys moest alleen meeschuiven als er een heel grote groep van pakweg twintig man vertrok. Hij moest niet op alles springen. Maar voor alle anderen is dit onbegrijpelijk. Ik heb nog niet iedereen kunnen spreken, maar er zijn voor mij weinig excuses. Ik ben niet tevreden en ga ze zeker mijn mening geven vanavond. Het zijn geen nieuwelingen meer, hé.”

De Belgen moesten vervolgens tóch de achtervolging op zich nemen, maar ook dat liep niet van een leien dakje. “Tot drie keer toe spelen ze het klaar om tot op 25 seconden terug te komen. En dan denk je toch: nu rijden ze het dicht. Maar dan wordt het weer een minuut. Onbegrijpelijk. Misschien ben ik nu heel streng, maar ik ben benieuwd naar hun verhaal. Want dat ze allemaal dik in orde waren, is wel gebleken. Ze waren gewoon niet bij de pinken.”