Niki Terpstra kon in de finale geen beslissing forceren, ondanks twee aanvalspogingen. Uiteindelijk zag hij dat Tom Leezer wel een heel eind kwam, maar hij strandde in het zicht van de haven. “De tegenwind nekte Tom, want het tempo viel niet stil. Wel top gedaan”, vertelt Terpstra aan de NOS.

Bijna waaier gemist
Dat Terpstra in de finale mee was, was bijna de mist in gegaan. Op het laatste nippertje kon onze landgenoot namelijk de oversteek naar de eerste waaier maken. “Ik zat vlak achter de eerste waaier. Die had ik bijna gemist. Gelukkig hebben we het recht gezet. Dylan (Groenewegen, red.) zat er ook bijna bij, maar hij kwam net op de kant te hangen en die kon het daarna vergeten. Ik dacht niet direct: ‘Dit is de slag’. We waren namelijk eerst seconden aan het sprokkelen. Toen het gat een minuut was, dacht ik: ‘ja, dit kan’. De andere landen draaiden goed rond, om zo Duitsland en Frankrijk achter ons te houden.”

Teleurgesteld over aanvalspogingen
Terpstra had na afloop vooral moeite met het parcours, iets wat hij vooraf ook al had aangekaart. “Die grote lus in de woestijn bracht spektakel. Het was zonde dat we daarna zo veel rondjes moesten doen. Dat was niks aan. Ik moest de tijd uitzitten. Eventjes heb ik lopen denken aan sprint, omdat ik na een zware koers wel goed kan spurten. Maar voor een leuke eindklassering ben ik er niet. Vervolgens heb ik nagedacht waar ik moest aanvallen, maar ik kon geen geschikte plek vinden. Er waren weinig mooie punten om te gaan. Nederland was de enige die aanviel. Jammer.”

Complimenten voor Leezer
Leezer kon na afloop wel op waardering van Terpstra rekenen. “Tom deed een goede aanval. Ik had het al twee keer geprobeerd, maar ik kreeg geen ruimte. Mijn tactiek was natuurlijk ook voorspelbaar. Daarna voelde ik dat het stokte. Ik ben naar Tom gereden en heb hem gezegd: ‘Ga maar!’. De laatste 1200 meter had-ie nog een redelijk gaatje. Dan weet je dat alles mogelijk is. Uiteindelijk nekte de tegenwind hem, want het tempo viel bij ons ook niet meer stil. Wel top gedaan van Tom.”