Inmiddels zijn we aanbeland bij de zevende terugblik op het afgelopen wielerseizoen. De Tour de France is achter de rug, maar nog geen maand na het einde van La Grande Boucle staat de Vuelta á España al weer voor de deur. Een Ronde van Spanje die ons Nederlanders nog maar eens liet zien over hoeveel talent wij als kikkerlandje beschikken. Daarnaast maakte Robert Gesink in de Ronde van Colorado zijn rentree.

Ronde van Denemarken
In Scandinavië konden de renners tijdens de Ronde van Denemarken alvast wennen aan de omgeving van het WK-parcours, een maand later in Kopenhagen. Tijdens de eerste rit kwam drievoudig titelverdediger Jakob Fuglsang direct op achterstand binnen. Sacha Modolo mocht er de handen in de lucht steken. Een dag later moest Modolo zijn leiderstrui echter al weer afgeven. Net als in de eerste etappe eindigde Rabobankrenner Matti Breschel op de tweede plaats, waardoor de Deen zich de nieuwe leider mocht noemen. Breschel liet zich in een sprint met twee verrassen door Remi Cusin. De derde etappe was dan over een iets geaccidenteerder terrein. Ritwinst was er voor Jakob Fuglsang, die Simon Gerrans nog wel rap zag naderen. Laatst genoemde nam door bonificatieseconden wel de leiderstrui over van Breschel. De volgende dag stonden er twee etappes op het programma.

foto: Sirotti

Modolo won ’s ochtends zijn tweede etappe en ’s middags was Richie Porte in de tijdrit aan het feest. Simon Gerrans zou die tijdrit als vierde besluiten en gaf zijn leidende positie in de laatste etappe niet meer uit handen. De laatste etappe was er een met een Nederlandse tintje: Theo Bos troefde het sprintersgilde af.

Ronde van Burgos
Op de zelfde dag als de start van de Ronde van Denemarken, begon in Spanje de Vuelta a Burgos. De eerste etappe werd op de slotklim een prooi voor Samuel Sanchez.

foto: Sirotti (archief)

Een dag later was het Joaquin Rodriguez die met de zege mocht pronken. Op de steile aankomst in Burgos pakte hij bovendien de leiderstrui. Een dag later stond er dan een ploegentijdrit op het programma, waar Movistar de bloemen mee naar huis nam. Twee dagen na de ritzege van Rodriguez, werkte Purito zich uit de naad op zijn meesterknecht Moreno te bedanken. Dat lukte, de vierde etappe werd een prooi voor Daniel Moreno. De laatste etappe, de koninginnenrit, werd tot slot gewonnen door Euskaltels neo-prof Mikel Landa. Joaquin Rodriguez werd eindewinnaar.

Eneco Tour
Tijdens de Eneco Tour hoorde we voor het eerst dit seizoen in positieve zin iets van Taylor Phinney. Het Amerikaanse supertalent won in 2010 bijna alles in het beloftencircuit, maar werd bij zijn overgang naar de profs gedwarsboomd door een aantal blessures. Phinney liet voor het eerst zien ook daadwerkelijk het niveau van de profs aan te kunnen, door de proloog van de Eneco Tour te winnen.

foto: Sirotti

Ook tijdens de tweede etappe liet Phinney zien in een massasprint aardig zijn mannetje te kunnen staan. Hij werd er zevende, terwijl André Greipel won. Een dag later behield Phinney nog altijd zijn leiderstrui, door deze keer zesde te worden. Greipel won opnieuw de etappe. De dag erna stond de koninginnenrit op het programma. Philippe Gilbert stond op de startlijst, dus de winnaar van deze etappe stond min of meer al vast. En zo geschiedde.

foto: Sirotti

De Waal werd tevens de nieuwe leider. Een leiderspositie die Gilbert de dag erop alweer kwijt was. De tijdrit werd gewonnen door opnieuw een neo-prof: Jesse Sergent.

foto: Sirotti

Edvald Boasson Hagen nam op die dag de leiderstrui over van Gilbert. De vijfde etappe was dan weer een zege voor Matteo Bono. Samen met Renev en Ovechkin bleef hij het peloton nipt voor en schreef etappe vijf op zijn naam. Vervolgens liet Boasson Hagen zijn overmacht in de laatste etappe nog maar eens zien, door deze te winnen.

Nederlands succes, Londen en opnieuw Gilbert
In augustus was er ook weer succes voor de Nederlanders. Zo wonnen zowel Wilco Kelderman als Wout Poels een etappe in de Franse rittenkoers Tour de l’Ain. Poels zelfs tweede in het eindklassement. Wat later in de maand, een dag voor de Vuelta-start, vond de Dutch Food Valley plaats. Dit leverde een volledig Nederlands podium op. Wim Stroetinga werd er tweede, voor Stefan van Dijk. Winnaar werd Nederlands topsprinter in wording, Theo Bos. Ook werd er halverwege augustus een testwedstrijd op het Olympisch parcours gereden. Zonder al te veel grote namen, won toch de grootste: Mark Cavendish. Een dag later stond het Belgisch Kampioenschap Tijdrijden op het programma. Ook al is het absoluut niet zijn specialisme, Phillippe Gilbert wist dubbel Belgisch Kampioen te worden. Door zijn uitstekende conditie, die hij al het gehele seizoen elateerde, verwees hij Ben Hermans en Dominique Cornu naar de andere ereschavotten.

Strijd op Amerikaans grondgebied
In augustus stonden er ook twee grote Amerikaanse rittenkoersen op het programma, te beginnen met de Tour of Utah. De proloog wordt gewonnen door de tot dan toe vrij onbekende Sergio Henao. Hij werd altijd aangekondigd als ‘één van de gouden drie’ wat betreft Colombiaans wielertalent, te samen met Rigoberto Uran en Fabio Duarte. Laatste twee zijn zich steeds meer aan het bevestigen, Henao begon door de proloog te winnen. Twee dagen later werd officieel bekend gemaakt dat Henao de komende jaren het shirt van Team Sky zal dragen. Dat terzijde, behield Henao ook na de tweede etappe zijn leiderstrui. De vrij onbekende Amerikaan Jesse Anthony won er de etappe, Henao werd tweede. Na etappe drie was het nog steeds Henao in de leiderstrui, terwijl Jack Bauer de etappe won. Tijdens de tijdrit in de vierde etappe zakte Henao echter lelijk door het ijs en raakte zijn leiderstrui kwijt aan de in vorm stekende Levi Leipheimer. De dagzege ging naar de jarige Tejay van Garderen. Janier Acevedo rondde in de vijfde etappe een lange ontsnapping af, waar in de achtergrond Henao een halve minuut terug pakte op Leipheimer. Diezelfde Henoa won als klap op de vuurpijl ook nog de slotetappe, maar zag Leipheimer geen moment kraken, waardoor de 38-jarige veteraan voor het tweede opeenvolgende jaar mocht zegevieren in de Tour of Utah.

foto: Sirotti

Ook stond er in Colorado de USA Pro Cycling Challenge op het programma. Met een sterk bezet deelnemersveld maakte Robert Gesink hier zijn rentree na een mislukte Tour de France. De eerste etappe, een proloog over 8,3 kilometer, werd winnend afgesloten door Skil-Shimano aanwinst Patrick Gretsch. De volgende dag stond er al een heuze bergetappe op het programma. Levi Leipheimer nam zijn goede vorm uit de Tour of Utah mee en zegevierde bovenop Crested Butte. Als tweede kwam Sergio Henao over de streep, nog voordat toppers als Fränk Schleck, Cadel Evans en Robert Gesink finishten. De Amerikaan van Team RadioShack nam de leiderstrui over van Gretsch, maar leverde die een dag later weer in. Oudgediende George Hincapie mocht de bloemen pakken in Aspen, Tejay van Garderen werd de nieuwe leider.

foto: Il Piccolo Airone

Tijdens etappe vier stond er dan wederom een tijdrit op het programma. Robert Gesink stelde teleur met een 33ste plaats, maar ploeggenoot Stef Clement liet met een zesde plaats zien op de weg terug te zijn. Winnaar werd wederom Levi Leipheimer, die en passant ook de leiderstrui weer overnam van Van Garderen. Vervolgens was het drie dagen lang feest voor Liquigas: Nadat Elia Viviani, gegangmaakt door Daniel Oss, de vijfde en de zesde etappe in de massasprint wist te winnen, pakte Oss de slotrit. Ditmaal met Viviani als gangmaker, om zo Oss’ werk te bedanken.

foto: Sirotti

De leiderstrui van Leipheimer kwam in deze etappes niet meer in gevaar en de routinier boekte zo zijn tweede grote overwinning van de maand. Clement werd knap achtste in het eindklassement en ook Gesink liet met een zestiende plek zien dat het weer de goede kant met hem op ging.

foto: Sirotti

Vattenfall Cyclassics & GP Quest France-Plouay
De Vattenfall Cyclassics is de jongste klassieker op de kalender, wordt ieder jaar verreden in en rond Hamburg en ging voorheen door het leven als de HEW Cyclassics Hamburg. Door een sponsor wisseling, veranderde ook de naam van de koers, die deel uit maakt van de UCI Worldtour. Op de nog korte erelijst vinden we enkel grootheden uit de wielrennerij, waar dit jaar een grootheid in wording bij kwam.

foto: Sirotti

Nadat hij eerder al de Eneco Tour had gewonnen, kon Edvald Boasson Hagen ook in Hamburg zegevieren. Hij verwees Gerald Ciolek en Vacansoleil-renner Borut Bozic naar plaats twee en drie.

De GP Quest France in Plouay wordt al jaren verreden op het einde van augustus. De wedstrijd maakte ook altijd deel uit van de strijd om de wereldbeker en in 2000 wordt Romans Vainsteins op dit parcours wereldkampioen. Toch is dit één van de minst bekende klassiekers, er prijken dan ook niet veel grote namen op de erelijst. Ook dit jaar kwam daar weer geen grote naam bij. Grega Bole mocht er zijn handen in de lucht steken, voor Simon Gerrans en Thomas Voeckler.

Vuelta á España
Met de Ronde van Spanje werd er in augustus begonnen aan de derde en laatste grote ronde van het jaar. Een ronde die met Rabobank, Vacansoleil-DCM én Skil-Shimano drie Nederlandse ploegen aan de start zag staan. Een ronde, met titelverdediger Vincenzo Nibali, die ook vol verrassingen zou zitten en bovendien een verrassende winnaar zou kennen.
Eerste week: Over een afstand van 13,5 kilometer vond er tijdens de eerste etappe in de Vuelta een ploegentijdrit plaats. Winnaar werd Leopard-Trek, met als eerste leider Jakob Fuglsang.

foto: Sirotti

De tweede etappe zou eindigen op een venijnig klimmetje, die te kort was voor mannen als Rodriguez en Anton, maar een sprinter met macht zou hier zegevieren. Een verrassende naam kwam bovendrijven, maar Christopher Sutton was wel de sterkste in rit twee. Tijdens de derde etappe werd duidelijk dat een groep vluchters mocht strijden om de dagzege. Pablo Lastras won, en boekte zo zijn derde etappezege ooit in de Vuelta. Iets wat hij ook al eens deed in de Giro en in de Tour, waardoor hij zich in een illuster rijtje mag scharen met renners die in alle grote rondes een etappe wisten te winnen.

foto: Sirotti

De eerste bergetappe van deze Vuelta stond al tijdens de vierde rit op het programma. Deze dag zou er gefinisht worden boven op de Sierra Nevada. Daniel Moreno bleek daar de sterkste; Wout Poels en Bauke Mollema vertegenwoordigden Nederland in de top tien van de rit uitslag. Aan het begin van etappe vijf werd Xavier Tondo herdacht. De Spanjaard, tot op het moment van zijn dood koersend voor Movistar, overleed na een huiselijk ongeval in mei. Dat weerhield de aanvallers er niet van om aan te vallen, maar het was te vergeefs. Joaquin Rodriguez won in Valdepeñas, voor een ijzersterke Wout Poels. Ook Mollema deed goede zaken met een vierde plaats, op luttele seconden van Purito.

foto: Sirotti

Tijdens de zesde etappe deed Liquigas-Cannondale een gooi naar de dagzege en de leiderstrui. Capecchi, Agnoli, Sagan en Nibali reden in de afdaling naar de finish weg uit het peloton. Bij een voorsprong van twintig seconden op de streep, met twintig seconden bonificaties daar bij, zou Nibali leider worden. Één man gooide echter roet in het eten: Pablo Lastras. De 35-jarige Spanjaard ging de sprint als eerste aan en Nibali kon niet over hem heen komen. Dat zag ook Slowaaks Kampioen Peter Sagan, die zo op het laatste moment Lastras nog achterhaalde. Het was de eerste zege in een grote ronde voor het megatalent van Liquigas.

foto: Sirotti

Tijdens de zevende etappe was er dan eindelijk de zege voor het andere supertalent in deze ronde. Marcel Kittel werd perfect afgezet door Tom Veelers en bezorgde zo Skil-Shimano haar eerste zege in een grote ronde.

foto: Sirotti

Daarna brak een weekend vol met klimwerk aan. Op zaterdag was het wederom Joaquin Rodriguez die won op de San Lorenzo de El Escorial. Hij nam ook de leiderstrui over. Bauke Mollema verbaasde vriend en vijand door met de allerbesten mee te gaan en op de derde plek te eindigen, op slechts negen seconden van Rodriguez. Op zondag zou de streep getrokken zijn op La Covatilla. Op de slotklim zakte Joaquin Rodriguez volledig door het ijs en moest al vroeg lossen. Dat was niet het geval voor Bauke Mollema. Opnieuw klom de Groninger met de allerbesten mee, die met Daniel Martin, Cobo, Wiggins en de opzienbarende Chris Froome mocht strijden voor de dagzege. Martin verraste Mollema, die een sterk eindschot heeft, door vroeg aan te gaan. Mollema geraakte nog wel op zijn wiel, maar kon er niet meer overkomen. Toen de kruitdampen opgetrokken waren en de Spaanse rekenmeesters hun werk hadden gedaan, leek iedereen met stomheid geslagen. Maar het stond er toch echt: Bauke Mollema was de nieuwe leider in de Vuelta á España.

foto: Sirotti

Tweede week: Een dag na de strijd op La Covatilla stond er een tijdrit over een afstand van 47 kilometer op het programma. Mollema staat bekend als een redelijk tijdrijder, maar moet het daar niet van hebben. Zo ook nu niet; hij werd 25ste op iets meer dan drie minuten van winnaar Tony Martin. De Duitser liet geen spaan heel van de concurrentie en diende zijn kandidatuur voor de wereldtitel tijdrijden alvast in. Mollema raakte zijn leiderstrui alweer kwijt, aan een misschien nog wel onbekendere renner: de BritChris Froome.

foto: Sirotti

Laatst genoemde schoof niet op in de hierarchie en bleef knecht voor Wiggins. Zo reed leider Froome na de rustdag kilometers lang aan kop op de slotklim naar Manzaneda. Routinier David Moncoutié wist er te winnen, Bradley Wiggins nam de leiderstrui over van ploeggenoot Froome.

De Vuelta gaat door in de terugblik van september.