Het wielerseizoen is afgelopen, de cyclocrossfietsen worden weer uit de schuur gehaald. Zoals WielerFlits elk jaar doet, is het ook nu weer tijd voor een terugblik op het afgelopen wielerseizoen. In de vorige edities hebben we teruggeblikt op de voorbereiding en de voorjaarsklassiekers. Nu is het de beurt aan mei, de maand van de eerste grote ronde: de Giro d’Italia.

Opening

foto: Sirotti

Traditioneel wordt mei altijd begonnen met twee wedstrijden: de Rund um den Finanzplatz en de 1-mei prijs. Het parcours van de Rund um den Finanzplatz leent zich voor een sprint met een aardige groep, echter was het al sinds 2005 geleden dat de winst werd vergeven in een dergelijke spurt. Dit jaar had HTC-renner John Degenkolb al een aantal keren laten zien snel te zijn in een spurt. De HTC ploeg had, na het lossen van Cavendish uit het peloton, het volste vertrouwen in de Duitser en controleerde de wedstrijd zoals geen andere ploeg dat kan. Uiteindelijk werd het een massaspurt en John Degenkolb wist zijn eerste thuisoverwinning van het seizoen binnen te halen. Michael Matthews, sinds dit jaar onder contract bij Rabobank, mocht het laagste treetje van het podium beklimmen.

De Belgische 1-mei prijs, verreden ter ere van Victor de Bruyne, wordt meestal beslist tussen de sprinters uit de subtop. Dit jaar was het de Litouwer Aidis Kruopis, volgend jaar in dienst van GreenEDGE, die aan het langste eind trok. Beste Nederlander was Huub Duyn op een vierde plek.

In het tweede weekend van mei stonden er in Nederland twee koersen op het programma: de Ronde van Overijssel en de Omloop der Kempen (beiden 1.2). Deze werden respectievelijk gewonnen door Wouter Haan en Jos Pronk.

Vierdaagse van Duinkerke
In de eerste week van mei stond tevens de Vierdaagse van Duinkerke op het programma. Dit was de eerste echte wedstrijd waar sprintsensatie Marcel Kittel van zich liet horen. De Duitser had eerder dit seizoen al een etappe in de Tour de Lankawi gewonnen, maar een grote overwinning was er nog niet van gekomen. Daar bracht de renner in dienst van Skil-Shimano tijdens de Vierdaagse van Duinkerke verandering in door de eerste, de tweede , de derde en ook nog de vijfde etappe te winnen, wat zijn totaal op vier bracht. Het eindklassement was echter niet voor hem. Deze werd in de vierde etappe bepaald en de Fransman Thomas Voeckler sloeg hier een dubbelslag door met overmacht de winst te pakken. Een dag later mocht hij ook op het podium omdat zijn eindzege in de laatste etappe niet meer in gevaar kwam.

Spanje
Ook in Spanje werd er gekoerst. De Vuelta a la Communidad de Madrid, beter bekent als de Ronde van Madrid, werd gewonnen door Rui Costa. Dit deed hij echter zonder een etappe te pakken: de drie etappes waren respectievelijk voor Jonathan Castroviejo, Enrique Sans Unzue en Manuel Baez Alvarez.

Tour de Picardië

foto: Sirotti

De afgelopen twee jaar had de Tour de Picardië een Nederlands tintje. In 2009 wist Lieuwe Westra het eindklassement te winnen en vorig jaar pakte Kenny van Hummel een etappe mee. Dit jaar wist Romain Feillu, renner van het Nederlandse Vacansoleil-DCM, daar een vervolg aan te geven door een etappe en het eindklassement te winnen. In de eerste etappe wist Egidijus Juodvalkis op de hellende finishstrook de andere sprinters te verschalken kloppen. De Litouwer kwam met één seconde voorsprong over de meet. De tweede etappe was in een massaspurt vervolgens vrij makkelijk voor Romain Feillu. Diezelfde Feillu wist een dag later zijn eindzege veilig te stellen door in de laatste etappe naar een derde plek te sprinten, achter Filippo Pozzato en etappewinnaar Jimmy Casper.

Tour of California
Tijdens de Giro stond er ook in Amerika een etappekoers op het programma: de Tour of California. Dit jaar begon deze ronde slecht: vanwege een sneeuwstorm moest de eerste etappe worden afgelast en de tweede rit moest worden ingekort. De tweede, derde, vijfde en achtste etappe eindigden in een massasprint. Respectievelijk waren het Ben Swift, Gregory Henderson, Peter Sagan en Matthew Goss die de bloemen mochten gaan halen. De vierde etappe was de eerste krachtmeting tussen de klimmers. De toen bijna 40-jarige Chris Horner wist met meer dan een minuut voorsprong op Andy Schleck de etappe op zijn naam te schrijven. De zesde etappe, een tijdrit, was een Amerikaans feestje. David Zabriskie, Levi Leipheimer en Tejay van Garderen zorgden voor een compleet Amerikaans podium. Chris Horner werd zesde en wist kostbare tijd te winnen op enkele van zijn concurrenten. De laatste bergetappe werd een tweestrijd tussen Leipheimer en Horner, gewonnen door de eerstgenoemde. Laurens ten Dam werd hier nog knap derde door in de slotfase weg te rijden uit een achtervolgende groep. Het eindklassement was uiteindelijk voor Chris Horner, met iets meer dan een halve minuut voorsprong op zijn ploeggenoot Levi Leipheimer. Tom Danielson werd derde.

Bayern Rundfahrt
In de Ronde van Beieren leek niets een eindzege van Edvald Boasson Hagen in de weg te staan. De Noor won dan ook de eerste etappe. De tweede etappe eindigde vervolgens weer in een massasprint, waar John Degenkolb zijn toekomstig ploeggenoot Marcel Kittel de etappezege door zijn neus boorde. In de derde etappe was het niet een sprinter die met de bloemen naar huis toe ging. Michael Albasini boekte daar zijn eerste etappezege van het seizoen. Tweede in de etappe werd Geraint Thomas, die daar de basis legde voor zijn eindzege in Beieren. De 26 kilometer lange tijdrit in etappe vier werd gewonnen door Thomas’ ploeggenoot Bradley Wiggins. Thomas zelf werd zesde en werd daardoor leider. De laatste etappe ging dan weer in een massasprint; Giacomo Nizzolo boekte er zijn eerste zege als prof, voor Degenkolb en Boasson Hagen.

Ronde van België

foto: Sirotti

Tegelijkertijd met de Bayern Rundfahrt, werd ook de Ronde van België verreden. In de proloog was er Nederlands succes; Lieuwe Westra won de korte tijdrit voor Philippe Gilbert. De leiderstrui van Westra verdween de daarop volgende dag echter alweer, toen André Greipel hem over nam. De Duitser versloeg met speels gemak Kenny van Hummel in de massasprint. In de derde etappe was Aidis Kruopis aan het feest, door de Nederlanders Stefan van Dijk en Pim Ligthart in een omvangrijke groep al sprintend te verslaan. De eindzege kwam echter op naam van Philippe Gilbert. In de koninginnenrit konden enkel Greg van Avermaet en Björn Leukemans het achterwiel van de Waal in zicht houden en zo schreef Gilbert nog maar eens een wedstrijd op zijn naam. Dubbel feest bij Omega Pharma-Lotto, Greipel pakte ook nog eens de laatste etappe.

Amerikaanse kampioenschappen
Tijdens de Amerikaanse kampioenschappen werd David Zabriskie opnieuw Amerikaans kampioen tijdrijden. Verder stonden op het podium twee verrassende namen: Tom Zirbel en Matthew Busche. Dat Bussche goed in vorm stak, bleek een paar dagen later. Hij versloeg in een sprint met vier George Hincapie, Edward King en Tejay van Garderen en mocht zich zo Amerikaans kampioen op de weg noemen.

Giro d’Italia 2011
In mei werd zoals elk jaar de eerste grote ronde verreden. De Italiaanse tifosi mochten weer drie weken lang de renners aanmoedigen, in een ronde waar vreugde en verdriet dicht bij elkaar lagen. Alberto Contador stond deze Giro weer aan de start, aangezien er vlak voor de Tour meer duidelijkheid zou komen in zijn clenbuterol-zaak.

Eerste week
De eerste etappe werd verreden in en rond Turijn, met een ploegentijdrit. HTC-Highroad zou er winnen en Marco Pinotti mocht het eerste roze tricot aantrekken. In de tweede etappe vloerde oude krijger Alessandro Petacchi Mark Cavendish in de sprint. De hierop volgende derde etappe, staat op het netvlies van iedere wielervolger gebrand. In deze etappe verongelukt Wouter Weylandt. Tijdens een afdaling komt de Belg hard ten val. De schokkende beelden gingen de hele wereld over. Angel Vicioso wint nog wel de rit, maar deze dag zou als een gitzwarte de historieboeken in gaan. De vierde etappe stond dan ook in het teken van Weylandt. Zijn ploeg Leopard-Trek kwam als eerste over de streep, samen met Weylandts boezemvriend Tyler Farrar. De ploeg verliet een dag later de ronde.

foto: Sirotti

Dat verdriet en vreugde dicht bij elkaar kunnen liggen bleek de volgende dag. De vijfde etappe, met de gevreesde Strade Bianche op het programma, leverde een fantastische zege voor Pieter Weening op. De Raborenner reed in de finale samen met John Gadret naar koploper Martin Kohler, ging vervolgens snoeihard op kop rijden en reed zijn twee medevluchters pardoes uit het wiel. De jonge Steven Kruijswijk ging daarna keurig afstoppen in de groep der favorieten en zag zo ploeggenoot Weening de etappe en het roze veroveren.

foto: Sirotti

Nadat Francesco Ventoso de zesde etappe in een massasprint had gewonnen, was het in het eerste weekend van de Giro klimmen geblazen. De jonge Belg Bart de Clercq boekte heel verrassend de zege op de Montevergine di Mercogliano. De renner van Omega Pharma-Lotto hield op de streep precies een wiel over op de aanstormende Michele Scarponi en boekte zo zijn eerste profzege. Pieter Weening behield zijn leiderstrui door bij de groep der favorieten binnen te komen, evenals Steven Kruijswijk. Een dag later pakte Oscar Gatto de achtste etappe in Tropea.

Tweede week
De negende etappe over de vulkaan de Etna werd vooraf gevreesd. Op de vleugels van de Etna ontbond Contador voor een eerste keer zijn duivels en reed de Spanjaard op een indrukwekkende manier het hele peleton naar huis. Pieter Weening kapituleerde uiteindelijk op de slotklim en verloor de roze trui aan ‘El Pistolero’.

foto: Sirotti

Na de rustdag op dinsdag, volgende er op woensdag weer een vlakke etappe, die een prooi werd voor Mark Cavendish. De elfde etappe werd in Castelfidardo gewonnen door John Gadret, die op het steile slotklimmetje als een kat weg sprong uit de eerste groep. De twaalfde etappe werd wederom gewonnen door Cavendish, waarna de spurtbom de ronde verliet. Waarom? Er volgde enkel nog bergetappes. In etappe dertien moesten de renners richting Oostenrijks grondgebied, waar de streep boven op de Grossglockner getrokken was. Evenals op de Etna, was het Rujano die Contador enigszins kon bijhouden. De Spanjaard liet de zege aan de Venuzolaan.

foto: Sirotti

De volgende dag moest er wederom geklommen worden. Na de dood van Weylandt werd de gevaarlijke Monte Crostis geschrapt uit het programma, maar werd er wel gefinisht op de Monte Zoncolan. Igor Anton bleek daar te beschikken over de beste klimmers benen en liet leider Contador een halve minuut achter zich. Steven Kruijswijk liet zien dat hij beter ging klimmen en rukte op naar plaats veertien in het algemeen klassement. Het weekend bleef Baskisch-oranje gekleurd; een dag later was het Mikel Nieve die boven op de Rifugio won.

foto: Sirotti

Slotweek
Op de rustdag was er wederom bijzonder triest nieuws te melden. Het nieuws over het overlijden van Xavier Tondo sijpelde binnen bij de renners. De Spanjaard kwam bij een ongeluk in huiselijke sfeer om het leven. Een dag later wint Alberto Contador de klimtijdrit naar Nevegal en draagt deze zege op aan zijn overleden landgenoot. Tijdens de zeventiende etappe kozen een tiental renners het hazenpad en bleven totaan de streep vooruit. Na deklassering van Italiaans kampioen Giovanni Visconti, mocht neo-prof Diego Ulissi zich kronen tot etappewinnaar.

foto: Sirotti

De achttiende etappe leverde dan een zege op voor Eros Capecchi, die een sprint met drie won van Pinotti en Seeldraeyers. De negentiende etappe ging vervolgens naar Macugnaga. Paolo Tiralongo wist er zijn eerste zege als prof te boeken. Steven Kruijswijk kon met de allerbesten mee bergop en werd zesde. In het klassement schoof hij op naar plaats elf. De voorlaatste etappe was de laatste bergrit, maar wat voor één. Met de beklimming van de onverharde Colle delle Finistré en de slotklim naar Colle di Sestrière sloot de organisatie de Giro in stijl af. Vasil Kiryienka bleek de sterkste, na een vroege vlucht. Steven Kruijswijk bewees wederom over een uitstekende laatste week te beschikken, door in het gezelschap van Scarponi, Contador en Menchov als zevende over de streep te komen. Een negende plaats in het algemeen klassement was de beloning. Tijdens de slottijdrit gingen de bloemen naar David Millar, maar mocht Alberto Contador zich voor de tweede keer in zijn carrière winnaar van de Giro d’Italia noemen.

foto: Sirotti

Lees ook:
Terugblik 2011: januari en februari
Terugblik 2011: maart
Terugblik 2011: april

Wielernieuws mei 2011