In de voorlaatste aflevering van onze terugblik op het wielerseizoen besteden we aandacht aan de maand september. De herfstmaand kende een vliegende start met het spannende slot van de Vuelta a España. Ook stonden de twee Canadese WorldTour-koersen op het programma en werd de Tour de l’Avenir gereden. Als klap op de vuurpijl werd er in Kopenhagen gestreden om de regenboogtrui.

Vuelta a España
De twaalfde etappe op 1 september zou een prooi worden voor het Slowaakse supertalent Peter Sagan. In de straten van Pontevedra sprintte de renner van Liquigas sneller dan John Degenkolb en Daniele Bennati. Bauke Mollema verraste het peloton door de eerste tussensprint en zes bonificatieseconden op zijn naam te schrijven. De attent rijdende Groninger pakte in de slotfase nog vijf seconden op zijn concurrenten doordat er een breuk in het peloton kwam.

foto: Sirotti

Karsten Kroon zal niet graag herinnerd worden aan de veertiende etappe. De Drent maakte deel uit van een omvangrijke kopgroep maar miste een bocht op vijftig kilometer van de streep. Hij viel in een ravijn en brak zijn arm. De etappe werd gewonnen door een ontketende Rein Taaramäe. De Est had wel het geluk dat zijn vluchtmaat David de la Fuente zich liet terugzakken om kopman Juan José Cobo te helpen. De Nederlandse troeven Poels en Mollema deden het erg goed en eindigden op de vierde en zevende plek.

In de rit naar Alto de l’Angliru legde Juan José Cobo het fundament voor de eindoverwinning. De Spanjaard reed op de slotbeklimming weg nadat zijn landgenoten Sastre en Antón een kleine voorsprong hadden gepakt. Cobo reed echter met groot gemak dit gat dicht en reed vervolgens alleen door. Achter hem probeerde de groep met favorieten het verschil kleiner te maken. Froome verzette bergen voor zijn kopman Wiggins die op de l’Angliru zwichtte voor de echte klimmers. Hij moest uiteindelijk ook zijn knecht laten gaan en eindigde op bijna anderhalve minuut van de dagwinnaar. Wout Poels reed een geweldige rit maar moest genoegen nemen met de tweede plek. Bauke Mollema verspeelde meer tijd maar wist de schade wel te beperken.

De grote verrassing van de Vuelta won de rit naar Peña Cabarga. Chris Froome was de snelste renner op de slotklim en verwees klassementsleider Cobo naar de tweede plek. De twee reden samen weg op de beklimming en maakten er een mooie strijd van. De drager van de rode trui moest een aantal keer diep in het rood gaan om weer in het wiel van de Brit te komen. In de laatste meters bleek dat Froome meer reserves had en kon zijn eerste etappeoverwinning in een grote ronde worden bijgeschreven. Bovendien pakte hij weer wat secondes terug op Cobo en verkleinde het verschil met de nummer één naar dertien tellen. Bauke Mollema kwam met zijn derde plek weer eens op het podium terecht.

In de tussenetappes sprintten Juan José Haedo en Daniele Bennati beide naar een overwinning. Haedo versloeg in Haro Alessandro Petacchi. Bennati won in de voorlaatste rit voor twee landgenoten, Enrico Gasparotto en Damiano Caruso. Igor Antón zorgde een dag eerder voor een Baskisch feest in Bilbao. Hij ontsnapte op de laatste beklimming van die dag uit een kopgroep van drie en wist zijn voorsprong te behouden en zelfs nog uit te breiden.

foto: Sirotti

Klassementsleider Cobo kwam in de laatste etappes niet meer in de problemen en behield zijn voorsprong van dertien seconden op Chris Froome. Bradley Wiggins eindigde op de derde plaats met een achterstand van meer dan anderhalve minuut. Bauke Mollema eindigde in het algemeen klassement als vierde. Daarnaast won de jongeling de puntentrui dankzij zijn attente koersgedrag en vele podiumplaatsen. Peter Sagan won de laatste etappe naar Madrid en sloot daarmee een spannende Ronde van Spanje af met zijn derde ritzege.

foto: Sirotti

Grand Prix Cycliste de Québec
Er werd natuurlijk niet alleen in Spanje gekoerst. Ook op een ander continent stond een peloton met veel grote namen aan de start voor het Canadese tweeluik. De koers kwam pas laat op gang dit jaar. Pas op zestien kilomter van de streep werd er een serieuze uitlooppoging gedaan. Vacansoleil-DCM opende de debatten. Philippe Gilbert reageerde attent en trok hard door waardoor er een klein elitegroepje overbleef. In die groep zat ook Robert Gesink.

Bij het ingaan van de laatste ronde had Gilbert op kousenvoeten een lichte voorsprong genomen op de groep-Gesink. De Belgische kampioen reed enige tijd voor zijn achtervolgers uit maar zakte uiteindelijk terug in de groep achter hem.In de laatste hellende kilometers trok Gilbert hard door en aanvankelijk leek hij makkelijk naar een nieuwe overwinning te rijden. Robert Gesink kwam echter nog heel erg dichtbij de Belg in de slotmeters maar de veelvraat uit Wallonië had uiteindelijk net genoeg over om de overwinning te pakken.

Grand Prix de Montréal
Twee dagen na Québec stond de volgende WT-koers in Canada al weer op het programma. Robert Gesink viel net als in 2010 aan op de Côte Camilien-Houde. Dit jaar lukte het hem echter niet om weg te blijven. Dat lukte even later Rui Costa, Stefan Denifl en Pierrick Fedrigó wel. Dit trio zou ook gaan strijden om de overwinning ondanks verwoede pogingen van Gesink, Sanchèz en Hesjedal om het gat te dichten.

Fedrigó leek in de slotmeters over het beste eindschot te beschikken maar werd nog voorbijgestreefd door Rui Costa. De jonge Portugees pakte zo een mooie overwinning in een eendagswedstrijd. Philippe Gilbert kwam te laat uit het peloton en moest uiteindelijke genoegen nemen met de derde plek.

Het Wereldkampioenschap
De climax van het wielerseizoen. Dit jaar werd in het Deense Kopenhagen gestreden om de wereldtitel. De junioren hadden de eer om de de eerste medailles te verdelen in de tijdrit. Het goud ging naar de Mads Würtz Schmidt die voor eigen publiek de Nieuw-Zeelander James Oram versloeg. Het verschil was maar vier seconden. Bij de beloften was Luke Durbridge de beste. De jonge Australiër die volgend jaar voor GreenEDGE rijdt, verwees de Deen Rasmus Quaade naar de tweede plek. De derde plek was ook voor een Australiër, Michael Hepburn. Bij de vrouwen ging de gouden plak naar Duitsand. Judith Arndt was in de tijdrit sterker dan Linda Villumsen en Emma Pooley.

foto: Sirotti

Bij de mannen werd reikhalzend uitgekeken naar het duel Cancellara-Martin. Bij het eerste tussenpunt na 10,8 kilometer was Martin tien seconden sneller dan Cancellara. Halfweg koers was het verschil opgelopen tot 18 seconden. Bij het derde tussenpunt na 34 kilometer was het verschil 40 seconden en leek de strijd beslist. In de slotfase stortte Cancellara compleet in, waardoor hij de zilveren medaille nog aan Bradley Wiggins moest laten.

foto: Sirotti

De wegrit eindigde volgens verwachting in een massasprint. Bij de beloften kwamen de Fransen zeer sterk voor de dag. In het begin van de laatste ronde probeerde Jetse Bol nog een sprint te ontlopen, maar hij zag zijn poging stranden. Hierna was het gedaan met de aanvallen, aangezien Australië het hoog hield. In de laatste twee kilometer namen Italië en Groot-Brittannië de regie over maar dat was buiten Adrien Petit gerekend. De Fransman ontregelde de treintjes met een tempoversnelling, waarna zijn kopman Arnaud Demare het werk afmaakte. Petit werd beloond met de zilveren medaille.

De hoop van Nederland was gericht op Marianne Vos. De alleskunner wilde de kater van de afgelopen jaren wegspoelen, nadat ze vier jaar op rij tweede was geworden op het WK. Ook bij de vrouwen eindigde de wegrit in een massasprint. Nederland bepaalde het tempo voor kopvrouw Vos en leverde haar af in een goede positie. Vos kwam echter ingesloten te zitten en zag Giorgia Bronzini net als in 2010 eerder over de streep komen.

foto: Sirotti

Bij de mannen was maar één favoriet voor de titel. Mark Cavendish is al een aantal jaar verreweg de beste sprinter van het peloton en dit jaar moest hij de felbegeerde regenboogtrui veroveren. In de laatste kilometers had hij echter wel moeite om de goede positie te kiezen. In deze fase liet Lars Boom zich nog even zien maar hij zou verder geen rol spelen in de sprint. Cavendish dreigde in de slotfase ingesloten te raken, maar wist nog net een gat te vinden. Zijn Australische ploegmakker Matthew Goss moest genoegen nemen met de tweede plaats en André Greipel werd derde. Pim Ligthart werd de beste Nederlander op de 21e plaats.

Nog meer koersen
Er werden in september nog veel meer leuke wedstrijden gereden. Zo reed Lars Boom erg goed in de Tour of Britain. De Nederlander won de derde en zesde etappe in de sprint en werd in de tijdrit tweede achter Alex Dowsett. Dit zou genoeg zijn voor de eindoverwinning in de achtdaagse rittenkoers.

foto: Sirotti

Meer Nederlands succes was er in de Tour de l’Avenir. Moreno Hofland won de eerste etappe in een sprint van een kleine groep. Wouter Wippert was een dag later de beste in de sprint, toen moest Hofland genoegen nemen met de tweede plek. De Tour de l’Avenenir werd uiteindelijk gewonnen door Johan Esteban Chavez Rubio.

Parijs-Brussel eindigde net als de afgelopen zes keer in een massasprint. Hierin was Denis Galimzyanov de sterkste. Het was voor de Rus de derde overwinning van het seizoen tot dan toe. Stefan van Dijk reed op zijn oude dag net naast het podium en eindigde op de vierde plek. Een dag later sprintte van Dijk naar de derde plek in GP de Fourmies. De overwinning in Frankrijk ging naar Guillaume Blot. Het laatste Nederlandse succesje van de maand september kwam van Thomas Dekker. Samen met Johan Vansummeren won hij de koppeltijdrit Duo Normand.