Jeetje wat een reacties zeg... Deze jongen stapt van de fiets na een winter keihard trainen. Hij merkt dat bijna iedereen lost op het moment dat hij nog net kan aanhaken en ziet dat zijn keiharde werk profijt heeft opgeleverd. Hij realiseert dat hij nog niet bij de top hoort, maar hij ziet ook dat hij veel verder komt dan dat hij misschien wel gedacht had. En om dan in die flow te denken dat hij zijn lichaam nog steeds aan het opbouwen is, en nog lang niet op zijn top is, vind ik het helemaal niet raar dat hij op dit moment het geloof heeft dat dat een mogelijkheid is volgend jaar. Het is maar hoe je zijn woorden leest... Ik vind het in ieder geval een hele mooie prestatie en hoop dat hij kan blijven groeien, zoals hij zelf geloofd dat hij kan groeien. Als je zelf niet eens het geloof hebt dat je op termijn met de wereldtop mee kan doen, hoe stap je dan elke dag op de trainingsfiets? hoe diep ga je dan? en met wat voor een doelstellingen begin je dan aan elke wedstrijd? ... dit is naar mijn mening het verschil tussen een potentiele topper in wording, of peletonvulling/knechten.