Voor het vierde jaar op rij kijkt WielerFlits terug op de carrières van coureurs die tijdens of na afloop van dit seizoen hun koersfiets aan de spreekwoordelijke wilgen gehangen hebben. In aflevering zeven een drieluik met een van de grootste talenten na de eeuwwisseling. Wat goed is, kwam in het geval van Thomas Dekker misschien wel te snel. Samen met ons kijkt hij nog eenmaal terug op zijn wielercarrière. In het derde en laatste deel vertelt hij waarom hij na zijn schorsing een andere renner werd.

Terugkeer mentaal zwaar
Tijdens zijn dopingschorsing is Dekker niet te genieten. Een enfant terrible voor zijn omgeving. Hij ziet renners als Aleksandr Vinokourov grote prestaties neerzetten, evenals Tom Boonen. De Dirkshorner wil terugkeren in het peloton. Zonder ploeg besluit hij zichzelf in de kijker te rijden tijdens kermiskoersen, omdat hij geen profwedstrijden kan rijden. Hij rijdt er 22, waarna er via zijn managers Martijn en Eelco Berkhout een deurtje opengaat bij het Chipotle-First Solar Development Team, de opleidingsploeg van WorldTour-formatie Garmin-Cérvelo. Samen met generatiegenoot Johan Vansummeren wint hij in die periode de koppeltijdrit Duo Normand.

Een zware periode volgt. Dekker moet alles uit de kast halen om te bewijzen dat hij nog profwaardig is. Als voormalig toptalent waarbij alles kwam aanwaaien, was dat enorm lastig. “Het was wel heel moeilijk om ermee om te gaan. Ik ben daar natuurlijk ook een beetje mijn glans verloren en dat onoverwinnelijke wat ik altijd voelde heb ik daarna niet meer gekend. Dat is moeilijk, een topsporter die in gevecht is met de buitenwereld, maar ook met zichzelf.”

Ik ben daar natuurlijk ook een beetje mijn glans verloren en dat onoverwinnelijke wat ik altijd voelde heb ik daarna niet meer gekend

Ondanks de mentale knauw, weet Dekker Garmin-teammanager Jonathan Vaughters te overtuigen van zijn toegevoegde waarde. Hij tekent een éénjarig contract dat ingaat op 1 januari 2012. TD betaalt het vertrouwen al snel uit: Dekker laat nog eens een glimp zien van zijn talent, door na een lange vlucht te soleren naar winst in de slotrit van het Circuit cycliste Sarthe – Pays de la Loire. Hij eindigt als vijfde in het eindklassement en komt als knecht op plek achttien over de streep tijdens de Amstel Gold Race.

Beelden zege in Circuit cycliste Sarthe – Pays de la Loire

Twijfels steken de kop op. “Het draaide dat seizoen niet helemaal meer om mij en dat is ook logisch”, vindt Dekker. “Er waren veel goede andere renners bij Garmin en daarnaast twijfelde ik ook aan mezelf. Af en toe rij je in dienst of haal je niet het niveau wat je vooraf gehoopt had. Dat knaagt. Ik kwam nooit meer echt op het niveau van voor mijn schorsing. Of dat het verschil was tussen Thomas Dekker mét en zonder doping? Als je het verhaal goed begrijpt op de wijze waarop ik het nu verteld heb, heb ik van de 43 profkoersen die ik heb gewonnen, er meer dan dertig gewonnen zonder doping. De twijfels aan mijn eigen kunnen zijn bij Garmin het grootste probleem geworden, denk ik.”

Twee lastige slotjaren

Dekker tijdens de Giro d’Italia 2013

Dekker krijgt na dat jaar een nieuw contract voor twee seizoenen. In een tweet bedankt hij destijds de ploeg voor het vertrouwen en zegt hij daarmee een mooie basis te willen leggen. Die basis zoals voorheen, kwam er nooit meer. “Een topsporter is er natuurlijk heel erg goed in om zichzelf voor de gek te houden. Als je zo’n winnaar bent geweest, wil je dat ook in de toekomst uitstralen. Ik heb bij Garmin heel veel mooie koersen gereden. Luik-Bastenaken-Luik en de Ronde van Lombardije gewonnen met de ploeg, dat soort zaken. Dan Martin was toen gewoon zo veel beter, een Ryder Hesjedal ook. Op een gegeven moment had ik er vrede mee en was ik gewoon blij dat ik een beetje uit de luwte was. Misschien was dat niet meer op het hoge niveau van weleer, maar ik was wel een gelukkig mens. En dat is misschien wel het belangrijkste. Maar dat ga je pas later beseffen.”

In de laatste twee seizoenen behaalde Dekker geen persoonlijke successen meer en viel het doek bij Garmin. Dat had echter niet zo hoeven zijn, vertelt hij. “Ik werd in 2014 ziek net na de Brabantse Pijl. De Amstel Gold Race, Waalse Pijl en Luik-Bastenaken-Luik rijd ik daardoor niet op een acceptabel niveau, waarna ik me helemaal heb opgeofferd voor de ploeg. Dan zit je in een negatieve spiraal en om juist daar uit te komen is heel erg moeilijk. Maar ik voelde de bui niet zo zeer hangen. Ik denk zelfs dat wanneer Garmin en Cannondale niet tot een fusie waren gekomen, ik daar nu nog had gereden.”

Wanneer Garmin en Cannondale niet tot een fusie waren gekomen, had ik daar nu nog had gereden

In de zoektocht naar een nieuw team bleef het angstig stil bij Dekkers management SEG Cycling. Er bleek geen interesse te zijn in de diensten van Dekker. “De fusie tussen beide teams werd ook pas laat bekend, waardoor er niet veel tijd meer was om een nieuwe ploeg te vinden. In die zin dat ik niet al het gehele jaar de kans had gehad om contacten met andere ploegen te leggen. Ik heb toen begin november 2014 besloten om het werelduurrecord aan te vallen. De hele winter heb ik eigenlijk alleen, met een heel leuk team om me heen, daar naartoe geleefd.”

Werelduurrecord strandt in het zicht van de haven

Dekker tijdens zijn werelduurrecord-poging, februari 2015

Hij kiest de Mexicaanse baan van Aguascalientes uit om zijn poging het werelduurrecord van Rohan Dennis te doen verbreken. “Dat was een van de zwaarste uren van mijn leven. Ik haalde het niveau wat ik de jaren daarvoor niet heel makkelijk had gehaald. Een uur lang met een hartslag van 193 gemiddeld, met een snelheid van 52,2 kilometer per uur. Ik denk dat niet veel mensen dat meer van mij hadden verwacht, op dat niveau. Uiteindelijk strand ik op net iets meer dan een ronde, op 271 meter geloof ik.”

Toch had het volgens Dekker niet uitgemaakt voor een doorstart van zijn carrière. “Ook dan hadden we dit gesprek nu gehad. Ik denk achteraf dat, wat ik aan het begin niet echt had gedacht, er niet meer animo was geweest als ik het werelduurrecord wél had gehaald. In de wielrennerij worden de contracten aan het einde van het seizoen en in de winter opgemaakt. De meeste ploegen hebben geen budget meer of een overschot om dan nog een renner aan te nemen, die gewoon voor het minimumsalaris moet rijden. En in de wielersport zijn er nu niet direct ploegen die overlopen van het geld en gaten in hun selectiebestand. Dus ik denk niet dat ik nog bij een ploeg had kunnen tekenen.”

Hoewel Roompot Oranje Peloton nog met Dekker om tafel zat, hadden zij geen geld meer om hem aan te nemen. LottoNL-Jumbo had echter uiteindelijk wél een plaatsje en een minimumsalaris over, daar zij Dennis van Winden in april terughaalden. “LottoNL-Jumbo ligt natuurlijk wel gevoelig. Je hebt wel Blanco en Belkin gehad, maar in principe is het nog altijd de oude Rabobank-ploeg. Die willen een hele frisse wind uitstralen en niet geassocieerd worden met het verleden. Wat natuurlijk niet eerlijk is, want er rijden nu ook nog gewoon jongens rond die ooit zaken hebben gedaan die niet mochten.”

Eigen terugblik op carrière
Dekker zelf kijkt met gemengde gevoelens terug op zijn loopbaan. “Mijn wielercarrière is een achtbaan geweest. Veel verschillende emoties. Als mens ben ik enorm gegroeid, denk ik. Maar het blijft zonde hoe mijn loopbaan is verlopen. Dat zijn gewoon de feiten. Maar als mens kan je het verleden nooit veranderen. Achteraf is het voor iedereen makkelijk lullen. Het had anders gemoeten. Maar dat was in die tijd niet zo en daar moet ik vrede mee hebben. Dat had misschien betekend dat ik in het begin van mijn wielercarrière iets mindere resultaten bij de profs had gekend, maar misschien wel – als er andere beslissingen waren genomen – een langere en andere carrière. Maar dat is allemaal zo hypothetisch. Waarschijnlijk was alles mogelijk geweest, maar dat weet je toch nooit.”

Het blijft zonde hoe mijn loopbaan is verlopen. Ik heb het maximale er absoluut niet uitgehaald

Of TD zijn grote potentieel door foute beslissingen niet heeft ingelost, gaan we nooit weten. Zelf is hij daar duidelijk over. “Nee, ik heb absoluut niet het maximale uit mijn carrière gehaald. De resultaten spreken voor zich. Na 2008, met een enkele opleving in 2009, heb ik af en toe een schimp van klasse laten zien. Waaronder een heel goede poging om het werelduurrecord te breken. Al met al is mijn carrière veel te kort geweest. Ik ben pas 31 en normaal gesproken fietst een wielrenner door tot-ie pak ‘em beet 36 is. Mijn sterkste jaren heb ik eigenlijk gemist.” Ter vergelijking: renners als Vincenzo Nibali en Chris Froome zijn even oud, maar hadden in hun jonge jaren beduidend minder talent dan de Noord-Hollander.

Op dit moment schrijft Dekker zijn eigen boek, dat hij in 2016 naar buiten hoopt te brengen. Van een definitief afscheid van de wielersport wil hij niet spreken. “Ik sta altijd open voor leuke dingen. De wielersport is de mooiste sport die er is. Het laatste zal je nog niet van mij gehoord hebben, denk ik.” Resumerend: een grote ruwe diamant die prachtig gepolijst werd, maar plots brak tijdens het proces en al zijn waarde verbeurde. “Als je ziet wat ik allemaal heb gewonnen en allemaal heb meegemaakt, is het misschien wel te veel geworden voor een jongen uit Dirkshorn”, besluit Dekker.

Daarmee is de wielercarrière van dit unieke Nederlandse toptalent effectief gedaan. De opvolger van Joop Zoetemelk die Thomas Dekker nooit werd.

Thomas Dekker
Naam: Thomas Dekker
Geboortedatum: 6 september 1984 (31)
Geboorteplaats: Dirkshorn
Nationaliteit:  Nederlands
Website: geen
Twitter: @thomasdekker

Ploegen:
2003:  Rabobank Continental
2004: Rabobank Continental
2005: Rabobank
2006: Rabobank
2007: Rabobank
2008: Rabobank
2009:  Silence-Lotto (tot 30/06)
2010: Dopingschorsing (01/07/2009 – 01/07/2011)
2011:  Chipotle-First Solar Development (vanaf 01/09)
2012:  Garmin-Barracuda
2013:  Garmin-Sharp
2014:  Garmin-Sharp
2015: SEG Cycling-Koga (individueel)

Aantal profzeges: 12

Belangrijkste overwinningen
Eindzege Tirreno-Adriatico (2006)
Eindzege + slotrit Ronde van Romandië (2007)
Etappezege Ronde van Zwitserland (2007)
Trofeo Pollença (2007)
 NK Tijdrijden 2005
 Ritzege Critérium International (2005)
Twee etappezeges Ster Elektro Tour (2003)

Wereldkampioenschap
Verona, 2004 (U23 wegwedstrijd)
Verona, 2004 (U23 tijdrit)
Hamilton, 2003 (U23 wegwedstrijd)

Grote rondes: 5
Giro d’Italia (2005, 2013-2014)
Tour de France (2007)
Vuelta a España (2012)

Deel 1 – Thomas Dekker: “In 2002 was ik de beste van de wereld”
Deel 2 – Thomas Dekker: “Ik begreep Rabobank niet”

Documentaire ‘Thomas Dekker: Niemand kent mij’ (2011)