Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Tijdens WK Gravel overwon Niewiadoma haar twijfels: “Ik loste Vollering en wist dat ik haar wél kon verslaan”
Interview Na haar historische eindoverwinning in de Tour de France Femmes dacht Kasia Niewiadoma terug aan het WK Gravel van eind 2023. Daar in het Italiaanse Veneto ging een knop om bij de Poolse kopvrouw van Canyon-SRAM. Tien maanden later flikte Niewiadoma het weer: ze verslaat Demi Vollering in de Tour. Op de persconferentie na afloop ging het met Niewiadoma over de vroege aanval van Vollering, het secondenspel op Alpe d’Huez en de toekomst van de vrouwen-Tour.
“Eerlijk? Dit voelt geweldig. Ik denk dat ik nog wat tijd nodig heb om alles te laten bezinken, want na de finish moest ik nog wat dingen doen, maar ik kijk ernaar uit om naar de ploegbus te gaan en het te vieren met alle meiden. Daar zal ik me pas realiseren wat net gebeurd is, want tijdens te rit gingen verschillende gedachten door mijn hoofd. Ook emotioneel, dus dat het lukte op de finish, met een paar seconden verschil… Dat is een droom die uitkomt.”
Na de voorlaatste rit zei je nog dat vier seconden niets is (toen pakte Demi Vollering vier seconden terug door bonificaties, red.). Hoe kijk je nu naar vier seconden?
“Dat is een goeie! Vier seconden lijken nu wel magisch te zijn. Het is wel grappig, eigenlijk. Ik ben superblij en om eerlijk te zijn, tijdens mijn hele carrière waren er zoveel momenten dat ik een zege misliep, om welke reden dan ook. Maar het voelt alsof deze week gewoon perfect was voor mij en de ploeg. Alles viel onze kant op en ondanks een paar valpartijen aan het begin bleven we kalm en gefocust. Om grote wedstrijden te kunnen winnen, moet alles meezitten.”
Wat ging tijdens de slotetappe allemaal door je hoofd heen toen Demi aanviel?
“Op dat moment voelde ik mij verschrikkelijk natuurlijk, omdat de Glandon heel zwaar was en ik voelde dat mijn benen leeg liepen. En precies toen viel ze aan. Dat was niet ideaal, maar ik wist dat ik ustig moest blijven en mijn tempo moest blijven rijden. In de afdaling kon ik herstellen en genoeg eten en drinken. Toen voelde ik dat ik wat kracht terug kreeg. Misschien had ik door de lengte van de Glandon het belang van bijtanken over het hoofd gezien. Maar daarna had ik de power weer en wist ik dat ik alles moest geven op de slotklim.”
Vorig jaar was je heel teleurgesteld na je derde plaats, maar nu is het eindelijk raak. Waar heb je aan gewerkt, of wat heb je veranderd in de laatste twaalf maanden om hier nu als winnaar te staan?
“Ik ben met mijn coach vooral bezig geweest om weerstand en een sterke basis op te bouwen, omdat de wedstrijden langer worden en etappes niet meer ‘slechts’ drie uur duren. Nu is het soms vier uur, maar vaker bijna vijf uur. Je zit langer op de fiets, en daar hebben we ook aan gewerkt op hoogtestages. Daar hebben we veel geklommen en alles verbeterd. Ik heb ook het gevoel dat we moeten blijven denken aan de details, omdat het vrouwenwielrennen zich nu zo snel ontwikkelt. Je kan niet achterblijven als je wil winnen. Het gaat hier nu om vier seconden.”
foto: Cor Vos
Tot nu toe sprak iedereen over de Tour van 1989 bij de mannen als het om een spannende eindstrijd ging, maar nu zal het om deze editie gaan. Heb je dat al door en hoe trots ben je daarop? Dit lijkt goede reclame te zijn voor het vrouwenwielrennen.
“Ik heb nog niet genoeg tijd gehad om het te laten bezinken en om na te denken wat we bereikt hebben vandaag. Maar het voelt geweldig om op het hoogste podium te staan. Het voelt als een bekroning voor al het harde werk, niet alleen van mij, maar ook van de ploeg. Ik ben ervoor blijven gaan en ik heb alles gegeven. Soms vallen dingen niet jouw kant op, zoals op de Olympische Spelen twee weken geleden. Maar dan is er nu een week waarin alles perfect verloopt. Ik denk dat we historie geschreven hebben deze week en dat we heel trots mogen zijn.”
Volgend jaar duurt de Tour de France Femmes negen dagen. Denk je dat het nog langer moet worden? Zou je voorstander zijn van een ronde van twee of drie weken in de toekomst?
“Dit was al een van de zwaarste rondes die ik ooit gereden heb. Ik denk dat we elke dag gekoerst hebben alsof het een klassieker was en er waren ook heel lange etappes bij. Het is interessant om te zien hoe het vrouwenwielrennen groeit, omdat het steeds sneller gaat en iedereen sterker wordt. Enerzijds ben ik blij dat ik nu 30 ben, want over een paar jaar is het zo zwaar, dan ben ik gelukkig al gestopt. Maar ik ben zeker enthousiast dat de ronde uitgebreid wordt, want ik denk dat het nog meer aandacht en publiciteit genereert voor het vrouwenwielrennen. Hopelijk haalt dat nog meer vrouwen over om op de fiets te springen.”
Welke impact heeft deze overwinning op je zelfvertrouwen? En hoe begon je aan deze Tour?
“Om eerlijk te zijn denk ik dat het WK Gravel van vorig jaar de grootste invloed heeft gehad op mijn zelfvertrouwen. Dat was een wedstrijd was waarin ik mij realiseerde dat ik misschien te veel energie verspilde aan mijn concurrentes. Dat ik mijn tegenstand vreesde. Ik zou toch niet meedoen voor de overwinning. Misschien was ik geïntimideerd toen. Maar toen ik doorkreeg dat ik in die wedstrijd Demi Vollering loste, toen wist ik dat ik het wél kon. Ik kan meer vertrouwen hebben in mezelf en ik kan mijn kracht op een betere of slimmere manier gebruiken.”
Om te reageren moet je ingelogd zijn.