Interview Voor Timo Roosen is de eerste helft van 2019 er een om snel te vergeten. Maar na alle ellende lijkt de Tilburger stilaan opnieuw zijn beste niveau te halen. Zo werd hij gisteren tweede in het Kampioenschap van Vlaanderen. “Natuurlijk had ik liever gewonnen, maar dit is vooral een opsteker na al het leed.”

Na een crash in Kuurne-Brussel-Kuurne mocht Timo Roosen een streep door een groot deel van zijn voorjaar trekken. Door aanhoudende knieproblemen stond hij vier weken aan de kant. In mei liep het opnieuw fout. In de vijfde rit van de Ronde van Californië kon hij een voor hem vallende renner niet meer ontwijken. Roosen vloog met een gebroken sleutelbeen en een pak schaafwonden terug naar Nederland.

Kühtai
“Ik hervatte in de Ronde van Zwitserland, maar dat was vooral aanpoten“, vertelde Roosen gisteren aan WielerFlits. “Pas na een hoogtestage met de ploeg in Kühtai kwam ik beetje bij beetje opnieuw op niveau. Ik heb daar goed getraind. Daar heb ik echt wel de basis gelegd voor een degelijk najaar.”

Dat het zowel fysiek als mentaal zwaar is geweest, zegt Roosen. “Ook met alles daaromheen, natuurlijk. (zijn broer Sjors liep begin dit jaar bij een verkeersongeval een hoge dwarslaesie op, red.) Maar uiteindelijk heb ik toch alles uit mijn kop kunnen zetten om weer gewoon lekker te koersen. En af te zien, zoals vandaag…”

Geen Tour
“Rondom mij werd al eens gezegd: dan maar voor volgend jaar. Maar in dat verhaal wilde ik niet stappen. Dit najaar en vooral de Canadese WorldTourwedstrijden bleven in mijn hoofd zitten. Ik heb volgehouden. Blijven trainen en werken, dan komt het vanzelf wel, redeneerde ik.”

Ondertussen zag Roosen zijn ploegmaats schitteren in de Tour de France. “Natuurlijk wil je er daar graag bij zijn. Zeker als het zo goed gaat. Maar het zat er uiteraard al lang aan te komen dat de Tour geen optie was. Het was weliswaar door omstandigheden, maar mijn voorjaar was bagger. En als je ziet hoe Mike (Teunissen in dezelfde rol als Roosen, red) het deed… Ach, als je goed bent, ga je naar de Tour. Als je niet goed bent, ga je niet. Zo eenvoudig kan het zijn.”

Groenewegen ophalen
In augustus werd Roosens vormpeil beter. “De BinckBank Tour – weliswaar in dienst – was al goed. En via Duitsland ben ik dan naar Canada afgereisd. In Québec sprintte ik aardig. Die achtste plaats was mooi. Montréal twee dagen later was iets te lastig. Maar dat ik hier vandaag tweede word, is echt een opsteker. Natuurlijk win je liever, maar ik ben er wel dichtbij.”

Het podium in Koolskamp – Cor Vos © 2019

Roosen vindt niet dat er in de finale fouten gemaakt zijn. “Kijk, vooraf hopen we op een massasprint met Dylan. Maar er stond zoveel wind, dat je voelde dat Deceuninck-Quick Step iets zou proberen. Dus was het voor ons zaak ons op de sprint te richten, maar tezelfdertijd ook scherp te blijven en voorin te zitten. Bij die waaiervorming heb ik samen met Mike Dylan nog kunnen ophalen. Met drie man in die groep konden we wel iets uitrichten.”

Afsluiten in Guangxi
“Maar het tempo bleef hoog en de aanvallen volgden elkaar snel op. Dan waren wij toch maar met twee om op alles te reageren. Uiteindelijk is er toch eentje die weggeraakt en het volhoudt. Is dat een fout? Achteraf kan je zeggen dat ik sneller had moeten reageren toen Steimle ging. Maar zoals ik zeg, het was best lastig om zoveel man in de gaten te houden. Ik heb nog alles gegeven in de achtervolging, maar ik kwam er net niet.”

“Ja, ik win liever. Maar ik ben vooral tevreden met de vorm. Die bevestiging is fijn. Op naar zondag. Dan rijden we de Gooikse Pijl.” Volgende week woensdag volgt met de Omloop van het Houtland in Lichtervelde de derde Belgische wedstrijd in vijf dagen. “Daarna gaat het richting Duitsland voor de Münsterland Tour. Na nog de Famenne Ardenne Classic sluit ik af in de Tour of Guangxi.”