Wat je de laatste jaren allemaal voorbij hebt horen komen:

- Zo'n lange ronde met bergetappes, dat is zo zwaar geen wonder dat men naar wondermiddelen grijpt
- Die afdalingen zijn levensgevaarlijk, dat soort dingen hoort niet in een ronde thuis
- Die motards, levensgevaarlijk wat die soms doen
- Een keien/klassiekerrit hoort niet thuis in de TdF

Wat je niet hoort

- Die ploegleiderswagens, wat doen die daar nou allemaal. Dat is toch niet meer van deze tijd
- Wat irritant die plakbidonnen, das toch pure koersvervalsing
- Wat doet die mafkees nou, proberen terug te keren in het peloton door op 1,5 meter achter een auto te hangen
- Tjonge, vroeger reden ze zelfs etappes die dubbel zo lang waren als dat wij deden, wat moeten dat een noeste kerels zijn geweest zonder de trainingsmethoden en lichte fietsen die wij hebben... knap dat wij dan doping zouden moeten gebruiken.
- Waarom rijden we z'n allen zo nerveus met 5 treinen naast elkaar, trekkend en sleurend rond.
- Mogen nog een keer op eigen intuïtie rondrijden. We worden doodmoe van dat constante overleg en van die voorgeprogrammeerde etappes, waarin we steeds naar met een peloton naar de slachtbank worden gereden.

Mijn gedachten:
-Allereerst is wielrennen een duursport. Om verschil te maken en onderscheid te krijgen, heb je een behoorlijk aantal kilometers nodig. Alleen korte etappes zouden het failliet betekenen voor de werkelijke sportieve prestatie.
-Bovendien moet je in bepaalde tijd Frankrijk rondrijden, dus kilometers moeten toch gemaakt worden zoals mensen hiervoor al zeiden. Doe ze dan maar fietsend, liever toch dan in een autobus duf extra kilometers afleggen.
-Al veel gezegd, de renners maken de koers. Je mag aannemen dat veel renners naar de tour met een topvorm komen, dus er zouden best wat verse krachten moeten zijn die wel iets kunnen in een ontsnapping. Dan zou je best met tal van ploegen (en dan ook de mindere sprintersploegen) een grote ontsnapping kunnen opzetten. Probeer eens wat! Misschien wordt het dan ook minder maniakaal de laatste 10 km.
-Een weg is een weg, als dat een enigszins normale weg is of een soort weg is welke traditioneel in wielrennen voorkomt dan moet je niet zeuren. Ga dan een nieuwe sport beginnen: Circuit rijden op Francochamps. Een afdaling hoort ook bij bergetappes, sommigen hebben daar een specialiteit van gemaakt en durven daar risico's te nemen om de tegenstander onder druk te zetten. Net zoals anderen dat doen op moeilijke keistroken, venijnige heuvels, winderige etappes (waaiers opzetten). Als je daar niet tegen kunt, dan heb je het misschien ook niet om topsporter te zijn.
-Er zijn ook sprinters die wel wat kansen mogen krijgen en daar zijn dit soort etappes voor. Ga je iedere rit accidenteren dan kun je de groene trui al meteen aan Sagan geven. Nu kan Sagan in overgangsetappes niet direct verzaken als een Greipel of een Cavendish er werk van maakt.

Kortom: Dumoulin is hier een zeur... omdat hij geen etappe voorgeschoteld krijgt waar hij kans heeft of echte wedstrijdkilometers kan maken als voorbereiding op de OS.