@ Greenday. Geen onzin plaatsen
Fantasialand bestaat echt. Een gebied dat nooit een staat is geweest, nooit een hoofdstad had en nooit een eigen munteenheid. Dit product van de fantasie noemde zichzelf Palestina. Daar woonden opeens geen Arabieren meer, maar Palestijnen. Fantasialand heeft een autocratische leider die zich voor vier jaar heeft laten “verkiezen”, maar ondertussen al tien jaar lang de scepter zwaait.
Fantasialand heeft ook een dependance, Hamasstan. In Hamasstan is de leiding boos op Fantasialand. Beide gebieden zijn elkaars vijand en staan elkaar naar het leven. In Hamasstan hebben onderdanen nog minder rechten dan in Fantasialand. Dat is bijna onmogelijk, maar het is waar.
Gelukkig bestaat er een Land van de Joden. Gelukkig wel ja, want door het bestaan van dat land kunnen de bewoners van Fantasialand en van Hamasstan hun geschillen opzij zetten. En de energie volledig richten op het in zee schuiven van het kleine Joodse stukje aarde en de Joodse bewoners daarvan. Sinds 1967 droomt Fantasialand van de vernietiging van de Joden en sinds de jaren ’80 heeft Hamasstan zich bij deze glorieuze droom aangesloten.
Het vreemde is dat Fantasialand voor 1967 bezet was door Jordanië en dat Hamasstan bezet was door Egypte. Geen onvertogen woord echter van de (zich toen nog geen Palestijnen noemende) Arabieren over de illegale bezetting van hun woongebieden. Pas toen die vervelende Joden in 1967 een door de Arabische buurlanden geprovoceerde oorlog wonnen en Fantasialand en Hamasstan bezetten, waren de rapen gaar.
Opeens bestond er een Palestijns volk en werden zij onderdrukt door het Land van de Joden. Het zogenaamde Palestijnse volk ging richting buitenwereld grote woorden gebruiken als panarabisme en Palestijns nationalisme.
In feite werden zij meer gedreven door iets met dar-al harb en dar-al islam.