Tom Dumoulin behoorde op de Poggio tot de acht beste renners in koers, maar kon net niet aansluiten bij de zeven leiders vooraan. Pas in de afdaling kon hij de aansluiting weer maken, maar toen was het gedaan met zijn benen. “Ik heb nog geprobeerd te volgen op de Poggio, maar ik had de punch niet in mijn benen”, concludeert Dumoulin. 

“Ik wist dat Michael Matthews achter mij de sprong probeerde te maken, maar hij slaagde daar niet in. Zelfs als ik mij af had laten zakken om te helpen, dan waren we er niet bijgekomen, dus dat is erg jammer. We hebben er alles aan gedaan vandaag en ik heb enorm veel respect voor de manier waarop Michael is teruggekomen na zijn crash”, is het relaas van de Nederlander op de website van zijn ploeg.

Michael Matthews
Michael Matthews kwam net als Dumoulin iets tekort, maar tevredenheid overheerste bij de Australiër. “Ik ben blij om weer terug te zijn. Ik heb tot zestig kilometer van de finish met een grote glimlach rondgereden, toen begonnen de benen pijn te doen. Voor mij was het persoonlijk een goede dag, ik heb de Poggio en de Cipressa overleefd en dat met maar anderhalve koersdag in de benen. De vorm is dus goed, ik moet alleen nog iets meer koershardheid opdoen”, eindigt Matthews.