Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Tom Pidcock kijkt uit naar Wereldbeker Benidorm: “De sfeer is hier fantastisch”
Video Benidorm wilde niets liever dan in deze periode een Wereldbeker organiseren. Alle wegtoppers zijn dan immers allemaal op stage rondom de Spaanse badplaats. Voor het tweede jaar op rij slagen ze erin alle crosstoppers aan het vertrek te krijgen. Zo ook Tom Pidcock, die zijn laatste veldrit van deze winter zal betwisten. Zijn verhaal voor de camera van WielerFlits.
Wie denkt dat de 24-jarige Brit van INEOS Grenadiers de laatste twee weken op stage zijn crosser heeft gepakt, zit goed mis. “Zaterdag tijdens de verkenning pas! Maar het voelde goed. Mijn stuur stond een beetje scheef, maar verder was die fiets nog steeds zo zoals ik hem had achtergelaten”, lacht Pidcock. “Of ik deze inspanning nodig heb richting het wegseizoen? Ja, ik ben hier toch. Dan kan ik net zo goed meedoen. De sfeer is hier fantastisch.”
“Ik heb me zaterdag tijdens de training al goed vermaakt”, vertelt een zichtbaar genietende Pidcock. “Ik mag niet te veel verwachten. Wat ik wel heb geleerd deze winter, is dat ik niet echt blij ben als ik gewoon zo maar ergens kom meedoen. Ik wel competitief zijn. Ik kan niet doen alsof het me niet uitmaakt. Dat helpt me niet, om eerlijk te zijn.” Wat volgens de kleine alleskunner het wél helpt, is dat de weersomstandigheden goed zijn. “Level playing field.”
Aangeslagen aangezicht
Hoewel het op de video niet goed zichtbaar is, was de Brit een beetje gebutst. Pleister op de neus, blauwe ogen en een opgezwollen bovenlip. Op het eerste oog sporen van een head first valpartij. Maar naar dat antwoord kunnen we gissen. “I’ll leave that to your imagination“, grijnst hij. “Geen interessant verhaal. Ik voel me wel goed op dit moment. Ik ben weer gezond, ik voel me sterk op de fiets. Daar heb ik me op gefocust de laatste weken op trainingskamp.”
Pidcock voelde zich niet zichzelf, zo vertelde hij begin januari. Hij sloeg de veldritten van Koksijde, Gullegem en Zonhoven over. Ziek, was de uitleg. “Dat was na het decemberkamp. Tijdens de kerstperiode herstelde ik, maar ik voelde mij niet mezelf. Ik heb wat tijd voor mezelf genomen, dat luchtte op. Ik vocht een gevecht dat ik niet kon winnen. Ik kon geen wattages duwen. Tijdens blokken doen we normaal vijftig of zestig kilometer per uur, nu veertig.”
“Veel mensen waarmee ik sprak, hebben iets soortgelijks gehad”, gaat hij verder over de problemen waar hij mee kreeg af te rekenen. “Niemand was echt superziek, maar op de fiets voelde ze zich zwak. Misschien is het een bepaalde covid-variant geweest, of zo. Dat weet ik niet. Nu voel ik me weer goed, hier in de zon. Dat maakt alles beter. Ik ben nog niet in superconditie. Het parcours ligt iets makkelijker dan vorig jaar. Het is mooi en anders. Ik houd daarvan.”
Om te reageren moet je ingelogd zijn.