Julian Alaphilippe heeft de eerste Pyreneeënrit naar Bagnères-de-Luchon op zijn naam geschreven. De Fransman profiteerde wél van een val van de vooruit rijdende Adam Yates in de afdaling van de Portillon. De ontredderde Brit eindigde uiteindelijk als derde, achter Spaans kampioen Gorka Izagirre. Met Bauke Mollema (4e) en Robert Gesink (6e) eindigden er twee landgenoten in de top-10. De favorieten hielden een staakt-het-vuren, waardoor Thomas zijn gele trui zonder problemen kon behouden.

Na een voor de coureurs welgekomen rustdag, vormden de Pyreneeën vandaag voor de eerste keer het decor van strijd. Althans, daar werd voor de start op gehoopt door de wielervolgers. Vanuit Carcassone stonden er 218 kilometers op het menu richting Bagnères-de-Luchon. De onderweg opdoemende obstakels? De Col de Portet d’Aspet, Col de Menté en de Col du Portillon. Voordat de coureurs deze cols voor de kiezen kregen, ontbrandde eerst het traditionele gevecht voor de vlucht van de dag.

Opschudding in het peloton: renners worden slachtoffer van traangas
En dat die strijd hevig was, bleek wel uit het feit dat na goed 25 kilometer koers nog altijd geen kopgroep vooruit reed. Hierdoor begon een voltallig peloton aan de eerste klim van de dag: de Côte de Fanjeaux (2,4 km aan 4,9%). Het was uiteindelijk Warren Barguil die op de top de bergpunten wist te vergaren.

Niet lang daarna was er opschudding: stakende boeren blokkeerden – als wijze van protest – de weg met hooibalen. Hierop besloot de Franse politie de protestgangers weg te jagen door middel van traangas. Het spul kwam echter in de ogen van meerdere renners terecht, waarop de koers werd geneutraliseerd. Onder meer Jasper De Buyst, Heinrich Haussler en Peter Sagan waren het slachtoffer van dit opmerkelijke intermezzo.

Wedstrijd schiet weer in gang onder regenachtige omstandigheden
Na een oponthoud van een half uur werd de wedstrijd weer in gang geschoten. De renners gingen weer verder waarmee ze gebleven waren: aanvallen! Het viertal Rafal Majka, Stefan Küng, Andrea Pasqualon en Franco Pellizotti wist een interessant gaatje te slaan, maar werden na een tiental kilometer alweer ingerekend. Alsof de etappe nog niet zwaar genoeg was, besloten de weergoden om na vijftig kilometer de hemelsluizen open te zetten.

Lang duurde dit niet, maar het zorgde wel voor een veranderende koersdynamiek. Julian Alaphilippe, Julien Bernard, Daryl Impey en Barguil: dit waren de volgende avonturiers die het probeerden. Zij kregen net voor de voet van de Côte de Pamiers (2,3 km aan 5,8%) het gezelschap van Michal Valgren, Gregor Mühlberger, Rudy Molard en Nils Politt.

foto: ASO

Knotsgekke eerste koersuren door wirwar van aanvallen 
De acht koplopers begonnen met een wel zeer beperkte voorsprong – vijftien seconden – aan het tweede klimmetje van de dag. Het betekende dat een omvangrijke groep de oversteek wist te maken vanuit het peloton, dat door het hoge tempo flink werd uitgedund. Na de top van de Côte de Pamiers reed een omvangrijke vluchtgroep weg, onder meer met Alejandro Valverde.

Kopgroep van 44(!) renners krijgt zegen van Sky 
Sky had blijkbaar geen zin om de hele dag in het verweer te rijden: de Britse sterrenformatie reed het gat dan ook in een vloek en een zucht dicht. Na twee(!) knotsgekke koersuren was er daardoor nog altijd geen kopgroep weg. Na ruim honderd kilometer gaf het peloton dan eindelijk zijn zegen aan een vluchtgroep. Of is de term peloton meer op zijn plaats? Maar liefst 44(!) renners wisten zich af te scheiden van het peloton.

De belangrijkste namen? Landgenoten Robert Gesink, Tom-Jelte Slagter en Bauke Mollema, het Bahrain Merida-drietal Domenico Pozzovivo en de gebroeders Izagirre, Warren Barguil, Adam Yates, bergkoning Alahilippe, Tejay van Garderen, Movistar-patriotten Andrey Amador en Marc Soler, Het Astana-duo Michael Valgren en Magnus Cort, Søren Kragh Andersen en Daniel Navarro.

Vluchters fietsen mooie voorsprong bijeen, Gilbert solo op Portet d’Aspet
De rust ging eindelijk liggen in het peloton, waardoor de kopgroep al snel een voorgift van zes minuten bijeen wist te fietsen. Voor Greg Van Avermaet – de best geplaatste vooraan – betekende het dat hij virtueel nog wat dichter bij de top tien wist te sluipen. De koplopers reden vervolgens in gestrekte draf naar de eerste klim van de dag: de Col de Portet d’Aspet (5,4 km aan 7,1%). Juist: de klim waar Fabio Casartelli in 1995 verongelukte in de afdaling.

Gilbert mist een bocht en valt in het ravijn, Gesink valt aan 
Philippe Gilbert besloot om voor de eerste stroken van de Portet d’Aspet ten aanval te trekken. De Belg had op de top een minuut voorsprong op Alaphilippe en Barguil, die als eerste bovenkwamen van de overige koplopers. Niet lang na de bergsprint sloeg de schrik om het hart van de wielervolgers: Gilbert misrekende een bocht en viel in een ravijn. Even werd er gevreesd voor het ergste, maar de Quick-Step Floors-renner kon zijn weg weer vervolgen nadat hij naar boven was geklauterd.

De oud-wereldkampioen viel hierdoor wel weg vooraan, waar zijn medevluchters weinig aandacht hadden voor het lot van de Belg. Gesink en Damiano Caruso besloten om aan de voet van de Col de Menté (6,9 km aan 8,1%) de knuppel in het hoenderhok te gooien. Zij vergaarden een voorsprong van een twintigtal seconden, maar net voor de top wist Alaphilippe op en over de Nederlander en Italiaan te gaan.

Beperkte groep rijdt naar voet van Col du Portillon 
De bergkoning nam in zijn spoort een rits medevluchters mee, waaronder Mollema. Ondanks een fikse afdaling van het Franse woelwater, smolt het richting de voet van de Col du Portillon (8,3 km aan 7.1%) weer samen. Een eerste groep van zestien renners sneed de laatste 35 kilometer aan, waar het elkaar bestoken had plaatsgemaakt voor harmonieus samenwerken. Voor even dan.

Want aan de voet van de Col du Portillon – op achttien kilometer van de finish – was het Valgren die een versnelling plaatste. Het eerste slachtoffer was Barguil, wiens zwanenzang maar blijft voortduren. De Deen van Astana kreeg het gezelschap van Rudy Molard, maar zij werden overvleugeld door Gesink en Pozzovivo.

Gesink en Mollema voeren de forcing, maar Yates rijdt weg 
De Nederlander en Italiaan reden langzaam weg, maar kregen even later het gezelschap van Mollema en later van Yates, Soler en Spaans kampioen Gorka Izagirre. Vanuit de achtergrond poefte ook Alaphilippe nog naar de kop van de koers. Op het moment dat Alaphilippe aansloot, gooide Yates al zijn kaarten op tafel. De Britse klimmer liet zijn concurrenten ter plaatse.

Robert Gesink (6e) kleurde de finale – foto: Sirotti

Brit valt in afdaling, Alaphilippe profiteert en wint tweede etappe
Een voorsprong van twintig tellen op de top: vaak is dat voldoende voor de overwinning. Maar niet als je naaste belager Julian Alaphilippe is. De Fransman stortte zich met ware doodsverachting naar beneden, waardoor Yates flink onder druk werd gezet. Een druk die hij blijkbaar niet aankon, want met nog zes kilometer te gaan kwam de Brit ten val in een bocht. Hierdoor kreeg Alaphilippe vrije baan in de laatste kilometers.

Achter een uitgebreid zegevierende Alaphilippe wist een opkomende Izagirre de onfortuinlijke Yates te vloeren voor de tweede plaats. Vlak daarachter eindigden Mollema en Gesink als vierde en zesde. In de achtergrond gebeurde er – buiten enkele speldenprikken van Jakob Fuglsang, Ilnur Zakarin en Mikel Landa – weinig. Hierdoor blijft het klassement ongewijzigd.