Vanaf zaterdag is de wielerwereld weer drie weken in de ban van de grootste, belangrijkste en meest hectische koers van het jaar; de Tour de France. Tussen Noirmoutier-en-l’Île en Parijs ligt er weer genoeg drama in het verschiet. Fietst de veelbesproken Chris Froome zich in een uniek rijtje van vijfvoudig Tourwinnaars? Of is het tijd voor een nieuwe koning? WielerFlits wikt en weegt de kansen van de favorieten! 

Historie
Wat als. Wat als de voorvork van Eugène Christophe niet was afgebroken in de afdaling van de Col du Tourmalet. Wat als René Vietto niet had moeten wachten op zijn met pech kampende kopman Antonin Magne. Wat als Luis Ocaña niet was gevallen in de spekgladde afdaling van de Col de Mente. Wat als Bernard Hinault niet was uitgevallen met tendinitis in de Tour van 1980.

In topsport is er geen ruimte voor wat als. En toch had het grote wielerboek een totaal ander plot kunnen krijgen, mochten bepaalde renners op specifieke momenten wel de wielergoden aan hun zijde hebben gehad. Zo ook voor een in 1960 jonge Fransman. Dat de Italiaan Gastone Nencini de Tour van dat jaar op zijn naam wist te schrijven, heeft de tand des tijds doorstaan. Wat weinigen nog zullen weten, is dat de wielerwereld in diezelfde ronde werd beroofd van een van zijn grootste talenten.

Twee Tourwinnaars schudden elkaar de hand; Felice Gimondi en Marco Pantani – foto: Sirotti

‘Superman’, ‘het fenomeen der fenomenen’ en ‘het tijdritwonder’. De 24-jarige Roger Rivière was klaar om in 1960 de wereld te veroveren. Voor zover hij dat al niet had gedaan. Le Beau Garçon (De Mooie Jongen) uit Saint-Étienne schitterde als prille twintiger al op de baan. Hij verzamelde nationale en mondiale titels bij de vleet en brak in 1958 en 1959 het in die tijd onbereikbaar geachte werelduurrecord van Ercole Baldini. Maar zijn ster was ook op de weg rijzende. In 1959 eindigde hij zowel in de Tour als de Vuelta a España bij de eerste tien.

Niet alleen zijn prestaties zorgden voor ontzag. Hij koppelde resultaat aan een oogverblindende efficiëntie. “Zijn stijl was onvoorstelbaar mooi. Hij zat gebeeldhouwd op zijn fiets. Veel meer dan Jacques Anquetil, die met een gebogen rug reed”, aldus ex-ploegmaat Ab Geldermans. Een jaar na zijn vierde plaats moest het gebeuren voor Rivière; het winnen van La Grande Boucle. Drie jaar eerder won zijn generatiegenoot en grote rivaal Anquetil al de Franse ronde. Monsieur Chrono besloot ditmaal echter om niet aan de start te verschijnen. De weg had nog nooit zo open gelegen voor Rivière.

Etappe dertien. Eindbestemming Avignon. Een dag na de rustdag moet het peloton een 217 kilometer lange etappe afwerken onder een snikhete Franse zon. Schaduw en water zijn een schaars goed. Het deert Riviére echter allerminst, want de Fransman is goed op weg om zijn eerste Tour te winnen. Zijn achterstand op gele trui Nencini bedraagt 1:38, maar zijn specialiteit – de tijdrit – moet nog komen. Een elitegroepje rondt de top van de eerste klim van de dag: de Col du Perjuret. Meesterdaler Nencini stort zich met doodsverachting naar beneden. Riviére volgt. Tot een van de allerlaatste bochten…

De carrière van Roger Rivière sneuvelde in een afdaling – foto: Sirotti

Enkele ogenblikken later wordt de Fransman wakker. Naar boven kijkend ziet hij de strakblauwe lucht. Geen gevoel meer in zijn vege lijf. Rivière blijkt in zijn overmoed een bocht te hebben gemist – en ruim tien meter naar beneden te zijn gestort. “Vijf minuten lang dachten we dat hij in rook was opgegaan, gewoon was weggevaagd van de wereldkaart”, aldus de beroemde Franse Tourvolger Antoine Blondin in L’Equipe. Terwijl Nencini en consorten in gestrekte draf doorkoersen richting Avignon, wordt Rivière in allerijl afgevoerd naar het ziekenhuis. Het verdict: dwarslaesie en einde wielerloopbaan.

Zestien ellendige jaren volgen voor een invalide Rivière. Met hulp van naasten probeert hij verschillende malen een bedrijf op te zetten. Een restaurant, een autogarage en een vakantiepark; een voor een gaan ze failliet. De constante pijn – versterkt door twee latere ongevallen – zorgt voor een negatieve spiraal van drank, medicijnen en verdovende middelen. In 1976 sterft Roger Riviére op slechts 40-jarige leeftijd aan strottenhoofdkanker. “Roger is er nooit meer bovenop gekomen. Hij kon zijn lot niet verkroppen. Het is treurig, want als renner kon hij alles! Ik weet honderd procent zeker dat hij een paar keer de Tour de France zou hebben gewonnen”, zo besluit Geldermans.

Een vertrouwd beeld in de jaren negentig: Miguel Induraín in de gele trui – foto: Sirotti

Maar Riviére won de Tour dus nooit. In tegenstelling tot zijn grote rivaal Anquetil, die de ronde uiteindelijk vijfmaal op zijn naam wist te schrijven. Hij deelt met landgenoot Hinault, Eddy Merckx en Miguel Induraín nog altijd het record van meeste Tourzeges. Daarbij moet wel de kanttekening worden gemaakt dat de zeven Touroverwinningen van Lance Armstrong zijn geschrapt. Vanaf 1919 kregen alle laureaten het gele tricot om de schouders gehangen, want dat jaar deed La Maillot Jaune zijn intrede. De onfortuinlijke Eugène Christophe kreeg de eerste gele trui uitgereikt.

Nederland won ’s werelds belangrijkste wielerwedstrijd tweemaal. Jan Janssen was in 1968 uiteraard de eerste, twaalf jaar later gevolgd door Joop Zoetemelk. De kans is aanwezig dat er met Tom Dumoulin zich (eindelijk) een derde Nederlander in dit rijtje fietst. De laatste jaren is het vooral feest bij Sky. De Britse formatie won liefst vijf maal met zijn uithangborden Bradley Wiggins en Chris Froome. Die laatste kan zich deze maand nog verder de geschiedenisboeken inrijden. Met een vijfde eindzege evenaart hij namelijk Anquetil, Merckx, Hinault én Induraín.

Laatste tien winnaars
2008: Carlos Sastre
2009: Alberto Contador
2010: Andy Schleck
2011: Cadel Evans
2012: Bradley Wiggins
2013: Chris Froome
2014: Vincenzo Nibali
2015: Chris Froome
2016: Chris Froome
2017: Chris Froome

Favorieten
De Tourorganisatie lijkt bij het uittekenen van het parcours rekening te hebben gehouden met de renners die uit de Giro d’Italia komen, Chris Froome en Tom Dumoulin voorop. De eerste acht dagen is het voornamelijk – buiten enkele in Bretagne gelegen heuvels en de ploegentijdrit rondom Cholet – sprinten geblazen. Na een finish in Amiens wordt het eerste deel van de Tour afgesloten.

Vanaf etappe negen is het alle hens aan dek voor de klassementsrenners, met de zo gevreesde kasseienonderneming richting Roubaix. Hierna kronkelt het peloton over de Alpen richting de Pyreneeën, waar de apotheose van de 105e editie van La Grande Boucle zal plaatsvinden. Mocht de strijd na de laatste bergrit nog altijd niet beslist zijn, dan valt het doek in de 31 kilometer lange individuele tijdrit naar Espelette.

Met twee ritten tegen de klok, zes bergetappes én meerdere ritten door het middelgebergte zal le vainquer over een veelvoud aan kwaliteiten moeten beschikken. Zoals iedere winnaar van de Tour.

Mag Chris Froome ook in Frankrijk de trofee ophouden? – foto: Marco Alpozzi – LaPresse

Start hij nu wel of niet? Dat was de vraag die als een donderwolk boven de 105e editie van de Tour de France hing. Chris Froome was – sinds hij in de Vuelta van vorig jaar positief testte op een te hoge hoeveelheid salbutamol – in een tombola terecht gekomen van hectiek. Bijna elf maanden later was er nog altijd geen uitspraak, wat tot toenemende irritatie leidde bij renners, ex-coureurs en andere kopstukken. “Een gebrek aan transparantie”, zo vatte Romain Bardet de situatie samen. Vijfvoudig Tourwinnaar Bernard Hinault ging een stap verder met het oproepen tot een staking. Christian Prudhomme deed dan weer een beroep op de betreffende instanties. “We hebben een antwoord nodig”, aldus de Tour-baas.

Dat antwoord kwam er. Maar wel uit zeer onverwachte hoek. Afgelopen maandag kwam de UCI namelijk met een statement, waarin stond dat Froome werd vrijgesproken van dopinggebruik. Een dag voordat zijn ploeg Sky zich mocht verdedigen bij het Frans Olympisch Comité, nadat bekend werd dat organisator ASO – zich beroepend op artikel 29 van het reglement – Froome wilde weren uit de Tour. Toeval? Een ding is zeker, Froome en Sky zullen – na dit nieuwe hoofdstuk in een toch al kafkaëske soap – op nog minder sympathie kunnen rekenen van het (Franse) publiek.

De vraag is of de hoofdrolspeler zich staande kan houden in al het geweld. Een ding is zeker; hij krijgt de kans om zijn titel te verdedigen. Froome’s cijfers zijn indrukwekkend. Sinds zijn debuut in 2012 won hij Le Tour vier keer. Sinds 2013 stond hij alleen vier jaar geleden niet op het hoogste treetje in Parijs. Het laat zien dat Froome, mits in vorm, nagenoeg onklopbaar is in de belangrijkste (ritten)koers van het jaar. De komende weken gaat hij op jacht naar een uniek record. Met een nieuwe zege fietst hij zich namelijk in het rijtje Jacques Anquetil-Eddy Merckx-Bernard Hinault-Miguel Induraín, wielergrootheden die allemaal vijfmaal de ronde wisten te winnen.

Er valt dit jaar echter een kanttekening te maken. En dat voert niet terug op zijn ploeg Sky, die opnieuw ijzersterk is. Voor het eerst sinds zijn doorbraak als klassementsrenner snijdt Froome de Tour aan met de Giro d’Italia in de benen. De Italiaanse ronde die hij zo glansrijk wist te winnen, door een heldenepos onderweg naar Bardonecchia. De vraag is echter of de Brit voldoende hersteld is van zijn in Italië geleverde inspanningen. De geschiedenis leert dat de combinatie Giro-Tour verre van gelukkig is.

Verschillende toppers probeerden tevergeefs het onmogelijke te presteren. Zelfs gewezen groterondewinnaars als Denis Menchov (5e en 3e in 2008) en Alberto Contador (1e en 5e in 2015) slaagden er niet in om de dubbel te realiseren. Weet Froome dit huzarenstukje wél op te voeren? Ondanks de geschetste mitsen en maren, blijft de Brit dé renner die een Tourwinst tot in de perfectie weet te plannen. Daarom staat hij in de pikorde nog altijd boven zijn concurrenten. Ondanks het feit dat de sterren niet optimaal staan geschreven en hij drie hectische weken tegemoet zal gaan – zowel op als (vooral) naast de fiets.

De concurrentie zal echter – meer dan ooit tevoren – tot de tanden toe bewapend zijn om Froome en Sky een nederlaag toe te brengen. De Britten hadden jarenlang de sterkste equipe, maar die rol is dit jaar ook weggelegd voor het Spaanse Movistar. Met Alejandro Valverde en Mikel Landa hebben ze de belichaming van de Spaanse Furie. De grootste kandidaat op Tourwinst is echter Nairo Quintana. Althans, zeker als je zijn track record erbij pakt. In 2013, 2015 én 2016 haalde hij het podium. Telkens moest hij ook zijn meerdere erkennen in Froome. Daar moet – als het aan Quintana ligt – dit jaar verandering in komen. De klimgeit uit Tunja heeft zich in het voorseizoen bewust weggestopt, om in juli te schitteren op de Franse wegen. In de recente Ronde van Zwitserland liet hij zien op punt te staan met ritwinst op Arosa. “Ik kan hem verslaan in de Tour”, zo doelt hij op zijn Britse Nemesis. Kan hij zijn woorden dit jaar wél waarmaken?

Ik kan Chris Froome verslaan in de Tour
– Nairo Quintana over zijn kansen 

Vincenzo Nibali beleefde zijn moment de gloire als klassementsrenner in de Tour van 2014. Na drie weken koers had hij een voorsprong opgebouwd van ruim zeven(!) minuten op het Franse duo Thibaut Pinot en Jean Christophe Peraud. De rit waarin hij de basis legde voor de eindzege was de kasseienetappe richting Roubaix, die door hevige regenval was omgetoverd tot een waar modderfestijn. En laat er dit jaar nu eenzelfde keienonderneming op het programma staan richting de Franse industriestad. Een teken aan de wand? Net als Quintana hield Nibali zich voornamelijk koest in het voorjaar. Een verschil; Lo Squalo wist de tifosi in extase te brengen met een sensationele zege in Milaan-San Remo. Kan hij het ook laten zien in de Tour? “Ik zal er in de best mogelijke conditie aan de start verschijnen”, zo stelde hij zijn supporters gerust. Het parcours oogt in elk geval ‘Nibalesque’, met meerdere korte bergritten en finishes na afdalingen. Daarnaast heeft hij een ijzersterke ploeg rondom zich, met Domenico Pozzovivo en de gebroeders Izagirre als blikvangers.

Quintana mag dan wel vol gaan voor zijn eerste Tourwinst, hij zal wel permissie moeten krijgen van Movistar-ploeggenoot en uithangbord Alejandro Valverde. Ook de ervaren Spanjaard hoopt nog altijd vurig op zijn eerste eindwinst in La Grande Boucle. Drie jaar geleden was hij bijzonder emotioneel na zijn behaalde eindpodium. Vorig seizoen leek er nog meer in het verschiet te liggen, maar een valpartij in de openingstijdrit maakte een einde aan alle illusies. Nu hoopt hij – op de gezegende leeftijd van 38 jaar – nog eenmaal te schitteren in de Franse ronde. Het parcours ligt hem als gegoten, met meerdere heuveletappes, een kasseienrit en explosieve bergetappes. Een interessante voetnoot; El Imbatido won dit seizoen alle rittenkoersen waarin hij van start ging. Kan hij ook de moeilijkste van allemaal winnen? “De vorm is goed genoeg om de besten te kunnen volgen”, zo liet hij aan de vooravond van de Tour weten.

Bij BMC rekenen ze ook dit jaar op Richie Porte. Nog wel, want de Australiër vertrekt na dit seizoen naar Trek-Segafredo. Hij zal zijn zinkende Amerikaanse formatie graag een afscheidscadeau bezorgen. Is er een beter cadeau te verzinnen dan de gele trui? Nu moet wel de kanttekening worden gemaakt dat het huwelijk tussen Porte en de Tour verre van gelukkig is. Exemplarisch is de voorbije editie, toen hij in goede positie letterlijk wegviel. Toch heeft de 33-jarige ronderenner al laten zien een klassement te kunnen rijden; twee jaar geleden werd hij vijfde. Tel daarbij op dat Porte dé man in vorm is – hij won enkele weken geleden nog de Ronde van Zwitserland – en hij maakt een gereide kans op Tourwinst. Kan hij voor één keer alle pechduivels van zich afschudden? Damiano Caruso en Tejay van Garderen moeten hem in het hooggebergte bijstaan.

Romain Bardet is de laatste jaren – uiteraard na Chris Froome – de meest succesvolle Tourrenner. De Franse rasaanvaller eindigde zowel in 2016 als vorig jaar op het podium. Ook dit jaar behoort een positie bij de eerste drie tot de mogelijkheden, maar de Tour winnen? Tijdrijden is het achilleshiel van Bardet, en laat dit nu net twee keer op het programma staan in de aankomende Tour. Des te verrassender dat Bardet stelt dat het komende Tourparcours hem beter ligt dan de route van vorig jaar. De AG2R La Mondiale-kopman zal in deze discipline waarschijnlijk minuten verliezen op renners als Froome en Tom Dumoulin, waardoor het devies simpel is in de bergen: aanvallen, aanvallen en nog eens aanvallen! Met klimknechten als Pierre Latour, Mathias Frank en Tony Gallopin is oorlog mogelijk, maar het is maar de vraag of Bardet ook als winnaar uit de strijd komt. Toch zullen de naar succes snakkende Fransen hopen op Tourwinst met de excentrieke klimmer.

Bij Movistar spreken ze al over El Tridente. Quintana en Valverde zijn al gepasseerd in deze voorbeschouwing. Blijft over: Mikel Landa. De sierlijke Baskische klimmer trekt met een duidelijk doel naar Bretagne. “Ik wil de Tour winnen”, is zijn boodschap. Quintana en Valverde trekken echter met dezelfde hoge verwachtingen naar Frankrijk. Krijgen we een onvervalste broedermoord? Of weet teammanager Eusebio Unzué de belangen te verenigen? Landa zal tijd verliezen tegen de klok, die hij vervolgens moet zien goed te maken in het gebergte. Als iemand het echter kan, dan is het wel Landa. Twijfel kent de nummer vier van vorig jaar niet. “We kunnen Froome pijn doen als Movistar. Ik hoop dat hij moe wordt en een prijs moet betalen voor zijn inspanningen”, aldus de klimmer.

We kunnen Froome pijn doen als Movistar
– Mikel Landa bulkt van het vertrouwen 

We hebben al zeven renners besproken, en we hebben nog niet één woord gewijd aan Tom Dumoulin. Het tekent de sterkte van het deelnemersveld. Een prolongatie van zijn Giro-titel behoorde lang tot de mogelijkheden, maar uiteindelijk moest hij zijn meerdere erkennen in een indrukwekkende Froome. Lang was het onzeker of hij de Tour ging rijden. En zo ja, of hij er met klassementsambities aan de start zou verschijnen. Vorige maand kwam het verlossende antwoord; Dumoulin hoopt in juli te kunnen strijden om het geel. Hij staat echter voor een aartsmoeilijke opdracht. Menchov en Contador – ronderenners met een toentertijd veel grotere bagage – slaagden er niet in om na Giro de Tour te winnen. Het parcours is echter in zijn voordeel, met een rustige aanloop en twee ritten tegen de klok. Maar wees niet verrast mocht het koord onderweg toch definitief knappen. Het in extremis afhaken van luitenant Wilco Kelderman helpt ook niet mee.

Nagenoeg niemand spreekt over Rigoberto Urán, maar de Colombiaan werd vorig jaar wél tweede in de Tour. Het is het lot van de 31-jarige klimmer. Urán behoort al jaren tot de wereldtop, maar wordt niet als zodanig beschouwd. De reden? De kopman van EF Education First-Drapac verdwijnt vaak voor langere tijd van de radar, om ineens weer op te duiken. Zo ook dit jaar, toen hij opeens tweede werd in de Ronde van Slovenië na maanden geen resultaten te hebben gereden. Het laat echter wel zien dat Urán op punt staat voor de aankomende Tour. Na zijn tweede stek ligt de lat dit jaar bijzonder hoog. “De doelstelling is simpel. We gaan met Urán proberen de Tour te winnen”, aldus teambaas Jonathan Vaughters. Grootspraak? Of een vooruitziende blik?

De doelstelling is simpel. We gaan met Urán proberen de Tour te winnen
– teambaas Jonathan Vaughters over zijn poulain

Onze laatste ster gaat naar dé dark horse van deze Tour: Primož Roglič. De Sloveen van LottoNL-Jumbo blijft zijn grenzen maar verleggen, getuige zijn eindwinsten in de Rondes van het Baskenland, Romandië en Slovenië. Na Valverde is Roglič dit jaar de renner met de meeste eindzeges in rittenkoersen. De vraag is echter; kan hij het ook over drie weken? Het rijden van een Tourklassement is nog onontdekt terrein voor de allrounder. Aanvankelijk gaf Roglič aan in de Tour voor ritwinst te zullen gaan, maar zijn recente successen werpen een ander licht op de zaak. Unzué, Quintana en Valverde; allemaal beschouwen ze de Sloveen als een van de favorieten op Tourwinst. Besluiten LottoNL-Jumbo en Roglič om het wapen van schouder te veranderen?

Outsiders

Geraint Thomas en Adam Yates maken in de Giro d’Italia of Vuelta a España een gedegen kans op de eindzege. In een dergelijk sterk bezette Tour rest voor hun een plek in de schaduw. Dat wil echter niet zeggen dat ze niet voor La Maillot Jaune kunnen meedingen. De 32-jarige Thomas liet in het verleden zeker lijkende eindzeges uit zijn handen glippen, maar in het Critérium du Dauphiné was het eindelijk raak. Bulkend van het vertrouwen hoopt de Brit in de schaduw van kopman Froome te verrassen. Zich zonder mokken wegcijferen, zal hij zeker niet doen. “De ploeg geeft mij de rol als back-up. Ik mag mijn eigen wedstrijd rijden tot de eerste rustdag”, is Thomas duidelijk. Kan hij het vertrouwen terugbetalen? Een nadeel; hij heeft nog nooit een klassement gereden in een drieweekse rittenkoers.

Ik mag mijn eigen wedstrijd rijden tot de eerste rustdag
– Geraint Thomas over zijn rol binnen Sky 

De 25-jarige Yates zat in de maand mei ongetwijfeld veel voor de televisie, want zijn broer Simon schitterde in deze periode in de Giro d’Italia. Hij leek op weg naar eindwinst, maar ging in extremis ten onder. Toch zal het optreden van zijn broer Adam het nodige vertrouwen hebben gegeven dat eenzelfde glansrol mogelijk is in de Tour. In het Critérium du Dauphiné (2e) toonde hij aan klaar te zijn met ritwinst op de slotdag. Dat zijn ploeg volledig achter hem staat, blijkt wel uit het niet selecteren van Caleb Ewan en zijn sprintgevolg. Krijgen we dit jaar een andere Britse eindwinnaar van Le Tour?

Twee renners die ook hoge verwachtingen koesteren, zijn Jakob Fuglsang en Steven Kruijswijk. De ervaren Deen voert net als vorig jaar Astana aan. Toen moest hij in kansrijke positie opgeven met enkele breukjes in het spaakbeen. De 33-jarige klimmer hoopt dit jaar gevrijwaard te blijven van pech. Dat hij klaar is voor de drieweekse helletocht, liet hij zien met een tweede plaats in de Ronde van Zwitserland. Volgens de ploegleiding is hij in staat om het podium te halen. Maar is dit ook realistisch?

De rol van de 31-jarige Kruijswijk was al vanaf het begin duidelijk; de klimmer uit Nuenen moest LottoNL-Jumbo aan een goed klassement helpen. Dat was echter nog voor de stormachtige ontwikkeling van zijn Sloveense ploeggenoot Roglič. De vraag is of de Nederlandse brigade nu beide mannen uitspeelt in de strijd om het klassement, of zich houdt aan het vooraf opgestelde plan. Kruijswijk liet in de Ronde van Zwitserland (8e) zien op niveau te zijn. De vraag is of hij zijn vorm van de Giro d’Italia 2016 kan evenaren. Als dit het geval is, dan kunnen er mooie dingen gebeuren.

Bauke Mollema en Ilnur Zakarin zijn twee andere renners die hopen te profiteren van een rol in de luwte. De voor Trek-Segafredo uitkomende Mollema is niet bezig aan zijn meest indrukwekkende seizoen, maar is de laatste jaren altijd een factor in de Franse ronde. Twee jaar geleden deed hij lang mee voor het podium, terwijl hij in 2013 (6e), 2014 (10e) en 2015 (7e) zich netjes bij de eerste tien wist te fietsen. Maar kan de Groninger ook de stap naar het podium maken? “Ik weet dat ik altijd wat extra’s kan in de Tour”, zo liet hij tijdens de Ronde van Zwitserland weten. Gaan we dit de komende weken ook zien?

Ik weet dat ik altijd wat extra’s kan in de Tour
– Bauke Mollema 

In tegenstelling tot voorgaande seizoenen hebben we Zakarin nog niet veel gezien. De Russische klimmer koerste in het voorseizoen onder de verwachtingen, maar gaf in het Critérium du Dauphiné (10e) een teken van leven. Net op tijd voor de Tour, zijn hoofddoel voor 2018. Het lijkt een kwestie van tijd voordat Zakarin een klassement rijdt in La Grande Boucle. Vorig jaar eindigde hij namelijk op het podium van de Vuelta, en werd hij bovendien vijfde in de Giro. Wat het doel dan is voor de Tour? “We gaan dit jaar voor een top 5-notering”,  aldus de Katusha-Alpecin-renner.

Tot slot hebben we nog enkele gevaarlijke outsiders. Bij Sky is de hiërarchie duidelijk. Chris Froome leidt de troepen, gevolgd door de beschermde Geraint Thomas. Maar wat doen we met sensatie Egan Bernal, die met alle wetten tart? De nog altijd maar 21-jarige Colombiaan won dit jaar al de Tour of California, en kan bergop iedereen pijn doen. Normaal gesproken zal hij in dienst rijden van, maar wat doet Sky als blijkt dat hij zijn kopmannen ontgroeid is? Bij UAE Emirates rekenen ze op Daniel Martin. De Ier werd vorig jaar – ondanks enkele breukjes in de ruggenwervel – knap zesde. Zijn voorjaar viel in de soep door gezondheidsproblemen en pech, maar in het Critérium du Dauphiné (4e plus ritzege) reed hij weer als vanouds. Kan hij dit jaar nog beter doen?

Tot slot hebben we met Rafał Majka en Bob Jungels nog twee kandidaten voor de top 10. De Poolse klimmer van BORA-hansgrohe behaalde al veel succes in de Tour als rittenkaper, maar een klassement heeft hij – mede door pech – nog nooit kunnen rijden. Maar een voormalig podiumklant in de Vuelta moet ook op Franse wegen kunnen meedoen voor een topnotering. Jungels eindigde namens Quick-Step Floors al tweemaal bij de eerste tien van de Giro, maar de Tour is andere koek. Daarnaast is het nog uitkijken naar Tiesj Benoot (Lotto Soudal), Guillaume Martin (Wanty-Groupe Gobert) en wellicht Warren Barguil (Fortuneo-Samsic).

Favorieten volgens WielerFlits
**** Chris Froome
*** Nairo Quintana, Vincenzo Nibali
** Alejandro Valverde, Richie Porte, Romain Bardet
* Mikel Landa, Tom Dumoulin, Rigoberto Urán, Primož Roglič

Volledige deelnemerslijst Tour de France 2018

[poll id=”842″]