Michael Matthews heeft de dertiende etappe in de Tour de France gewonnen. De Australiër kwam na ruim 192 kilometer als eerste aan in Mende, nadat hij in de openingsfase meesprong met een omvangrijke kopgroep en op de slotklim een duel uitvocht met Alberto Bettiol. Bij de favorieten probeerde Tadej Pogacar zich te ontdoen van Jonas Vingegaard, maar daar slaagde de Sloveen niet in.

Het derde zaterdag van de Tour de France stond er geen grote bergetappe op het programma, maar de veertiende rit was ook verre van eenvoudig. Het ging de hele dag op en af. In totaal waren er vijf gecategoriseerde hellingen: de Côte de Saint-Just-Malmont, de Côte de Châtaignier, de Côte de Grandrieu, de Côte de la Fage en de Côte de la Croix Neuve-Montée Jalabert, oftewel: de welbekende klim naar Mende. Op die laatste helling zou waarschijnlijk de beslissing vallen.

Aanval Pogacar
Maar degenen die dachten dat ze het tot die slotklim rustig aan zouden kunnen doen, kwamen bedrogen uit. Al voor de eerste heuvel zagen we veel renners het proberen. En op de Côte de Saint-Just-Malmont werd het echt koers, toen Tadej Pogacar – achter een kopgroep van achttien – wegsprong uit het peloton. Met dank aan Wout van Aert kon geletruidrager de precaire situatie rechtzetten. Later schoot ook Sepp Kuss te hulp.

Kort na de start viel Pogacar Vingegaard aan – foto: Cor Vos

Door het hoge tempo in het pak, waren er de nodige slachtoffers. Vooraan werden de oorspronkelijke vluchters weer ingerekend, terwijl achteraan tal van renners de rol losten. Onder hen ook grote namen, zoals Primoz Roglic. De Sloveen zou uiteindelijk weer terug kunnen keren. Dat gold niet voor Caleb Ewan, het eerste en grootste slachtoffer. De Australische sprinter reed al gauw eenzaam achter de groep en ging een lange dag tegemoet, waarbij hij wel gesteund werd door enkele ploeggenoten van Lotto Soudal. Frederic Frison, Tim Wellens en Reinardt Janse van Rensburgh wachtten hem op.

Grote kopgroep
Uit het peloton reden – in de chaos – eerst Christopher Juul Jensen en Neilson Powless weg. Zij hadden samen geen succes. Maar die laatste was er ook bij, toen niet veel later de uiteindelijke kopgroep tot stand kwam. 23 renners sloegen de handen ineen: de reeds genoemde Powless, Bauke Mollema, Andreas Kron, Jakob Fuglsang, Benoît Cosnefroy, Thibaut Pinot, Franck Bonnamour, Quinn Simmons, Michael Matthews, Krists Neilands, Felix Grosschartner, Gregor Mühlberger, Patrick Konrad, Marc Soler, Michael Woods, Alberto Bettiol, Daniel Felipe Martínez, Rigoberto Urán, Stefan Küng, Simon Geschke, Lennard Kämna, Luis León Sánchez en Louis Meintjes. Laatstgenoemde stond met zijn 13e plaats op een kleine 16 minuten van Vingegaard het best geklasseerd.

Hoewel de samenwerking niet altijd even goed was – Fuglsang reed de groep bijvoorbeeld eens uiteen – liep de voorsprong van de koplopers snel op. Op honderd kilometer van de streep hadden ze een voorgift van bijna tien minuten, maximaal waren dat er bijna elf. Het peloton werd ondertussen aangevoerd door de troepen van Jumbo-Visma.

De kopgroep – foto: Cor Vos

Matthews gaat solo
Een tijdlang gebeurde er weinig in de grote kopgroep, maar op de top van de Côte de Châtaignier was er dan toch wat actie. Nadat bolletjestruidrager Geschke de volle buit pakte bij de bergsprint, trok Simmons door op een stuk vals plat. De Amerikaan, die eerder al een bergpuntje had weggesnoept van Geschke (om de belangen van Giulio Ciccone te verdedigen), kwam echter niet weg. Wel kwam er wat onrust in de groep. Van deze chaotische situatie probeerde Michael Matthews te profiteren: hij ging er alleen vandoor.

Diverse renners probeerden de oversteek te maken. Uiteindelijk slaagden Sánchez, Grosschartner en Kron erin om bij Matthews te komen. Al snel bleven ze echter maar met drie over vooraan, want Kron kreeg met nog 25 kilometer te gaan een lekke band. De onfortuinlijke Deen viel ver terug, maar kon nog wel weer aansluiten bij de achtervolgende groep. Die bestond nog uit zo’n tien renners. Zij begonnen met ongeveer een halve minuut achterstand op de drie koplopers aan de Côte de la Croix Neuve-Montée Jalabert.

Matthews ging in eerste instantie solo – foto: Cor Vos

Meintjes
In die groep zat ook Meintjes, die uitzicht had op een toppositie in het klassement. Op een gegeven moment was het verschil tussen de eersten in koers en het peloton namelijk meer dan veertien minuten. Zelfs Jumbo-Visma begon de dreiging te voelen en voerde het tempo op. Eerst bepaalde Roglic het tempo, later nam Van Aert over. Het zorgde ervoor dat het verschil weer iets kleiner werd.

Eenmaal op de Côte de la Croix Neuve-Montée Jalabert viel de kopgroep van drie uiteen. Matthews trok door en liet zijn twee metgezellen achter. Even leek hij op weg naar de zege, totdat Bettiol vanuit de achterhoede op kwam stomen. De Italiaan kwam bij Matthews en loste hem niet veel later. De renner van BikeExchange-Jayco toonde zich echter taai en bleef hangen op enkele meters. Toen de top in zicht was, keerde hij zelfs terug en ging hij gelijk door.

Bettiol wist hier niet meer van te herstellen, waardoor Matthews al ver voor de streep mocht juichen.