Lucien Dhaene

• zondag 23 juli 2023 om 08:10

Nadat we al uitgebreid zijn ingegaan op het parcours van de Tour de France Femmes avec Zwift, is het nu tijd om de glazen bol erbij te pakken. Wie o wie wordt na acht dagen bikkelharde strijd de opvolgster van Annemiek van Vleuten? Wordt het Van Vleuten zelf, Demi Vollering of gaat er iemand anders met de maillot jaune aan de haal? WielerFlits kijkt vooruit!

Historie

In de Tour draait veel om het heilige geel. Dit kleinood mogen dragen levert je al een mooie plek op in de annalen van de wielersport, daadwerkelijk met de eindzege gaan lopen maakt je een legende. In de RIDE Tourspecial is er al veel uitgeweid over de geschiedenis van de vrouwentour, maar toch nog een korte samenvatting. In 1955 werd Millie Robinson de eerste winnares van een Tour de France voor vrouwen, maar met die koers had de Tourdirectie niets van doen.

Dat was wel het geval vanaf 1984. Een bijzonder succesvolle Tour voor de Nederlandse deelneemsters met ritzeges over en weer, maar de eindzege ging naar de Amerikaanse Marianne Martin. Daarna won Maria Canins tweemaal, gevolgd door een hattrick van Jeannie Longo. Daarna werd de Tour de France Féminin ingewisseld voor de Ronde van de Europese Gemeenschap. Niet meer tegelijk met de mannentour, en met grote regelmaat ook niet op Franse bodem omdat de Europese Gemeenschap erbij betrokken werd, maar kom, we zijn de kwaadsten niet, we rekenen het goed.

Na 1993, nadat Heide Van De Vijver voor de eerste Belgische eindzege tekende, was dat feest echter ook klaar. Alternatieve Tours Féminin kwamen er, zeker, maar ze gingen ook weer. En vanuit de Tourdirectie bleef lang stil.

Leontien van Moorsel won in 1992 – foto: Cor Vos

Te stil, vonden Marianne Vos, Emma Pooley, Chrissie Wellington en Kathryn Bertine een decennium geleden. Met hun publiekscampagne Le Tour Entier hebben ze echt iets in gang gezet. Zij mogen mede verantwoordelijk worden gehouden voor de terugkeer van de Tour de France Femmes. Dankzij hun lobby- en pionierswerk, en de steun van het publiek, was het vrouwenpeloton vanaf 2014 namelijk ieder jaar te gast in de Tour. In de eerste jaren van La Course by le Tour de France werd de wedstrijd op de Champs-Élysées gehouden. Daarna volgden er diverse uitstapjes.

Het was een flinke stap in de goede richting. De eendagskoers leverde elk jaar wel mooie en soms zelfs iconische beelden op (het duel tussen Anna van der Breggen en Annemiek van Vleuten op weg naar Le Grand-Bornand, om maar wat te noemen) maar het wachten was toch vooral op die ene aankondiging. En die kwam er, avec Zwift. Vorig jaar was het eindelijk weer zover. En wat werd het een spektakel.

Erelijst Tour de France Féminin, Tour de la CEE Féminin & Tour de France Femmes avec Zwift
1984: Marianne Martin
1985: Maria Canins
1986: Maria Canins
1987: Jeannie Longo
1988: Jeannie Longo
1989: Jeannie Longo
1990: Catherine Marsal
1991: Astrid Schop
1992: Leontien van Moorsel
1993: Heidi Van De Vijver
2022: Annemiek van Vleuten

Laatste editie

Ze zou de Tour wel even gaan winnen. Dat was de algemene teneur onder eigenlijk alles en iedereen. En ja, Annemiek van Vleuten zou uiteindelijk ook de Tour winnen, maar die hangt in de eerste helft van de koers wel aan een flinterdun draadje. Gelukkig brengt AvV niet alleen langs de kant van de weg een eerbetoon aan Tom Dumoulin, net als in die legendarische Giro van 2017 zou het ook met Van Vleuten ook helemaal goed komen.

Daarvoor moest ze wel meer dan alleen haar fysieke kwaliteiten uit de kast trekken. Met de combinatie van prima toneelspel, de ondersteuning van ploeggenoten en haar entourage en een gezonde dosis geluk met de opbouw van de wedstrijd, valt de schade al met al mee als we aan de twee afsluitende Vogezenritten beginnen. En daarin begint de intussen weer herstelde Van Vleuten te Annemieken, zoals alleen zij dat kan.

Op de Petit Ballon, de eerste van drie beklimmingen in de eerste grote weekendrit, begint ze er al aan. Op de flanken van de Col du Platzerwasel weet ze ook haar enige overgebleven concurrente, Demi Vollering, uit het wiel te beuken. Aan de finish, na de beklimming van de Grand Ballon, is het verschil drieënhalve minuut. En de rest volgt pas op meer dan vijf minuten, wat ook veel zegt over de prestatie van Vollering. En een dag later is het op La Super Planche de Belles Filles wederom raak. Tweede ritwinst en eindwinst. Eind goed, al goed, al was het, zoals het Annemiek betaamt, wel een overwinning met een verhaal.

foto: Cor Vos

Uitslag Tour de France Femmes avec Zwift 2022
1. Annemiek van Vleuten (Movistar Team) in 26u55m44s
2. Demi Vollering (SD Worx) op 3m48s
3. Katarzyna Niewiadoma (Canyon-SRAM) op 6m35s
4. Juliette Labous (Team DSM) op 7m28s
5. Silvia Persico (Valcar-Travel & Service) op 8m
Wedstrijdverslag

Reglement

Om het geel te veroveren moet je tijdens de Tour de France Femmes het minst in koers op de fiets hebben gezeten. Daarom zijn klimkwaliteiten tijdens de achtdaagse geen overbodige luxe, maar als je vijf minuten verliest tijdens een vlakke etappe schiet je daar ook weinig mee op. Het is dus zaak om de hele week bij de les te blijven en toe te slaan wanneer het kan.

En er zal ook een gezonde portie geluk bij komen kijken. Wielrennen is van zichzelf al een vrij chaotische en linke sport en in een prestigieuze wedstrijd als de Tour wordt dat net even een tandje erger. Het zal elke dag volop stressen zijn en er zullen diverse penibele momentjes zijn. Denk maar aan een lekke band op een van de onverharde stroken, een onfortuinlijke zwieper van een collega in voorbereiding op een sprint of een slingerende bidon. Om maar te zeggen: je hebt niet alles zelf in de hand.

Enfin, hard rijden, op de juiste momenten stoppen voor een grote dan wel kleine boodschap, schietgebedje, gebruik maken van je mogelijkheden en situaties die zich plotsklaps aandienen en dan maar hopen dat het genoeg is. Maar het gaat niet alleen om de hoogste gemiddelde snelheid over de hele ronde. Want er zijn onderweg ook nog bonificaties te verdienen. En daar kun je wel degelijk wat mee bereiken.

Aan het einde van de zeven ritten in lijn zijn bonusseconden te scoren: 10 seconden voor de winnares, 6 seconden en 4 seconden voor de nummers twee en drie in de daguitslag. En dan zijn er nog speciale bonussprints in etappe 2, 4 en 5. Daar liggen er voor de eerste drie rensters die daar doorkomen 6, 4 en 2 seconden klaar. Verspreid over de hele week zijn er in totaal dus maximaal 88 bonificatieseconden te vergeven, waaronder achttien in bonussprints. Gezien de zwaarte van het parcours — en dan met name de voorlaatste dag — is het de vraag of dit het verschil gaat maken tussen plaats een of twee, maar het kan toch prettig zijn om er een aantal mee te pakken. Je weet immers maar nooit…

Voor de vrouwen van het klassement is het daarnaast zeer belangrijk om te weten wanneer de 3 kilometer-regel van kracht is. Hou je vast: etappe 1, 3, 5 en 6. Bij de aankomsten bergop en heuvelop geldt die dus niet. Net als in de tijdrit. Maar, om een groot filosoof te citeren, da’s logisch.

• 

  8 aug

  Lees ook Tour de France Femmes 2023: Voorbeschouwing op het parcours

  8 aug

Favorieten

Laten we niet om de zaken heen draaien: Demi Vollering gaat als de te kloppen renster naar de Tour. Ze is de vrouw van het seizoen, daar twijfelt eigenlijk niemand meer aan. Na haar tweede plaats vorig jaar, zet ze nu vol in op de eindzege. In de Vuelta was ze de sterkste, maar de intussen beruchte plaspauze brak haar op. Dat gaat haar niet nog een keer gebeuren. Als ze rijdt zoals ze het hele jaar al doet, maakt Vollering korte metten met de concurrentie en zal ze haar waanzinnige seizoen bekronen met de Tourzege.

En wat een verhaal zou dat zijn. Het is moeilijk voor te stellen, maar slechts een jaar of vijf geleden kent amper iemand Demi Vollering. Maar de jonge Berkelse heeft een droom en daar wil ze vol voor gaan. Als ze het besluit neemt om vol voor het wielrennen te gaan en de juiste mensen om zich heen krijgt, blijkt haar droom om prof te worden niet alleen realistisch, maar raakt deze zelfs in een gigantische stroomversnelling. Beter wordt ze, steeds beter, ieder jaar weer. En niet alleen op fysiek vlak, ook mentaal zet ze stappen. Tot ze dit jaar definitief de beste ter wereld wordt. Samen met haar ploeg scoort ze overwinningen alsof het warme broodjes zijn.

Vollerings laatste wedstrijd had de rood-wit-blauwe trui als resultaat – foto: Cor Vos

Nee, niet alles wat ze aanraakt verandert in goud, ook dit jaar niet, maar dat is in het wielrennen ook gewoonweg onmogelijk. Neemt niet weg dat ze momenteel de allerbeste is. Daarnaast pakt Vollering het in de rondjes ook best wel slim aan. De rondes van het Baskenland en Zwitserland lijkt het alsof ze ook prima zelf had kunnen winnen, maar in die etappekoersen gunt ze de zege aan ploeggenote Marlen Reusser. Slimme zet, zo’n iemand kun je maar beter aan je zijde hebben in plaats van dat ze gaat muiten. Zij zal haar ongetwijfeld willen bedanken voor de bewezen diensten en dus zal ze met veel genoegen in dienst van Vollering rijden. En dat kan ze lang volhouden.

Als de maskers afvallen, is het aan Vollering zelf om het karwei af te maken. Al op de tweede dag zou ze in het Centraal Massief mogelijk de macht kunnen grijpen. De rit naar Rodez lijkt ook een uitgelezen kans voor de 26-jarige veelvraat. Op de voorlaatste dag krijgt ze kans om haar naam, na Lagos de Covadonga eerder dit jaar, tot in de eeuwigheid te associëren met een legendarische beklimming. Een dag later moet het dan gebeuren. In de slottijdrit moet ze de gele trui veilig stellen.

Er werden wel wat vraagtekens gezet bij de tijdritkwaliteiten van Vollering, maar zelf had ze wel vertrouwen in haar kunnen in deze discipline. Op de internationale vrouwenkalender staan niet zo heel veel tijdritten en dus heeft ze haar tijdritkwaliteiten de voorbije jaren wat laten versloffen. Toen kwam echter die aankondiging tijdens de Tourpresentatie: 22 kilometer tegen de klok op de slotdag van de Tour. Meer motivatie had Vollering niet nodig om vaker op de tijdritfiets te kruipen. Zo gezegd, zo gedaan. Ze dook in november al de windtunnel in en ze bracht aardig wat uren met haar neus op het stuur door.

En het resultaat van al die inspanningen mag er zijn. Tijdens de tijdrit in de Ronde van Zwitserland werd ze op een zucht van ploeggenote Reusser tweede en op het NK Tijdrijden hoefde ze alleen Riejanne Markus maar voor zich te dulden. Extra belangrijk: Annemiek van Vleuten hield ze die dag achter zich. “Ik geloof echt dat het mogelijk is om haar te verslaan”, zei ze van de winter al over haar kansen in de Tour. Toen werd dat nog met enige scepsis ontvangen, maar die geluiden zijn behoorlijk verstomd.

Van Vleuten won dit jaar al de Giro en de Vuelta – foto: Cor Vos

De grote uitdaagster van Vollering wordt natuurlijk Annemiek van Vleuten. Het is geweldig dat ze in ieder geval de Tour een keer op haar palmares heeft bij kunnen schrijven. Dat verdient een renster van haar statuur nu eenmaal gewoon. Vorig jaar was ze een klasse apart en ook dit jaar staat ze er behoorlijk goed voor. Oké, in het voorjaar was het wat minder, maar ze won toch maar mooi de Vuelta. En intussen is helemaal duidelijk dat dit niet het jaar teveel is voor de Wageningse, want tijdens de Giro was het weer vintage Van Vleuten.

Drie ritzeges, de eindwinst met vier minuten voorsprong op de nummer twee en ook de zege in alle mogelijke nevenklassementen; het was een productieve aangelegenheid. En ook met het oog op de Tour de France Femmes, was het het volgens Van Vleuten waard om de Italiaanse wedstrijd te betwisten. Ze heeft zich op een parcours, dat geheel volgens de traditie zwaarder was dan het leek in het routeboek, lekker kunnen uitleven. Ze omschreef het als een goede trainingsprikkel richting de Tour.

Kortom: laten we toch de eindzege niet bij voorbaat al aan Vollering geven. En gelukkig ook maar.

Na haar vierde eindzege in de Giro trok Van Vleuten weer naar haar vertrouwde hotel in Livigno, waar ze intussen tot de vaste inboedel kan worden gerekend. Even weg uit de chaos, even iets minder prikkels, en zorgen dat de batterijen weer zijn opgeladen als ze aankomt in Clermont-Ferrand. Vanaf dan gaat het weer om de knikkers. Ze zal echt wel een paar dagen negatief moeten koersen, zoals ze het zelf zo treffend omschrijft, maar als de Giro een voorteken is, zullen er ook heel wat dagen zijn waarop er wat kan gebeuren. Op de tweede dag gaat misschien al wat duidelijk worden en daarnaast zal Van Vleuten het ook niet laten om op zoek te gaan naar een iets minder voor de hand liggend moment om de boel op stelten te zetten. Al is het maar om de concurrentie af te matten, want ook daar heeft de taaie Van Vleuten baat bij.

Wat de stand in het klassement ook zal zijn, de laatste twee dagen zullen sowieso cruciaal zijn. Op het duo Aspin-Tourmalet zullen de maskers definitief afvallen. Deze twee klimmen lenen zich voor een nieuwe, legendarische solo. Kan Van Vleuten de concurrentie daar afschudden? Ze zou het best eens nodig kunnen hebben, want met een Vollering die ‘ineens’ ook echt goed kan tijdrijden, kan ze er niet op vertrouwen dat ze het op de slotdag wel even goed zal maken.

Vollering versus Van Vleuten: het belooft een waanzinnig duel te worden.

foto: Cor Vos

Maar het draait niet enkel om Vollering en Van Vleuten. We willen er niet aan denken, maar de kans bestaat dat ze de ronde niet voltooien. Malheur rijdt in het peloton immers altijd mee op de bagagedrager. Dus moeten we ook zeker nog wat andere rensters benoemen. Of worden ze verrast door een andere renster, die boven zichzelf uit weet te stijgen? Elisa Longo Borghini kon tijdens de Giro lange tijd Van Vleuten in het vizier houden. Op de zwaarste beklimming van de ronde kon ze haar niet volgen, maar daarna hield ze toch behoorlijk gelijke tred.

Helaas maakte een valpartij in de afdaling een einde aan haar Giro-aspiraties, maar ze reed enorm sterk in de rondte, zoals ze al heel veel jaren erg sterk in de rondte rijdt. En met ELB weet je ook dat ze er vol voor zal blijven gaan, ze zal blijven zoeken naar mogelijkheden om ofwel de koers te winnen ofwel er zo dicht mogelijk in de buurt van te komen. Als er op de twee grootste beklimmingen volle bak wordt doorgereden, wordt het voor Longo Borghini quasi-onmogelijk om geen tijd te verliezen. Om de Tour te winnen, zal ze het niet op die grote cols moeten laten aankomen.

Een ritzege is een zeer realistisch doel, maar als het een beetje meezit, kan ze ook maar zo het eindpodium betreden. Zeker omdat ze ook kan vertrouwen op een meer dan behoorlijke tijdrit. Die chronoproef in de Ronde van Zwitserland die al even ter sprake kwam? Jup, daarin eindigde Longo Borghini als derde, op slechts een paar seconden van Vollering. Lang niet gek. Daar kun je wat mee aanvangen. Geen Gaia Realini of Shirin van Anrooij in de selectie, dus de focus bij Lidl-Trek kan volledig op Longo Borghini liggen.

Elisa Longo Borghini – foto: Cor Vos

Katarzyna Niewiadoma stond niet meteen vooraan toen de tijdritkwaliteiten werden uitgedeeld. Als ze het echt wil, eindigt ze op karakter wel in de voorste helft van de rangschikking, en ze heeft ook zeker in het chronowerk geïnvesteerd, maar ze valt onmogelijk als een specialiste te typeren. Ze gaat daar normaliter flink wat tijd verspelen. Maar de Poolse, die vorig jaar toch enigszins verrassend als derde eindigde in het eindklassement, koestert wel degelijk ambities voor de ronde.

En als ze zich ergens op toelegt, komt ze vaak in de buurt. Winnen is voor haar wel moeilijk, maar een nieuwe podiumplaats is natuurlijk ook al prachtig. De kans bestaat overigens dat ze het kopvrouwschap moet delen met Ricarda Bauernfeind. De nog altijd maar 23-jarige Duitse deed het fantastisch in de Vuelta, met een keurige vijfde plaats als eindresultaat. Met Niewiadoma kan ze een gevaarlijk duo vormen.

Er leek wel een vloek te rusten op de tweede plaats in de Giro Donne. Eerst Elisa Longo Borghini, toen Antonia Niedermaier, toen Veronica Ewers… Gelukkig voor haar wist Juliette Labous uiteindelijk haar tweede plek wel vast te houden. De dsm-firmenich-renster begon haar fietsleven op de BMX, maar op een gegeven moment stapt ze over naar een iets groter frame. En dat gaat de 24-jarige uit de Franche-Comté ook prima af.

Ze hoeft niet zo nodig de grote ster te zijn, maar ze weet donders goed wat ze wil: zo goed mogelijk worden en meestrijden om de podiumplekken. Wat in het voordeel van de diesel Labous spreekt: de Tourmalet – zwaar, maar niet zo grillig als een hoop andere cols in de Pyreneeën – is een beklimming die haar goed moet liggen. Dit geldt ook voor de slottijdrit, waarin ze prima bij de eerste vijf zou kunnen eindigen. Het podium lonkt dus, al is het rijden van het klassement vermoedelijk niet zo’n simpele optelsom.

Juliette Labous – foto: Cor Vos

Dan zal ze wel moeten afrekenen met rensters als Ashleigh Moolman-Pasio. Zij maakt er geen geheim van dat ze hoge ogen wil gooien in de Tour. Het is haar allemaal te doen om een goed eindklassement, maar een etappeoverwinning lijkt voor haar ook prima mogelijk. Zeker omdat ze dit jaar stukken beter is gaan finishen, onder meer met dank aan ploegleidster Jolien D’hoore. De overstap naar AG Insurance-Soudal Quick-Step lijkt haar goed te hebben gedaan (niet voor niet knoopt ze er weer een extra jaar aan vast) en de ploeg zet dan ook vol in op een goed eindklassement van de Zuid-Afrikaanse. Toch moet Moolman-Pasio ook de kans op een ritzege niet laten liggen…

Silvia Persico was dé verrassing van vorig jaar. Met een vijfde plaats in de eindrangschikking deed ze het zelfs beter dan Elisa Longo Borghini. Naarmate de Giro vorderde, zagen we haar beter en beter rijden. In Livigno — goed voorbeeld doet goed volgen — heeft ze de laatste puntjes op de i gezet richting de Ronde van Frankrijk. Ja, in de Giro bleef Erica Magnaldi haar voor in het eindkalssement, maar in de Tour zou het toch echt voor Persico moeten zijn, al mogen we de pientere pocketklimster wel tot het kransje outsiders rekenen.

Wat moeten we aan met FDJ-SUEZ? Met Cecilie Uttrup Ludwig, Évita Muzic en Marta Cavalli in de gelederen zien we op papier drie namen voor een goed klassement. Het gaat alweer stukken beter met Cavalli na de val van vorig jaar, ze wist op de Hautacam dit jaar zelfs alweer te winnen, maar de Giro liet toch ook zien dat ze er nog niet helemaal is. Haar kwaliteiten onderschatten we zeker niet, maar in de Tour zal het allemaal nog net even een stapje hectischer zal zijn; kan Cavalli dat alweer aan? We betwijfelen het of ze echt serieus om het geel mee kan doen, al mag ze ons zeker verrassen. Weinigen die het haar na haar dramatische exit van een jaar eerder zouden misgunnen.

Kasia Niewiadoma, altijd gevaarlijk – foto: Cor Vos

Évita Muzic kwam er tijdens de roze ronde ook niet echt aan te pas, op een aardige zevende plek na. Nee, dan heeft Uttrup Ludwig nog de beste kans om hoog te eindigen. Nergens deed ze het echt uitzonderlijk, maar bijna ongemerkt reed ze toch naar plek zes in het klassement. De Tour gaat normaliter niet winnen, een plek bij de eerste vijf lijkt in de meest gangbare scenarios het hoogst haalbare. Maar je weet het nooit, en met sterke loeiploeggenotes als Loes Adegeest en Grace Brown aan haar zijde kan er veel.

Met Vollering en Van Vleuten hebben de twee topfavorieten de Nederlandse nationaliteit. Maar laten we Riejanne Markus vooral niet vergeten. De kans dat er na deze editie van de Tour de France Femmes een Tourwinnares uit De Zwarte Kat komt is niet gigantisch groot, maar een goed klassement kan ze zeker rijden. Markus heeft sinds de afgelopen editie, toen ze keurig twaalfde werd, opnieuw flinke stappen gezet.

Een minutieuze voorbereiding op het NK tijdrijden leverde haar een eclatante zege op, en ook in het grote ronde-werk heeft ze flinke vooruitgang geboekt. Het podium in de Vuelta miste ze net, maar haar regelmaat in die ronde laat wel zien dat ze ook in de Tour best een eind kan komen. Als de drie hoogtestages dit jaar zich uitbetalen en als het rood-wit-blauw haar vleugels geeft op de slotdag; waarom zou ze dan nu niet bij de eerste vijf kunnen eindigen?

Riejanne Markus rijdt op de slotdag in de Nederlandse kampioenstrui – foto: Cor Vos

Tot slot nog wat outsiders. En het zegt genoeg over het niveau van de Tour de France Femmes dat Mavi García daarbij komt te staan. García reed een keurige Giro waarin ze een heel aantal broodnodige WorldTour-punten sprokkelde voor Liv Racing TeqFind. In Frankrijk hoopt ze dat opnieuw te doen. Het zou kunnen dat ze bij de eerste vijf rijdt, maar heel realistisch lijkt dat niet. Dan hebben we het eerder over de plaatsen zes tot en met tien, wat nog steeds niet verkeerd is.

Ook benieuwd wat de eveneens op Mallorca woonachtige Claire Steels kan doen in de Tour. Verder moeten we zeker Veronica Ewers (EF Education-Tibco-SVB) als outsider bestempelen, al zagen we in de Giro wel dat ze nog wat tekort komt als het echt om de knikkers gaat. Geen schande, maar toch. Ook Yara Kastelijn (Fenix-Deceuninck) kan op een mooie klassering mikken, al zou het najagen van etappezeges of de bergtrui voor haar eveneens een mooi doel kunnen zijn.

Favorieten volgens WielerFlits
**** Demi Vollering
*** Annemiek van Vleuten, Elisa Longo Borghini
** Juliette Labous, Ashleigh Moolman-Pasio, Katarzyna Niewiadoma
* Riejanne Markus, Cecilie Uttrup Ludwig, Silvia Persico, Ricarda Bauernfeind

Website organisatie
Deelnemerslijst (ProCyclingStats)