De dertiende officiële Tour de France voor vrouwen is op zoek naar een opvolgster voor Demi Vollering. En vooraf wijst alles erop dat Vollering dat zelf zal worden. Immers: het hele jaar houdt ze huis in alle etappekoersen die ze heeft gereden. Misschien is de vraag dus eerder: stel dat de veelvraat van SD Worx-ProTime onverhoopt niet wint, wie dan wel? In deze voorbeschouwing doet WielerFlits een poging.

Laatste editie

Ze zou het wel eventjes gaan doen. Ze is immers de sterkste en wie anders dan de sterkste wint een grote ronde? Toch werd er voor aanvang van de Tour de France Femmes van 2023 serieus over getwijfeld. En niet zonder reden. We houden de Tour van 2022 in het achterhoofd, waarin Vollering weliswaar geweldig sterk was, maar toch het hoofd moest buigen voor Annemiek van Vleuten. En hoewel diezelfde Van Vleuten fysiek niet de beste was in de Vuelta, wist ze Vollering toch te kloppen. En o ja, AvV had even voor de start van de Tour een geweldige Giro gereden.

Daarnaast: zou Vollering met de druk om kunnen gaan? Natuurlijk is de druk in de Tour sowieso enorm. Nadat Vollering bijna door een achterruit werd gelanceerd, wat haar een lichte tijdstraf opleverde, werd de druk nog maar weer wat groter. Zou Vollering niet kraken in de allesbeslissende bergrit, zeker met zo’n uitgenaste renster als Van Vleuten als grote uitdaagster?

Nee.

Ze werd uitgedaagd door Van Vleuten en Niewiadoma (die handig gebruik maakte van de rivaliteit tussen de twee), maar uiteindelijk was er simpelweg niets te doen aan Vollering. Ze liet op de hoogste pas van de Tour alles en iedereen achter zich. Ze nam het geel over van ploeggenote Kopecky, en zorgde door Annemiek van Vleuten te lossen voor de wisseling van de wacht. De tijdrit een dag later was voor Vollering slechts een formaliteit.

Reglement

Om het geel te veroveren moet je tijdens de Tour de France Femmes het minst in koers op de fiets hebben gezeten. Daarom zijn klimkwaliteiten tijdens de zevendaagse geen overbodige luxe, maar als je vijf minuten verliest tijdens een vlakke dan wel overgangsetappe schiet je daar ook weinig mee op. Het is dus zaak om de hele week bij de les te blijven en toe te slaan wanneer het kan.

Aan het einde van de zes ritten in lijn zijn bonusseconden te scoren. 10 seconden voor de winnares, 6 seconden en 4 seconden voor de nummers twee en drie in de daguitslag. En dan zijn er nog speciale bonussprints in etappe 4, 5 en 6. Daar liggen er voor de eerste drie rensters die daar doorkomen 6, 4 en 2 seconden klaar. Verspreid over de hele week zijn er in totaal 78 bonificatieseconden te verdienen. Niet verkeerd.

Favorieten

Is er ook maar iemand die zelfs in het spoor van Demi Vollering kan blijven? Het is de grote vraag van deze Tour de France. En normaliter is het antwoord simpel: neen. In het voorjaar slaagde de concurrentie er wel in om de code te kraken, maar daarna ging Vollering weer tijdens haar etappekoersen op de troon zitten, om er niet meer vanaf te gaan. De dochter van een hortensiakweker uit Berkel bevestigt keer op keer dat ze verreweg de allerbeste ronderenster ter wereld is. En als het aan haar ligt, komt daar tijdens de Tour geen verandering in.

Of de op een na beste klimster in de ploeg, Niamh Fisher-Black, nu wel of geen kopwerk heeft verzorgd of gedoe over contracten waar ze mee wordt geconfronteerd? Het maakt haar op het moment suprême allemaal niks uit. Een kwaliteit waar je wat aan hebt in de wielersport. Als het er echt om gaat weet de vertrekkende kopvrouw van SD Worx-ProTime telkens weer haar lichaam als het ware in de yogastand te zetten om iedereen eraf te rijden. Concentratie op de ademhaling en de pedaaltred. En dan maar rammen.

Vollering is een nog veel grotere topfavoriet dan een jaar eerder – foto: Cor Vos

Op basis van wat we de voorbije jaren hebben gezien zou deze voorbeschouwing na het noemen van Vollering wel klaar hebben moeten zijn. Maar de topfavoriet wint natuurlijk niet altijd, hoewel dat de afgelopen jaren bij de Tour de France Femmes steevast wel het geval was. In zeven etappes, acht ritten kunnen er ontelbaar veel dingen misgaan. Ziekte, tijdstraffen, valpartijen, een lekke band op een slecht moment, noem het maar op. En ja, ook tactisch kan er best een en ander misgaan.

Naast Vollering is Katarzyna Niewiadoma een constante waarde op het tourpodium. Ze stal de wielerharten met die heerlijke solo vanaf de top van de Aspin, hetgeen haar de bolletjestrui opleverde. Geel? Wordt verduveld lastig als Vollering overeind blijft, zo eerlijk moeten we zijn, maar het podium voor een van de Canyon-SRAM-vrouwen is echter zeer realistisch, met name Niewiadoma, die van de Tour echt weer flink werk geeft gemaakt. Kortom: opschrijven.

Achter de vechtende Kopecky en Longo Borghini werd Neve Bradbury knap derde, met een ritzege op de legendarische Blockhaus als eigenlijke hoofdresultaat. Daarna kondigde ze gelijk aan zich op de Tour te richten. Nee, ook Bradbury is bergop nog niet van het niveau Vollering, ze is wel een van die rensters die de komende jaren serieus aan haar stoelpoten zou kunnen gaan zagen. En wellicht kan ze dit jaar in de Tour al een mooie dubbelact vormen met haar Poolse ploeggenote.

Dit is een goed stel hoor – foto: Cor Vos

Geldt eveneens voor Riejanne Markus. Moeten we het nog over haar niet-selectie voor de Olympische Spelen hebben? Markus, die er begrijpelijkerwijs best even ziek van was, zet deze teleurstelling tijdens de Tour liever om in iets positiefs. Aan de voorbereiding zal het in elk geval niet liggen. Markus’ ‘Operatie Geel’ bracht haar via een heuse verkennende roadtrip over het parcours naar Tignes, waar ze lekker aan de vorm heeft kunnen werken.

In de Vuelta was ze achter Vollering al overtuigend best of the rest, een fijne uitkomst van nogmaals een stap in haar ontwikkeling. De Tour is natuurlijk de Vuelta in het kwadraat, desondanks zien we zeker kansen voor Markus. Natuurlijk zijn de Alpenklimmen zwaar, het zijn echter wel inspanningen die haar moeten liggen. Pittig, zonder meer, maar niet heel grillig. Het is een boude uitspraak, maar het podium lonkt.

Daarnaast moet Markus het zeker niet nalaten om vol voor een ritzege te durven gaan, zoals ploeggenote Marianne Vos dat ongetwijfeld enkele keren gaat doen. ‘Gewoon’ (noem het maar gewoon) even de bips van het zadel lichten op een goed moment, de concurrentie verrassen en de heipalen van benen de rest laten doen. Knappe renster die haar dan nog terughaalt.

Hier stond eerst een vlammend betoog over de winstkansen van Elisa Longo Borghini. Maar de realiteit heeft de voorbeschouwing ingehaald: na een val op training is de Italiaanse superster niet in staat om deel te nemen. En dat terwijl dit jaar zoveel haar kant op viel, met zeges in de Ronde van Vlaanderen en de Giro. Terug naar de tekentafel dus voor Lidl-Trek, maar niet heel lang, want twee vervangsters stonden al in de startblokken.

Hoe is het met Shirin van Anrooij? Goede vraag, die ze alleen zelf kan beantwoorden. Waar Gaia Realini een pure klimgeit is, is de Zeeuwse als een Zwitsers zakmes, ideaal voor een klassement. Het kleine zusje van de Tour heeft ze vorig jaar al gewonnen en dat deed ze op indrukwekkende wijze door in een rit over de Cormet de Roselend iedereen naar huis te fietsen. Is ze in deze Tour nog maar eens de meesterknecht van ELB of kan ze in de grote Ronde van Frankrijk eveneens voor een resultaat gaan?

Shirin van Anrooij – foto: Cor Vos

De vierde etappe voert zowat langs haar voordeur in Maastricht, wat het sowieso al een speciale ronde voor haar zal maken. Maar wat moeten we zeggen van haar kansen in het klassement? De witte trui is een mogelijkheid. Een topvijfnotering zou echt al magnifiek zijn. Wat het echt onvergetelijk zou maken? Een ritzege. Wie zich blind staart op een klassement, vergeet nog weleens onderweg iets moois mee te pakken.

Misschien probeert Van Anrooij juist daarom in de slotrit over de Glandon en naar Alpe d’Huez wel een solo à la Boogerd naar La Plagne, Theunisse naar Alpe d’Huez of — iets recenter — Van Vleuten naar Le Markstein. Inspanningen die nog langer bijblijven dan een gemiddelde Tourzege. Ze is een van die rensters die we op een goede dag zo’n heroïsche toer zien ondernemen.

Realini dan. In 2023 was alles wat ze deed goed. Derde in de Vuelta, derde in de Giro. Hartstikke keurig. Een jaar later is het net even een tandje minder. Tweedealbumsyndroom of gewoon gepiekt richting de Tour? Feit is wel dat Realini nog wel een aantal kwetsbare punten heeft, hoe sterk ze bergop ook kan zijn. Het dalen blijft nog wel een tijdje een groot werkpunt, net als het waaieren. Op het moment van schrijven ziet het er niet naar uit dat het hard gaat wapperen op weg naar Amnéville, en ook in de Nederlandse etappes lijkt het mee te vallen met de wind. Laten we haar dus toch niet uitvlakken.

Pauliena Rooijakkers liet in de Giro een prima indruk na. Bergop was ze bij de vijf besten en ze eindigde op een keurige vierde plek in de eindrangschikking. Ze kan maar zo weer een prima klassement rijden, net als Yara Kastelijn trouwens, die in de Vuelta bergop ook een uitstekende indruk maakte (hoewel het ook bij haar afwachten is hoe ze het gaat doen in het hooggebergte). Die laatste liet echter zien hoe waardevol het winnen van een rit kan zijn, veel waardevoller dan een mogelijke zevende plaats in de rangschikking. Fenix-Deceuninck is in ieder geval een van de ploegen die dat goed heeft begrepen. Waarom niet opnieuw vol op jacht naar een ritzege of de bolletjestrui?

Niet alleen veel Nederlandse rensters rijden een thuiswedstrijd. In de laatste dagen gaan we ook door de omgeving van twee Franse favorieten. Voor Juliette Labous wordt in de laatste klim voor Morteau zelfs een heuse fanzone Labous ingericht door haar oude wielerclub. Dat moet vleugels geven. Labous is er altijd bij, solide en degelijk als ze is, maar die stap naar de echte top van de klassementen heeft ze nog niet kunnen maken. Ook de aankomend ploeggenote van Vollering gaat Vollering normaliter niet kloppen, maar podium blijft desondanks mogelijk. In principe heeft ze er de capaciteiten voor.

Volgend jaar allemaal ploeggenoten bij FDJ-SUEZ, nu concurrenten – foto: Cor Vos (archief)

Geen Virage Évita Muzic, al had ze er ook best een kunnen krijgen in Champagnole, vlakbij haar geboorteplaats Lons-le-Saunier (waar de voorlaatste rit start). Die dagen kan ze ook alle support gebruiken, want in de laatste twee ritten moet het voor haar gebeuren. Klimmen kan ze, ze is zelfs de enige die Vollering dit jaar heeft kunnen kloppen. Maar voor de winst in het eindklassement is meer nodig, en daar lijkt Muzic, ondanks haar Sloveense achternaam (komt van pas in de moderne wielrennerij) en een uitstekende ploeg, toch nog niet rijp genoeg voor. Samen met mede-kopvrouw Cecilie Uttrup Ludwig zal ze wel wat van de ronde willen maken, zeker ook met oog op de toekomst.

Komen we uit bij wat outsiders, dan wel vraagtekens. Kim Le Court is een uitstekende renster die in de Giro lang mocht dromen van een mooie klassement. Kan ze nu wel tot het einde van de grote ronde meedoen in het klassement? Kan haar ploeggenote Sarah Gigante weer een stap zetten in haar ontwikkeling en kan ze het gemis van Ashleigh Moolman-Pasio opvangen? Gaan ze bij EF-Oatly-Cannondale en Movistar puur voor etappes en nevenklassementen of heeft een renster (Faulkner? Meijering? Lippert?) stiekem toch plannen voor een klassementje?

Is Ane Santesteban weer wat extra teruggekeerd van Covid ten opzichte van de Giro? En wat kan de Franse klassementshoop van Ceratizit-WNT, Cédrine Kerbaol, de winnares van de witte trui van 2023? En kan Mavi García, die een sterke olympische wegrit reed, het ‘oude lijf’ nog eens naar een leuke einduitslag rijden? Vragen, vragen. Verhalen die zich vermoedelijk in de kantlijn van het klassement zullen afspelen, maar zeker interessant om in de gaten te tehouden.

foto: Cor Vos

Favorieten volgens WielerFlits
**** Demi Vollering
*** Katarzyna Niewiadoma, Riejanne Markus
** Juliette Labous, Neve Bradbury, Évita Muzic
* Shirin van Anrooij, Yara Kastelijn, Pauliena Rooijakkers, Gaia Realini

Website organisatie
Deelnemerslijst (CyclingFlash)