Een van de opvallendste overwinningen van het seizoen was toch wel de winst van Tyler Farrar in de Tirreno-Adriatico. De Amerikaan versloeg in een rechtstreek sprintduel de nagenoeg onklopbare Mark Cavendish. Farrar wilde ook hoge ogen gooien in Milaan-Sanremo maar een valpartij in La Primavera gooide roet in het eten. Wielerflits sprak met de 25-jarige Amerikaan over zijn blessure, het herstel en zijn doelen voor de rest van het seizoen.

Tyler, eerst willen we je feliciteren met je winst in de derde etappe van de Tirreno-Adriatico, jij bleek een van de weinigen die Cavendish kan verslaan in een “sprint-a-deux”. Hoe heb je de Tirreno-Adriatico ervaren? Er waren namelijk klachten over hele smalle wegen en een heel groot peloton.

Als eerste heel erg bedankt! De Tirreno-Adriatico was een fantastische week voor mij, dit was de eerste keer voor mij dat ik mee deed en ik vond het een geweldige wedstrijd. Alhoewel, als je wint vind je elke wedstrijd geweldig! De Tirreno is een van de eerste wedstrijden in het jaar waar alle grote sprinters bij elkaar komen, dus ik hoopte echt op een goed resultaat hier. Tijdens de wedstrijd wist ik dat mijn vorm goed was dus het was mooi dat alles samenviel en ik een etappe kon winnen. Ik weet dat er een aantal grote valpartijen waren, maar ik had het geluk dat ik ze kon vermijden. Ik denk dat het hele grote peloton heeft bijgedragen tot de ongelukken , maar dit hoort tenslotte ook bij het wielrennen soms. Als je rijdt in Italië weet je dat je zult aan rijden over smalle technische wegen, dat hoort er gewoon bij.

Je was een van de favorieten voor Milaan-Sanremo, maar een valpartij gooide roet in het eten. Hoe voel je je nu? Je hebt je sleutelbeen niet gebroken, maar je bent er wel een paar weken uit, wat zal je programma voor de rest van het jaar zijn? Ben je bijvoorbeeld te bewonderen in een grote ronde dit jaar?

Het is natuurlijk heel frustrerend om geblesseerd te zijn op zo’n belangrijk moment in het seizoen, maar zo is het leven. De realiteit is dat ik niet echt zwaar geblesseerd ben, het is gewoon een slechte timing. Ik ben al weer aan het trainen op de hometrainer en volgende week kan ik als het goed gaat al weer buiten gaan rijden. De belangrijkste doelen voor mij waren de kasseienklassiekers, maar nu moet ik mijn programma gaan aanpassen en met nieuwe doelen komen. Als alles goed gaat zal ik hopelijk kunnen starten in de Giro volgende maand, maar eerst moeten we wachten en kijken hoe mijn schouder herstelt.

Door de blessure zal je niet kunnen rijden in wedstrijden zoals Parijs-Roubaix en de Ronde van Vlaanderen. Denk jij dat jij deze wedstrijden kunt winnen? Heb je genoeg ervaring met de kasseien en de modder? Denk je ooit nog een kans te maken in meer heuvelachtige wedstrijden, bijvoorbeeld in de Ardennen?

Bij de start van het seizoen waren de Ronde van Vlaanderen, Gent-Wevelgem en Parijs-Roubaix de hoofddoelen voor mij. Maar door mijn blessure moet ik nog een jaar wachten voordat ik daar een gooi naar de winst kan doen. Het is natuurlijk heel moeilijk om deze wedstrijden te winnen, maar ze passen goed bij mijn capaciteiten and ik denk dat ik erin mee kan spelen in de toekomst. Ik geniet ervan om te rijden over de kasseien en dus ben ik altijd erg gemotiveerd voor de wedstrijden in deze tijd van het jaar. Ik zie mijzelf ook meer als een sprinter/kasseienrijder dan als een renner voor de Ardennen, dus ik denk dat de Ronde van Vlaanderen en Parijs-Roubaix altijd mijn hoofddoelen voor het voorjaar zullen zijn.