Gelukkig zijn er al enkele verstandige reacties geweest. Sprinten is iets speciaals je kan jezelf niet goed voelen en toch een goede sprint rijden. Renners en dan met name sprinters zitten vaak met twijfels. Aan ieder dingetje dat je voelt ga je een voorlopige conclusie trekken. Voel je jezelf goed dan denk je "ik ben top" voel je jezelf minder dan denk je "ben ik wel goed genoeg". Als je dan iedere keer als je een lichte twijfel hebt niet meer moet sprinten dan hou je niet veel over. Kijk naar de Scheldeprijs en Kittel, hij was daar niet goed en toch stond zijn team hem bij. Als een sprinter richting de meet gaat is alles toch weer anders, dan pas merk je hoe goed je die dag echt bent. En tenslotte weet je ook niet hoe een ander zich voelt in de laatste kilometers. Jij denkt misschien stuk te zitten maar ondertussen zit iedereen stuk omdat het erg hard gaat. Zo zelf eens richting de meet gegaan dat ik dacht dat er niks meer op zou zitten omdat het zo hard ging in de aanloop. En uiteindelijk kwam het toch goed. Het is ook niet zo dat de ploeg opgebrand raakt van zo een korte hevige inspanning. Het zijn profs hè.