Joey van Rhee verbaasde vandaag vriend en vijand door derde te worden in de Ronde van Drenthe. De 22-jarige coureur uit Nijverdal kon in zijn eentje de bres met de vier koplopers dichten en mocht zodoende strijden voor de overwinning. “Tijdens de eindsprint verkrampte ik helemaal, waardoor dit het maximaal haalbare was”, vertelt Jo Piels-renner na afloop aan WielerFlits. 

In 2014 eindigde hij in dezelfde wedstrijd nog als 101ste op meer dan zeven en een halve minuut van winnaar Kenny Dehaes. Achter de Belg werden Scott Thwaites en Bert-Jan Lindeman vorig jaar tweede en derde. Laatste twee zaten ook dit jaar weer in de beslissende kopgroep. “Die mannen reden (samen met Edward Teuns en Roompot-renner Jesper Asselman, red.) weg op de laatste keer VAM-berg. Daarna heb ik de sprong gewaagd en kwam er bij. Ik moest toen flink op adem komen, want ik had het echt zwaar op dat moment. Niet veel later hoorde ik dat Elmar (Reinders, red.) in zijn eentje achter ons aanreed. Toen kreeg ik de opdracht om niet meer te rijden. Eerst accepteerden de andere jongens dat nog, maar later kwamen ze toch verhaal halen. Ze wilden niet met me doorrijden.”

‘Ophouden met dat geouwehoer!’
Dat resulteerde in een korte, maar duidelijke woordenwisseling met Lindeman. “Bert-Jan zei op een gegeven moment: ‘Nu is het geouwehoer over en ga je gewoon rijden! Ander rij ik ook niet’. Toen besloot ik om af en toe een beurt mee te draaien, want ik reed daar als enige Continentale renner in een profwedstrijd. Misschien heb ik me een beetje op laten naaien, maar aan de andere kant is dit voor onze ploeg ook erg mooi. In de finale twijfelde ik of ik nog weg moest rijden, omdat ik weet dat ik een goede sprint heb. Daar heb ik op gegokt, met een derde plaats als het maximaal haalbare. Met dit resultaat ben ik zeer tevreden mee. Ik wil mezelf waarmaken, omdat ik ook graag de stap naar de profs wil maken. In dit soort koersen moet ik dat laten zien”, weet Van Rhee.

Theuns: “Ik was niet bang voor de anderen”
De Belg Edward Theuns was Van Rhee en Lindeman (tweede) echter te snel af en boekte in Drenthe zo zijn derde profzege. De 23-jarige Topsport Vlaanderen-Baloise-coureur spurtte dit voorjaar al acht keer naar een toptien-notering in een massasprint en won ook het puntenklassement in de Ster van Bessèges. Maar toen er een aantal renners demarreerden op de VAM-berg wist hij dat hij mee moest zitten. “In de finale lagen veel bochten. Dan ben je met een klein groepje niet in het nadeel tegenover een groot peloton”, legt Theuns zijn keuze om mee te springen uit. “Ik had het meeste angst voor Lindeman, de andere jongens kende ik eigenlijk niet. Je moet altijd uitgaan van je eigen kracht en ik weet dat ik een sterke sprint heb.”

“Daarom was ik ook niet bang voor de anderen, een sprint met vijf is toch makkelijker dan een massasprint.  Ze drongen me echter wel de kop op, wat het lastig maakte. Maar ze gingen pas aan op tweehonderd meter, waardoor ik ze relatief makkelijk kon opvangen. Mijn complimenten overigens over het parcours. Deze vond ik erg mooi. De kasseistroken leken een beetje op die uit Parijs-Roubaix, moet ik zeggen. Ook de VAM-berg bleek me goed te liggen. Al met al heb ik dus een mooie dag gehad”, sloopt Theuns goed gemutst af.