Special 35 ritzeges in de Tour de France, 17 dagoverwinningen in de Giro d’Italia, Milaan-San Remo, drie keer de Scheldeprijs, een wereldtitel op de weg, 165 profzeges… Mark Cavendish zal de geschiedenisboeken ingaan als misschien wel de beste sprinter aller tijden. De inmiddels 39-jarige Brit heeft vandaag een punt gezet achter zijn loopbaan. WielerFlits blikt terug op een grootse carrière.

Winnen is verslavend. Vraag dat maar aan Mark Cavendish. Op zijn rijkgevulde palmares prijken maar liefst 165 profoverwinningen. Het begon allemaal in 2006. In de Poolse rittenkoers Course Cycliste de Solidarnosc et des Champions Olympiques, toen nog een 2.1-koers, wist hij als 21-jarige ruwe diamant Krzysztof Jeżowski en Mattia Gavazzi te vloeren in een sprint. Jeżowski en Gavazzi wisten nooit de stap te maken naar de wereldtop, in tegenstelling tot Cavendish.

Doorbraak in Scheldeprijs
Na zijn eerste profzege ging het snel. Heel erg snel. In 2007, zijn eerste volledige profjaar in dienst van T-Mobile, ontpopte Cavendish zich met elf overwinningen al tot een veelwinnaar. In de Vierdaagse van Duinkerke, Ronde van Catalonië, Ster Elektrotour, Eneco Tour en Tour of Britain maakte de wielerwereld kennis met een nieuwe superster. In het voorjaar van 2007 won hij met de Scheldeprijs ook meteen zijn eerste klassieker. In Schoten bleek hij te snel voor Robbie McEwen en Gert Steegmans.

Cavendish werd dat jaar meteen voor de leeuwen gegooid en maakte zijn debuut in de Tour de France, maar zijn eerste Tourdeelname werd er een om snel te vergeten. De neoprof bleek nog wat (te) groen achter de oren, was betrokken bij twee zware valpartijen en kwam in de sprints niet verder dan twee verre ereplaatsen. Een ervaring rijker, een illusie armer. Cavendish bleek echter een snelle leerling en een jaar later haalde hij zijn sportieve gram op Franse bodem.

Voor Cavendish was de Tour van 2008 een belangrijk moment – foto: Cor Vos

On top of the world
In de Tour van 2008 brak Cavendish ook door op het allerhoogste sprintpodium, nadat hij eerder dat jaar in de Giro d’Italia al zijn eerste successen mocht vieren in een grote ronde. In de Ronde van Frankrijk snelde hij op indrukwekkende wijze naar winst in Châteauroux, Toulouse, Narbonne en Nîmes. De renner van (inmiddels) Team Columbia moest de ronde wel na twee weken verlaten, maar dat mocht de pret niet drukken. Cavendish had zichzelf nu ook bewezen op het hoogste niveau.

Dit bleek het begin van het ’tijdperk-Mark Cavendish’. De Brit was in de daaropvolgende seizoenen the man to beat op sprintgebied. Cavendish kwam in de jaren 2009-2012 vaak als winnaar uit de strijd, een nederlaag zorgde voor grotere krantenkoppen dan een overwinning. De spurtbom was met name dominant in de Ronde van Frankrijk. In de Tour van 2009 won hij maar liefst zes etappes, in de Tour van 2010 was hij vijf keer de snelste en in de Tour van 2011 kwamen daar nog eens vijf ritzeges bij.

Maar het bleef niet bij ritsucces in de Tour. Hij was ook zeer succesvol in de Giro en bij uitbreiding Italië. Cavendish boekte in 2009 met Milaan-San Remo – na een prangende sprint met Heinrich Haussler – zijn eerste en enige zege in een monumentale klassieker. Twee jaar later snelde hij naar zijn grootste overwinning uit zijn carrière: in het Deense Kopenhagen maakte hij zijn favorietenstatus waar en veroverde hij de wereldtitel. Cavendish presteerde op de toppen van zijn kunnen, de wielerwereld lag aan zijn voeten.

Wereldkampioen in Kopenhagen! – foto: Cor Vos

Kantelpunt
Cavendish ging ook na zijn wereldtitel vrolijk door met winnen, maar botste ook op nieuwe, gelijkwaardige en soms zelfs betere rivalen. Er was zijn voormalig ploeggenoot André Greipel, maar ook de opkomende Marcel Kittel. De Brit werd bij momenten tot het uiterste gedreven, maar wist zichzelf telkens opnieuw uit te vinden. Neem nu de Tour van 2016. Cavendish had er – mede door fysieke malheur – enkele mindere seizoenen en Tours opzitten, maar wist in die bewuste Ronde van Frankrijk plots weer vier etappes te winnen.

Na deze sportieve wederopstanding kwam de klad er echter in. Cavendish kreeg af te rekenen met de ziekte van Pfeiffer en zijn lichaam liet hem steeds vaker in de steek. Goede prestaties bleven uit en achter de naam van Mark Cavendish kwam steeds vaker een DNF te staan. Eind 2020 leek er een einde te komen aan zijn carrière, na weer een teleurstellend seizoen. “Dit is misschien wel de laatste wedstrijd uit mijn carrière”, vertelde hij in tranen na Gent-Wevelgem.

• 

  9 jul

  Lees ook Mark Cavendish was de Ciske de Rat van het peloton

  9 jul

Sportieve wederopstanding
Het werd niet de laatste wedstrijd in de carrière van Mark Cavendish, want Patrick Lefevere besloot zijn oude kopman toch een laatste kans te geven bij Deceuninck-Quick-Step. Het bleek een schot in de roos, want Cavendish wist deze laatste strohalm met beide handen aan te grijpen. De rappe man wist zich toch weer op te richten, won als laatste coupé van een ijzersterke sprinttrein opnieuw de nodige koersen en kende vervolgens een zeer succesvolle Tour de France, met vier etappezeges én de groene puntentrui.

Cavendish was in de Tour van 2021 weer ouderwets snel – foto: Cor Vos

Goed twee jaar later kondigde Cavendish aan dat hij bezig was aan zijn laatste maanden als beroepswielrenner. “Wielrennen is meer dan 25 jaar lang mijn leven geweest. Ik heb een droom geleefd. De fiets heeft me de kans gegeven om de wereld te zien en ongelofelijke mensen te leren kennen. Ik hou meer van de sport dan je je kunt voorstellen en ik kan me niet voorstellen dat ik er te veel afstand van ga nemen. Dat is zeker”, was zijn emotionele boodschap tijdens de tweede rustdag van de Giro d’Italia 2023.

History-man
Cavendish had echter nog één doel: hij hoopte in de Tour de France voor de 35ste keer een etappe te winnen. De rappe man deelde jarenlang het record met de wielergrootheid Eddy Merckx (34 dagzeges), maar wilde dus meer. Geen eenvoudige opgave, maar als we één ding hebben onthouden van de carrière van Mark Cavendish: zeg nooit nooit. En dat bleek wel, al werd zijn droom aanvankelijk aan diggelen geslagen door een valpartij in de Tour van 2023.

Cavendish leek met een sleutelbeenbreuk afscheid te (moeten) nemen van de wielersport, maar de eergierige Brit kwam terug op zijn eerdere beslissing om na het wielerseizoen zijn fiets aan de wilgen te hangen. Hij wilde toch nog een laatste gooi doen, een laatste poging wagen in de Ronde van Frankrijk. En Cavendish slaagde er in om de geschiedenis te herschrijven, want afgelopen zomer snelde hij wel degelijk naar een 35ste en recordbrekende ritzege op Franse bodem.

En zo bleek Cavendish toch nog een afspraak te hebben met de wielergeschiedenis. Een al grootse carrière werd zo nog een stukje groter.

Cavendish doet het: de Brit sprint naar zijn 35ste ritzege in de Tour – foto: Cor Vos

• 

  4 jul

  Lees ook Zelfs bij degenen die hem haten, dwingt Mark Cavendish diep respect af

  4 jul