Sep Vanmarcke moest in Parijs-Roubaix 2016 genoegen nemen met de eerste plaats naast het podium; hij werd vierde. De kopman van LottoNL-Jumbo toonde zich sterk, maar moest op de wielerbaan van Roubaix zijn meerdere erkennen in Mathew Hayman, Tom Boonen en Ian Stannard. “Ik had het gevoel dat ik de sterkste was op de kasseien”, zegt hij tegen Sporza.

Perfecte hulp ploegmaats
“Het was een speciale koers”, vat Vanmarcke samen. “We reden verrassend snel weg met een select groepje. Dat was de perfecte situatie. Net voor het Bos van Wallers zat ik wel achterop, want Tjallingii vloog in de kant en ik vloog in het veld. Mijn terugkeer heeft toen krachten gekost. Maar mijn ploegmaats hebben alles perfect gedaan.”

‘Ik dacht dat ze me niet meer zouden terugpakken’
Op Carrefour de l’Arbre sprong de Belg weg uit de vijfkoppige groep. “Als je het daar niet probeert, dan lukt het nergens. Ik had het gevoel dat ik de sterkste was op de kasseien. Ik ging goed vooruit en dacht dat ze me niet meteen zouden terugpakken. Maar misschien ontbreekt in die fase nog de leeftijd waarbij je een tandje kunt bijsteken en kunt doortrekken.”

‘Iedereen op zijn tandvlees’
In de ultieme finale was de spanning om te snijden. “Op het einde zat iedereen op zijn tandvlees”, zegt Vanmarcke. “Iedereen ging voluit en je moest gokken met wie je meeging, al mocht je niemand laten gaan. Op twee kilometer van het einde zat ik in een verloren positie, maar ik kwam nog terug. In de sprint was op de trappers gaan staan mijn enige fout, want er zat niet veel meer op.”