Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Vijf conclusies na Luik-Bastenaken-Luik
Luik-Bastenaken-Luik was zondag de afsluiter van een voorjaar dat vooral gekleurd werd door solozeges. Tadej Pogacar nam deze keer echter het stokje van wereldkampioen Mathieu van der Poel over en zette de Waalse klassieker na grote dominantie naar zijn hand. Wat viel ons verder nog op? Hier zijn onze vijf conclusies.
1. Mathieu van der Poel moet keuzes maken om ooit in Luik te winnen
Kan hij het of kan hij het niet? De meningen van renners, voormalige renners en analisten waren vooraf verdeeld over de winstkansen van Mathieu van der Poel in Luik-Bastenaken-Luik. Uiteindelijk kregen beide partijen een beetje gelijk. Zijn derde plaats toont aan dat er wel degelijk mogelijkheden zijn om La Doyenne ooit naar zijn hand te zetten, maar tegelijkertijd was de overwinning – net als voor de rest van het peloton – enorm veraf. De twee minuten die Van der Poel op zijn Sloveense collega moest toegeven, waren immers geen kleine kloof.
Al zijn daar ook enkele logische verklaringen voor. De meest voor de hand liggende, gaf de wereldkampioen op zijn persconferentie zelf toe. Na de glansrijke zeges in de Ronde van Vlaanderen en Parijs-Roubaix was er wat last van decompressie. En de piek die al vanaf het WK veldrijden in Tábor aan de gang is, begint toch ook zijn tol te eisen. Van der Poel voegde er wel eerlijk aan toe dat Luik altijd een koers voor de klimmers zal zijn en het dus sowieso onmogelijk zou zijn om Pogacar te volgen. Maar wie weet dat hij met een andere voorbereiding – zoals het veldrijden links laten liggen – de vormpiek wel langer kan rekken. Een forfait van lichtgewichten en klasbakken zoals Pogacar, Remco Evenepoel en Primoz Roglic zou natuurlijk ook kunnen helpen. Het is alleszins duidelijk dat een andere aanpak noodzakelijk is, mocht Van der Poel deze écht aan zijn palmares willen toevoegen.
-
Lees ook Mathieu van der Poel na onverwachte derde plaats in Luik: "Stof tot nadenken voor toekomst"
2. Tadej Pogacar neemt in deze vorm alvast optie op zowel Giro- als Tourwinst
“Iedereen wist waar Tadej zou aanvallen en niemand kon volgen. Zo is het als sportdirecteur gemakkelijk om een tactiek te maken.” Algemeen manager Mauro Gianetti zei het na afloop met de glimlach, maar eigenlijk is het veelzeggend. Het speelse gemak waarmee Pogacar iedereen uit het wiel knalde op La Redoute, uitgerekend op de plaats waar iedereen het verwachtte, illustreert zijn klasse op de beste manier.
En dat terwijl Luik-Bastenaken-Luik – vergelijk het met de opbouw van Remco Evenepoel vorig jaar – niet meer dan een aperitiefje op de Giro d’Italia (en de Tour de France). Eentje dat Pogacar er maar bij nam als laatste test. Bij navraag bij de ploegleiders van de concurrentie in de Tour of the Alps, bleek dat velen de hoop om überhaupt kans te maken in de Giro al hebben opgegeven. En nu zowel Evenepoel als Vingegaard in de lappenmand liggen, ligt Pogacar plots ook in polepositie voor zijn derde Tourzege. Natuurlijk moet er nog veel gebeuren voor Pogacar zijn twee hoofddoelen van het jaar op zak kan steken, kijk maar hoe Evenepoel na een geweldige Luik vorig jaar ziek werd in de tweede Giroweek. Maar het minste wat we kunnen zeggen, is dat Pogacar een optie neemt en de absolute favorietenrol alleen maar kracht bijzet.
Tadej Pogacar – foto: Cor Vos
3. Ongeschreven regel om niet door te rijden na een massale valpartij is verdwenen
Een van de meest opvallende momenten uit Luik-Bastenaken-Luik, was de massale valpartij op iets minder dan honderd kilometer van de streep. Althans, niet de valpartij zelf deed de wenkbrauwen fronsen, wél het feit dat de breuk die de bewuste val in het peloton creëerde plotseling het sein was voor ploegen als Israel-Premier Tech, Bahrain Victorious en UAE Emirates om een extra tandje bij te zetten. Niet toevallig omdat mede-favorieten Tom Pidcock en Mathieu van der Poel in de tweede groep verzeild waren geraakt?
Wanneer we die vraag achteraf aan UAE-ploegmanager Gianetti voorlegden, wuifde die de kritiek meteen weg. “We kunnen toch niet omkijken? We waren al aan het rijden van in de start, en wilden er gewoon een harde koers van maken.” Fair enough, maar het feit dat andere ploegen plots een extra tandje bijstaken, mogen we toch gerust als een niet al te ethische tactiek beschouwen. Nog niet zo lang geleden gold er in situaties als deze althans nog een ongeschreven wet dat je niet doorrijdt wanneer er een aantal collega’s het asfalt kussen. En al helemaal wanneer het halve peloton plotseling stilstaat. Tijden veranderen, zeker?
4. Diep gaan in de Waalse Pijl had dan toch (grote) gevolgen
Zo erg als in de Waalse Pijl werd het gelukkig niet in Luik zondag. Maar de weersomstandigheden van afgelopen week hadden er bij veel renners wel ingehakt. Flèche-winnaar Stephen Williams moest wel erg vroeg afhaken, en ook de andere doorzetters die de kille temperaturen en de nattigheid tot aan het einde wisten te trotseren in Hoei, kwamen er in de Oude Dame niet aan te pas. Zo’n tocht kruipt nu eenmaal in de kleren, ook al waren er in principe nog drie rustdagen voorzien voor de start van Luik-Bastenaken-Luik.
Eén uitzondering in de top-10, die absoluut een pluim verdient: Maxim Van Gils. De 24-jarige Antwerpenaar van Lotto Dstny trok zijn fantastische lijn van de eerste koersen gewoon nog eens door, en is de revelatie van deze heuvelklassiekers. Verder valt het op dat Romain Bardet en Aurélien Paret-Peintre, de twee Fransen in de top-5, nog tot vrijdagnamiddag in de Tour of the Alps koersten. Ook daar was het weer niet altijd opperbest, maar na Santiago Buitrago (derde) vorig jaar, is ook de zware vijfdaagse Alpenronde als voorbereiding op Luik-Bastenaken-Luik niet eens zo’n heel gekke gedachte in de toekomst.
5. Visma | Lease a Bike heeft geen ploeg voor de klimklassiekers
Een quizvraag: wat is de beste uitslag van Visma | Lease a Bike in een monument in 2024? Het zal u misschien verbazen, maar na Olav Kooij (14e in Milaan-San Remo), Tiesj Benoot (15e in de Ronde van Vlaanderen) en Tim van Dijke (zestiende in Parijs-Roubaix), was het opvallend genoeg Benoot die daar zondag voor zorgde met zijn 12e plaats in Luik-Bastenaken-Luik. We verwijzen regelmatig en graag naar de geelhemden als de beste en meest dominante wielerploeg ter wereld, maar het is een vaststelling dat het in de monumenten al sinds 2020 niet meer is gelukt.
Natuurlijk zijn er ook hier verzachtende omstandigheden in te roepen, met name voor de eerste drie monumenten van het jaar. Schaduwkopman Christophe Laporte is zijn ziekte in Milaan-San Remo nooit meer te boven gekomen, en kopman Wout van Aert blesseerde zich vlak voor zijn twee grote doelen van het voorjaar. Om nog maar te zwijgen van de pech bij de andere lieden van de ploeg, waaronder ook Dylan van Baarle. In de heuvelklassiekers was de ploeg echter sowieso afhankelijk van de polyvalente Tiesj Benoot. Aangezien Jonas Vingegaard nooit klassiekers rijdt, is dit segment misschien net iets te zwak gestoffeerd. Iedere ploeg moet natuurlijk keuzes maken en je kan niet overal om de prijzen meedoen, maar misschien kan de ploeg ook eens bij de Deense Tourwinnaar polsen om de heuvelploeg op sleeptouw te nemen?
Tiesj Benoot – foto: Cor Vos
Om te reageren moet je ingelogd zijn.