Het is van het EK in het Britse Ipswich geleden (2012) dat de Belgische delegatie zonder gouden medaille naar huis moest. Het valt bondscoach Sven Vanthourenhout best zwaar. “In de breedte hebben we het niet slecht gedaan. Maar als hét crossland bij uitstek mag er teleurstelling zijn omdat we geen enkele titel behaalden. Dat moet beter.”

“Wat de profs betreft, moeten we realistisch zijn”, begint Vanthourenhout. “Mathieu van der Poel is een fenomeen. We hadden vooraf een plan bedacht om met zoveel mogelijk Belgen snel te starten om zo Van der Poel te verrassen. Op zich is dat goed uitgevoerd met de prima start van Wout van Aert en Tim Merlier die het gaatje liet vallen. Maar als Mathieu in zijn dagje is, valt er weinig tegen te beginnen. Dat moeten we aanvaarden.”

Junioren hadden bekroning verdiend
Over de Belgische jongeren praat de West-Vlaming iets minder enthousiast. “Bij de beloften wil en kan ik persoonlijk niemand iets verwijten. Maar ik stel wel vast dat andere jongens, zoals Pidcock en Benoist, rustig hun wedstrijden kunnen uitkiezen en toewerken naar de kampioenschappen. Pidcock bleeft weg van de Koppenbergcross om te focussen op dit EK. Eli Iserbyt deed dat niet. Daardoor zal de Brit ongetwijfeld frisser geweest zijn. Maar Eli is prof en maakt zijn eigen keuzes. Daar moet ik begrip voor opbrengen. Ik kijk vooral naar de kloof tussen Eli en de andere Belgen. Die is te groot en dat is een werkpunt. Groot nadeel: onze jongens moeten elke week crossen en krijgen té weinig ruimte. Daar moeten we proberen iets aan te doen.”

“In de juniorencategorie heb ik de meeste tijd gestoken”, gaat Vanthourenhout voort. “Net omdat we de laatste jaren op kampioenschappen amper mee speelden voor de medailles. Bewust heb ik sinds deze zomer met een vaste kern gewerkt. Die jongens wisten toen al dat ze het EK zouden rijden en daar hebben we naar toegewerkt. Dan is het mooi dat ze het in de breedte goed doen met zilver en brons. Ook de vier andere junioren eindigden in de top tien. Maar het is vooral jammer dat de bekroning ontbreekt. Dat had deze groep wel verdiend.”

Mysterie
Rest ons het damesveldrijden, waarin zowel in de beloften- als de elitecategorie alle medailles naar Nederland zijn gegaan. “Straf”, noemt Vanthourenhout het. “En pas op, als er volgend jaar ook een dames junioren-EK  komt, gaan we dezelfde toer op. Wat is het grote verschil met Nederland? Mijn collega-bondscoach Gerben de Knegt levert fantastisch werk. Ik ken Gerben al lang. Maar het scoutingsapparaat in België verschilt niet veel van het Nederlandse.”

“Ook de Belgische federatie stopt veel geld, tijd en energie in het dameswielrennen. Zowel op de weg,  de piste, het veld als MTB”, zegt Vanthourenhout “Maar er is een struikelblok dat we nog niet gevonden hebben. Het Vos-effect in Nederland? Wij hebben Sanne Cant en Jolien D’Hoore. En Githa Michiels in de MTB. Dat lijkt me voldoende potentieel om naar op te kijken. Toch komt er geen opvolging. Voor mij het mysterie van het veldrijden…”