Voorbeschouwing: Arctic Race of Norway 2022
De Arctic Race of Norway vindt ook dit jaar weer plaats in de maand augustus. De etappes zullen ongetwijfeld opnieuw zorgen voor prachtige vergezichten en ook de strijd om de eindzege belooft spektakel. Wie trekt er aankomende zondag aan het langste eind? WielerFlits blikt vooruit op de Noorse wielerronde!
Historie
Voor de eerste editie van de Arctic Race of Norway hoeven we zeker niet diep te graven. De eerste uitgave werd namelijk pas verreden in 2013, met dank aan de inspanningen van ASO. De organisatie kreeg dat jaar ook meteen zijn gedroomde eindwinnaar: Thor Hushovd mocht namelijk plaatsnemen op het hoogste schavotje. De sterke Noorse krachtpatser, de wereldkampioen van Geelong en winnaar van talloze Tourritten, was toen al 35 jaar en in de nadagen van zijn carrière, maar had zich in de weken voorafgaand aan de eerste Arctic Race of Norway al in de kijker gereden en wist het thuispubliek in extase te brengen.
Een jaar later volgde de eerste en tot nu toe enige Nederlandse eindoverwinning, en met Steven Kruijswijk is het misschien toch wel een verrassende naam. De klimmer uit Nuenen, die toch niet te boek staat als een veelwinnaar, wist na een machtsgreep in de bergrit naar Kvænangsfjellet de leiderstrui over te nemen van Alexander Kristoff en stond het felbegeerde kleinood een dag later niet meer af. In 2015, een jaar na de eindzege van Kruijswijk, ging de Est Rein Taaramäe met de bloemen lopen. En in 2016 kroonde de Italiaan Gianni Moscon zich tot de vierde eindwinnaar van de Arctic Race of Norway.
In 2017 volgde dan ‘eindelijk’ de eerste Belgische overwinning, met dank aan Dylan Teuns, die bovendien de eerste én laatste etappe op zijn naam wist te schrijven. Na deze eerste Belgisch getinte eindoverwinning ging alle aandacht uit naar Sergei Chernetski, die in 2018 Markus Hoelgaard en Colin Joyce voorbleef in de eindafrekening, en Alexey Lutsenko. Die laatste rekende na een felle strijd af met de toenmalige Franse kampioen Warren Barguil en de Let Krists Neilands. Nadat corona roet in het eten gooide in 2020, vond er in 2021 weer een nieuwe editie van de Noorse ronde plaats. Maar daarover later meer.
De Arctic Race of Norway, een afwisseling van sprintetappes en heuvelritten, draait meer dan regelmatig uit op een secondenspel. Het verschil tussen de top-3 in het klassement is sinds de eerste editie achtereenvolgens 10 seconden, 18 seconden, 31 seconden, 30 seconden, 43 seconden, 12 seconden, 19 seconden en 6 seconden. In 2020 ging de koers dus niet door als gevolg van de coronapandemie.
Wat ook nog wel het vermelden waard is: Mathieu van der Poel wist reeds meerdere edities van de Arctic Race of Norway te kleuren. In 2018 nam hij voor het eerst deel aan de koers en was hij meteen goed voor twee ritoverwinningen: de Nederlander was de beste in de openings- én slotetappe. Een jaar later stond MVDP opnieuw aan het vertrek en pakte hij meteen uit in de openingsrit. In Leknes bleef hij met een machtige sprint Danny van Poppel en Andrea Pasqualon voor.
Laatste winnaars Arctic Race of Norway
2021: Ben Hermans
2020: Niet verreden wegens de coronapandemie
2019: Alexey Lutsenko
2018: Sergei Chernetski
2017: Dylan Teuns
2016: Gianni Moscon
2015: Rein Taaramäe
2014: Steven Kruijswijk
2013: Thor Hushovd
Vorig jaar
In 2020 kon de Arctic Race of Norway geen doorgang vinden wegens die vermaledijde coronapandemie, maar een jaar later stond de wedstrijd wel weer gewoon op de kalender. En met Alexander Kristoff, Odd Christian Eiking, Sven Erik Bystrøm en Edvald Boasson Hagen stonden er meerdere populaire thuisrenners aan het vertrek van de ronde, aangevuld met buitenlandse toppers als Warren Barguil, Bryan Coquard, Oliver Naesen en Ben Hermans.
In de eerste etappe in en rond Tromsø ging de aandacht echter niet uit naar een van de genoemde toppers, maar naar Uno-X-renner Markus Hoelgaard. De Noor, die tegenwoordig uitkomt voor Trek-Segafredo, bleek in de finale sterk genoeg om een sprintend pelotonnetje van zich af te houden. Hoelgaard was er in de finale in geslaagd om weg te rijden in de afdaling van de laatste klim, op goed twee kilometer van de finish, en zo de rappe mannen een hak te zetten. Alexander Kristoff won de sprint van een flink uitgedund peloton, maar zag zijn landgenoot Hoelgaard dus de show stelen.
In de tweede rit van Nordkjosbotn naar Kilpisjärvi lieten de snelheidsduivels zich niet verrassen en dus kregen we een koninklijke sprint na goed 180 kilometer. De meeste ogen waren gericht op Kristoff, Boasson Hagen, Danny van Poppel en Rudy Barbier, maar ze werden allemaal geklopt door een Est. In een langgerekte sprint leek Kristoff onbedreigd naar de zege te snellen, maar de bonkige Noord werd in de laatste meters nog gepasseerd door Martin Laas. De voor BORA-hansgrohe uitkomende Laas kroonde zich zo tot de grote winnaar van het Finse uitstapje.
Op dag drie van de Arctic Race of Norway ging het algemeen klassement op de schop in de koninginnenrit naar skidorp Målselv. De streep was getrokken op een slotklim van 3,7 kilometer aan bijna 8% en dit bleek het ideale terrein voor een nagelbijtende slotfase. Ben Hermans, Samuele Battistella, Victor Lafay en Odd Christian Eiking wisten zich af te scheiden en vochten in de laatste kilometer een verbeten duel uit om de ritzege. Hermans kwam uiteindelijk als overwinnaar uit de bus en was zo goed voor een dubbelslag.
Met Hermans als nieuwe leider, kregen de renners nog één etappe (van Gratangen naar Harstad) voor de wielen geschoven. De gele man moest echter nog wel op zijn qui vive zijn, aangezien de verschillen in het klassement nog speelbaar waren. Alle ingrediënten waren aanwezig voor een spannende finale en die kregen we dan ook op weg naar Harstad. Eiking, de naaste belager van Hermans, deed er in de finale alles aan om de eindzege binnen te slepen. De Noor kwam aan de streep echter twee seconden tekort om Hermans te onttronen. De laatste etappezege ging overigens naar Philipp Walsleben, die zijn vluchtmakker Niki Terpstra voorbleef in een sprint.
Eindwinnaar Ben Hermans werd op het eindpodium vergezeld door Odd Christian Eiking en Victor Lafay.
Eindklassement Arctic Race of Norway 2021
1. Ben Hermans (Israel Start-Up Nation) in 15u04m02s
2. Odd Christian Eiking (Intermarché-Wanty-Gobert) op 2s
3. Victor Lafay (Cofidis) op 6s
4. Samuele Battistella (Astana-Premier Tech) op 20s
5. Kristian Aasvold (Team Coop) op 26s
Parcours
De vierdaagse Arctic Race of Norway is gemaakt voor de heuvelspecialisten en sterke sprinters. Bijna elke rit kent in de finale wel een gevaarlijke hindernis waar de sprinters eventueel nog in de problemen kunnen komen. Voor de puncheurs is het dus zaak om, als ze willen scoren, de spurters te lossen. Juist daarom wordt er vaak attractief gekoerst in de Noorse rittenkoers van 2.Pro-niveau. De koninginnenrit van zaterdag finisht na een beklimming van goed vier kilometer.
Donderdag 11 augustus, etappe 1: Mo i Rana – Mo i Rana (185 km)
De openingsrit leidt de renners over een afstand van 186,8 kilometer van en naar Mo i Rana. Deze stad ligt ten zuiden van het Nationaal Park Saltfjellet-Svartisen, aan de uitloper van de Ranfjorden. Onderweg trekken de renners tot twee keer toe over de beklimming naar het bergachtige gebied Korgfjellet (9,1 km aan 5,8%), om vervolgens te eindigen met twee lokale rondes van een tiental kilometer nabij de finish. In de slotfase liggen er geen beklimmingen meer op het parcours, maar vlak is het allerminst en dus is het maar de vraag of we een klassieke aanloop krijgen naar een (massa)sprint.
Start: 11.20 uur
Finish: tussen 15.29 en 15.53 uur
Vrijdag 12 augustus etappe 2: Mosjøen – Brønnøysund (155 km)
Ook in de tweede etappe van Mosjøen naar Brønnøysund worden er aardig wat hoogtemeters overwonnen. Onderweg zal er drie keer worden gesprint om de bergpunten, richting de bekende waterval Laksforsen (1,2 km aan 5%), fjord Tosen (1,7 km aan 6,3%) en het dorpje Lande (1 km aan 6,8%). Deze klimmetjes liggen wel behoorlijk ver van de streep, en zullen waarschijnlijk weinig spektakel teweegbrengen. Een sprint met een grote groep lijkt dan ook een reëel scenario in kustplaats Brønnøysund, al ligt op goed vijftien kilometer van de streep nog wel een niet geclassificeerde helling: Torghatten. Een markante berg die in Noorwegen bekendstaat als de ‘berg met het gat’.
Start: 12.10 uur
Finish: tussen 15.31 en 15.50 uur
Zaterdag 13 augustus, etappe 3: Namsos – Skallstuggu (180 km)
Op dag drie zal het klassement in een eerste en misschien wel definitieve plooi vallen, aangezien de finishstreep is gelegen op 486 meter hoogte, na een beklimming van net geen vier kilometer. De renners zullen zich eerder op de dag verzamelen in het plaatsje Namsos, dat in een baai ligt op ongeveer twintig kilometer van de zee. Van daaruit gaat het over relatief vlakke wegen naar de eerste klim van de dag (1,6 km aan 6,2%), wat het begin is van een lastige prefinale, met nog eens twee hellingen (2,2 km aan 6,7% en 1,1 km aan 8,9%) op respectievelijk 51 en 38 kilometer van de finish.
Het venijn zit hem in de staart, want met nog 3,8 kilometer te gaan beginnen de renners aan de slotklim in Levanger, dat gelegen is aan de Trondheimfjord. De weg stijgt vanaf de voet tot aan de top met een gemiddelde van 6,5%, al hebben de coureurs dan al meerdere hellende kilometers in de benen.
Start: 13.45 uur
Finish: tussen 17.47 en 18.11 uur
Zondag 14 augustus, etappe 4: Trondheim – Trondheim (160 km)
De slotrit van de Arctic Race of Norway is net geen 160 kilometer lang, met start- en finish in Trondheim. In vroegere tijden was Trondheim de hoofdstad van Noorwegen en het centrum van de Noorse Vikingen. Volgens de Noorse VVV staat het ook wel bekend als ‘de bakermat van de Scandinavische keuken’. De organisatie schotelt vandaag dan ook een pittige etappe voor, iets voor de sportieve fijnproever. De eerste pakweg zeventig kilometer zijn nog redelijk vlak, maar dan begint de ‘pret’ met twee klimmetjes van de tweede categorie categorie (1,9 km aan 7,7% en 1,7 km aan 4,7%) en vijf lokale rondes ter besluit.
Op de lokale omloop van goed zes kilometer doemt er telkens nog een klimmetje naar de 126 meter hoge Tyholttårnet (radiotoren) in Trondheim op. Op deze helling van 1,4 kilometer aan 7,7% zal de koers ongetwijfeld nog ontploffen. Eenmaal over de top van de laatste passage van deze klim, is het nog goed vijf kilometer tot de streep.
Start: 14.20 uur
Finish: tussen 17.52 en 18.13 uur
Favorieten
De Arctic Race of Norway, niet te verwarren met de door Remco Evenepoel gewonnen Tour of Norway die al in mei werd verreden, kent nooit een heel indrukwekkend deelnemersveld. Toch zijn er voor veel ploegen belangrijke UCI-punten te verdienen in de strijd om promotie-degradatie. De rittenkoers maakt namelijk deel uit van de ProSeries. Titelverdediger Ben Hermans ontbreekt en dus krijgen we sowieso een nieuwe winnaar.
De grote vraag is of we de eindwinnaar moeten zoeken in de hoek van de goede klimmers, of dat we die moeten zoeken in de hoek van de sterk klimmende sprinters. We verwachten dat de heuvelachtige finales in de laatste twee etappes voor verschillen gaan zorgen, al is het hebben van een goede sprint wel mooi meegenomen. Onderweg zijn er namelijk bonificatieseconden te rapen. De topfavoriet voor de eindzege koerst (nu nog) voor Intermarché-Wanty-Gobert en luistert naar de naam Quinten Hermans. De 27-jarige Belg, die inmiddels al een contract heeft getekend bij Alpecin-Deceuninck, vindt hier een parcours op zijn maat.
Hermans was tot voor kort in de eerste plaats een crosser, maar maakt nu vooral furore als wegrenner. Zijn tweede plaats in de voorbije editie van Luik-Bastenaken-Luik kwam toch een beetje als een verrassing, maar dat Hermans zeer goed uit de voeten kan op heuvelachtig terrein, dat is al langer geweten. De Belg beschikt over een flinke dosis explosiviteit als de weg omhoog gaat en heeft ook een aardig sprintje in de benen. Hermans kan zich met andere woorden uitleven in met name de laatste twee etappes van deze Arctic Race of Norway. Eerder deze maand liet hij nog zijn goede vorm blijken in de Ronde van Polen.
Hermans mag concurrentie verwachten uit de hoek van Team DSM, dat met Andreas Leknessund een van de favorieten voor de eindzege in de gelederen heeft. De 23-jarige Noor staat al jaren te boek als een absoluut toptalent, maar lijkt dit jaar ook écht te ontbolsteren. Zo won hij dit jaar al een etappe in de Ronde van Zwitserland, na een imposante solo, en hij maakte bij momenten indruk in zijn eerste Tour de France. Leknessund heeft duidelijk een extra stap gezet in zijn ontwikkeling en zal dat graag willen laten zien voor eigen volk. Niet onbelangrijk: vorig jaar werd hij al zevende in de Arctic Race of Norway.
BikeExchange-Jayco hoopt met Nick Schultz een rol van betekenis te spelen in het klassement. Ook de Australiër liet zich in de voorbije Tour van zijn beste kant zien. Zijn tweede plaats in de rit naar Megève springt eruit, maar de 27-jarige Schultz reed in de slotweek in de schaduw van de toppers ook erg sterk bergop. Dat belooft voor de komende dagen. We weten van Schultz dat hij over een sterke sprint beschikt, zeker na een lastige finale en als de weg stevig omhoog loopt. Zijn ploegmaat Kevin Colleoni, de nummer drie van de voorbije Sazka Tour, is tevens een gevaarlijke klant.
De sterkste ploeg in de breedte is misschien wel Israel-Premier Tech. De Israëlische formatie heeft misschien niet de topfavoriet in de rangen, maar met Patrick Bevin, Hugo Houle, Krists Neilands en Simon Clarke wel vier ijzers in het vuur. Clarke heeft de kwaliteiten om op dit terrein te schitteren en zal tot op het bot gemotiveerd zijn, nu hij zijn contract heeft verlengd tot eind 2024. Ook Neilands is een renner met mogelijkheden: zo won hij in het verleden met de Ronde van Hongarije al een lastige rittenkoers. Houle was dan weer een revelatie in de voorbije Tour, het leverde hem zelfs een ritzege op in Foix.
Achter de naam van Bevin plaatsen we de meeste vraagtekens. De 31-jarige Nieuw-Zeelandse allrounder is normaal wel een gevaarlijke klant voor de eindzege: Bevin gaat namelijk goed bergop en kan met zijn sprint tevens de nodige bonificatieseconden sprokkelen. Eerder dit jaar won hij al met verve de Ronde van Turkije, er is dus geen reden om aan te nemen dat de Arctic Race of Norway te zwaar zou zijn. Er is echter een ‘maar’: de laatste maanden heeft Bevin nog maar weinig klaargespeeld.
Het Franse Cofidis komt ook met een sterke ploeg aan de start, met als blikvangers Victor Lafay en Axel Zingle. De 26-jarige Lafay was vorig jaar al dicht bij de eindzege in Noorwegen, de Fransman werd derde, al is het wel afwachten in hoeverre hij is hersteld van een desastreus verlopen Tour. Zijn jongere landgenoot Zingle (23) is bezig aan een uitstekend seizoen en kan zich hier wellicht opnieuw in de kijker rijden. Een andere Fransman die zich zal willen mengen in de strijd om de eindzege, is Mathieu Burgaudeau van TotalEnergies. Burgaudeau won eerder dit seizoen al een rit in Parijs-Nice en werd vijfde in de Ster van Bessèges.
Onze laatste ster gaat, toeval of niet, naar een coureur uit Frankrijk. Van Kévin Vauquelin hebben we het laatste nog niet gezien. De nog altijd maar 21-jarige renner van Arkéa-Samsic is nog altijd op zoek naar zijn eerste overwinning bij de profs, maar was er al wel enkele keren erg dicht bij. Maar wat we vooral onthouden, is dat Vauquelin bulkt van het talent en over een breed palet aan kwaliteiten beschikt. De Fransman heeft een sterke tijdrit in de benen, is niet traag na een zware koers en ontwikkelt zich ook steeds beter als klimmer. Hij was dit seizoen al zesde in de Tour of Oman en zevende in de Ronde van Asturië.
Andere renners die wellicht ver kunnen komen, zijn Sven Erik Bystrøm (Intermarché-Wanty-Gobert), Henri Vandenabeele (Team DSM), Arjen Livyns (Bingoal Pauwels Sauces WB), Valerio Conti (Astana Qazaqstan), Tobias Halland Johannessen, Idar Andersen (Uno-X), Sean Bennett (China Glory Continental Cycling Team), Rudy Porter, Thomas Gloag (Trinity Racing) en Kristian Aasvold (Human Powered Health), vorig jaar vijfde in zijn thuisronde.
Sprinters
In de eerste twee etappes lijken de sprinters aan hun trekken te komen, en bij een gunstig koersverloop is er wellicht ook wat mogelijk in de slotrit. Het is dus niet zo verwonderlijk dat er aardig wat rappe mannen aan het vertrek staan van deze ronde, ook al omdat er belangrijke punten te rapen zijn voor de UCI WorldRanking. De grootste naam aan de start? Dylan Groenewegen. De 29-jarige Nederlander van BikeExchange-Jayco is in Noorwegen – na een succesvolle Tour – the man to beat als het op sprinten aankomt.
Groenewegen zal dan wel moeten afrekenen met een landgenoot. Cees Bol is namelijk de sprinttroef bij Team DSM. De 27-jarige Noord-Hollander is bezig aan zijn laatste maanden bij de ploeg van Iwan Spekenbrink, aangezien Bol verkast naar het Franse B&B Hotels-KTM. De sterke sprinter zal zijn huidige team nog graag een overwinning willen schenken, ook omdat hij nog geen al te best seizoen achter de rug heeft.
Verder staan er de nodige ‘subtopsprinters’ aan het vertrek van deze Noorse rittenkoers. Denk aan de Italianen Michele Gazzoli (Astana Qazaqstan), Kristian Sbaragli (Alpecin-Deceuninck) en Matteo Malucelli (China Glory Continental Cycling Team), de Belgen Amaury Capiot (Arkéa-Samsic) en Arne Marit (Sport Vlaanderen-Baloise), de Est Mihkel Raïm (Burgos-BH), de Spanjaard Mikel Aristi (Euskatel-Euskadi) en thuisfavoriet Edvald Boasson Hagen (TotalEnergies).
[cf_stars 4=”quinten-hermans” 3=”nicholas-schultz,andreas-leknessund” 2=”simon-clarke,mathieu-burgaudeau,victor-lafay” 1=”krists-neilands,kevin-colleoni,patrick-bevin,kevin-vauquelin”]
Website organisatie
Deelnemerslijst (PCS)
Weer en TV
Het lijkt de komende dagen zeer wisselvallig weer te worden. De gemiddelde temperatuur schommelt rond de 15 tot 18 graden Celsius, maar de zon krijgt nauwelijks de ruimte om door te breken. Nee, er worden vanaf donderdag juist stevige regenbuien voorspeld. De wind kan eventueel ook nog een rol spelen. De Arctic Race of Norway is dagelijks live te volgen via de Eurosport Player en vanaf vrijdag ook op Eurosport 1.
Om te reageren moet je ingelogd zijn.