Het BK op de weg bij de vrouwen staat garant voor een amusant schouwspel. Op een nagenoeg vlak parcours met start en finish in Izegem zullen aankomende zondag heel veel rensters dromen van hun moment de gloire. Natuurlijk de Kopecky’s en de De Wildes van deze wereld, maar er zijn veel meer kapers op de kust. Zeker nadat vorig jaar Kim De Baat zich enigszins verrassend tot kampioene kroonde, zullen velen kansen ruiken. Deze wedstrijd voorspellen is daarom ook bijna onbegonnen werk, maar toch gaat WielerFlits een poging wagen!

Historie

Een droge opsomming van namen is het, de erelijst van het BK voor vrouwen. Grote namen komen voorbij, keurig afgewisseld met nobele onbekenden. Maar achter die namen schuilen zoveel verhalen. Verhalen vol trots, vreugde, verdriet en eigenlijk alle denkbare emoties. Al die verhalen hebben een ding gemeen: de Belgische driekleur.

Het levensverhaal van de eerste Belgisch kampioene verdient het eigenlijk om verfilmd te worden. Victoire Van Nuffel droomt er al van jonge leeftijd van om te koersen. Ze moest en zou coureur worden. In Hombeek, waar op 7 oktober 1937 haar wieg stond, bezat vader Van Nuffel een fietsenwinkel. Fietsen leerde ze evenwel niet op een fiets uit de winkel, maar op een die door een oorlogsvluchteling was achtergelaten.

Al vroeg moest ze in de fabriek werken om mee brood op de plank te krijgen voor de Van Nuffels. In een Mechelse dekenfabriek verdiende ze 3,75 frank per uur. Toen ze op een gegeven moment een mannelijke nietsnut als collega kreeg, vernam ze dat hij 12,5 frank per uur kreeg. Die ongelijkheid kon Victoire maar moeilijk aanvaarden. Ze is blijven opkomen voor de rechten van vrouwen. Zodanig dat ze zelfs mede voor het aftreden van Koning Boudewijn heeft gezorgd. Hoe de eerste Belgisch kampioene wielrennen op de weg Koning Boudewijn deed aftreden. Klinkt als een boek dat de bestsellerlijsten zou moeten halen.

Ze probeert lid te worden van wielerclub Den Haas, maar een man genaamd Carlo Philips wil haar niet inschrijven. Ook bij de Belgische Wielrijders Bond BWB is het antwoord ‘neen’. Een internationale licentie biedt gelukkig uitkomst. En Van Nuffel, die openlijk voor haar geaardheid uitkomt, nog een reden waarom ze een pionier is, wordt een van de besten ter wereld. Zodanig dat ze in 1959 in Rotheux-Rumière wereldkampioene zou zijn geworden. Ware het niet dat de tragere Elsy Jacobs haar ten val deed komen, dit heeft Jacobs op haar sterfbed aan Van Nuffel bekend. Hun fietsen haakten in elkaar, boem, weg kansen. Niet Van Nuffel, maar landgenote en rivale Yvonne Reynders zou er met de titel vandoor gaan. Een sportieve revanche zou er nooit meer inzitten, maar gelukkig kan ze wel pronken met een Europese sterrentrui, behaald in 1958.

In 1956, 1957 en 1958 behaalt Van Nuffel al de officieuze Belgische titel, maar de bond weigert pertinent een officieel BK voor dames uit te schrijven. Een jaar later moesten ze er toch aan. 61,6 kilometer, bestaande uit veertig rondjes door het stadspark van Antwerpen. En jawel, ook nu is het Van Nuffel die wint. Later wordt ze ontvangen op het bondsbureau. Ook aanwezig aldaar? Carlo Philips. Wie een titel wint, kan een glimlach doorgaans toch al moeilijk onderdrukken, maar toen zal de lach er een van oor tot oor zijn geweest.

In dit geschiedenisblokje valt onmogelijk het hele verhaal te vertellen, maar wie nog meer wil lezen over dit wielericoon, kan hier aan z’n trekken komen. En zo zijn er nog veel meer van die mooie verhalen. Klaar om ontdekt te worden, net onder die oppervlakte van de namenlijst. Ter afsluiting gewoon nog een tip, omdat we er zo lekker inzitten: het verhaal van drievoudig wegkampioene Mariette ‘Prutske’ Laenen. En vergeet vooral niet: er zijn nog zoveel meer mooie verhalen, want de vrouwenkoers barst van de historie. Zoekt en gij zult vinden.

Laatste tien winnaressen BK Wielrennen
2022: Kim de Baat
2021: Lotte Kopecky
2020: Lotte Kopecky
2019:  Jesse Vandenbulcke
2018:  Annelies Dom
2017:  Jolien D’hoore
2016:  Kaat Hannes
2015:  Jolien D’hoore
2014:  Jolien D’hoore
2013:  Liesbet De Vocht

Laatste editie

Had iemand 32 jaar geleden kunnen vermoeden dat Kim de Baat ooit Belgisch kampioen bij de elite-vrouwen zou worden? Zeer waarschijnlijk niet. Al is het maar omdat De Baat van geboorte niet eens Belgische is. Pas in 2017 nam de in Rotterdam geboren renster haar huidige nationaliteit aan. Maar ook al is ze dan Belgische, dan alsnog is het voor een renster als De Baat gewoon ook heel moeilijk om een wedstrijd als het BK te winnen.

De Baat is geen winnaar. Meer iemand die zich altijd wegcijfert in dienst van ploeggenotes met grotere winstkansen. “Je kan er altijd op rekenen.” Met dezelfde insteek reed ze ook in de rondte op 26 juni, de dag van het BK in Middelkerke. Maar hier bleek het leven een aangename verrassing in petto te hebben voor De Baat. “Met voortdurend in de aanval te rijden, wilde ik de rest van de ploeg in een zetel zetten. Ik dacht zelfs niet na over mijn eigen kansen. Tot Heidi plots kwam zeggen dat ik het ook moest proberen af te maken. Ik ben niet traag, dus had ik wel een kans, redeneerde ik.” En dat klopte.

Samen met vijf andere vrouwen begon De Baat aan de laatste drie vlakke kilometers richting de Koninginnelaan in Middelkerke. Fien Van Eynde (IBCT), Sara Maes (Multum Accountants), Julie Hendrickx (Bingoal Casino-Chevalmeire-Van Eyck Sport), Fauve Bastiaenssen (Pissei-Group T.O.M.) en Lone Meertens (AG Insurance-NXTG). Dit sextet was allerminst zegezeker, want het peloton was niet al te ver. Het zou goed komen, al wist Alana Castrique (Cofidis) in de ultieme slotfase nog de aansluiting te maken. Met uitzicht op de finish kwam ze erbij. Ze ging als eerste de sprint aan, maar er was niets te doen aan De Baat. Een mooie beloning voor een gewaardeerde kracht in het peloton.

Na deze heuglijke dag kwam de plots geboren droom, deelnemen aan de Tour de France Femmes in de driekleur, nog serieus in gevaar na een valpartij op trainingskamp in La Plagne. Het verdict? Gebroken sleutelbeen en ribben. Ai. Maar het herstel verliep vlot genoeg en dus kon ze starten in de Tour. Gemakkelijk was het echter allemaal niet. Acht dagen lang werkte ze zich het snot voor de ogen, maar ze haalde in alle etappes de finish. Met name in de bergetappes heeft ze gigantisch afgezien, maar ze haalde steeds weer de finish. En dat kunnen er een hele hoop niet zeggen. Steeds won ze het gevecht met de bikkelharde tijdslimiet. Daardoor kan ze voor altijd zeggen: ik heb de Tour uitgereden en dat is ook wat waard. We hopen dat die rode lantaarn intussen een mooi plekje heeft gekregen naast die o zo fraaie kampioenstrui…

foto: Cor Vos

Uitslag BK Wielrennen 2022 (119,9 km)
1. Kim de Baat (Plantur-Pura) in 2u56m19s
2. Fien Van Eynde (IBCT)
3. Sara Maes (Multum Accountants)
4. Julie Hendrickx (Bingoal Casino-Chevalmeire-Van Eyck Sport)
5. Fauve Bastiaenssen (Pissei-Group T.O.M.)
Wedstrijdverslag

Parcours

Nee, van de hoogtemeters moet het BK Wielrennen het de voorbije jaren niet hebben. Dat is ook nu het geval, want de koers van 134,2 kilometer is nagenoeg volledig vlak. Start en finish liggen in Izegem. Als er na 5,2 neutrale kilometers met de vlag wordt gezwaaid, gaat het richting Kortrijk. Vlak voor Kortrijk wordt afgeslagen om zo via Menen kortstondig langs de Franse grens te scheren. Dat doet de meute tot aan Wervik, waarna er kortstondig over Waals grondgebied wordt getrokken. In Kemmel wordt de Kemmelberg niet bedwongen. Het verste punt is namelijk bereikt en er moet weer koers worden gezet richting de start -en finishplaats.

Eerst rijdt het peloton richting Ieper. In tegenstelling tot Gent-Wevelgem trekt het peloton niet door de binnenstad, maar wordt er om de stad heen gereden. Zonnebeke, Passendale en Moorslede worden wel aangedaan. Bij Rumbeke wordt het plaatselijke parcours opgedraaid. Na de eerste finishpassage, na 84 kilometer, staan er nog twee rondjes op het menu. Het circuit gaat onder meer over de Grote Markt van Izegem, maar ook buiten deze nederzetting wordt er nog gekoerst.

Na het oversteken van het Kanaal Roeselare-Leie wordt Ingelmunster aangedaan. Daarna wordt het terrein weer iets meer open, om uiteindelijk nogmaals het kanaal over te steken. Als de rensters van de Sasbrug af denderen, komen we uit op de Ambachtenlaan. Daar worden uiteindelijk de kampioenstruien uitgedeeld. Het is niet de meest idyllische laatste rechte lijn ooit, maar voor de winnares zal dat ongetwijfeld niet uitmaken.

Zondag 25 juni: Izegem – Izegem (134,2 km)
Start: 10.30 uur
Finish: tussen 13.50 en 14.15 uur

Favorieten

De koningin van het Belgische wielrennen is natuurlijk Lotte Kopecky. Ze is de beste, daar bestaat geen enkele twijfel over. Maar of ze in haar eentje kan opboksen tegen de rest? Dat is een van de grote vragen van dit kampioenschap. Intussen zal Kopecky het wel gewend zijn, want het is niet de eerste keer dat ze zich in zo’n situatie bevindt. Maakt het er niet minder moeilijk om. Als eenling is het nu eenmaal gewoon enorm lastig om tegen grotere blokken op te boksen.

Ze is de beste, maar is ze zondag ook de beste? – foto: Cor Vos

Misschien moeten we de topfavoriet dan ook maar zoeken bij een van de grotere blokken: Fenix-Deceuninck, de eerste Belgische Women’s WorldTour-ploeg (en vergeet het Development Team niet). En misschien is dat wel de uittredend kampioene, want Kim de Baat staat ook weer aan het vertrek. Waarschijnlijker is een overwinning van een van de jongere rensters in de ploeg. We denken maar eens aan Julie De Wilde.

Het toptalent leek klaar om in Brugge-De Panne voor de overwinning mee te doen, maar ze smakte helaas hard tegen de grond. Einde voorjaar en herstellen geblazen. In de Thüringen Ladies Tour kon ze gelukkig weer hervatten, waarna ze al wat ereplaatsen verzamelde. En met de Flanders Diamond Tour won ze zelfs al weer een koers. De Wilde kan het afmaken in een kleiner groepje, maar ze kan ook een stukje alleen rijden. In een massasprint is ze ook niet te onderschatten, al is die route naar succes een stuk minder zeker.

Helaas voor Fenix-Deceuninck kan Marthe Truyen na haar sleutelbeenbreuk afgelopen weekend niet aan het vertrek verschijnen. Na haar toch verrassende derde plaats in Parijs-Roubaix en haar knappe zege in Antwerp Port Epic had ze zich met haar snelheid ongetwijfeld verheugd op het BK, maar het mag niet zo wezen. Misschien dan toch nog maar eens kijken naar Sanne Cant? Ook zij heeft, na haar vreselijke val in Parijs-Roubaix, in de lappenmand gelegen.

Maar Cant mocht nog van geluk spreken. “Voor hetzelfde geld was het gedaan met fietsen voor de rest van mijn leven. Ik ben blij en opgelucht dat mijn carrière niet voorbij is en ik me volgend jaar in Roubaix opnieuw kan tonen.” En misschien zondag dus al op het BK. Natuurlijk heeft ze niet die sprint van een De Wilde, maar in een wat kleiner groepje, of in een ander scenario… Het kan maar zo. Het zou haar zonder meer gegund zijn.

Maken we van de WorldTour ineens een stap naar clubniveau met Dina Scavone. Prachtige naam, maar daar heb je in koers weinig aan. Ze heeft haar studie rechtspraktijk afgebroken om zich vol op het koersen te richten. Dat doet ze bij het Carbonbike-Giordana van Fien De Paepe. Bij de juniores werd ze al eens kampioene van België. Toen klopte ze Katrijn De Clercq en Gloria Van Mechelen. Een paar weken geleden schreef ze de GP Mazda Schelkens op haar naam. Oké, een 1.2-koers, maar wel in de sprint tegen Truyen en… Katrijn De Clercq.

Stel dat Scavone, dochter van oud-voetbalprof Daniel, de koers wint, dan mag ze zelfs drie truien in ontvangst nemen. Want ook de clubtitel en die voor beloften zijn dan voor haar. Ze zal er van dromen. Heel waarschijnlijk is het niet, zo eerlijk moeten we ook zijn, maar op een BK kunnen veel stoute wielerdromen uitkomen. Andere clubrensters die sowieso in de gaten zullen worden gehouden zijn onder anderen Julie Stockman en Marieke Meert.

In het veld verzamelde ze er al genoeg, nu op de weg nog..? – foto: Cor Vos

Katrijn De Clercq mag ook zeker genoemd worden. De studente biochemie aan de Universiteit van Gent heeft al een paar leuke sprints gereden in haar carrière. Daarmee zou ze bij Lotto-Dstny de vooruitgeschoven pion moeten zijn. Maar gaat de ploeg alles op de sprint willen zetten? Een medaille pakken kan, maar zegezeker is ze in een massasprint verre van. Daarom is het niet ondenkbaar dat ploegleidster Grace Verbeke haar rensters instrueert om mee te schuiven.

Mieke Docx deed dat in het verleden al eens, maar ook Fauve Bastiaenssen zou zo’n type kunnen zijn. De voormalig basketbalster, die net niet goed genoeg was voor een carrière als nieuwe Emma Meesseman, weet na vorig jaar waar dat toe kan leiden, want zij greep toen de titel voor clubrensters. Ze combineert de koers met werk in het onderwijs. Lichamelijke opvoeding en biologie. Volgend jaar gaat ze naar een halve baan, nu werkt ze nog voor 75%. Natuurlijk is de droom er om voltijds professional te worden, maar zover is het nog niet. Wat niet is, kan nog komen. Daar zal een achtste plaats in Dwars door het Hageland zeker aan hebben bijgedragen.

Het is lastig om voor deze wedstrijd verder iemand op de drie sterren-plek neer te zetten, zeker als je ziet wie daarnaast staat. Ja, Shari Bossuyt hadden we daar kunnen noteren, maar daar kwam zoals u ongetwijfeld weet iets tussen. Waarom dan niet een thuisrenster? Gewoon omdat dat leuk is. Marith Vanhove is die thuisrenster. Ze is namelijk geboren in Izegem. Wat zou het dan een sprookje zijn als ze het weet af te maken. En zoals u weet, soms kunnen sprookjes gewoon echt uitkomen.

Samen met Margot Vanpachtenbeke (ook een serieus talent, maar misschien iets minder geschikt voor dit parcours) maakt Vanhove onderdeel uit van het bescheiden blok van Parkhotel Valkenburg. In haar eerste jaar bij de eliterensters reed ze al twee keer podium in UCI-koersen. Dit jaar zit het allemaal nog niet heel erg mee — neem daarom die drie sterren ook vooral niet meteen al té serieus, lieve lezers — maar voor een BK op eigen grondgebied hoef je haar niet te motiveren.

Marith Vanhove kent de wegen in de finale maar al te goed – foto: Cor Vos

De niet trage Kelly Druyts of Nathalie Bex lijken de meest logische namen die voor Duolar-Chevalmeire wat zouden kunnen doen. Valerie Demey is als WorldTour-renster aan haar stand verplicht om goed mee te doen. Vorig jaar scoorde ze zelfs een eerste podiumplaats in de Women’s WorldTour. Dat gaf haar een behoorlijke boost, maar toch zal ze er een flinke kluif aan hebben om potten te breken op het BK. Ze heeft de voorbije periode in Livigno in ieder geval hard kunnen werken aan haar vorm en ze hoopt dat deelname aan de Ronde van Zwitserland haar goede benen oplevert op het BK. Op een sprint zal ze niet gokken, dus ze zal willen wegrijden.

AG Insurance-Soudal Quick-Step zal samen met de rensters van het U23 team optrekken. Als we bij die ploeg iemand moeten aanwijzen voor de zege, zouden we voor Marthe Goossens gaan. Al sinds de pioniersdagen vond je de familie Goossens in de BMX-wereld. Marthe kon er ook wat van. Met een wereldtitel en Europese titels op zak in jeugdcategorieën op de BMX, zorgde de COVID-pandemie ervoor dat ze op een grotere fiets ging zitten. In 2021 reed ze dan haar eerste koersen en de rest is geschiedenis.

En nu zit Goossens al bij het keurkorps dat zich naar steeds grotere waarschijnlijkheid op mag maken voor de stap naar de WorldTour-niveau. Want ja, het heeft er alle schijn van dat er volgend jaar twee Belgische teams op het hoogste niveau actief zullen zijn. Goossens laat de laatste weken enkele fraaie uitslagen noteren en bij het BK zou er opnieuw iets moois kunnen gebeuren. Britt Knaven leek in de Antwerp Port Epic even op weg naar een eerste profzege, maar toen werd haar aanvalslust niet beloond. Gewoon maar weer proberen dus.

Favorieten voorspellen voor zo’n koers blijft toch een lastig karwei. Natuurlijk staan er sterke rensters in het rijtje, maar er is ook gerede kans dat we een andere naam aan het feest zullen zien. En dat maakt het BK vooraf al tot een heel mooie wedstrijd.

Favorieten volgens WielerFlits
**** Julie De Wilde
*** Lotte Kopecky, Marith Vanhove
** Katrijn De Clercq, Dina Scavone, Marthe Goossens
* Fauve Bastiaenssen, Valerie Demey, Kelly Druyts, Sanne Cant

Website organisatie
Deelnemerslijst (FirstCycling)

Weer en TV

De wedstrijd zal live worden uitgezonden bij Sporza. Vanaf 12.40 uur via Canvas, waarna kijkers om 13.30 uur kunnen overschakelen naar VRT1. De wedstrijd wordt ook online aangeboden via sporza.be.

Wat betreft het weer belooft het een warm kampioenschap te worden. De temperatuur ligt rond de 27 graden en de kans op regen is heel klein. Insmeren en goed drinken dus.