Met de Bretagne Classic Ouest-France zijn we aanbeland bij alweer de achttiende eendaagse van de WorldTour-kalender. Komende zondag sleurt het peloton zich over het even prachtige als ruige heuvellandschap in een van de meest fietsvriendelijke regio’s van Frankrijk. We blikken vooruit!

[unibet title=”Wie wint de GP Plouay?” link=”http://unibet.me/wielerflits”]

• Elia Viviani 6.00
• Matteo Trentin 7.00
• Oliver Naesen 8.00

[/unibet]

Historie

Even dreigde de oudste internationale wielerwedstrijd van West-Frankrijk kopje onder te gaan na de 82e editie. Begin februari sijpelde namelijk de berichtgeving naar buiten dat France Télévisions de stekker trok uit de rechtstreekse registratie van de wedstrijd. De organisatie vreesde dat dit de doodsteek zou betekenen voor hun koers. “Als er geen rechtstreekse uitzending is, verliezen we onze WorldTour-licentie en zijn de contacten met onze partners niets meer waard.”

foto: Cor Vos

Gelukkig voor organisatievoorzitter Jean-Yves Tranvaux, van wie de noodkreet afkomstig was, kwam het televisiebedrijf tot inkeer en bleek de eendagswedstrijd gered. Zowel de Women’s WorldTour-koers op zaterdag als de Bretagne Classic zondag konden doorgaan en zouden rechtstreeks worden uitgezonden op France Télévisions Sport, meldde de organisatie van het evenement enkele dagen later opgelucht op haar social media.

En dat is maar goed ook, want anders kwam er wel een heel abrupt einde aan de geschiedenis van dit stukje wielererfgoed, die teruggaat tot 1931. Aan het begin van de erelijst treffen we de naam van François Fave, die een jaar eerder Frans kampioen bij de aspiranten was geworden. De renner uit Plounéventer, op nog geen dertig kilometer van Brest, werd de eerste winnaar van de koers, die was opgezet door nieuwsblad L’Ouest-Éclair, de voorloper van Ouest-France.

Oké we moeten toegeven, de Italiaan Ugo Anzile zorgde voor het eerste buitenlandse succes in 1954, maar 45 dagen na zijn overwinning in Plouay naturaliseerde hij zich tot Fransman. Als we de Frans-Italiaanse renner buiten beschouwing laten, moest de koers tot 1979 wachten voordat voor het eerst een niet-Fransman op het palmares verscheen. Daarvoor maken we een uitstapje naar de Nederlandse wielerhistorie.

Sylvain Chavanel in 2014 – foto: Cor Vos

Naar verluidt op advies van Joop Zoetemelk voegde Frits Pirard zich in 1978 bij Miko-Mercier, de illustere Franse ploeg die tot in de jaren tachtig rondreed in het peloton. De Brabander had de stiel snel onder de knie en won in 1979 een rit in het Critérium du Dauphiné. Drie maanden later reed hij de GP Plouay, waarin hij aanvankelijk deel uitmaakte van een ontsnapping met negentien renners. Op veertig kilometer van de finish kwam hij alleen voorop te liggen.

Pirard zou alleen vooruit blijven en solo de overwinning opstrijken. Pas na ruim anderhalve minuut kwam Jean Chassang als tweede over de streep. Na Plouay won de Nederlander onder meer een etappe in de Tour de France en werd hij tweede in de Ronde van Vlaanderen. Tot 1987 bleef hij deel uitmaken van het profpeloton en later werd hij de schoonvader van Bobbie Traksel. En tot op de dag van vandaag is hij de enige Nederlandse winnaar van de Franse klassieker.

In de jaren die volgden bleven de Fransen weliswaar succesvol, maar met Sean Kelly in de jaren tachtig en Andrei Tchmil, Rolf Järmann, Frank Vandenbroucke en Andrea Ferrigato in de jaren negentig volgden steeds meer niet-Fransen Pirards voorbeeld in Plouay. En sinds de jaren 2000 hebben de thuisrijders niet langer de overhand op het palmares. George Hincapie nam de prijzen in 2005 voor het eerst over de Europese continentale grenzen naar de Verenigde Staten.

Oliver Naesen in 2016 – foto: Cor Vos

De afgelopen tien jaar ging de overwinning tweemaal naar Australië, België, Italië en Noorwegen en eenmaal naar Slovenië… en Frankrijk. Voor dit laatste Franse succes was Sylvain Chavanel verantwoordelijk in 2014, nadat hij in de sprint met een select groepje de snelste was in de straten van Plouay. Sindsdien kwam Anthony Roux met zijn zesde plaats in 2015 nog het dichtst bij een Franse zege.

Laatste tien winnaars Bretagne Classic Ouest-France
2018: Oliver Naesen
2017: Elia Viviani
2016: Oliver Naesen
2015: Alexander Kristoff
2014: Sylvain Chavanel
2013: Filippo Pozzato
2012: Edvald Boasson Hagen
2011: Grega Bole
2010: Matthew Goss
2009: Simon Gerrans

Vorig jaar

Vorig jaar schreef Oliver Naesen voor de tweede keer in zijn loopbaan de Bretagne Classic Ouest-France op zijn naam. Een kopgroep van zeven renners kleurden voor langere tijd de koers, totdat in de laatste zeventig kilometer het peloton versnelde onder aanvoering van Quick-Step Floors. Op enkele onverharde stroken zetten Zdeněk Štybar en Tim Wellens de tegenaanval in en sloten zo aan bij de oorspronkelijke ontsnapping. Ook Oliver Naesen sprong mee.

Onder erbarmelijke weersomstandigheden – het was beestenweer in Bretagne – zouden Wellens, Naesen en ook Michael Valgren zich uiteindelijk losmaken van de concurrentie en de beslissende voorsprong pakken. Daarop kon het loeren naar elkaar beginnen en probeerde Wellens tevergeefs met een schijnaanval de tegenstand te verrassen. Naesen en Valgren lieten zich echter niet in de luren leggen, waarna de Belg van AG2R La Mondiale zijn tweede zege kon binnenslepen.

Top-5 Bretagne Classic Ouest-France 2018
1. Oliver Naesen (AG2R La Mondiale) in 6u16m34s
2. Michael Valgren (Astana) z.t.
3. Tim Wellens (Lotto Soudal) op 3s
4. Michael Matthews (Sunweb) op 1m13s
5. Ruben Guerreiro (Trek-Segafredo) z.t.

Het podium van 2018: vlnr. Michael Valgren, Oliver Naesen en Tim Wellens – foto: Cor Vos

Parcours

Vorig jaar zagen we dat het nogal eens kan spoken in Bretagne met een loodzwaar parcours tot gevolg. Van de ruim honderdzeventig gestarte renners bereikten er slechts 75 de finish. Voor de komende editie wordt aanmerkelijk beter weer voorspeld, maar dat betekent geenszins dat het ruige heuvellandschap wordt weggenomen. Ook de ribinou, de niet-geasfalteerde boerenpaden, krijgen de renners ‘gewoon’ voor de wielen geschoven.

Start en finish liggen beide in Plouay. In deze plaats met amper 6000 inwoners werd negentien jaar geleden het WK wielrennen gehouden. Ook fungeerde de omgeving meermaals als decor voor de Tour, onder meer in 2002 toen Karsten Kroon hier een etappe wist te winnen. Al vanaf de start loopt de weg omhoog, en niet voor het laatst. Na vijftig kilometer verruilt het peloton het departement Morbihan voor Finistère, waar de koers voor pakweg 130 kilometer een lus maakt.

Daarbij doorkruist het peloton over geaccidenteerd terrein onder meer het wonderschone Parc Naturel Régional d’Armorique en raakt het de kust, voordat wordt teruggekeerd richting Plouay. Op de route daarnaartoe krijgen de renners met onder meer de Côte de Ménez Quelc’h (4 km aan 5%,) na 133,5 kilometer en de Côte Kaliforn (1,6 km aan 8%) na 171,5 kilometer voorgeschoteld, kort daarna gevolgd door twee onverharde stroken ribinou.

Na 234,2 kilometer passeert het peloton al een eerste keer de aankomst, waarna nog een lokale ronde rest aan 13,9 kilometer. Verwacht wordt dat de achtereenvolgende beklimmingen van de Côte du Moulin, de Côte du Bois de Kerlucas, de Côte du Minojenn du Calvaire en de Côte de Ty Marrec voor een selectie zorgen, waardoor zowel puncheurs als sprinters in aanmerking komen voor de winst. Ook vroege avonturiers zijn hier niet kansloos.

Start: 10.48 uur in Plouay
Finish: tussen 16.51 en 17.00 uur in Plouay

Favorieten

Tijdens de 83e editie van de Bretagne Classic Ouest-France is Elia Viviani wellicht de grootste blikvanger aan de start. De Italiaan wist de koers twee jaar geleden al eens te winnen en is de recentste weken goed op dreef. Na de Tour de France won hij achtereenvolgens de Prudential RideLondon-Surrey Classic, het EK wielrennen in Alkmaar en de Cyclassics van Hamburg. In Plouay zou hij graag voortborduren op die zegereeks.

Elia Viviani – foto: Cor Vos

Deceuninck-Quick Step is niet het enige team dat zijn snelste renner aan het vertrek brengt. Bij Team Sunweb wil men namelijk Michael Matthews zo fris mogelijk aan de finale laten beginnen om vanuit die positie de strijd om de overwinning aan te gaan. In de laatste drie edities van de koers eindigde de Australiër steevast bij de beste vijf; vorig jaar nog was hij the best of the rest achter Oliver Naesen, Michael Valgren en Tim Wellens.

Als tweevoudig winnaar heeft Oliver Naesen wel bewezen dat hij de route naar winst weet te vinden in de omgeving van Plouay. Drie jaar geleden hield hij medevluchter Alberto Bettiol achter zich en tijdens de vorige editie klopte hij Valgren en Wellens in een sprint met drie. Naesen staat niet te boek als veelwinnaar, maar lijkt rond de Franse eendagswedstrijd altijd wat extra’s te kunnen. Ook nu verkeert hij in goede vorm na zijn tweede plek in de BinckBank Tour en winst in de slotetappe.

Weinig renners zullen beschikken over zó’n opgaande prestatiecurve in Plouay als Matteo Trentin. De vorige Europese kampioen was bij zijn debuut in de Franse wedstrijd in 2011 113e, maar klom vervolgens gestaag in de uitslagenlijsten. 105e was hij in 2012, 52e in 2014, 24e in 2015, en 2016 werd zijn hoogtepunt met een negende plaats. De afgelopen twee jaar stond hij niet aan de start, maar de Italiaan is de laatste jaren uitgegroeid tot een renner met wie je altijd rekening moet houden.

Oliver Naesen – foto: Cor Vos

Voor Greg Van Avermaet begint met de Bretagne Classic Ouest-France de laatste fase van zijn seizoen. Een belangrijke ook, want de koers luidt tevens de opmaat in naar het WK wielrennen in Yorkshire. Na de BinckBank Tour laste de Belg een hoogtestage in en hoewel hij in de Franse koers nooit verder kwam dan de zevende plaats, moet de route over gravelstroken en smalle wegen hem op het lijf geschreven zijn.

De naam van Tim Wellens is al enkele malen gevallen in deze voorbeschouwing, maar ook bij de favorieten voor de komende editie mag hij niet ontbreken. In zijn vorige zes deelnames reed hij tweemaal naar de top-10, waaronder vorig jaar naar het podium. Na zijn ritzege en derde plaats in het eindklassement van de BinckBank Tour verdween de Belg van Lotto Soudal even van de koersradar, maar in Bretagne keert hij weer terug: zeker een kanshebber op het heuvelparcours.

Met Elia Viviani en Michael Matthews hebben we al enkele namen van rappe renners laten vallen, maar met bijvoorbeeld Arnaud Démare en Christophe Laporte treffen we snelle mannen aan die graag de eerste Franse overwinning in vijf jaar willen binnenslepen. Aan de vorm van Laporte hoeven we alvast niet te twijfelen; de Cofidis-renner was deze week namelijk heer en meester in de eerste drie dagen van de Franse rittenkoers Tour Poitou-Charentes.

Michael Matthews – foto: Cor Vos

Bij Dimension Data vinden we met Michael Valgren de nummer twee van vorig jaar op de startlijst, maar interessanter is misschien nog wel de knappe prestatiecurve van zijn ploegmaat Giacomo Nizzolo. De Italiaan viel namelijk bij zijn vorige zes deelnames slechts eenmaal buiten de top-10. In de Cyclassics Hamburg stond hij onlangs nog op het podium, dus is hij zeker een kanshebber. Tot slot is Danny van Poppel bij Jumbo-Visma de snelle man die het moet gaan doen in Bretagne.

[unibet title=”Wie wint de GP Plouay?” link=”http://unibet.me/wielerflits”]

• Elia Viviani 6.00
• Matteo Trentin 7.00
• Oliver Naesen 8.00

[/unibet]

Favorieten volgens WielerFlits
**** Elia Viviani
*** Michael Matthews, Oliver Naesen
** Matteo Trentin, Greg Van Avermaet, Tim Wellens
* Arnaud Démare, Christophe Laporte, Giacomo Nizzolo, Danny van Poppel

Website organisatie
Deelnemerslijst

Weer en tv

De komende dagen zijn er opklaringen en blijft het droog in Plouay. De temperatuur loopt op tot ongeveer 20 ℃ zondagmiddag, meldt Weerplaza. De kans op neerslag is amper 10 procent. Er waait een matige wind vanuit het noordwesten aan windkracht 3, hooguit 4. De wedstrijd wordt live uitgezonden via de Eurosport Player (vanaf 13.00 uur) en France 3 (vanaf 13.35 uur).