Midden in de EK-week wordt in Plouay ook de 84e Bretagne Classic gehouden. Op dinsdag 25 augustus trekt de WorldTour-wedstrijd eerst naar de Côtes-d’Armor, voordat de koers in de hertekende slotronde wordt beslist. We blikken vooruit op de route en de favorieten.

Historie

De 84e editie van de Bretagne Classic Ouest-France staat dit jaar in het teken van het 20-jarig jubileum van het WK wielrennen in 2000, dat in Plouay werd gehouden. Het zesdaagse event leverde destijds wereldtitels tijdrijden op voor Serhiy Honchar en Mari Holden, terwijl Chantal Beltman naar het zilver reed in de wegkoers achter de ongenaakbare Wit-Russische Zinaida Stahurskaya. Madeleine Lindberg legde beslag op het brons.

Bij de mannen boekte Romāns Vainšteins het grootste sportieve succes uit zijn carrière. De Let, die zich via kleinere Belgische ploegjes had opgewerkt tot bij de profs, hield zich tijdens het WK lange tijd op de vlakte en bleef geduldig. Toen het parcours toch niet selectief genoeg bleek voor een ontsnapping, moest een sprint met dertig man de beslissing brengen. In die eindspurt bleef de snelle man uit Riga Zbigniew Spruch en Óscar Freire voor.

Vainšteins verovert de wereldtitel – foto: Cor Vos

Maar de relatie van Plouay met de wielersport gaat verder terug. Al in 1931 werd de eerste editie van het (toen nog) Circuit de Plouay gehouden. Aan het begin van de erelijst treffen we de naam van François Fave, die een jaar eerder Frans kampioen bij de aspiranten was geworden. De renner uit Plounéventer, op nog geen dertig kilometer van Brest, werd de eerste winnaar van de koers, die was geïnitieerd door nieuwsblad L’Ouest-Éclair, de voorloper van Ouest-France.

Zowel voor de Tweede Wereldoorlog als in de eerste jaren daarna kreeg de wedstrijd steeds een Franse winnaar. Ugo Anzile zorgde voor het eerste buitenlandse succes in 1954, al naturaliseerde de Italiaan zich 45 dagen later tot Fransman. Als we de Frans-Italiaanse renner niet meetellen, dan moest de eendagswedstrijd tot 1979 wachten vooraleer voor het eerst een niet-Fransman op het palmares verscheen.

De Nederlander Frits Pirard maakte aanvankelijk deel uit van een ontsnapping met negentien man en op veertig kilometer van de streep kwam hij alleen voorop te liggen. In het vervolg zou hij solo vooruit blijven en de overwinning opstrijken. Pas na anderhalve minuut kwam Jean Chassang als tweede over de finish. Tot op de dag van vandaag is Pirard de enige Nederlandse winnaar van de Franse klassieker.

Hincapie wint, voor Usov en Rebellin – foto: Cor Vos

In de jaren die volgden bleven de Fransen weliswaar succesvol, maar met Sean Kelly in de jaren tachtig en Andrei Tchmil, Rolf Järmann, Frank Vandenbroucke en Andrea Ferrigato in de jaren negentig volgden steeds meer niet-Fransen Pirards voorbeeld in Plouay. En sinds de jaren 2000 hebben de thuisrijders niet langer de overhand op het palmares. George Hincapie nam de prijzen in 2005 voor het eerst over de Europese continentale grenzen mee naar de VS.

Sep Vanmarcke zorgde vorig jaar voor het derde Belgische succes in vier jaar en de vijfde zege van België in totaal. Vandenbroucke zorgde in 1996 voor de eerste, waarna Nico Mattan vijf jaar later in zijn voetsporen trad. Bij de naamswijziging in 2016 van de Grand Prix de Plouay naar Bretagne Classic werd Oliver Naesen de derde Belg op het palmares en in 2018 voegde hij zich bij het rijtje meervoudige winnaars in Plouay.

Laatste tien winnaars Bretagne Classic Ouest-France
2019: Sep Vanmarcke
2018: Oliver Naesen
2017: Elia Viviani
2016: Oliver Naesen
2015: Alexander Kristoff
2014: Sylvain Chavanel
2013: Filippo Pozzato
2012: Edvald Boasson Hagen
2011: Grega Bole
2010: Matthew Goss

Vorig jaar

Vier renners vormden een jaar geleden de vroege vlucht in de Bretagne Classic Ouest-France en mochten zelfs tien minuten voorsprong pakken van het peloton. Toch konden de vluchters niet voorkomen dat ze op 75 kilometer van de streep al werden ingerekend. Op het heuvelachtige en deels onverharde parcours door de Finistère dunde het pak snel uit, waardoor met 35 man aan de finale werd begonnen.

Op de Côte de Marta probeerde Tim Wellens de koers te laten ontploffen, maar werd teruggepakt. Daarna profiteerden Tiesj Benoot, Sep Vanmarcke en Jack Haig van een moment van vertwijfeling en konden wegrijden, mede door het afstoppende werk van hun ploegmaats. De drie zouden uiteindelijk strijden om de zege. Vanmarcke demarreerde op het juiste moment en kwam met een kleine voorsprong solo over de finish.

Het podium in 2019 – foto: Cor Vos

Eindklassement Bretagne Classic-Ouest-France 2019
1. Sep Vanmarcke (EF Education First) in 6u12m23s
2. Tiesj Benoot (Lotto Soudal) op 3s
3. Jack Haig (Mitchelton-Scott) op 3s
4.  Michael Valgren (Dimension Data) op 20s
5.  Amund Grøndahl Jansen (Jumbo-Visma) op 20s

Parcours

Een jaar geleden zocht de Bretagne Classic Ouest-France de Finistère, het Parc Naturel Régional d’Armorique en de westkust op en in 2018 bleef de wedstrijd juist in Morbihan. In 2020 doorkruist het parcours Morbihan en de Côtes-d’Armor om aan de noordkust Saint-Brieuc en zijn ongerepte baai te bereiken. Op de terugweg naar de plaatselijke omloop rond Plouay gaat de route, dwars door het binnenland van Bretagne (Kreiz Breizh), onophoudelijk op-en-neer.

Dinsdag 25 augustus, Bretagne Classic Ouest-France: Plouay – Plouay (247,8 km)

Om kwart voor tien wordt in Plouay het vertreksein gegeven voor de koers over 247,8 kilometer, goed voor 3500 hoogtemeters. Eerst krijgt het peloton een grote ronde voor de wielen geschoven naar Saint-Brieuc, de hoofdstad van het departement Côtes-d’Armor en het epicentrum van de historische streek Bro Sant-Brieg. Na 47,8 kilometer ligt met de Mûr-de-Bretagne (2,1 km aan 6,5%) de eerste noemenswaardige helling op de route.

Over golvende wegen gaat de route dan naar Yffiniac, waar Bernard Hinault staat ingeschreven in de geboorteregisters. Het is immers veertig jaar geleden dat hij in Alpenstad Sallanches zijn enige wereldtitel veroverde. Op het bergachtige WK-traject viel Hinault keer op keer aan, reed op de laatste klim met speels gemak Gianbattista Baronchelli eraf en greep na ruim zevenenhalf uur de regenboogtrui.

Eenmaal voorbij Saint-Brieuc volgen de korte hellingen elkaar in sneltreinvaart op, waardoor het parcours zich leent voor een uitputtingsslag. Na 230,1 kilometer wordt de hertekende slotronde rond Plouay bereikt. Daaruit is de Côte de Ty Marrec is geschrapt. Na de passage van de streep gaat de weg bij het uitrijden van de start- en finishplaats omhoog naar de Côte du Lézot (1,4 km aan 3,9%) met een maximale stijging tot 19%.

Buiten Plouay blijft de ronde op hoogte over glooiende smalle wegen. Af en toe komen de renners een boerderij of een stal tegen – en wat achtergebleven moddersporen van trekkers, maar over het algemeen is de omgeving groen. Op de Montée de Lann Payot (1,3 km aan 2,6%) loopt de weg toch weer een stukje nijdig omhoog aan 9%. Vanaf de top is het nog ruim acht kilometer naar de finish.

Via een afdaling en over het smalle bruggetje van Moulin de Coet Cren komt de koers terug op de D110, waarover eerder al de lokale slotronde werd bereikt. Langs de Scorff-rivier rijden de renners dan naar de laatste horde van de dag, de Côte du Pont-Neuf (1,5 km aan 4,2%). Vanaf de top van deze klim is het nog twee kilometer tot aan de aankomst op de Boulevard des Championnats du Monde, ideaal dus voor late vluchters.

Start: 09.45 uur
Finish: tussen 15.57 en 16.07 uur

Favorieten

De Bretagne Classic Ouest-France heeft alle negentien WorldTeams aan de start, aangevuld met zes ProTeams. Behalve de Franse ploegen B&B Hotels-Vital Concept, Arkéa-Samsic, Total Direct Energie en Nippo Delko Provence, zijn dat Circus-Wanty Gobert en Alpecin-Fenix uit België. De verwachting is dat de wedstrijd pas in de slotfase wordt beslist, via een late aanval of een sprint met een kleine groep. Juiste positionering wordt cruciaal in de finale.

Matthews in Milaan-San Remo – foto: Cor Vos

Op papier is de Bretagne Classic Ouest-France Michael Matthews op het lijf geschreven, want in het verleden was hij hier al vierde (2016 en 2018) en vijfde (2017). Tijdens Milaan-San Remo liep de Australiër een handblessure op, maar wist hij desondanks naar de derde plaats te rijden. Zijn kwetsuur hield hem aan de kant in de Ronde van Lombardije. In Bretagne verwacht Team Sunweb dat Matthews weer fit van start gaat en zijn ploeggenoten krijgen de opdracht hun kopman in zo goed mogelijke positie naar de finale te brengen.

Een andere naam om in de gaten te houden bij Team Sunweb is Nils Eekhoff. De neoprof was een week geleden dicht bij winst in Dwars door het Hageland en moest op de Citadel van Diest alleen in Jonas Rickaert zijn meerdere erkennen. Zijn vorm trok hij vervolgens door naar het Nederlands kampioenschap. In de uitputtingsslag over de VAM-berg was geen kruit gewassen tegen Mathieu van der Poel, maar anderhalve minuut na de kopman van Alpecin-Fenix bereikte de pas 22-jarige Eekhoff knap als tweede de streep.

EF Pro Cycling staat met een sterke selectie aan de start van de Bretagne Classic. De ploeg van Jonathan Vaughters heeft ten eerste de regerende winnaar in huis met met Sep Vanmarcke. Een jaar geleden troefde de Belg Tiesj Benoot en Jack Haig af in de finale van de Franse wedstrijd. In het tweede deel van het seizoen, sinds de coronabreak, kwam hij evenwel nog niet in actie, dus het is onzeker of hij mee de koers kan bepalen.

Bettiol komt over de streep in Strade Bianche – foto: Cor Vos

Ploeggenoot Alberto Bettiol deed dat alvast wel. In Strade Bianche vertolkte hij een hoofdrol in de finale en werd vierde. Een week later, in Milaan-San Remo, kwam de Italiaan in het groepje achter Wout van Aert en Julian Alaphilippe over de streep. In 2016 was hij al dicht bij winst in Plouay; in een sprint met twee moest hij de zege laten aan Oliver Naesen. EF heeft met Ruben Guerreiro (6e in ’17 en 5e in ’18) en Simon Clarke nog meer kaarten in de hand.

NB Zowel Bettiol als Clarke staat niet op de uiteindelijke startlijst. 

Net als Michael Matthews moet ook Iván García Cortina het heuvelachtige parcours van de Bretagne Classic goed kunnen verteren en kan eveneens rekenen op een sterk eindschot. De Spanjaard was afgelopen weekend goed in het Spaans kampioenschap, waar hij vierde werd op 22 seconden van winnaar Luis León Sánchez. En vóór de coronabreak versloeg hij in Parijs-Nice Peter Sagan in de etappe naar La Châtre. García is aan zijn laatste maanden bij Bahrain McLaren bezig, want na dit jaar stapt hij over naar Movistar.

Bij Astana gelooft men in de kansen van Alex Aranburu, die in goede vorm uit de coronabreak is gekomen. Na de Ronde van Burgos reed hij een Italiaans programma, waarin hij in de verregende Gran Trittico Lombardo naar de tweede plek sprintte achter zijn ploeggenoot Gorka Izagirre. Dan eindigde hij zevende in Milaan-San Remo en zesde in Gran Piemonte, in het groepje dat kort na winnaar George Bennett en Diego Ulissi over de streep kwam.

García na zijn overwinning in La Châtre – foto: Cor Vos

Deceuninck-Quick Step kan inspelen op meerdere wedstrijdscenario’s. Als iemand in de ploeg het peloton kan verrassen met een late aanval, dan is het Rémi Cavagna wel. Voor de coronabreak won de Franse hardrijder al op indrukwekkende wijze, en in de gietende regen, de Faun-Ardèche Classic na een solo van veertig kilometer. En vrijdag veroverde hij de nationale titel tijdrijden door Benjamin Thomas voor te blijven. Mocht de koers uitdraaien op een sprint, dan heeft de ploeg van Patrick Lefevere met Florian Sénéchal ook een snelle man aan boord.

Bij AG2R La Mondiale kan Andrea Vendrame hoge ogen gooien. De Italiaan is in vorm, keerde met een twintigste plek in de bloedhitte van Strade Bianche terug uit de coronabreak en reed dan binnen een week naar elfde plaatsen in Milaan-Turijn en Milaan-San Remo. Dat vormpeil trok hij door naar de Tour de Wallonie, waar hij zesde werd. Dit weekend eindigde hij op de vierde stek in het nationaal kampioenschap van Italië.

UAE Emirates hoopt in de Bretagne Classic te kunnen voortborduren op het sterke optreden in de Tour du Limousin. Daar eindigde de ploeg met Rui Costa derde in het eindklassement en werden twee etappes gewonnen met Fernando Gaviria en Jasper Philipsen. Costa, die een week geleden de Portugese titel voor zich opeiste, was in 2012 al eens tweede in Plouay en jaagt nu de hoogste trede na. Gaviria en Philipsen zijn gevaarlijke outsiders als ze de golvende wegen overleven en de koers uitdraait op een sprint.

Eekhoff finisht tweede in het NK wielrennen – foto: Cor Vos

Cofidis zakt af naar Bretagne met Piet Allegaert en Dimitri Claeys als vooruitgeschoven pionnen. Allegaert verraste vorig seizoen door als derdejaars prof de Eurométropole Tour achter zijn naam te zetten, nadat hij in de eindsprint Florian Sénéchal en Jasper Stuyven versloeg. Sinds 2020 acteert de 25-jarige renner bij Cofidis in de WorldTour en onlangs leverde hij in de Tour du Limousin al sterke optredens af door vierde en vijfde te worden in de twee laatste etappes. Claeys reed in dezelfde ronde naar de vijftiende positie in het klassement.

Favorieten volgens WielerFlits
**** Michael Matthews
*** Alberto Bettiol, Iván García
** Alex Aranburu, Rémi Cavagna, Andrea Vendrame
* Piet Allegaert, Rui Costa, Nils Eekhoff, Sep Vanmarcke

De deelnemerslijst was op moment van publiceren nog niet compleet. Daarom kunnen enkele kanshebbers missen in deze voorbeschouwing.

Website organisatie
Deelnemerslijst

Weer en TV

Voor dinsdagmiddag worden buien verwacht en windstoten tot 60 per uur. De temperatuur loopt op tot maximaal 23 ℃. Later op de dag worden opklaringen verwacht, maar de waarschuwing voor windstoten blijft. De wedstrijd is vanaf 13.30 uur rechtstreeks te volgen op Eurosport 1 en via de Eurosport Player. Ook op Sporza en via GCN is de koers te zien.