Voor de tweede keer dit jaar gaat het wielerpeloton de San Luca in Bologna bestormen. In mei was de legendarische beklimming het decor van de openingstijdrit van de Giro d’Italia, nu doet ze weer ‘gewoon’ dienst als scherprechter in de Giro dell’Emilia. WielerFlits blikt vooruit!

Historie

De overdekte zuilengalerijen in Bologna zijn belangrijk. Je vindt er een hele hoop in de Italiaanse stad (circa 38 kilometer) en een aanzienlijk deel van het openbare leven speelt zich af onder de portico. De bekendste zuilengalerij voert naar het Heiligdom van San Luca. Vanaf de Porta Saragozza, een oude stadspoort ten westen van het centrum, gaat het over een afstand van vier kilometer naar de basiliek. Deze langste overdekte zuilengalerij ter wereld telt maar liefst 666 bogen.

Als een soort rode slang slingert de galerij zich een weg naar de San Luca-basiliek. Nog steeds wonen veel inwoners hier op zondagmorgen de mis bij, maar de wandeling naar de kerk is ook vaste prik voor een hoop toeristen. In deze stad is een wandeltocht een prima idee, want naast dat het uitzicht op de top van grote schoonheid is is het ook verstandig om in deze stad flink wat calorieën te verbranden. Bologna staat namelijk bekend als de buik van Italië.

Esteban Chaves won drie jaar geleden op de San Luca – foto: Cor Vos

In de wielersport is de beklimming naar de grote kerk vooral bekend als scherprechter van de Giro dell’Emilia. Grote renners als Danilo Di Luca, Gilberto Simoni en Jan Ullrich wisten er te winnen, net als Nederlanders Michael Boogerd en Robert Gesink. Die laatste was zelfs tweemaal de sterkste op de San Luca. Met Eddy Merckx (1972), Roger De Vlaeminck (1976) en Jan Bakelants (2015) staan er drie Belgische renners op de erelijst.

Maar ook de Giro d’Italia kwam al vier keer aan op deze gevreesde helling. Bijvoorbeeld in 1956, toen de latere eindwinnaar Charly Gaul won na een tijdrit van slechts 2,5 kilometer. Of denk aan die ene keer dat Simon Gerrans een toen nog tamelijk onbekende Chris Froome wist te lossen op de steile flanken. Dit jaar degradeerde Primož Roglič de concurrentie op de helling in de openingstijdrit van de Giro d’Italia.

Laatste tien winnaars Giro dell’Emilia
2009:  Robert Gesink
2010:  Robert Gesink
2011:  Carlos Betancur
2012:  Nairo Quintana
2013:  Diego Ulissi
2014:  Davide Rebellin
2015:  Jan Bakelants
2016:  Esteban Chaves
2017:  Giovanni Visconti
2018:  Alessandro De Marchi

Robert Gesink weet hoe vaak hij de najaarskoers won – foto: Cor Vos

Vorig jaar

“De aanval loont” zeggen ze weleens. Maar voor Alessandro De Marchi gaat die vlieger vaker niet dan wel op. De Italiaan staat bekend als een renner die graag de knuppel in het hoenderhok gooit, maar veel glorie had hem dat door de jaren heen nog niet opgeleverd. In de Giro dell’Emilia van 2018 deed hij weer een dappere poging. En ditmaal met succes.

Matej Mohorič ging op de tweede beklimming van de San Luca op jacht naar een groep vluchters en het was De Marchi die met hem mee ging. Samen met de heren Diego Rosa en Alexandre Geniez reden ze naar de voortvluchtigen. In de afzink waagde meesterdaler Mohorič zijn kans, maar hij zou al snel weer tot de orde worden geroepen. Op de daaropvolgende beklimming – die stapelen zich in de finale traditiegetrouw snel op – wist De Marchi wel een gat te creëren.

In de daaropvolgende omlopen wist de Italiaan stand te houden, mede dankzij goed afstoppingswerk van ploegmaat Dylan Teuns, die het BMC-feestje compleet maakte door derde te worden. Rigoberto Urán kwam uiteindelijk acht seconden tekort om De Marchi te achterhalen.

Top-5 Giro dell’Emilia 2018
1.  Alessandro De Marchi (BMC)
2.  Rigoberto Urán (EF Education First-Drapac p/b Cannondale)
3. Dylan Teuns (BMC)
4. Michael Woods (EF Education First-Drapac p/b Cannondale)
5. Thibaut Pinot (Groupama-FDJ)

Alessandro De Marchi won de 101ste editie – foto: Cor Vos 2018

Parcours

We zouden het parcours kunnen omschrijven aan de hand van drie toetsenbordcommando’s: Ctrl+A, Ctrl+C en Ctrl+V. Om maar te zeggen dat de renners niet voor verrassingen zullen komen te staan. Het is namelijk een exacte kopie van de wedstrijd van vorig jaar.

In Casalecchio di Reno wordt met de vlag gezwaaid, waarna in de openingsfase twee sprintjes kort achter elkaar liggen. De Mongardino is de eerste klim van de dag, maar op de top is het nog 190 kilometer naar de finish, waardoor hier de beslissing vermoedelijk nog niet zal vallen. Eenmaal beneden volgt na een nieuwe tussensprint de Passo Brasimone, een klim van negentien kilometer. Ondanks de lengte van de beklimming zal ook hier de slag nog niet worden gemaakt. De weg gaat namelijk aan een zeer lieflijk percentage de hoogte in. En bovenaan worden de renners ook nog eens getrakteerd op een passage langs het stuwmeer van Brasimone. Uitzichttechnisch gezien is het geen plek om koers te maken, je zou er liever stoppen voor een goede picknick. Lunchen kan het peloton pas weer doen in de vallei, na 100 kilometer kan er in Vergato worden geluncht.

Daarna zal de wedstrijd steeds iets harder worden gemaakt. Deze koers bouwt zich op als een opera en in deze fase van de wedstrijd toegewerkt wordt met een aanzwellend crescendo. Na de passage langs het hoofdkwartier van koffiegigant Segafredo zal de hartslag helemaal de hoogte in gaan. Want amper tien kilometer nadat het peloton heeft kunnen zien waar een van de sponsoren van het WorldTour-peloton gehuisvest is is het nog tien kilometer rijden naar de Porta Saragozza, waarna de Portico di San Luca wordt gevolgd tot aan de basiliek. De middeleeuwse poort is de plek vanwaar het profiel van de Italiaanse 1.HC-koers nog het meest doet denken aan een kartelzaag.

Het is een verschrikking, die San Luca. De renners moeten 2100 meter klimmen aan een gemiddeld stijgingspercentage van 9,7%. De eerste honderden meters zijn al loodzwaar aan bijna 14%. Hierna ‘vlakt’ de beklimming wat af, al is tien procent nog altijd zeer pittig. Als de renners naar adem snakkend de vod van de laatste kilometer passeren wordt een bocht naar links genomen, onder de portico door.

Na een bochtencombinatie begint de ellende, met goed vierhonderd meter aan ruim 12%, met een uitschieter tot 16%. Op het steilste deel zullen de Hiroki Nishimura’s van deze wereld het ongetwijfeld zwaar hebben. Na deze steile passage vlakt het wegdek weer af, aangezien de laatste vijfhonderd meter stijgen aan goed 6%. In de vrouwenkoers moet kersvers wereldkampioene Annemiek van Vleuten zich tevreden stellen met één beklimming van de San Luca, de heren moeten de klim in totaal vijf keer bedwingen.

Start: 11.30 uur
Finish: 16.26-16.57 uur

Favorieten

Zeker in de periode na het WK is het altijd een beetje afwachten welke coureurs er nog wat van willen en kunnen maken. Een aanzienlijk deel van het peloton snakt naar het einde, maar er zijn gelukkig ook nog een aantal grote renners die in de finale nog eens hun ballen af willen draaien voor een mooie uitslag. Met Alejandro Valverde heeft Movistar in elk geval al een serieuze topfavoriet te pakken. De Spaanse oudgediende heeft nu niet meteen een grote reputatie in Italiaanse koersen, maar de San Luca is toch een klim die hem zou moeten liggen. En anders zou Giro-winnaar Richard Carapaz een goede vervangende kopman kunnen zijn.

Jumbo-Visma stuurt twee winnaars op de San Luca naar de laars. Allereerst is daar Primož Roglič, de laatste winnaar op de mythische helling. Van de top tien van vorig jaar is hij de hoogst geklasseerde die ook dit jaar op de startlijst staat. Toch mogen we ons vraagtekens zetten bij zijn huidige vormpeil. Na de door hem gewonnen Vuelta a España lijkt het vet een beetje van de soep. Dus misschien is het verstandig om voor de zekerheid ook te zoeken naar een andere favoriet bij de Nederlandse WorldTour-ploeg. Tweevoudig winnaar Robert Gesink wellicht? Of pakt Laurens De Plus nog eens uit met een straffe stoot? De tijd zal het leren.

De winnaar van de Vuelta en de Giro hebben we intussen besproken, maar de Tourwinnaar staat ook aan het vertrek in de 1.HC-koers. Inderdaad, Egan Bernal maakt zijn opwachting namens Team Ineos. Hij liet het WK aan zich voorbij gaan, maar de Italiaanse najaarswedstrijdjes liggen hem wel. In de Giro della Toscana toonde hij enkele weken geleden al dat het wel weer goed zit met zijn vorm. In die wedstrijd werd hij tweede, eist hij nu de overwinning voor zich op?

Een tweede Colombiaanse kanshebber luistert naar de naam Sergio Higuita. Met een ritzege in de Ronde van Spanje en een hele reeks indrukwekkende ereplaatsen kan het wielerjaar al niet meer stuk voor de 22-jarige, maar een overwinning in een aanzienrijke eindeseizoenswedstrijd zou het feestje helemaal compleet maken. En waarom niet gelijk in de Giro dell’Emilia?

UAE Emirates brengt met Dan Martin en Diego Ulissi twee potentiële winnaars naar Bologna. Laatstgenoemde won de koers zelfs al eens. De Ier reed de wedstrijd in 2011 voor het laatst, maar in het Italiaanse eindeseizoenswerk doet hij eigenlijk altijd mee van voren. Beide renners zijn echte muurbestormers die in principe tot de absolute top behoren op dit terrein en het zal interessant zijn hoe ze het tactische spelletje gaan spelen op de San Luca.

Jakob Fuglsang – foto: Cor Vos

Jakob Fuglsang reed een aardige uitslag op het WK (12e), maar hij zag natuurlijk bovenal zijn landgenoot Mads Pedersen wereldkampioen worden. Het zou hem de komende wedstrijdperiode nog weer kunnen inspireren tot grootse daden, te beginnen bij de Giro dell’Emilia. Dit voorjaar heeft hij al veelvuldig laten zien op zware, lastige heuvelparcoursen bij de absolute wereldtop te horen. Denk aan zijn tweede plaats in de Waalse Pijl, het officieuze WK voor muursalamanders.

Op de San Luca kwam David Gaudu nog niet tot geweldige uitslagen, maar in koersen als Milaan-Turijn slaagde hij er wel al in dicht te eindigen. Nu kopman Thibaut Pinot er niet bij is in het najaar zou het in de laatste periode van het seizoen zomaar aan hem kunnen zijn bij Groupama-FDJ. Een tweede Fransman die zou scoren op dit legendarische parcours is Warren Barguil. Bijna ongemerkt is hij toch wel weer bezig aan een keurig seizoen (hij heeft al slechtere jaren gehad), maar afgezien van het Franse wegkampioenschap ontbreekt het nog wel aan een overwinning. De grootste favoriet is hij niet, maar misschien dat zijn vernieuwde contract bij Arkéa-Samsic hem wel vleugels geeft.

Dylan Teuns – foto: Cor Vos

Bauke Mollema dacht in het verleden al eens deze koers te hebben gewonnen, ware het niet dat de Colombiaan Carlos Betancur in 2011 al 24 seconden eerder over de streep was gekomen. Het Italiaanse najaar ligt hem vaak wel, vorig jaar nog schreef hij de Gran Premio Bruno Beghelli op zijn naam. Kan hij ook in de Giro dell’Emilia eens naar het hoogste treetje op het podium? Veel zal afhangen van de vorm van de dag, maar als hij de benen heeft is de 32-jarige zonder meer iemand om rekening mee te houden.

Maar de topfavoriet uit de Lage Landen is een Belg. Tijdens het WK was Dylan Teuns volkomen verkleumd geraakt, dus het is te hopen dat hij weer een beetje is hersteld van die loodzware wedstrijd. Als dat het geval is heeft hij een behoorlijke kans om de Giro dell’Emilia te winnen. De 27-jarige springveer heeft al op heel wat gelijkaardige parcoursen bewezen dat hij bij de wereldtop behoort en vorig jaar bewees hij dat eveneens op de San Luca door derde te worden. Wordt hij de vierde Belg op de erelijst?

Outsiders zijn er natuurlijk ook. Denk aan een Vincenzo Nibali, die zich niet goed genoeg voelde om deel te nemen aan het WK en Giovanni Visconti, twee jaar geleden nog winnaar van het eendaagse spektakelstuk. Mattia Cattaneo, Miguel Ángel López, Pierre Latour, Gianni Moscon en Guillaume Martin zijn ook namen die door veel commentatoren waarschijnlijk met potlood worden aangestipt.

Favorieten volgens WielerFlits
**** Alejandro Valverde
*** Jakob Fuglsang, Dylan Teuns
** Diego Ulissi, Sergio Higuita, Egan Bernal
* David Gaudu, Daniel Martin, Primož Roglič, Bauke Mollema

Website organisatie
Deelnemerslijst (ProCyclingStats)

Weer en tv

Vorig jaar kregen de renners een beste hoeveelheid regen op de nek, maar ditmaal lijken de weergoden het peloton beter gezind. Dat mag ook wel na het wereldkampioenschap waarin het peloton al kreeg af te rekenen met klassiek Brits hondenweer. Nee, dan is het zaterdag beter toeven. In Bologna wordt een graad of 19 voorspeld en er zijn zelfs weersites die slechts een procent neerslagkans geven.

Wielerliefhebbers en Italofielen zitten zaterdag 5 oktober liefst vanaf 15.00 uur voor de buis. Vanaf dan wordt de wedstrijd namelijk uitgezonden op Eurosport 2 en de Eurosport Player.