Canada is zondag opnieuw het decor van een WorldTour-wedstrijd. Twee dagen na Québec wordt driehonderd kilometer verderop namelijk de GP de Montréal gehouden. Voor het tienjarig bestaan legt het peloton het selectieve circuit tweemaal extra af, goed voor meer dan 4700 meter hoogteverschil. WielerFlits blikt vooruit!

Historie

In het najaar van 2009 werd bekend dat in het volgende seizoen twee nieuwe koersen aan – toen nog – de ProTour zouden worden toegevoegd. Voor wielerbond UCI was het toevoegen van deze wedstrijden in Québec en Montréal een verdere stap in het streven naar mondialisering van de wielersport. Montréal had bovendien al een gevulde sporthistorie met de organisatie van het WK wielrennen in 1974, de Olympische Zomerspelen van 1976 en ook de jaarlijkse F1-autoraces.

Robert Gesink in 2010 – foto: Cor Vos

Koersbaas Charly Mottet wist zijn wedstrijden goed te verkopen door te stellen dat dit ’twee van de zwaarste eendagswedstrijden’ op de wielerkalender waren. “Het zijn parcoursen voor sterke renners. Het zijn twee koersen die de mannen van de jongens scheiden. Een niet-prof houdt het hier niet langer dan vijf rondjes vol”, zei hij voor de eerste editie, die met o.a. Samuel Sánchez, Damiano Cunego, Ivan Basso, Jakob Fuglsang en Robert Gesink meteen toprenners aantrok.

Hoewel de wedstrijden in Québec en Montréal pas sinds 2010 op de wielerkalender staan, is het Canadese tweeluik in korte tijd uitgegroeid tot een begrip. Robert Gesink is eerste winnaar op de erelijst van Montréal na zijn solozege negen jaar geleden. In de laatste ronde trok de Nederlander ten aanval op de beklimming van de Côte Camillien-Houde, waarna niemand hem kon volgen. In de achtergrond werd geprobeerd het gaatje te dichten, maar Gesink hield stand tot aan de finish.

In de jaren die volgden wist niemand zijn winst te prolongeren, of de winnaars nu Rui Costa, Peter Sagan of Greg Van Avermaet heetten. Sterker nog, er is geen renner die de wedstrijd in Montréal tweemaal wist te winnen. Simon Gerrans werd in 2014 de eerste coureur die in een seizoen zowel Québec als Montréal op zijn naam schreef. Vier jaar later wist ook Gerrans’ landgenoot Michael Matthews de ‘dubbel’ te realiseren. Matthews is dan ook de regerende winnaar in deze koers.

Simon Gerrans in 2014 – foto: Cor Vos

Alle winnaars GP de Montréal
2018: Michael Matthews
2017: Diego Ulissi
2016: Greg Van Avermaet
2015: Tim Wellens
2014: Simon Gerrans
2013: Peter Sagan
2012: Lars Petter Nordhaug
2011: Rui Costa
2010: Robert Gesink

Vorig jaar

Zes vluchters kleurden lange tijd de GP de Montréal. Charles-Étienne Chrétien, Owain Doull, Nigel Ellsay, Hugo Houle, Guy Niv en Adam Roberge waren in de beginfase weggereden en pakten ruim vijf minuten voorsprong. In de derde ronde voor het einde viel Matej Mohorič aan in een afdaling en samen met landgenoot Jan Polanc sloot de Sloveen aan bij de overgebleven vluchters. Ook Sep Vanmarcke, Reinardt Janse van Rensburg en Gregor Mühlberger maakten de oversteek.

Mohorič, Polanc en Mühlberger beschikten over de beste benen en vergden het uiterste van BMC en Sunweb, die de achtervolging leidden in het peloton. Bij het ingaan van de slotronde was het verschil vijftien seconden. Elf kilometer voor het einde werden de drie vluchters gegrepen, waarna James Knox, Tim Wellens en Jakob Fuglsang een nieuwe aanval opzetten. Bahrain Merida haalde de drie aanvallers weer bij, waarna een grote groep de laatste keer de Avenue du Parc opdraaide.

Michael Valgren probeerde op de verrassing te spelen, maar Sonny Colbrelli was attent. Als eerste ging de Italiaan de sprint aan, maar vlak voor de aankomst werd hij voorbijgestreefd door Michael Matthews. Voor de Australiër van Team Sunweb was het zijn tweede overwinning in drie dagen, nadat hij ook al de winnaar was van de GP de Québec. Hij werd daarmee de tweede renner die de Canadese dubbel wist te realiseren na Simon Gerrans in 2014.

Top-5 GP de Montréal 2018
1. Michael Matthews (Sunweb) in 5u19m27s
2. Sonny Colbrelli (Bahrain Merida) z.t.
3. Greg Van Avermaet (BMC) z.t.
4. Oliver Naesen (AG2R La Mondiale) z.t.
5. Timo Roosen (LottoNL-Jumbo) z.t.

Het podium van 2018: vlnr. Sonny Colbrelli, Michael Matthews en Greg Van Avermaet – foto: Cor Vos

Parcours

Ter ere van het tienjarig bestaan heeft de GP de Montréal de koers uitgebreid met twee ronden, waarmee de totale afstand uitkomt op 219,6 kilometer. Zo hopen de organisatoren de wedstrijd extra uitdagend te maken, waarbij de renners diep in hun uithoudingsvermogen en weerstand moeten putten. “Ze zullen weinig tijd krijgen om te herstellen”, kondigde wedstrijdleider Serge Arsenault al aan. “Kortom, we kunnen een spectaculair wedstrijdverloop verwachten.”

In totaal rijdt het peloton achttien ronden over een 12,2 kilometer lang circuit met de start aan de voet van het monument voor Sir George-Étienne Cartier, een van de grondleggers van het huidige Canada. Daarvandaan vertrekken de renners in noordwestelijke richting. Na vijfhonderd meter al loopt de weg omhoog op de Côte Camillien-Houde (1,8 km aan 8%) in het Parc du Mont-Royal. Na het uitkijkpunt op de top volgt een bijna twee kilometer lange afzink over brede wegen.

Als de omloop 5,7 kilometer onderweg is, moet er op de Côte de Polytechnique (780 m aan 6%) opnieuw worden geklommen. Op deze klim, waar meerdere faculteiten van de Universiteit van Montréal zijn gevestigd, loopt het wegdek over 200 meter bovendien aan elf procent op. In de snelle afdaling is het vervolgens oppassen geblazen op het hobbelige wegdek. Na 8,4 kilometer wacht de derde klim op de route, namelijk de Boulevard du Mont-Royal (800 m aan 4%).

Uiteindelijk draaien de renners na bijna elf kilometer de Avenue du Parc weer op, waar ook werd gestart. Eerst wordt de noord-zuidstraat afgedaald, waarna aan de overzijde terug moet worden geklommen naar de aankomststreep (560 m aan 4%). Per ronde bedraagt het hoogteverschil 263 meter, waardoor het totaal uitkomt op 4734 meter. Ter vergelijking: alleen de voorlaatste Vueta-rit naar Plataforma de Gredo komt enigszins in de buurt met 4430 hoogtemeter over 190,4 kilometer.

In Montréal is het zes uur vroeger dan in Nederland. De aankomst zal in Europa daarom ’s avonds te volgen zijn.

Start: 10.15 uur / 16.15 uur
Finish: 16.15 – 16.30 uur / 22.15 – 22.30 uur

Favorieten

Titelverdediger in de GP de Montréal is Michael Matthews. De Australiër pakte vorig jaar na Simon Gerrans als tweede renner ooit de ‘Canadese dubbel’ door in de sprint met een uitgedund peloton Sonny Colbrelli en Greg Van Avermaet naar de overige ereplaatsen te verwijzen. Als de komende editie eenzelfde ontknoping kent, is hij opnieuw een belangrijke kanshebber. Maar ook in de twee eerdere edities van 2017 (achtste) en 2016 (vierde) eindigde Matthews al bij de beste tien renners.

Michael Matthews – foto: Cor Vos

Wel dateert zijn meest recente overwinning van zes maanden geleden toen hij twee etappes won in de Volta a Catalunya. Sindsdien reeg hij de ereplaatsen aaneen in de voorjaarsklassiekers, de Ronde van Zwitserland en de Tour de France, maar overwinningen bleven uit. Een valpartij in de finale ruïneerde zijn kansen in de Prudential RideLondon-Surrey Classic en in de Bretagne Classic zat hij geïsoleerd. Wellicht kan Matthews in het Canadese tweeluik een gooi doen naar de winst.

Met het WK wielrennen om de hoek valt ook de naam van Peter Sagan weer steeds vaker na zijn drie titels in 2015, 2016 en 2017. Bij zijn laatste twee titels maakte het Canadese tweeluik deel uit van zijn voorbereiding op de mondiale titelstrijd, terwijl hij in 2018 in de Vuelta a España vertoefde en twee weken later zijn WK-titel moest afstaan aan Alejandro Valverde. Als oud-winnaar is Sagan in Montréal opnieuw een kanshebber. Onlangs won hij zijn zevende groene trui in de Tour.

In hoeverre heeft Julian Alaphilippe nog een introductie nodig? De Fransman was misschien wel de grootste smaakmaker van de afgelopen Tour de France, waarin hij liefst veertien dagen in de gele trui rondreed. In de Deutschland Tour hervatte de leider in de UCI WorldTour de competitie in opmaat naar het WK wielrennen, waar hij Frankrijk in de mannenwedstrijd de eerste regenboogtrui in 22 jaar moet bezorgen. Bij Deceuninck-Quick-Step is hij de kopman.

Peter Sagan – foto: Cor Vos

Julian Alaphilippe is weliswaar de aangewezen leider bij Deceuninck-Quick-Step, maar om Remco Evenepoel kan de wielerwereld al een tijdje niet meer heen. De jonge Belg is nog neoprof, maar in zijn eerste seizoen bouwde hij al een erelijst op waar veel renners jaloers op kunnen zijn. In het verleden loonde de aanval al op het geaccidenteerde parcours in Montréal; wie kan/gaat hem halen als hij weer aanzet voor een solo zoals in de Hammer Series, de Clásica San Sebastián en de Deutschland Tour?

Een van de zes oud-winnaars aan de start van de GP de Montréal is Greg Van Avermaet. De Belg zegevierde in 2016 en steekt momenteel in goede vorm. In de Bretagne Classic, waar hij zesde eindigde, kwam hij al sterk voor de dag en met het oog op het WK wielrennen over twee weken in Yorkshire schroefde hij zijn trainingsarbeid nog wat op. Dat het parcours van de GP de Montréal met twee ronden is uitgebreid speelt de klassiekerspecialist alleen maar meer in de kaart.

Bij Lotto Soudal wordt Tim Wellens uitgespeeld als kopman. De Belg was in 2015 al succesvol in Montréal en is ook nu weer een van de kanshebbers op de zege. Zijn ploeg staat weliswaar met zes renners aan de start door een voetblessure van Adam Hansen, maar desondanks is de koers hardmaken en aanvallend rijden het strijdplan. Wellens won onlangs een rit in de BinckBank Tour, waarin hij tevens op het eindpodium stond. In de Bretagne Classic was hij vervolgens achtste.

Remco Evenepoel – foto: Cor Vos

Diego Ulissi kijkt met goede herinneringen terug op zijn vorige deelnames aan de GP de Montréal. In 2017 won de Italiaan de koers en een jaar eerder was hij derde. En vorig jaar eindigde hij op de zevende plaats. Ulissi heeft enkele voortreffelijke maanden achter de rug met winst van de GP di Lugano, de Tour of Slovenia en het Tokyo 2020 Test Event. Vervolgens was hij derde in de Ronde van Polen en vijfde in de Deutschland Tour. Schrijf hem maar opnieuw op voor Montréal!

Bij de kanshebbers kan ook Matej Mohorič worden gerekend. In 2018 was hij een van de renners die de koers mee opende en onlangs won de U23-wereldkampioen van 2013 de slotetappe in de Ronde van Polen. In de Bretagne Classic was hij elfde. Als de weg omlaag loopt en hij weet een gaatje te slaan, is de Sloveen nog maar moeilijk bij te halen. Oliver Naesen greep in de BinckBank Tour nipt naast de eindzege en was vorig jaar al vierde in Montréal. Schrijf hem ook maar op!

Tot slot reist ook een hele ris klassementsrenners af naar Canada. Adam Yates debuteerde met een tweede plaats in 2015 en heeft zijn sporen dus al verdiend in deze koers. Maar vlak ook de Ineos-tandem Geraint Thomas en Michał Kwiatkowski, Vincenzo Nibali, Richie Porte en Michael Woods niet uit. Bij UAE Emirates treffen we met Rui Costa de zesde oud-winnaar aan, terwijl de ploeg ook Dan Martin achter de hand heeft. Sep Vanmarcke won onlangs de Bretagne Classic.

Sep Vanmarcke – foto: Cor Vos

Bij Jumbo-Visma kan enerzijds worden gegokt op de sprint van Danny van Poppel, maar met de winnaar van de BinckBank Tour Laurens De Plus heeft de ploeg nog een ijzer in het vuur. Andere Nederlanders om naar uit te kijken zijn bijvoorbeeld Bauke Mollema en Tom-Jelte Slagter.

Favorieten volgens WielerFlits
**** Michael Matthews
*** Julian Alaphilippe, Peter Sagan
** Remco Evenepoel, Greg Van Avermaet, Tim Wellens
* Matej Mohorič, Diego Ulissi, Sep Vanmarcke, Adam Yates

Website organisatie
Deelnemerslijst

Weer en tv

De komende dagen neemt de bewolking en regen toe in Montréal, maar zondag wordt het zonnig overdag en loopt de temperatuur op tot 21 ℃ aldus Weerplaza. De wind waait naar het westen en is matig aan windkracht 3. De GP de Montréal is vanaf 20.30 uur live te zien op Eurosport 1 en via de Eurosport Player. Ook wordt de koers rechtstreeks uitgezonden via de site van de organisatie en is de top-20 elke ronde realtime te volgen op internet.