Het seizoenseinde komt langzaamaan in zicht. Ook in het vrouwenpeloton zijn er al wat rensters die snakken naar rust. Zover is het echter nog niet: het Women’s WorldTour-circus maakt zich na de twee wedstrijden in en om het Zweedse Vårgårda op voor haar meest noordelijke manche met de Ladies Tour of Norway. Kan Marianne Vos voor de derde maal op rij het eindklassement op haar naam schrijven of gooit iemand anders roet in het eten? WielerFlits kijkt vooruit.

Historie

In een opsomming met ‘goede Noorse rensters’ hoort Emilie Moberg zeker voor te komen. Naast dat ze een leuk houtje kan fietsen is het mede aan haar te danken dat het vrouwenpeloton sinds 2014 een meerdaagse door Noorwegen krijgt voorgeschoteld. Vader Roy Moberg – mede-eigenaar van een particuliere investeringsmaatschappij – vond het namelijk geweldig wat zijn dochter allemaal deed, maar hij vond het wel reuze jammer dat ze in eigen land geen koers op hoog niveau kon rijden. In plaats van te klagen besloot hij samen met een groep andere enthousiastelingen de handen uit de mouwen te steken en een wedstrijd uit grond te stampen.

Halden, de woonplaats van de familie Moberg, was in 2014 het decor voor de eerste Ladies Tour of Norway, bestaande uit een proloog en twee ritten in lijn. Ondanks dat dit misschien klinkt als een bescheiden begin was de wedstrijd was wel direct een succes. Veel toppers vonden de Noorse wedstrijd een welkome aanvulling op de kalender en zij gaven dus acte de presence in het stadje. Marianne Vos won de proloog en de tweede etappe en met een fraaie solo in de tweede won Anna van der Breggen het eindklassement. Het waren de dagen waarin Rabo-Liv zwaaide in het vrouwenpeloton. Een soort combinatie van Quick-Step en Team Sky. On steroids. Dat idee.

Na afloop van de proloog werd overigens een van de meest intrigerende wielerfoto’s van de jongste jaren gemaakt. Deze plaat, waarop Marianne Vos neerzijgt om enigszins te herstellen van haar inspanningen, leverde Anton Vos een nominatie voor de Zilveren Camera op.

Met een beetje fantasie had dit ook een schilderij van Edvard Munch kunnen zijn – foto: Cor Vos

In de jaren daarna is het evenement blijven groeien. Er kwamen TV-uitzendingen (daarmee was de wedstrijd een paar jaar geleden echt nog een uitzondering op de regel) en ook draagt de wedstrijd het WorldTour-statuut. En ze blijven stappen zetten, ook al zal de ronde over twee jaar van de kalender verdwijnen. Hoe dat zit? In 2021 gaat de organisatie van de wedstrijd namelijk de krachten bundelen met die van Vårgårda en de Deense wielerbond om een tiendaagse etappekoers door Scandinavië op de kalender te krijgen.

‘Battle of North’, zoals de werktitel van de etappekoers luidt, moet de vrouwelijke tegenhanger van de Tour de France worden. In de eerste informatie die naar buiten werd gebracht liet de organisatie weten in de eerste editie voornemens te zijn drie etappes te organiseren in Denemarken en Zweden, waarna de ronde wordt afgesloten met vier dagen koers in Noorwegen. Veel details over het parcours zijn logischerwijs nog niet vrijgegeven, al ligt het voor de hand dat Vårgårda en Halden in deze meerdaagse een prominente rol zullen spelen. Het is een interessant project om in de gaten te houden. En tot die tijd kunnen we ons nog vermaken met de afzonderlijke wedstrijden. Afgelopen weekend werd er in Zweden al lustig op los gekoerst, nu is Noorwegen aan de beurt.

Laatste vijf winnaressen Ladies Tour of Norway
2018: Marianne Vos
2017: Marianne Vos
2016: Lucinda Brand
2015: Megan Guarnier
2014: Anna van der Breggen

Vorig jaar

De ronde begon met een losse ploegentijdrit, die niet meetelde voor het klassement. In deze tijdrit ging de overwinning – en de bijbehorende 25 kilo zalm, ook niet onbelangrijk – naar Team Sunweb. Maar de etappekoers bestond uit drie ritten in lijn. In Mysen, waar het peloton dit jaar ook weer op bezoek gaat, leek het er lange tijd op dat Karol-Ann Canuel het jagende peloton achter zich kon houden met een solo van meer dan twintig kilometer, maar in de laatste rechte lijn werd ze toch nog bijgehaald. In de licht oplopende finishstrook was het Vos die nipt aan het langste eind trok, voor Emilia Fahlin en Coryn Rivera.

Een dag later was het te doen in Sarpsborg. Op weg naar de voormalige hoofdstad graaide Vos diverse bonificatieseconden mee, waarmee ze zich nog wat steviger in het geel reed. De nog iets zwaardere aankomststrook was haar nog meer op het lijf geschreven, toen Katarzyna Niewiadoma onderaan volle bak aanzette was Vos de enige die de snedige versnelling kon beantwoorden. Sterker nog: de Brabantse veelvraat liet haar Poolse ex-ploeggenote niet veel later ter plaatse en op overtuigende wijze pakte ze haar tweede ritzege.

Geschiedenis schrijven is een taak die je prima aan Marianne Vos kunt overlaten. Tot aan de vrouwenronde van Noorwegen was niemand er nog in geslaagd om alle etappes van een Women’s WorldTour-ronde te winnen, maar in Halden maakte Vos het voor de derde dag op rij waar. Met de eindzege al op zak sprintte ze op het technische aankomstcircuit in de laatste meters ook naar de laatste zegebloemen. Vintage Vos noemen we dat.

Intussen is Vos al niet meer de enige die erin slaagde om alle etappes in de Women’s WorldTour-etappekoers te winnen. Tijdens de afgelopen Tour of Chongming Island deed Lorena Wiebes het nog eens dunnetjes over. In de groene oase even buiten Shanghai won ze drie dagen op rij de sprint, met het eindklassement als toetje toe.

Top-5 Ladies Tour of Norway 2018
1. Marianne Vos (WaowDeals)
2. Emilia Fahlin (Wiggle HIGH5)
3. Coryn Rivera (Team Sunweb)
4. Christine Majerus (Boels-Dolmans)
5. Katarzyna Niewiadoma (Canyon-SRAM)

In Noorwegen ging Vos vorig jaar ouderwets los – foto: Cor Vos

Parcours

Noorwegen is een gigantisch land waar je zonder al te veel problemen drie weken met een peloton doorheen zou kunnen fietsen. Er zijn vlakke wegen, maar er zijn ook heel wat bergen te vinden. De Trollstigen (11 km à 7,6%) is zonder twijfel de meest bekende klim, maar ook de Lysebotnvegen (15,8 km à 5,9%), de Juvasshytta (13,6 km à 9,6%) en de Dalsnibba (20,9 km à 7%) zouden niet misstaan in een grote ronde. Dus, welke epische fjellet krijgen de rensters voor de kiezen? Dat valt nog wel tegen, aangezien deze hellingen niet in het gebied liggen waar de Ladies Tour of Norway komt.

In en om Halden, de plek die om begrijpelijke redenen het epicentrum van de koers is, is het niet zo vlak als in het noorden van Groningen, maar de hierboven genoemde beklimmingen ga je er niet vinden. Daarvoor hadden de Mobergjes een stuk meer in het noordoosten moeten wonen. Wel verlegt de organisatie de horizon, want voor het eerst vindt er een etappe plaats ten westen van het Oslofjord. Misschien een eerste indicatie dat met de ‘Battle of North’ we misschien ook wat ritten voor de echte klimsters mogen verwachten? In die contreien hobbelt het immers al wat meer, al valt het nog niet te vergelijken met de hellingen in het fameuze fjordengebied.

Ook in het zuiden van Noorwegen zijn er genoeg mooie plekjes – foto: Cor Vos

Donderdag 22 augustus, etappe 1: Åsgårdstrand – Horten (128 km)

Omdat de ronde volgens de traditie in Halden zal finishen beginnen we ten westen van het Oslofjord. Åsgårdstrand is waarschijnlijk geen plaats die bij wielerliefhebbers veel belletjes doet rinkelen, maar u heeft de stad ongetwijfeld al eens gezien. De vermaarde Noorse kunstschilder Edvard Munch woonde in het plaatsje en wie het charmante plaatsje bezoekt snapt ongetwijfeld waarom de onrustige Munch net als veel andere kunstzinnigen rust vond in deze charmante nederzetting. Belangrijke werken uit zijn oeuvre zijn hier ontstaan en diverse plekken van Åsgårdstrand komen voor in zijn schilderijen.

Na de start in het haventje wordt het huis van Munch gepasseerd, dat thans is ingericht als museum. Tijd voor een bezoekje hebben de rensters echter niet, want eenmaal buiten Åsgårdstrand zal het spel op de wagen gaan. In plaats van linea recta koers te zetten richting het tien kilometer noordelijker gelegen Horten maakt de karavaan eerst een lange lus door het binnenland. Onderweg mag er al twee keer gesprint worden voor bergpunten. De Kj∅nner∅d (1,4 km à 3,1%) en de Hanekleiva (3,1 km à 3,9%) zijn echter geen beklimmingen waar de pure sprintsters bang voor hoeven te zijn, temeer daar ze ook nog redelijk ver van de finish af liggen.

Na iets meer dan honderd kilometer denderen de rensters finishplaats Horten binnen. In de Vikingtijd was dit een zeer belangrijke plaats en de stad schermt ook graag met haar marineverleden. Voor de liefhebbers: men vindt er ook de grootste historische begraafplaats van West-Europa. Rensters die hiervan gecharmeerd zijn zullen echter moeten wachten tot na de etappe, want op het aankomstcircuit met twee terugdraaiende bochten en een oplopende aankomststrook valt er geen blik te werpen op de grafheuvels.

Start: 13.55 uur
Finish: 17.07-17.27 uur

Vrijdag 23 augustus, etappe 2: Mysen – Askim (131 km)

Mysen en Askim zijn plaatsen die we in het verleden van de Ladies Tour of Norway al vaker zijn tegengekomen. Nadat de rensters het Oslofjord zijn overgestoken wordt er begonnen in Mysen, een plaats die de voorgaande jaren decor was van een finish. Tijdens de Tweede Wereldoorlog was er een concentratiekamp in het stadje, nu is het gelukkig vooral de draf- en racebaan Momarken die mensen naar Mysen brengt.

De rensters leggen eerst een tachtig kilometer lange lus ten zuiden van de stad af. Het recept is hetzelfde als op de eerste dag: we hebben twee klimmetjes en er zijn twee tussensprints. Bij de tweede sprint is het peloton weer in Mysen, waarna middels een kleine lus koers wordt gezet richting de plaatselijke omloop rondom Askim. Er wonen slechts een goede 15.000 mensen in de finishplaats, maar de stad blijkt wel een broedplaats voor sportkampioenen: biatleet Halvard Hanevold, rallyrijder Petter Solberg en langlaufer Ola Vigen Hattestad zagen hier allemaal het levenslicht.

De stad is verder nog bekend van glaswolgigant Glava, dat er in 1959 in slaagde om een klomp ijs in een vrachtwagen zonder koelsysteem van de Poolcirkel naar de Evenaar te brengen zonder dat het volledig smolt. Het geheim? U raadt het ongetwijfeld al: het ijs werd stevig ingepakt in glaswol. In de media zou deze expeditie worden omschreven als de beste publiciteitsstunt aller tijden. En nog steeds zijn ze in Askim maar wat blij met het bedrijf. Ook op de drie watervallen in de gemeente zijn ze daar trots.

Op het 8,2 kilometer lange circuit dat in totaal drie keer moet worden afgelegd is het oppassen geblazen. De wegen zijn niet altijd even breed en de karavaan wordt diverse malen getrakteerd op een scherpe bocht. De laatste bocht ligt op 550 meter van de streep.

Start: 15.05 uur
Finish: 18.22-18.42 uur

Zaterdag 24 augustus, etappe 3: Moss – Halden, Fredriksten festning (125 km)

In de Ladies Tour of Norway kan iedere dag de dag van de waarheid worden. Je hoeft maar net even te ver achteraan te zitten en verrast te worden door een valpartij en je kunt het eindklassement vergeten. Maar wat in ieder geval duidelijk is is dat je tijdens de derde etappe op de afspraak moet zijn. In de finale moet namelijk twee keer de vesting van Halden worden bestormd. Beginnen doen de rensters echter weer aan het Oslofjord in de industriestad Moss. In 1814 kwam in deze plaats een einde aan de Zweeds-Noorse oorlog. Noorwegen vormde vanaf 14 augustus van dat jaar officieel een unie met Zweden, maar het land had wel een eigen parlement en grondwet. Pas tachtig jaar later werd Noorwegen een onafhankelijke monarchie.

Na de start zet de karavaan eerst koers richting Askim, de finishplaats van een dag eerder. Over deels bekende wegen gaat het vervolgens naar Halden, dat op een steenworp afstand van de Zweedse grens ligt. Halden is, zoals eerder in deze voorbeschouwing al is aangehaald, het epicentrum van de Ladies Tour of Norway. Het is de stad waar de Mobergjes hun netwerk hebben en aan Emilie hoeven we dan ook niet uit te leggen dat de finale vermoedelijk te zwaar zal zijn voor haar. De 28-jarige renster van Virtu staat namelijk niet direct bekend om haar klauterkwaliteiten en dat is nu net iets waar de winnares wel over moet beschikken.

Boven de stad torent een fort uit, Fredriksten festning. De ruim 350 jaar oude citadel is de trots van de stad en het lokt dan ook vele bezoekers naar de grensplaats. Het terrein leent zich uitstekend voor festivals en concerten, die er dan ook met enige regelmaat plaatsvinden. Bijzonder is elk jaar de Grensetreff Classic Car Meeting, een evenement dat doorgaans net voor de Ladies Tour of Norway wordt georganiseerd. Liefhebbers van klassieke Amerikaanse bolides kunnen er hun ogen uitkijken, het fortterein staat er dan namelijk vol mee.

Traditiegetrouw is de passage door de binnenstad van Halden een technische aangelegenheid waarin het al belangrijk is om vooraan te rijden, een valpartij is hier immers snel gebeurd en dat gaat je bijna gegarandeerd de eindzege kosten. Bij het gemoedelijke jachthaventje ligt een tussensprint en daarna gaat het bijna direct rechtsaf om de korte, maar nijdige klim naar de meet aan te vatten. Over een afstand van 1400 meter stijgt de weg aan een gemiddelde van 7,3% procent en een maximum van 10,6 procent. Een geniepige kuitenbijter waarop timing cruciaal zal zijn.

Start: 15.20 uur
Finish: 18.28-18.47 uur

Zondag 25 augustus, etappe 4: Svinesund – Halden (154 km)

Ook de laatste etappe finisht in Halden, maar wie vreest voor een afsluitend criterium door de stad mag opgelucht ademhalen. Het startschot voor de slotetappe wordt net als in voorgaande jaren namelijk gegeven op de Svinesundbrug. Wielerkoersen die op een brug starten zijn al een zeldzaamheid, maar de rensters starten ook nog eens precies op de grens tussen Noorwegen en Zweden. Het eerste deel van deze slotetappe van de Ladies Tour of Norway voert zowel over Zweeds als grondgebied. In totaal wordt de grens viermaal overgestoken. Nog een geluk dat Zweden en Noorwegen Schengenlanden zijn…

Niet lang na het tweede en laatste klimmetje doemt een lange gravelstrook op. Vorig jaar maakte de zeven kilometer lange onverharde weg tussen Vassbotten en Fagerhult al deel uit van het parcours, dus de rensters weten al dat het hier zaak is om bij de les te zijn. Het ligt niet voor de hand dat hier de beslissing valt, maar je kunt hier als klassementsrenster maar beter het zeker voor het onzekere nemen.

Na exact honderd kilometer wordt de grens voor het laatst gepasseerd. Wie dat als eerste doet mag op het podium een zeer bijzondere prijs in ontvangst nemen: een trui met daarop zowel de kleuren van de Zweedse als de Noorse vlag.

Daiva Tušlaitė won deze bijzondere trui twee jaar geleden – Foto: Cor Vos

Vervolgens gaat het over bijna vlak terrein rechtstreeks naar Halden, waar nog een paar omlopen wachten op de rensters. Op het circuit is het draaien en keren en je vindt er zelfs nog wat steentjes. Het is nog een keer alle zeilen bijzetten en koersen op het scherpst van de snede om daarna waarschijnlijk om de dagzege te sprinten. Misschien nu wel prijs voor Moberg? Dan zal ze wel moeten opboksen tegen al die andere kanshebbers, maar inderdaad, Emilia Moberg is zo’n renster die hier zomaar als een duveltje uit een doosje kan komen. Het thuispubliek zal er in ieder geval op hopen.

Start: 11.18 uur
Finish: 15.00-15.24 uur

Favorieten

Om deze ronde te winnen moet je aan het einde van de derde etappe hard omhoog rijden. Daarnaast is een goede sprint ook mooi meegenomen, aangezien de klim niet zodanig zwaar is dat er met minuten zal worden gesmeten. Het spel der bonficatieseconden zal dus ook dit jaar weer gespeeld worden. En dat is prima nieuws voor Marianne Vos. De winnares van de twee vorige edities zal opnieuw niet ontevreden zijn met het parcours, want ook dit moet haar als gegoten liggen. De aankomst op Fredriksten festning wordt de grootste uitdaging, maar ook daar zou ze zomaar het laken naar zich toe kunnen trekken. Als ze daar ook maar in de buurt komt van de overwinning mogen we haar ook opschrijven voor de eindzege.

Parkhotel Valkenburg kan tijdens de ronde op twee paarden wedden. Lorena Wiebes mag het in de vlakke sprintetappes proberen, terwijl het aan Demi Vollering is in de derde etappe om te proberen een goed klassement te rijden. Waar vrij weinig mensen begin dit jaar rekening hielden met Vollering zijn haar kwaliteiten intussen bekend: op lastig terrein kan ze meer dan behoorlijk uit de voeten. Ook het feit dat ze best heel aardig kan aankomen maakt haar tot een zeer gevaarlijke klant in deze ronde. Zit er deze week misschien zelfs al een eerste WorldTour-zege voor haar in? Het zou de kroon op een magistraal eerste jaar bij een UCI-ploeg zijn. Zeker is dat het toptalent uit Berkel en Rodenrijs ook in deze wedstrijd het onderste uit de kan zal willen halen.

Vollering kan op dit parcours zeker een rol van betekenis spelen – foto: Cor Vos

Team Sunweb zou met Liane Lippert en met name Lucinda Brand ook twee serieuze kandidaten voor de eindzege hebben. De Duitse herstelt echter nog van een harde crash in Alkmaar en de wedstrijd komt ook niet voor in het programma van Brand. Gelukkig heeft Sunweb met Leah Kirchmann nog een ijzer in het vuur. De Canadese is typisch zo’n renster in de categorie ‘o ja, die hebben we ook nog’, maar als ze hier voor eigen kans mag gaan kan ze zeker meedoen om de eindwinst. Hiervan getuige onder meer haar tweede plaats in La Course en haar zesde plek in de OVO Energy Women’s Tour. Ook Juliette Labous – de 20-jarige winnares van het jongerenklassement in de Giro Rosa – is iemand om in de gaten te houden.

Alison Jackson is een tweede Canadese die zou kunnen scoren in deze etappekoers. De renster van Tibco-SVB won onlangs op fraaie wijze een etappe in de ronde van Schotland, wat haar het vertrouwen gaf om in Vårgårda voor een resultaat te gaan. Helaas, het mocht niet zo zijn voor de nummer negen van de meest recente Amstel Gold Race. Ziekte in aanloop naar de wedstrijd gooide roet in het eten. Daarom zal ze gemotiveerd aan de start staan van de volgende Scandinavische race. Hoe zoet is haar wraak?

Niet iedere goede renster kan veel koersen winnen, Kirchmann bijvoorbeeld – foto: Cor Vos

Bij Trek-Segafredo hoeven we niet meteen de gedoodverfde favoriet te zoeken, maar dat betekent niet dat ze geen competitieve ploeg sturen. Integendeel. Tayler Wiles, Audrey Cordon-Ragot, Letizia Paternoster en Ruth Winder: het zijn klinkende namen die in het zuiden van Noorwegen worden losgelaten. Met name Winder lijkt een kanshebster voor de eindzege, ook al zal dat in dit deelnemersveld niet meevallen. Ze kan op de besproken parcoursen weliswaar goed van voren meedoen, maar in het bonificatiewerk komt ze normaliter tekort. Ze leest de koers doorgaans echter prima en ze zal dan ook ongetwijfeld een poging wagen om een ontsnapping op touw te zetten. In de slotrit is zij met een alles-of-niets-aanvallen in staat om het peloton met daarin alle andere kanshebbers nog flink onder druk te zetten.

Met Soraya Paladin stuurt Alé Cipollini ook iemand die we met name op de beklimming in de gaten moeten houden. Net als Niewiadoma excelleert zij namelijk in het heuvelwerk. Het zijn deze kwaliteiten die haar een transfer naar CCC-Liv hebben opgeleverd. Nu zal ze de formatie van Jeroen Blijlevens vooral nog pijn willen doen. Hoe? Door op de slothelling in de derde etappekeihard toe te slaan of misschien wel met een verrassingsaanval in de slotrit. Wellicht kan ze samen optrekken met Winder? Niet iedereen zal een sprint af willen wachten.

Paladin (rechts) wordt volgend jaar ploeggenote van Marianne Vos – foto: Cor Vos

Na La Course was Katarzyna Niewiadoma toe aan een pauze. Na deze welverdiende rustperiode moet het Poolse powerhouse weer de pannen van het dak te rijden. Als ze in goeden doen is is zij de topfavoriet voor de aankomst op de citadel van Halden. Wat wil je als je dit voorjaar de Amstel Gold Race wint met een verschroeiende versnelling op de Cauberg. De vraag is alleen: is ze een beetje in vorm? En slaagt ze er op de klim in om genoeg tijd te pakken op de concurrentie? In de strijd om bonificatieseconden delft ze immers doorgaans het onderspit.

Onzichtbaar was ze volgens sommigen in Vårgårda, maar dat is niet helemaal waar. In het begin van de koers zat Marta Bastianelli wel degelijk mee in een ontsnapping. Daarna heeft ze zich wel lang met het peloton mee laten voeren, maar als je zo’n sprint in de benen hebt is dat je goed recht. Beastianelli wist wat ze moest doen om de Zweedse WorldTour-klassieker te winnen en dat plan voerde ze perfect uit.

Het was Marianne Vos die aan hoge snelheid door de laatste bocht knalde en de Italiaans kampioene zat in haar wiel. Ze was ook de enige die er nog over wist te komen. Weliswaar pas enkele meters voor de finish, maar toch, de uitgenaste kopvrouw van Virtu deed het toch maar weer en ze voegde nog maar een mooie overwinning toe aan haar palmares. In Noorwegen moet ze hopen dat haar karretje op het klimmetje aan het einde van de derde etappe niet in de poep wordt gereden. Als ze daar iedereen in het vizier houdt weet de concurrentie dat ze nog een beste kluif aan haar zullen hebben.

Wat kan de Italiaanse wegkampioene in Noorwegen? – foto: Cor Vos

In deze voorbeschouwing hebben we al veel aandacht geschonken aan Emilie Moberg, maar kans op de eindzege heeft zij normaliter niet. Toch zijn er wel enkele landgenoten die de etappekoers zouden kunnen winnen, want er rijdt genoeg wielertalent rond in Noorwegen. Voor Katrine Aalerud is de ronde waarschijnlijk niet zwaar genoeg, maar Stine Borgli mogen we hier met een tikkeltje geluk toe in staat achten. Ze is een nieuwe naam aan het firmament, maar ze maakte dit jaar al zeker indruk. Sterke prestaties in onder meer de Ronde van Burgos leverden haar een verbintenis op bij FDJ-Nouvelle Aquitaine-Futuroscope. Ze zou het vertrouwen van de ploeg zomaar terug kunnen betalen met een mooie ereplaats en de nodige WorldTour-punten.

Vita Heine is de tweede Noorse waar hoop op wordt gevestigd. Ze fietst pas sinds haar 27ste en dit jaar rijdt ze sterker dan ooit. Dat bleek onder andere tijdens het Europees kampioenschap tijdrijden, waar ze op een zucht van een medaille strandde. Verder schreef de 34-jarige van Hitec Products diverse kleinere wedstrijden op haar naam. De meest aansprekende in dit rijtje is de derde etappe van de Thüringen Ladies Tour, een rit met aankomst op de befaamde Hankaberg. Daar klopte ze toch maar mooi Liane Lippert en Marta Bastianelli. Straffe kost.

Kan Heine of Borgli in eigen land voor een stunt zorgen? De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat het vrij onwaarschijnlijk is dat er een Noorse met de eindwinst vandoor zal gaan, maar dat ligt vooral aan de moordende concurrentie.

Favorieten volgens WielerFlits
**** Marianne Vos
*** Katarzyna Niewiadoma, Marta Bastianelli
** Demi Vollering, Soraya Paladin, Leah Kirchmann
* Ruth Winder, Vita Heine, Alison Jackson, Stine Borgli

Website organisatie
Deelnemerslijst

Weer en tv

Tijdens de eerste twee etappes zou er volgens de laatste voorspellingen een drupje regen kunnen vallen en met de voorspelde temperaturen lijken arm- en beenstukken geen overbodige luxe. Daarna zal de zon gaan schijnen terwijl de temperatuur op kan lopen naar een graad of 23.

De wedstrijd wordt ook dit jaar weer op diverse kanalen uitgezonden. De koers is te zien via de Eurosport Player, maar ook GCN Racing zal beelden van de race tonen. Op de website van de Ladies Tour of Norway wordt de stream eveneens aangeboden. Op donderdag kun je vanaf 15.30 uur inschakelen. De dagen daarna begint de uitzending om 17.00 uur. Wie de slotetappe wil zien kan er zondagmiddag rond 13.30 uur al voor gaan zitten.