Komende zondag staat met Luik-Bastenaken-Luik de laatste voorjaarsklassieker van dit seizoen op het programma. La Doyenne is gelijk één van de zwaarste klassiekers. Het parcours bevat kuitenbijters als de Wanne, de Stockeu en La Redoute. Wie wordt de opvolger van Alexandre Vinokourov? Kan er iemand Philippe Gilbert van een vierde zege op rij afhouden? WielerFlits blikt vooruit.

Historie
Luik-Bastenaken-Luik is de oudste van de wielerklassiekers die nog op het programma staan. In 1892 stond de wedstrijd voor het eerst op het programma en werd toen gewonnen door de Belg Léon Houa. Omdat de wedstrijd zo oud is, staat de koers ook wel bekend als La Doyenne wat letterlijk vertaald ‘ouderdomsdeken’ betekent.

Tot halverweg de jaren zeventig waren de Belgen heer en meester in de voorjaarsklassieker. Zelden mocht er een buitenlander op het hoogste ereschavot staan. Eén van de uitzonderingen op deze regel was de Nederlander Ab Geldermans. Later wonnen nog twee landgenoten de wedstrijd. In 1983 was Steven Rooks de beste en in 1988 passeerde Adrie van der Poel als eerste de finishlijn.

Vanaf begin jaren tachtig was de koers vooral het domein van de Italianen. Moreno Argentin won drie keer op rij tussen 1985 en 1987 en ook in 1991 was hij de beste. Verder wonnen Michele Bartoli en Paolo Bettini de wedstrijd twee keer en wonnen later ook Davide Rebellin en Danilo Di Luca. Twee andere dubbele winnaars zijn Alejandro Valverde en Alexandre Vinokourov.

Vinokourov won vorig jaar de laatste editie. De wedstrijd werd dat jaar opengebroken door acht renners met daarbij twee Nederlanders: Niki Terpstra en Dirk Bellemakers. Ook huidig Vacansoleil-renner Thomas de Gendt zat in de lange vlucht. Voor de Côte de la Redoute kwam echter alles weer tesamen. Op de Côte de la Roche aux Faucons ontplofte de koers en reden Philippe Gilbert en Andy Schleck weg. De twee kregen echter een pak renners mee en het gezamelijke oostblok (Alexandre Vinokourov en Alexandr Kolobnev) reed weg uit een elitegroep. Niemand zag ze meer terug. ‘Vino’ was vervolgens duidelijk de beste in de sprint-a-deux.

Parcours
Het parcours dit jaar is voor een groot deel ongewijzigd in vergelijking met de editie van 2010, met het verschil dat dit jaar de Côte de la Haute-Levée weer terug opgenomen is in de route. Organisator ASO vond dat het wegdek afgelopen jaar te veel beschadigd was en dat het niet verantwoord was om een groot peloton hierover te laten rijden. Nu is het wegdek volgens ASO voldoende hersteld. Alle hellingen van 2010 zijn ook nu opnieuw opgenomen.

Op de heenweg van Luik naar Bastenaken staat maar één van de in totaal elf hellingen op het programma. Na 71.5 kilometer koers duikt de Côte de Saint-Roch op. Het is maar een korte beklimming met een kilometer, maar het is wel een ‘muur’ met een gemiddelde van elf procent. De favorieten van de eindzege zullen hier echter nog niets gaan doen.

De overige tien beklimmingen liggen allemaal in de laatste honderd kilometer van de wedstrijd. Eerst komt de Côte de Wanne (2,7 km aan 7.3%), kort gevolgde door de Côte de Stockeu (1 km aan 12,1%). Ook weer een paar kilometer verder ligt dan de opnieuw ingevoerde Côte de la Haute-Levée (3.6 km aan 5.6%). Daarna volgt een korte rustpauze, maar volgen ook al weer de Col du Rosier, de Col du Maquisard en de Mont-Theux.

De echte finale wordt echter traditioneel ingeleid door de Col de la Redoute. Deze bekendste heuvel uit La Doyenne is 1,7 kilometer lang en heeft een gemiddeld stijgingspercentage van 9.5 procent. Het steilste gedeelte van de beklimming zit in het tweede gedeelte en dat maakt hem extra zwaar. In het tweede stuk zitten pieken van 17 procent. Een nog relatief nieuwe heuvel in L-B-L is de Côte de la Roche aux Faucons. De beklimming op twintig kilometer van de streep is er pas sinds 2008 bij, maar maakte in 2009 al furore toen Andy Schleck daarr zijn rush naar de overwinning inzette en vorig jaar reden Alexandr Kolobnev en Alexandre Vinokourov op de uitlopers van de heuvel weg. De beklmming is anderhalve kilometer lang met een gemiddeld stijgingspercentage van 9.5 procent.

In de slotfase volgt nog de Côte de Saint-Nicolas, waar in het verleden al menig strijd is geleverd. Onder andere Frank Vandenbroucke reed hier in 1999 weg bij Michael Boogerd. De helling is 1,2 kilometer lang en heeft een stijgingspercentage van 8.3 procent. Na de top van de Saint-Nicolas volgt nog ruim vijf kilometer naar de meet, met een afdaling en de oplopende finish in Ans, waar sinds 1992 de aankomstlijn getrokken is.

Favorieten
Wat de laatste weken wel is gebleken is dat er maar één absolute topfavoriet is voor komende zondag. Philippe Gilbert won de laatste drie wedstrijden waar hij aan deelnam en dat deed hij alle drie op indrukwekkende wijze. In de Brabantse Pijl was hij simpel Björn Leukemans de baas, in de Amstel Gold Race versloeg hij spelenderwijs een kopgroep van twaalf man en in de Waalse Pijl kon hij feestvieren met een grote voorsprong op Joaquin Rodriguez. De Waal heeft nog een ijzersterke ploeg mee ook. Jurgen Van den Broeck wil nu knechten met oog op de Tour de France en Jelle Vanendert was ook al zesde in de Waalse Pijl.

foto: Sirotti

De eerste uidager komt uit het kamp van Katusha. Joaquin Rodriguez was vorig jaar de beste in de ProTour en werd de afgelopen week na Gilbert tweede in zowel de Gold Race als de Waalse Pijl. Ook hij kan rekenen op een redelijk sterke ploeg, met bijvoorbeeld nummer twee van vorig jaar Alexandr Kolobnev. Verder heeft de ploeg ook nog Danilo Di Luca en Sergei Ivanov binnen de gelederen. Euskatel komt ook met meerdere kanshebbers naar België afgezakt. Igor Anton en Samuel Sanchez moeten door alle concurrenten in de gaten gehouden worden.

Leopard-Trek komt met nagenoeg dezelfde ploeg aan de start als in de Amstel Gold Race. Alleen Fabian Cancellara doet niet mee: hij wordt vervangen door Jens Voigt, al eens tweede in Ans. Maar de kopmannen zijn natuurlijk Andy en Frank Schleck. Het tweetal heeft dan ook nog eens de hulp van Jakob Fuglsang, nummer vier van de Gold Race. De winnaar van vorig jaar, Alexandre Vinokourov, heeft recent in Catalonië en Huy laten zien dat de vorm zit met het vormpeil. De Kazach ziet een herhaling wel zitten.

Het Amerikaanse RadioShack heeft in Janez Brajkovic en Ben Hermans twee belangrijke troeven. De ploeg van Johan Bruyneel liet Chris Horner – in de Ronde van het Baskenland nog tweede – thuis. De andere Amerikaanse ploeg, Garmin-Cervélo, komt met Ryder Hesjedal, David Millar en Daniel Martin. Team Sky stelt de nummer drie van Amstel, Simon Gerrans, op. Namens de Italiaanse teams zal het vuurwerk vooral moeten komen van Damiano Cunego (Lampre-ISD) en Vincenzo Nibali (Liquigas-Cannondale).

Bij de Nederlandse ploegen wordt logischerwijs vooral gekeken naar Robert Gesink. De renner uit Varsseveld lijkt niet meer zijn beste vorm te hebben van eerder dit jaar, maar kan in de Ardennen misschien wel iets doen op de iets langere klimmetjes. Zijn ploeg Rabobank heeft echter nog meer troeven die uitgespeeld kunnen worden. Paul Martens liet van de week al zien goed te zijn en dan zijn er ook nog Luis Léon Sanchez en Bauke Mollema.

foto: Sirotti

Vacansoleil komt in de breedte met een sterke selectie. Al is het voor al deze renners de vraag of ze de echte finale aankunnen. Björn Leukemans lijkt de kopman te zijn, samen met een goede tweede Johnny Hoogerland. Wout Poels kon de afgelopen week niet overtuigen, misschien lukt dit in Luik wel. Verder heeft de ploeg ook onder meer Rob Ruygh en Marco Marcato aan de start.

Skil-Shimano komt niet echt met een Nederlands getinte ploeg in de Waalse klassieker. Er zal maar één Nederlander aan de start verschijnen. Dit is Roy Curvers, die Koen de Kort komt vervangen. Een echte kopman hebben de mannen van Ivan Spekenbrink niet.

Favorieten volgens WielerFlits.nl
**** Philippe Gilbert
*** Andy Schleck, Joaquin Rodriguez
** Robert Gesink, Alexandre Vinokourov, Igor Anton
*Alexandr Kolobnev, Samuel Sanchez, Frank Schleck, Damiano Cunego

Parcours
Deelnemers