Met La Primavera staat traditiegetrouw de eerste van de vijf monumenten op het programma. Milaan-San Remo is de langste en één van de oudste koersen op de wielerkalender. Zaterdag krijgen 175 renners de eer om de 109e editie te betwisten. WielerFlits blikt vooruit.

Historie
De Italiaanse dichter Eugenio Montale schreef ooit dat de Ligurische kust de plek is waar het goddelijke zich in concreto manifesteert. Op Milaan-San Remo zal hij niet gedoeld hebben, maar als er gekeken wordt naar de erelijst van deze 291 kilometer lange reis door de Italiaanse Rivièra, kan geconcludeerd worden dat het winnen van deze wedstrijd alleen maar aan wielergoden is voorbestemd.

Grootheden als Fausto Coppi, Gino Bartali, Eddy Merckx en Erik Zabel schreven deze koers op hun naam. Soms deden zij dit in een sprint, soms ook na een slagveld. Zo werd de wedstrijd in het verleden niet zelden gewonnen door een sprinter, maar ook regelmatig door een klassementsrenner. Zaterdag zal menig coureur met het idee dat er glorie aan de finish wacht op hem aan de start staan.

Een beeld ter ere van Gino Bartali, de winnaar van 1939, 1940, 1947 en 1950 – foto: Sirotti

De Unione Sportiva Sanremese en de Genuese Veloce Club Ligure staken in 1907 de koppen bij elkaar om een traject uit te tekenen tussen Milaan en San Remo. Met behulp van Eugenio Costamagna van La Gazzetta dello Sport vond op 14 april 1907 de eerste editie plaats van Milaan-San Remo. 33 renners stonden aan het vertrek voor een wedstrijd over 288 kilometer, met onderweg de loodzware Passo del Turchino daarin. Uitgemergeld kwam de Fransman Lucien-Petit Breton, later dat jaar winnaar van de Tour de France, na elf uur en vier minuten over de finish onder barre weersomstandigheden. Dertien andere renners zouden de finish ook nog halen, de andere negentien gaven gedesillusioneerd op.

Legendarische edities volgden elkaar in rap tempo op in de jaren van toen tot nu. Sneeuw en weersomstandigheden speelden vaak een rol in de vorming van een spectaculair koersverloop. De winst van Gerald Ciolek in 2013 is daar een recentelijk voorbeeld van. Wegens de sneeuw werd de Passo del Turchino geschrapt uit het parcours. De koers werd voor twee uur geneutraliseerd en verkleumde renners stapten de ploegbussen in, met het idee dat ze even later de resterende 150 kilometer nog af moesten leggen. Na de neutralisatie was het Ciolek die deze heroïsche editie op zijn naam schreef door Peter Sagan en Fabian Cancellara te snel af te zijn.

Gerald Ciolek won de barre editie van 2013 – foto: Sirotti

Dit was echter niet de meest heroïsche editie van Milaan-San Remo. Deze vond wellicht plaats in 1910. In dit jaar deed winnaar Eugene Christophe er liefst twaalf en half uur over om de finish te bereiken, liefst een uur sneller dan zijn naaste belager Giovanni Cocchi. Naast Christophe en Cocchi wisten nog slechts twee renners de finish te bereiken. De reden van deze trage uitgave? Een pak sneeuw van twintig centimeter op de Passo del Turchino en de rest van het parcours. Winnaar Christophe lag na zijn overwinning een maand in het ziekenhuis wegens onderkoeling.

De laatste jaren lukte het geen enkele renner om Milaan-San Remo te domineren zoals Eddy Merckx dat deed tussen 1966 en 1976 (zeven zeges) of Erik Zabel tussen 1997 en 2001 (vier zeges). Oscar Freire was in 2010 de laatste renner die Milaan-San Remo won met al een eerdere zege op zak. In de afgelopen edities wonnen overwegend sprinters, zoals Arnaud Démare, John Degenkolb en Alexander Kristoff. Michał Kwiatkowski, ook geen trage coureur, klopte vorig jaar Sagan en Julian Alaphilippe in een sprint-à-trois, nadat zij op de Poggio waren weggereden uit het peloton. Jos van Emden werd toen de beste Nederlander op een 22ste plek.

Het podium van Milaan-San Remo 2017 – foto: LaPresse – D’Alberto / Ferrari

In het verleden presteerden Nederlanders vaak beter in Milaan-San Remo. Driemaal werd er gewonnen. De Nederlandse winnaars van La Classicissima zijn Arie den Hartog in 1965, Jan Raas in 1977 en Hennie Kuiper in 1985.

Laatste tien winnaars Milaan-San Remo
2008:  Fabian Cancellara
2009: Mark Cavendish
2010:  Oscar Freire
2011:  Matthew Goss
2012:  Simon Gerrans
2013:  Gerald Ciolek
2014: Alexander Kristoff
2015: John Degenkolb
2016:  Arnaud Démare
2017:  Michal Kwiatkowski

Parcours
Tussen Milaan en San Remo zullen de renners 291 kilometer overbruggen. Heuvelachtige terreinen en vlakke kustgebieden worden aangedaan met enkele adembenemende uitzichten. De eerste 120 kilometer zijn nagenoeg vlak. In deze fase van de wedstrijd zal de vlucht van de dag elkaar vinden en de top van de Passo del Turchino bestijgen. Deze klim is al sinds jaar en dag onderdeel van Milaan-San Remo. De Turchino is een 25 kilometer lange klim die tot een hoogte reikt van 532 meter. Met een gemiddeld stijgingspercentage van tussen de één en twee procent zal dit voor de renners aanvoelen als een opwarmertje.

Na de Passo del Turchino zijn nog 150 kilometers af te leggen naar de Via Roma in San Remo. In de verte zullen de renners de zee zien opdoemen en de frisse zeegeur zal de coureurs laten denken dat de finish nabij is, maar daarvoor zullen zij eerst nog vijf beklimmingen voor de kiezen krijgen. Op zestig kilometer van de finish wacht de eerste beklimming van het beruchte Capo-drieluik, waar renners die niet willen wachten op de Poggio of de Cipressa de finale in zullen luiden. Na de korte Capo Mele en Capo Cervo, volgt de langere Capo Berta, die de Tre Capi afrondt. De Capo Berta is met haar lengte van drie kilometer à 4,4% de langste van de drie Capi, maar niet de steilste. Dat is de Capo Mele met een gemiddelde van 8,1%.

Het peloton bestijgt de Capo Berta in een eerdere edtitie van Milaan-San Remo – foto: Sirotti

Na deze drie beklimmingen maakt het peloton zich op voor de absolute finale met de naderende Cipressa en de Poggio op respectievelijk 22,5 en 5,5 kilometer van het einde. De Cipressa is de laatste kans voor aanvallers om aan het Poggiogeweld te ontkomen. Met een gemiddeld percentage van 3,9% is de klim niet bijzonder steil, maar de 6000 meter die omhoog lopen, kunnen genoeg zijn om een kloof te slaan.

Op de Cipressa proberen gelukszoekers vaak een definitieve kloof te slaan, maar regelmatig stranden de aanvallen in schoonheid, waardoor La Primavera vaak pas op de Poggio of de Via Roma beslist wordt. Na de Cipressa volgt een tussenstuk van twaalf kilometer tot de voet van de Poggio, waar de echte puncheurs nog één keer alles uit de kast halen om een sprint in de straten van San Remo te voorkomen. Met een lengte van 3,7 kilometer en een gemiddeld stijgingspercentage van 3,7% is het namelijk mogelijk voor de sterkere sprinters aan te blijven klampen op de Poggio.

Na de Poggio volgt een korte, maar gevaarlijke afdaling naar de Via Roma, waar beslist wordt wie in 2018 aan de Ligurische kust zichzelf manifesteert als een wielergod.

Favorieten
Niemand verwachtte in 2013 dat Gerald Ciolek Milaan-San Remo op zijn naam zou schrijven. Winnaar Kwiatkowski was vorig jaar op WielerFlits niet meer dan een outsider. Dit jaar is er eveneens een waslijst aan potentiële winnaars van Milaan-San Remo.

Peter Sagan zal zaterdag als topfavoriet aan de start staan in Milaan. De wereldkampioen van BORA-hansgrohe is pas 28 jaar, maar werd al twee keer tweede in La Classicissima en twee keer vierde. De vraag is wel of hij verstandig met zijn krachten om weet te springen. Sagan – die afgelopen week nog liet ontvallen veel waarde te hechten aan een attractive koers – kan er baat bij hebben om tactischer te rijden. Dit jaar wist de Slowaak pas één keer te winnen, maar in Tirreno-Adriatico (drie tweede plaatsen) en Strade Bianche (achtste) liet de wereldkampioen zien dik in orde te zijn en klaar om Milaan-San Remo voor het eerst op zijn naam te schrijven.

De grote rivaal van Sagan, Michal Kwiatkowski, was de Slowaak vorig jaar op de Via Roma te snel af. Met zijn eindzege in Tirreno-Adriatico bewees Kwiatkowski over het vormpeil te beschikken om Milaan-San Remo met een zegegebaar af te sluiten. Als het Kwiatkowski lukt om zijn titel te prolongeren in San Remo, dan wordt hij de eerste renner sinds Erik Zabel in 2000 en 2001 die twee jaar op rij MSR weet te winnen.

Michal Kwiatkowski – foto: LaPresse

Een andere oud-winnaar van het Italiaanse monument is de Fransman Arnaud Démare. Démare won dit jaar op overtuigende wijze de eerste etappe in Parijs-Nice, maar werd in Kuurne-Brussel-Kuurne gedeklasseerd door Dylan Groenewegen. De kopman van Groupama-FDJ lijkt in 2018 topsnelheid ingeboet te hebben ten faveure van inhoud. In een koers over bijna 300 kilometer kan dit voor de Franse kampioen alleen maar gunstig uitpakken.

Quick Step-Floors kan met drie ijzersterke troeven het spel spelen de laatste kilometers. Julian Alaphilippe en Philippe Gilbert zullen proberen de koers hard te maken op de Poggio, of eerder. Alaphilippe liet vorig jaar al zien hiertoe in staat te zijn, door met Kwiatkowski en Sagan weg te rijden op de Poggio en derde te worden. Gilbert is op jacht naar een zege in Milaan-San Remo om zo zijn vierde monument te winnen. Voorafgaand aan het seizoen liet hij weten dat dit een van zijn hoofddoelen van het wielerjaar is. Naast Alaphilippe en Gilbert als puncheurs probeert Quick Step-Floors met Elia Viviani de Poggio te overleven. De Italiaan lijkt dit jaar definitief de sprong naar de wereldtop gemaakt te hebben en zal in San Remo hopen op een sprint met een compacte groep. Hij won dit jaar al vijf keer.

Elia Vivani won in 2018 al vijf keer – foto: LaPresse

Viviani is niet de enige renner die op dit scenario hoopt. Meerdere sprinters, waaronder de Noor Alexander Kristoff hopen hierop. Kristoff zette in 2014 al de koers naar zijn hand en werd vorig jaar vierde door de sprint te winnen van de achtervolgende groep. Vorige week gaf de Europees kampioen met een griepje op in Parijs-Nice, maar hij zegt zelf hiervan inmiddels volledig van hersteld te zijn. Ploeggenoot Ben Swift stond in San Remo al twee keer op het podium (2014 en 2016).

Naast Kristoff, zijn ook Matteo Trentin, André Greipel en Sonny Colbrelli drie renners met brandende ambities. Trentin begint langzamerhand terug in vorm te komen van een ribbreuk en zal in San Remo samen met Caleb Ewan de onvoorwaardelijke steun van zijn ploeg Mitchelton-Scott krijgen. Greipel lijkt dit jaar beter te klimmen dan ooit en hoopt dan ook voor het eerst Milaan-San Remo te winnen op 35-jarige leeftijd. Colbrelli kende een uitstekend voorjaar met een etappezege in de Dubai Tour en een derde plaats in Kuurne-Brussel-Kuurne, maar hij moest in Tirreno opgeven met bronchitis. Als hij op tijd herstelt, is de Italiaan een gevaarlijke klant.

Greipel won dit seizoen al een etappe in de Tour Down Under – foto: Sirotti

Olympisch kampioen Greg Van Avermaet is al jaren één van de topfavorieten voor de winst in Milaan-San Remo. Het lukte de Belg echter nog nooit om de koers te winnen. Sterker nog, verder dan een vijfde plaats (in 2016) kwam hij nooit. Desalniettemin is een Van Avermaet in vorm altijd iemand om rekening mee te houden.

Outsiders
Er zijn genoeg ploegen in het peloton zonder topfavorieten die plannetjes smeden om de koers hard te maken op de Capo Berta, de Cipressa of de Poggio. Daarnaast zijn er ook nog een aantal sprinters die de Poggio hopen te overleven en te verrassen in de sprint.

Eén van deze ploegen is Astana. Het team van manager Alexander Vinokourov is dit jaar in vorm en zal zaterdag met meerdere outsiders aan de start staan in Milaan. Met Magnus Cort Nielsen kan er gegokt worden op een sprint, terwijl Alexey Lutsenko, Michael Valgren en Luis Léon Sanchez zullen gokken op een aanval in de laatste kilometer of op de Poggio of Cipressa.

Luis Léon Sánchez – foto: Sirotti

Katusha-Alpecin kan dezelfde tactiek hanteren. Met Simon Spilak en Nathan Haas heeft de ploeg een aantal renners onder de gelederen die ten aanval moeten trekken. Daarnaast heeft het team ook nog de debuterende Marcel Kittel, die hoopt de Poggio te overleven om vervolgens zichzelf naar de zege te piloteren.

Het is allerminst zeker dat Kittel in kansrijke positie de Poggio overleeft. Van wie dat wel verwacht mogen worden, zijn sprinters Christophe Laporte, die Nacer Bouhanni in rap tempo voorbij aan het streven is in de pikorde bij Cofidis, Michael Matthews en Jasper Stuyven. Matthews overtuigde dit jaar nog niet door een schouderbreuk, maar de Australiër is altijd in staat om te verrassen. Stuyven liet in het Vlaamse openingsweekend zien dik in orde te zijn. Dimension Data vertrouwt op Edvald Boasson Hagen. Oud-winnaar Mark Cavendish (2009) is ook van de partij, maar keert terug van een blessure en start in een dienende rol. EF Education First rekent op Sacha Modolo, vier jaar geleden nog goed voor een achtste plaats.

Michael Matthews – foto: Sirotti

De ploeg van Van Avermaet, BMC, levert naast de olympisch kampioen nog twee renners af die in het verleden uitstekend hebben gepresteerd in La Primavera, namelijk Simon Gerrans en Jürgen Roelandts. Achter de vorm van de twee renners staat voorlopig nog een groot vraagteken. Zaterdag kunnen deze in San Remo weggehaald worden. Gerrans, winnaar in 2012, en Roelandts, derde in 2016, weten in ieder geval hoe ze de koers succesvol kunnen rijden.

De Nederlandse hoop is gevestigd op twee namen; die van Tom Dumoulin en Danny van Poppel. Van Poppel won dit jaar al een etappe in de Ronde van Valencia en hoopt deze vorm mee te nemen naar Milaan. Zaterdag zal blijken of de 24-jarige sprinter in staat zal zijn om de Poggio te overleven. Dumoulin viel vorige week uit de Tirreno-Adriatico met een aantal kneuzingen en schaafwonden, maar lijkt op tijd hersteld te zijn voor Milaan-San Remo. Vorig jaar trok hij hard door op de Poggio om Matthews te lanceren. Krijgt hij dit jaar een soortgelijke rol op zich, of is hij zelf tot iets in staat?

Danny van Poppel – foto: Sirotti

Favorieten volgens WielerFlits
**** Peter Sagan
*** Michal Kwiatkowski, Arnaud Démare
** Julian Alaphilippe, Elia Viviani, Alexander Kristoff
*  Greg Van Avermaet, André Greipel, Matteo Trentin, Sonny Colbrelli

Website organisatie
Deelnemerslijst (ProCyclingStats)

[poll id=”753″]

Weer en TV
Veel regen. Dat staat de renners te wachten tijdens Milaan-San Remo. Volgens Buienradar gaat het zaterdag om bijna 15 millimeter aan neerslag. Met een temperatuur van dertien graden en een windkracht van drie op de schaal van Beaufort zal het voor het peloton een oncomfortabele editie van La Primavera worden.

Twee Nederlandstalige televisiezenders zullen Milaan-San Remo verslaan. Eurosport is er vanaf 14:30 bij op Eurosport 1. Vanaf 14:25 is de Belgische zender VTM van de partij. Zij hebben een sublicentie gekocht bij Eurosport.