Parijs-Nice is de volgende grote etappekoers op de kalender. De 80e editie van de ronde begint zondag ten westen van Parijs en eindigt een week later aan de Franse zuidkust in Nice. Lees hier op WielerFlits wat je kunt verwachten van de Koers naar de Zon!

Historie

Voor de vroegste historie van Parijs-Nice moeten we terug naar de jaren dertig en de journalist en zakenman Albert Lejeune, die in die periode leiding gaf aan enkele gezaghebbende kranten. In de zoektocht naar een verbinding tussen Le Petit Journal in Parijs en Le Petit Niçois, kwam hij op het idee om een wielerevenement te organiseren. De belangstelling voor de wielersport was in die tijd namelijk enorm en André Leducq, Antonin Magne, tweevoudig winnaars van de Tour de France, Georges Speicher (enkelvoudig winnaar van de Tour) en René Vietto (acht etappezeges in de Tour) waren grote helden in Frankrijk.

Europa bevatte veel eendagswedstrijden tussen steden in die tijd, maar etappekoersen waren een pak zeldzamer. Lejeune had bedacht om een meerdaagse ronde van Parijs naar Nice op te zetten. Zes dagen moest de ronde duren, een verwijzing naar de zesdaagses op de baan die in de winter werden verreden – de naam werd dan ook de Six Jours de la Route. De Alpen werden gemeden en het parcours moest zo lang mogelijk de vallei van de rivier de Rhône volgen, om uiteindelijk het bergachtige achterland van Nice aan te doen. Zo konden de renners weer feeling krijgen met de weg en zich voorbereiden op de belangrijke afspraken, was de gedachte.

Recordwinnaar Seán Kelly (rechts) aan de zijde van Joop Zoetemelk – foto: Cor Vos

In 1933 werd de eerste editie gehouden. Gestart werd voor de deur van brasserie Le Rozes op de Place d’Italie in Parijs en van daaruit ging de ronde in etappes naar Dijon, Lyon, Avignon, Marseille en Cannes alvorens aan te komen in Nice. Alphonse Schepers won het eindklassement, vóór zijn landgenoot Louis Hardiquest en de Fransman Benoît Faure. De Belg zegevierde later dat jaar ook in de Ronde van Vlaanderen en boekte een etappezege in de Tour de France. De nieuwe wedstrijd was een succes en werd tot aan de Tweede Wereldoorlog jaarlijks door haar grondlegger Lejeune georganiseerd.

In 1946 keerde de wedstrijd onder auspiciën van de krant Ce Soir terug en ondanks dat in die tijd de materialen nog schaars waren en de wegen in slechte staat verkeerden, waren de renners over het algemeen tevreden. De directie van de organiserende krant trok na een jaar echter zijn handen af van de ronde, die pas in 1951 weer werd gehouden. Sindsdien is die nooit meer weggeweest en kwamen klinkende namen als Louison Bobet, Jacques Anquetil, Jan Janssen, Tom Simpson, Eddy Merckx, Joop Zoetemelk, Freddy Maertens, Gerrie Knetemann en Stephen Roche erbij op de erelijst.

Van 1982 tot en met 1988 ging de eindoverwinning steevast naar Seán Kelly. De wedstrijd was de Ierse sprinter en klassiekerspecialist op het lijf geschreven en vanwege zijn zeven zeges kreeg hij de bijnaam Monsieur Paris-Nice. Na Kelly kwamen onder anderen Miguel Indurain, Alex Zülle, Laurent Jalabert, Alexandre Vinokourov, Alberto Contador en Tony Martin op het palmares. In de voorbije tien jaar kwamen daar Bradley Wiggins, Geraint Thomas en Egan Bernal bij. Afgelopen twee jaar kreeg Parijs-Nice dezelfde winnaar: na zijn eindzege in 2020 wist Max Schachmann zijn titel in 2021 te prolongeren.

Bradley Wiggins (m) ging in 2012 Alejandro Valverde (l) en Lieuwe Westra vooraf – foto: Cor Vos

Laatste tien winnaars Parijs-Nice
2021: Maximilian Schachmann
2020: Maximilian Schachmann
2019: Egan Bernal
2018: Marc Soler
2017: Sergio Henao
2016: Geraint Thomas
2015: Richie Porte
2014: Carlos Betancur
2013: Richie Porte
2012: Bradley Wiggins

Vorig jaar

Parijs-Nice kende het voorbije seizoen een wedstrijdverloop waarover nog lang werd nagepraat. De eerste etappes waren voor de sprinters: Sam Bennett won in Saint-Cyr-L’École en Cees Bol was een dag later de beste in Amilly. Op de derde dag boekte Stefan Bissegger zijn eerste grote overwinning in de individuele tijdrit over veertien kilometer rond Gien en de Zwitser, een enorm talent in het tijdrijden, veroverde de gele trui. Van zijn koppositie in het algemeen klassement kon hij echter slechts kort genieten.

Primož Roglič kende op La Colmiane geen genade met Gino Mäder – foto: Cor Vos

Primož Roglič greep in de vierde etappe namelijk de macht: in de zware rit met aankomst bergop in Chiroubles reed Jumbo-Visma’s kopman op de slotklim weg en kwam hij solo over de streep. Het leverde hem het geel op. De Sloveen sloeg twee dagen later opnieuw toe op de oplopende finish in Biot en voltooide zijn hattrick in Valdeblore La Colmiane: daar kende hij kort voor de streep geen genade met Gino Mäder, die een fraaie zege door zijn vingers zag glippen. De jonge Zwitser zou verderop in het seizoen echter volledig ontbolsteren.

Rogla had aan het begin van de ingekorte slotetappe meer dan vijftig seconden voorsprong op nummer twee Maximilian Schachmann en de strijd leek beslist. De voormalig schansspringer kende echter een verschrikkelijke laatste dag: hij viel verschillende keren en kwam ontredderd over de finish, waar minuten daarvoor Magnus Cort het dagsucces had gepakt en Schachmann zich verzekerde van zijn tweede eindzege op rij. Voor Roglič draaide de Koers naar de Zon uit op een nachtmerrie: door alle pech zakte hij af naar de vijftiende plaats in het eindklassement.

Eindklassement Parijs-Nice 2021
1. Maximilian Schachmann (BORA-hansgrohe) in 28u49m51s
2. Aleksandr Vlasov (Astana-Premier Tech) op 19s
3. Ion Izagirre (Astana-Premier Tech) op 23s
4.  Lucas Hamilton (BikeExchange) op 41s
5.  Tiesj Benoot (DSM) op 42s

Max Schachmann neemt de felicitaties van pechvogel Primož Roglič aan – foto: Cor Vos

Parcours

Zondag 6 maart, etappe 1: Mantes-la-Ville – Mantes-la-Ville (159,8 km)

De 80e Parijs-Nice begint met een serieuze etappe met mogelijkheden om waaiers te trekken en kansen voor aanvallers in de finale. Gestart wordt in Mantes-la-Ville, een plaats met twintigduizend inwoners, vijftig kilometer ten westen van het centrum van Parijs. Van daaruit maakt de route een lus over de Côte de Vétheuil (1,8 km aan 5,2%), de Côte de la route des Crêtes (1,5 km aan 5,7%) en de vlakten van Houdan. Dit vlakke landschap moet ideaal zijn om koers te maken en het op de kant te zetten. In de slotfase wacht nog een dubbele passage van de Côte de Breuil-Bois-Robert (1,2 km aan 6%), waarvan de laatste beklimming op zes kilometer van de aankomst ligt – een ideale springplank voor een late aanval.

Deze eerste etappe staat als ‘vlak’ aangemerkt, maar de snelle mannen krijgen het duidelijk niet cadeau. Zien we toch een sprinter aan het feest of gaat een aanvaller met de overwinning lopen?

Start: 12.55 uur
Finish: tussen 16.43 en 17.04 uur

Maandag 7 maart, etappe 2: Auffargis – Orléans (159,2 km)

Op de tweede dag blijft de ronde op de uitgestrekte vlaktes van het Bekken van Parijs. Onderweg moet slechts duizend meter hoogteverschil worden overbrugd, dus is deze etappe de sprinters op papier op het lijf geschreven. De kans op waaiers is echter opnieuw aanwezig en de snelle mannen moeten zorgen dat ze aan de goede kant van de breuken zitten als het op de kant wordt gezet. Gestart wordt in Auffargis, waarna al in de eerste 20 kilometer met de Côte des 17 Tournants (1,1 km aan 6,2%) en de Côte de Choisel (1 km aan 6%) alle beklimmingen van de dag zijn opgenomen.

Vanaf dat moment gaat de route in zuidelijke richting naar de streep in Orléans. Daar wordt normaal gesproken gesprint voor de overwinning.

Start: 12.15 uur
Finish: tussen 15.53 en 16.12 uur

Dinsdag 8 maart, etappe 3: Vierzon – Dun-le-Palestel (190,8 km)

Vergeleken met de eerste twee etappes wordt het op de derde dag van Parijs-Nice wat lastiger, want de renners rijden richting het Centraal Massief. Vanuit Vierzon is het parcours aanvankelijk vrijwel vlak, maar in de tweede koershelft gaat het langzaam maar zeker steeds meer op en af over de Côte d’Éguzon (2,5 km aan 4,2%) en de Côte de Crozant (2,2 km aan 5%). Na 146,9 kilometer passeert de karavaan voor de eerste keer de finish in het dunbevolkte Dun-le-Palestel. Dan maakt de route nog een lus over de Côte de Le Peyroux (2,8 km aan 5,2%) op 25 kilometer van de streep.

Voor de pure sprinters wordt het waarschijnlijk een uitdaging om in de finale te overleven, dus liggen hier kansen voor mannen met snelle benen die ook aardig kunnen klimmen.

Start: 11.15 uur
Finish: tussen 15.45 en 16.11 uur

Woensdag 9 maart, etappe 4: Domérat – Montluçon (ITT, 13,4 km)

Net als de voorbije jaren maakt een individuele tijdrit deel uit van het parcours. In de Allier heeft de organisatie een toch wel pittig parcours uitgetekend. In Domérat begint de klok te lopen en na de eerste vlakke kilometer, gaat de route voor de eerste keer omhoog aan 5,1%. Daarna blijft het op en af gaan tot aan Prémilhat, waar na zeven kilometer bij het meer Étang de Sault de tussentijden worden opgenomen. Het zwaartepunt ligt in de staart van deze contre-la-montre. De laatste 700 meter naar de aankomst loopt namelijk aan 8,6% omhoog, met uitschieters tot 14%. Ondanks de korte afstand, kunnen we door het golvende profiel en de steile finish beduidende tijdsverschillen verwachten aan het eind van de dag!

Start: 13.05 uur (eerste renner)
Finish: 16.02 uur (laatste renner)

Donderdag 10 maart, etappe 5: Saint-Just-Saint-Rambert – Saint-Sauveur-de-Montagut (188,8 km)

Voor de vijfde dag heeft de parcoursbouwer een slopend parcours uitgetekend waarin 3350 meter hoogteverschil en drie beklimmingen van de eerste categorie moeten worden overwonnen. Saint-Just-Saint-Rambert, 16 kilometer ten noordwesten van Saint-Étienne, is de startplaats voor deze etappe, waarna het parcours eerst westwaarts naar de Croix de Chaubouret (9,8 km aan 6,6%) gaat. Daarna gaat de route in zuidelijke richting naar de Ardèche, over de Côte de Saint-Jeure-d’Ay (2,2 km aan 5,3%) naar Étables en de vallei van de Rhône. Net na halfkoers rijden de renners de Côte de Saint-Romain-de-Lerps (6,5 km aan 7,3%) op om daarna terug te keren naar de vallei.

Tussendoor krijgen de renners de Côte de Toulaud (1,5 km aan 9,7%) voor de wielen geschoven. Bij Beauchastel draait de koers af van de vallei voor de finale van deze rit. Op 40 kilometer van de finish begint de beklimming van de Col de la Mûre (7,6 km aan 8,3%), wellicht de scherprechter van deze dag. Ook daarna blijft het op en af gaan tot aan de aankomst in Saint-Sauveur-de-Montagut. Het is duidelijk dat de winnaar in deze rit van goeden huize komt!

Start: 11.00 uur
Finish: tussen 15.33 en 16.16 uur

Vrijdag 11 maart, etappe 6: Courthézon – Aubagne (213,6 km)

Van de Ardèche gaat het etappeschema langzaam maar zeker richting de Middellandse Zee. De etappe van Courthézon in de Vaucluse naar Aubagne, net buiten Marseille, is de langste van de ronde. Deze rit is de perfecte opwarmer voor het veeleisende slotweekend. Vanuit Courthézon gaat het parcours eerst over de Col de Murs (10,4 km aan 4,3%). Daarna gaat de route almaar verder zuidwaarts. In de tweede koershelft krijgen de renners nog eens vier beklimmingen voor de wielen geschoven, achtereenvolgens de Col de Sambuc (3,5 km aan 6%), de Col des Portes (3,2 km aan 5,1%), de Col de Pas de la Couelle (5,3 km aan 4,2%) en de Col de l’Espigoulier (10,8 km aan 4,4%), de langste van het stel.

Op het klimmetje van de tussensprint op 8 kilometer van de finish liggen mogelijk nog kansen voor een late aanval. Na 213,6 kilometer ligt de aankomststreep in Aubagne. Ook hier mogen we weer een sterke renner als eerste aan de finish verwachten.

Start: 10.25 uur
Finish: tussen 15.45 en 16.17 uur

Zaterdag 12 maart, etappe 7: Nice – Col de Turini (155,4 km)

De zevende etappe is bijna zestig kilometer korter dan de vorige, maar in elk geval niet minder zwaar. Zonder twijfel hebben de klassementsrenners deze dag met rood omcirkeld, gezien de aankomst bergop op de Col de Turini. Vanuit startplaats Nice kronkelt de route noordwaarts naar de Côte de Coursegoules (8,1 km aan 4,9%), de eerste klim van de dag. Daarna gaat het parcours verder via de vallei van de Var naar de slotklim, de Col de Turini (14,9 km aan 7,3%). De bergpas wordt vanaf de westkant omhoog gereden. Normaal zien we hier de beste klimmer als eerste boven komen en de renner die na deze dag het geel om de schouders heeft, hoeft op de slotdag ‘alleen nog maar’ te verdedigen.

Drie jaar geleden lag de finish van de zevende etappe ook op de Turini. Destijds bleek Daniel Felipe Martínez op de slotklim de sterkste van een kopgroep, die al vroeg in de koers was ontstaan. Egan Bernal was de beste in de groep favorieten en veroverde het geel.

Start: 10.20 uur
Finish: tussen 14.39 en 15.06 uur

Zondag 13 maart, etappe 8: Nice – Nice (115,6 km)

La Course au Soleil eindigt met de vertrouwde aankomst op de Promenade des Anglais in Nice. Voor het zover is, wacht eerst nog een korte, maar serieuze etappe door het achterland van de toeristische badplaats. Vanuit Nice gaat de route eerst naar de Côte de Levens (6,2 km aan 5,6%) en vervolgens naar de Côte de Châteauneuf (5,3 km aan 4,3%), de Côte de Berre-les-Alpes (6,3 km aan 6%) en de Côte de Peille (6,6 km aan 6,8%). Daarna dalen de renners via La Turbie, dat boven het luxueuze Monaco ligt, af naar Nice – maar nog niet voor de finish. De route maakt nog een lus over de Col d’Èze (6 km aan 7,6%), die voor het eerst via een andere weg omhoog wordt gereden.

Deze weg maakt de klim korter maar ook steiler, en het stijgingspercentage van de col gaat van 6,1% naar 7,6%. Benieuwd wat dat betekent voor de uitkomst van deze etappe! Na 115,6 kilometer ligt de finish aan het Zuid-Franse strand.

Ion Izagirre, voorlopig de laatste winnaar in Nice – foto: Cor Vos

In 2019 kwam Parijs-Nice voor het laatst aan in Nice; destijds reed Ion Izagirre (foto) solo over de streep na een aanval op de Col de Quatre Chemins – de scherprechter die nu is weggelaten uit de route. In 2020 werd de laatste etappe naar Nice vanwege het coronavirus geschrapt. Afgelopen seizoen werden de laatste twee etappes met Nice als startplaats en tevens finishplaats in de slotetappe als gevolg van de coronapandemie aangepast; beide starts werden verplaatst naar Le Broc en Plan-du-Var en de finish van de slotetappe naar Levens.

Start: 13.40 uur
Finish: tussen 16.45 en 17.02 uur

Favorieten

De voorbije twee jaar ging de eindoverwinning naar Maximilian Schachmann en de Duitser keert terug om te proberen zijn titel te verdedigen. Als het hem lukt, wordt hij de eerste renner sinds Laurent Jalabert in de jaren negentig die de ronde drie keer weet te winnen. Zijn aanloop was door een coronabesmetting echter niet ideaal: hij liep een trainingsachterstand op en moest de Challenge Mallorca aan zich voorbij laten gaan. Schachmann was de afgelopen twee seizoenen steeds op punt in de eerste wedstrijden na de winter, maar het is nu even afwachten hoe hij is hersteld van zijn infectie.

Aleksandr Vlasov maakte indruk op de onverharde wegen van Valencia – foto: Cor Vos

BORA-hansgrohe kan de kansen echter spreiden met ook Aleksandr Vlasov in de ploeg. Die was vorig jaar – toen nog in het tricot van Astana-Premier Tech – tweede achter Schachmann en heeft zijn start bij zijn nieuwe team niet gemist. Vlasov begon het seizoen met de Trofeo Pollença waar hij derde werd achter Alejandro Valverde en Brandon McNulty. Daarna won hij in de Ronde van Valencia op de deels onverharde klim naar Antenas del Maigmó en het algemeen klassement, en was hij vierde in de UAE Tour. Van Vlasov mogen we zeker wat verwachten komende week. Het Duitse team heeft verder ook Felix Großschartner in de selectie voor de bergachtige etappes.

Het is onmogelijk om in het hoofd van Primož Roglič te kijken, maar we kunnen ons voorstellen dat daar revanchegevoelens leven na de rampzalige afloop een jaar geleden. Jumbo-Visma’s kopman warmde het voorbije weekend de benen op in de Faun-Ardèche Classic en de Drôme Classic en lijkt klaar om ook dit seizoen een hoofdrol te vertolken in de Koers naar de Zon. Rogla kan in de bergachtige etappes rekenen op de kwaliteiten van Australisch nationaal kampioen tijdrijden Rohan Dennis, Steven Kruijswijk en Wout van Aert, afgelopen weekend winnaar van Omloop Het Nieuwsblad.

Boegbeeld Tadej Pogačar bewandelt weliswaar de Italiaanse route, desondanks is UAE Emirates een ploeg om rekening mee te houden. Het team heeft meerdere ijzers in het vuur. João Almeida reed dit seizoen al naar de vijfde plaats in de UAE Tour en moet ook in Frankrijk kunnen meedoen om de bovenste plekken in het klassement. Dat geldt ook voor Brandon McNulty. De Amerikaan bevestigt opnieuw en won dit jaar al de Trofeo Calvia en de Faun-Ardèche Classic. Verder was hij tweede in de Volta ao Algarve achter een ongenaakbare Remco Evenepoel. Met Jan Polanc heeft het team nog een sterke klimmer in de selectie.

Primož Roglič krijgt de kans om zich te revancheren voor vorige Parijs-Nice – foto: Cor Vos

Met Jumbo-Visma en UAE Emirates op oorlogssterkte, kan INEOS Grenadiers niet achterblijven. De Britse ploeg rekent op Adam Yates, die zijn debuut maakt in Parijs-Nice. De klimmer begon zijn seizoen in de UAE Tour, waar hij voor het derde jaar op rij naar het podium reed. Hij eindigde tweede achter Tadej Pogačar, maar de Sloveen gaat hij niet tegenkomen op de Franse wegen. Yates heeft met Michał Kwiatkowski, Daniel Felipe Martínez en Dylan van Baarle enkele sterke krachten aan zijn zijde. Martínez kan zelf ook een goed klassement rijden en was in de voorbije maand derde in de Volta ao Algarve. Van Baarle was daar overigens knap tiende.

Arkéa-Samsic heeft van de vier ProTeams aan de start waarschijnlijk de grootste kanshebber voor een topklassering in huis. Nairo Quintana stond in 2019 – toen nog namens Movistar – al een keer op het podium en kende in het huidige seizoen een bliksemstart. In de Tour de La Provence won hij overtuigend de bergetappe naar de Montagne de Lure en het eindklassement en in de Tour des Alpes Maritimes et du Var trok hij zijn hoogvorm door en eindigde hij opnieuw op de hoogste trede van het podium. Is zijn ploeg sterk genoeg om de Colombiaanse klimmer in een langere en sterker bezette etappekoers aan een nieuw succes te helpen?

Voor het eerst dit seizoen komen de broers Yates elkaar in wedstrijdverband tegen. Simon Yates (Team BikeExchange-Jayco) gaat op voor zijn eerste WorldTour-wedstrijd van het jaar, terwijl broer Adam de UAE Tour al in de benen heeft. Van Simon hoeven we echter niet te verwachten dat hij bleu aan de Koers naar de Zon begint, want hij kwam al wel in actie in de Ruta del Sol. Daar werd hij vijfde in het algemeen klassement, op twintig seconden van winnaar Wout Poels. Nick Schultz en Lawson Craddock moeten hem in de serieuze etappes kunnen bijstaan, terwijl ploeggenoot Dylan Groenewegen zich op de sprints mag richten.

Nairo Quintana kwam uitstekend voor de dag in de Provence en de Haut-Var – foto: Cor Vos

Bahrain-Victorious kan op meerdere paarden wedden. Vanuit Nederlands perspectief valt meteen de naam van Wout Poels op. De klimmer won voorbije maand namelijk een rit en het klassement in de Ruta del Sol. Het parcours in de Koers naar de Zon is waarschijnlijk meer voor Jack Haig en Gino Mäder op het lijf geschreven. Haig was dit seizoen al zesde in de Ruta del Sol en Mäder, een van de revelaties van afgelopen jaar, eindigde vijftiende in de UAE Tour. Luis León Sánchez won in een ver verleden Parijs-Nice al eens en toonde dit jaar al goede vorm met een zevende plek in de Ronde van Valencia. Daar was Dylan Teuns zeventiende in het klassement.

Astana Qazaqstan kan twee man uitspelen in het klassement. Alexey Lutsenko was in zijn eerste koers van het jaar heer en meester in de Spaanse gravelwedstrijd Clásica Jaén Paraiso Interior, maar de hooggespannen verwachtingen voor de Ruta del Sol kon hij niet helemaal waarmaken en in de Spaanse ronde eindigde hij negende. In Omloop Het Nieuwsblad was hij betrokken bij een val en moest hij opgeven. De Kazach ontwikkelt zich echter steeds meer als klassementsrenner, dus is Parijs-Nice een mooi ijkpunt om te zien waar hij in die ontwikkeling staat. David De la Cruz is de stabiele factor in het team: de Spaanse klimmer was al tiende in Valencia en de UAE Tour.

Update – Alexey Lutsenko zit niet bij de definitieve selectie van Astana Qazaqstan

Bauke Mollema is bij Trek-Segafredo de grootste naam voor het klassement. De Nederlander was vijfde in de Tour des Alpes Maritimes et du Var. EF Education-EasyPost kan rekenen op Neilson Powless. De Amerikaan eindigde als elfde in de UAE Tour. Van Rein Taaramäe, achtste in de Tour of Oman, mogen we wat verwachten bij Intermarché-Wanty-Gobert. Movistar heeft de A-ploeg in Tirreno-Adriatico aan de start, maar wellicht kan Matteo Jorgenson het een en ander uitrichten. De youngster was knap vierde in de Tour de La Provence. Bij Lotto Soudal moet Harm Vanhoucke bergop mee kunnen. Bij Quick-Step Alpha Vinyl mag Mauri Vansevenant voor zijn kansen rijden.

Woaaah! Wout Poels schreef dit seizoen de Ruta del Sol op zijn naam – foto: Cor Vos

Dan zien we nog een handvol Franse ploegen die zich graag in eigen land willen laten zien. Bij AG2R Citroën is het uitkijken naar Ben O’Connor en Aurélien Paret-Peintre: O’Connor eindigde zevende in de Ruta del Sol, Paret-Peintre was achtste in de Tour de La Provence. Cofidis rekent op man-in-vorm Guillaume Martin, die derde was in de Tour des Alpes Maritimes et du Var, vijfde in de Faun-Ardèche Classic en tweede in de Drôme Classic. Ook heeft de ploeg Ion Izagirre, de nummer drie van afgelopen jaar, aan boord. Bij Groupama-FDJ mogen we wat verwachten van David Gaudu. Wel kwam de Fransman woensdag ten val in de Trofeo Laigueglia.

Bij de ProTeams is Franck Bonnamour de grootste naam bij B&B Hotels-KTM. De Franse klimmer was dit seizoen dertiende in de Tour des Alpes Maritimes et du Var. Bij TotalEnergies wordt de kar normaal gesproken getrokken door Pierre Latour na zijn vierde plaats in de Ster van Bessèges en zijn vijfde stek in de Tour de La Provence. Hij kan een mooi duo vormen met Mathieu Burgaudeau, die vijfde was in de Ster van Bessèges en zijn goede vorm doortrok naar de Faun-Ardèche Classic (dertiende) en de Drôme Classic (tiende).

Sprinters

Ook een mooi aantal snelle mannen reist af naar Parijs-Nice. Fabio Jakobsen kan vooralsnog de beste cijfers overleggen van alle sprinters. De Nederlander van Quick-Step Alpha Vinyl schoot dit seizoen al vijf keer raak in de Ronde van Valencia, de Volta ao Algarve en Kuurne-Brussel-Kuurne. Met Iljo Keisse, Yves Lampaert, Michael Mørkøv, Florian Sénéchal en Zdeněk Štybar heeft hij een aantal sterke mannen om zich heen die hem aan nieuwe successen kunnen helpen.

Fabio Jakobsen bepaalt vooralsnog de maatstaf in de massasprints – foto: Cor Vos

Bij Alpecin-Fenix staat alles in het teken van Jasper Philipsen. De Belg keerde met twee zeges en de eindzege in het puntenklassement terug uit de UAE Tour. Zijn transfer naar Cofidis heeft Bryan Coquard geen windeieren gelegd: de Fransman won namelijk al etappes in de Ster van Bessèges en de Tour de La Provence. Hij wacht echter nog altijd op zijn eerste WorldTour-overwinning. Kan hij die in de Koers naar de Zon eindelijk op zijn palmares bijschrijven?

Dylan Groenewegen begon zijn nieuwe avontuur bij BikeExchange-Jayco met twee overwinningen in de Saudi Tour. Echter bleek in de eerste weken van het seizoen dat zijn sprinttrein nog niet voor honderd procent vloeiend loopt. In Parijs-Nice, waar hij in het verleden al drie etappes won, krijgt hij de kans om verder aan de automatismen te werken. Sam Bennett is de snelle man in de ploeg van BORA-hansgrohe, Europees kampioen Sonny Colbrelli bij Bahrain-Victorious.

Bij Jumbo-Visma is het uitkijken naar Wout van Aert. De veelzijdige Belg heeft de kwaliteiten om zowel in bergetappes, tijdritten als massasprints mee te doen voor de overwinning, dus mag ook zeker in dit lijstje namen niet ontbreken. Hij won afgelopen weekend al Omloop Het Nieuwsblad en is dus al in vorm. Let bij de Nederlandse ploeg ook op nieuwkomer Christophe Laporte, die vorig jaar ook al twee keer dichtbij etappezeges was in de Koers naar de Zon.

Wout van Aert op weg naar de overwinning in Omloop Het Nieuwsblad – foto: Cor Vos

Trek-Segafredo heeft met Mads Pedersen, winnaar van de eerste etappe in de Ster van Bessèges, en Jasper Stuyven ook twee speerpunten voor de sprints in huis. Bij Intermarche-Wanty-Gobert is Biniam Girmay een interessante naam. De Eritreeër won dit seizoen al de Trofeo Alcúdia, waar hij Ryan Gibbons en Giacomo Nizzolo klopte. Matteo Trentin maakte indruk met zijn overwinning in Le Samyn en is samen met Juan Sebastián Molano de snelle man bij UAE Emirates.

Ook Amaury Capiot (Arkéa Samsic) was al succesvol – de Belg sprintte naar de winst in de GP La Marseillaise. Andere snelle mannen die we in de sprintritten mogen verwachten: Damien Touzé (AG2R Citroën), Iván García (Movistar), Fabio Felline en Alexandr Riabushenko (Astana), Rudy Barbier en Tom Van Asbroeck (Israel-Premier Tech), Ethan Hayter (INEOS), Cees Bol en John Degenkolb (DSM) en Anthony Turgis (TotalEnergies).

Favorieten volgens WielerFlits
**** Primož Roglič
*** João Almeida, Adam Yates
** Nairo Quintana, Aleksandr Vlasov, Simon Yates
* Jack Haig, Alexey Lutsenko, Brandon McNulty, Maximilian Schachmann

Website organisatie
Deelnemerslijst

Weer en TV

Parijs-Nice trekt in de eerste dagen over de vlaktes van het Bekken van Parijs en volgt vervolgens voor een belangrijk deel de vallei van de Rhône, waardoor het goed is om dagelijks de wind-apps in de gaten te houden. Verder begint de ronde onder overwegend zonnige omstandigheden aan een temperatuur van 9 tot 12 ℃. Later in de week neemt de kans op neerslag toe. Parijs-Nice is rechtstreeks te volgen op Eurosport, Sporza en in het weekend de NOS. Kijk in ons tv-overzicht op welke zender en hoe laat je moet afstemmen om de koers te kijken.