Volgens het spreekwoord ligt de weg naar de hel geplaveid met goede bedoelingen. En de weg naar de hemel dan? Wat ons betreft ligt die weg geplaveid met de kasseien van de Hel van het Noorden. Het vrouwenpeloton gaat er zaterdag 8 april voor de derde keer overheen. Wie wordt na zo’n 145 kilometer stoempen en stuiteren over stenen de opvolgster van Elisa Longo Borghini? WielerFlits blikt vooruit!

Historie

Om tot de essentie van Parijs-Roubaix te komen hoef je alleen maar even een paar seconden naar Marianne Vos te luisteren. Ze startte misschien wel als topfavoriete in de allereerste vrouwenversie van Parijs-Roubaix, maar ze werd uiteindelijk de nummer twee in het Vélodrome André-Pétrieux. Achteraf zei ze: “Het was heel zwaar, maar ook mooi en ontzettend gaaf.”

Valt hier nog iets aan toe te voegen?

Vooruit, we doen een poging.

Een hoop rensters zullen het zich tijdens het rijden van hun allereerste Parijs-Roubaix ongetwijfeld hardop hebben afgevraagd: waarom vonden we dit ook alweer een leuk idee? Zouden er enkele rensters jaloers zijn geworden op Sisyfus, die volgens de mythe door de goden werd veroordeeld om tot in de eeuwigheid een rotsblok op een steile berg te duwen?

Het is de paradox die aan Parijs-Roubaix kleeft. Het is een bruut, oerlelijk en zeer regelmatig een zeer wreed evenement. En toch is er bijna geen enkele koers die zo tot de verbeelding spreekt als de helleklassieker. Waarom toch? Is het een wonderlijke soort van zingeving in het vrij zinloze menselijke bestaan? Het bestuderen van het werk van Nobelprijswinnaar Albert Camus, door velen beschouwd als grondlegger van het absurdisme, kan de moeite waard zijn om de diepere betekenis van het Franse wielermonument te begrijpen. Al beseffen we terdege dat het antwoord voor iedereen anders zal zijn.

Er moest lang voor gelobbyd worden om het voor elkaar te krijgen dat ook vrouwen welkom waren in l’Enfer du Nord. Te lang, zoals dat vaak geldt bij lobbywerk. De uiteindelijke aankondiging was al wat jaren in de maak, maar op dinsdag 5 mei 2020 kwam-ie er, uiteindelijk toch nog een tikje onverwachts. Een lichtpuntje in donkere wielertijden. En zeg nu zelf: wat is er leuker dan een dag Parijs-Roubaix? Precies: twee dagen Parijs-Roubaix!

Uiteindelijk ging het hele spektakel dat najaar vanwege het grote aantal coronabesmettingen in Noord-Frankrijk niet door. Maar gelukkig kwam van uitstel geen afstel, hoewel de wedstrijd ook in het voorjaar van 2021 noodgedwongen werd geannuleerd. Gelukkig bleek de welbekende uitdrukking ‘driemaal is scheepsrecht’ nog eens accuraat, want zaterdag 2 oktober 2021 was het dan eindelijk zover.

En een gedenkwaardige koers werd het zeker. Het werd een complete kennismaking met De Hel, want de wegen lagen vol water en slijk, met flink wat hersenschuddingen en gebroken botten tot gevolg. Aan dramatiek en waanzin geen gebrek. En toch zou het, geheel volgens de eerder benoemde paradox, ook een heel mooie dag moeten zijn geweest. Dat werd het in ieder geval voor Lizzie Deignan, de eerste winnares. Een goed half jaar later was de blijdschap ook enorm bij Elisa Longo Borghini tijdens de eerste voorjaarsuitgave.

Erelijst Parijs-Roubaix
2021:  Lizzie Deignan
2022: Elisa Longo Borghini

Laatste editie

Al voor de wedstrijd op gang werd geschoten, was er drama. “De renners en stafleden nemen elke dag een zelftest af. Ook vanmorgen”, meldde een communiqué van Jumbo-Visma. “De test van Vos bleek positief. Een tweede test gaf hetzelfde resultaat.” Een flinke aderlating voor misschien wel de absolute topfavoriet: “De teleurstelling is enorm. Ik heb uitgekeken naar deze wedstrijd. Toen ik vanmorgen positief testte, stortte de wereld even in.”

De wereld stortte ook in voor Julie De Wilde, die al vroeg in de koers ten val kwam. Elisa Balsamo was er ook niet blij mee toen ze, niet onterecht, uit koers werd genomen. De toenmalige wereldkampioene pakte een drinkbus aan bij de ploegleiderswagen en liet zich daarbij een tijdje voortslepen. En zo kwamen er een hele hoop onderweg iets tegen.

Elisa Longo Borghini zag haar kans op de strook van Templeuve. Daar draaide ze de gashendel vol open, waarna ze al snel dertig seconden pakte. De koers was niet gelijk gedaan, zo kwam een elitegezelschap met alleen maar grote vedetten nog heel dicht, maar ELB kon op de wielerbaan uitgebreid de tijd nemen om te juichen.

Uitslag Parijs-Roubaix 2022
1. Elisa Longo Borghini (Trek-Segafredo)
2. Lotte Kopecky (SD Worx)
3. Lucinda Brand (Trek-Segafredo)
4. Elise Chabbey (Canyon-SRAM)
5. Marta Cavalli (FDJ-Nouvelle Aquitaine-Futuroscope)
Wedstrijdverslag

Parcours

145,4 kilometer is significant langer dan vorig jaar. Dat heeft echter niet als gevolg dat er nieuwe kasseienstroken in het parcours zijn opgenomen. Rensters die zich misschien hadden verkneukeld bij de gedachte aan een passage door het Bos van Wallers komen thuis van een koude kermis. Dat geldt ook voor rensters die hadden gehoopt in Compiegne, startplaats van de mannen, of Parijs te starten.

In plaats daarvan is het al voor het derde jaar op rij Denain waar de koers op gang komt. Wat gelijk opvalt is dat de koers ruim twintig kilometer langer is dan vorig jaar. Betekent dat dat er wat extra kasseien zijn toegevoegd zoals, we noemen maar eens iets, het Bos van Wallers? Dat zou toch moeten kunnen, maar nee, ook dit is weer een gevalletje ‘koude kermis’. Of een opluchting, want de rechte strook ellende tussen de bomen door zit ook nu niet in het parcours.

In Parijs-Roubaix rijd je normaliter de hele dag noordwaarts, maar niets van dat alles in de openingsfase. Er is namelijk een lus ten zuiden van Denain voorzien als opening van de Helleklassieker. Ook al moet het echte werk dan nog beginnen: hier zal het al flink nerveus worden.

Na iets meer dan zestig kilometer begint het stuiterwerk, als de meute tussen de plaatsjes Hornaing en Wandignies-Hamage rijdt. Op deze strook plaatste Deignan haar demarrage die haar dik tachtig kilometer verder de overwinning opleverde. Het recept blijft vervolgens tachtig kilometer hetzelfde. Asfalt, kasseien — 29,2 kilometer in totaal —, asfalt, kasseien, asfalt en nog maar weer kasseien. En tot slot het legendarische beton van de wielerbaan.

Verreweg de bekendste twee hobbelwegen op het parcours zijn die van Mons-en-Pévèle en Carrefour de l’Arbre, niet geheel toevallig de twee stroken met vijf sterren. Daar kunnen serieuze verschillen worden gemaakt, maar dat geldt eigenlijk voor nagenoeg alle stroken, net als de stukken asfalt daartussenin. In Parijs-Roubaix moet je altijd bij de les zijn.

Het wordt de hele dag knokken om op de juiste plek te zitten. Een aantal schietgebiedjes prevelen richting Vrouwe Fortuna kan ook geen kwaad. Want ook al doe je zelf de hele dag alles goed, als je het slachtoffer wordt van een valpartij net voor je kan je koers ook maar zo gedaan zijn. En aan een lekke band of ander technisch malheur is eveneens niet altijd wat te doen.

Zaterdag 8 april: Denain – Roubaix (145,4 km)
Start: 13.35 uur in Denain
Finish: tussen 17.20 en 17.50 uur in Roubaix

Favorieten

Noot: deze favorietenlijst is opgesteld voor het verschijnen van de voorlopige startlijst. Er zullen ongetwijfeld nog wijzigingen in worden aangebracht.

“Ik droom van Parijs-Roubaix.” Een uitspraak die van heel veel rensters kan komen, maar in dit geval is die van Lotte Kopecky. Ze heeft dit jaar al geïmponeerd op de steentjes — ze lijkt iets meer over de stenen te vliegen dan de rest — en ze heeft er geen geheim van gemaakt dat deze wedstrijd haar grootste doel van het voorjaar is. Daarnaast, mooie bonus, wint ze ook weleens een wedstrijdje op de wielerbaan.

Al is ze in de sprint absoluut niet traag, haar beste manier om de koers te winnen is met een solo. Daar was ze nooit zo van, maar dit jaar heeft ze dat toch al drie keer laten zien. Voor het eerst in de Omloop Het Nieuwsblad en een paar weken later nog een keer in Nokere Koerse. Om van de Ronde van Vlaanderen nog maar te zwijgen, waarin ze opnieuw een majestueuze, monumentale overwinning boekte.

Als eerste vrouw zou Kopecky in een rijtje met Heiri Suter (1923), Romain Gyssels (1932), Gaston Rebry (1934), Raymond Impanis (1954), Fred De Bruyne (1957), Rik Van Looy (1962), Roger De Vlaeminck (1972), Peter Van Petegem (2003), Tom Boonen (2005 en 2012) en Fabian Cancellara (2010 en 2012) kunnen komen. Zij wisten namelijk allemaal de Ronde van Vlaanderen en Parijs-Roubaix in eenzelfde seizoen te winnen. Kopecky zou maar wat graag haar naam aan deze illustere lijst toevoegen.

De dubbel lonkt voor Kopecky – foto: Cor Vos

Wat niet wil zeggen dat ze het op een presenteerblaadje aangeboden zal krijgen. De Belgische kopvrouw van SD Worx zal zelf moeten trappen en ze moet ook hopen dat ze niet lek rijdt op een cruciaal moment. De geluksfactor speelt in deze wedstrijd ook altijd een rol. Daarom misschien niet alle ballen op Kopecky. Lorena Wiebes lijkt ook voor dit werk gemaakt.

Toch, als we de Wiebes van januari mogen geloven, zal het niet meteen voor haar zijn. “Als Lotte vol voor Roubaix gaat, zal ik daar volledig voor haar rijden, omdat ik weet dat ze dat voor mij ook zal doen.” En toch kan het zomaar dat ze er aan het einde van de dag zelf met de kei vandoor gaat. Want als er eens een keer een klein groepje om de zege mag sprinten, zou Wiebes daar maar zo bij kunnen zitten. Ze heeft dit seizoen immers aangetoond dat ze nog beter is geworden in zwaardere wedstrijden.

Concurrentie krijgt SD Worx hopelijk van Jumbo-Visma. Anna Henderson (knap negende in de Ronde) is een voorjaarsspecialiste en ook Teuntje Beekhuis reed al twee keer bij de eerste twintig, maar we denken toch vooral aanMarianne Vos. Maar natuurlijk. Van de allereerste vrouweneditie onthouden we zeker haar allesvernietigende versnelling op de kasseien. Ze won er de koers weliswaar niet mee, maar het zegt genoeg over haar vermogen op de zwaarste stroken in de Helleklassieker. Wordt drie keer scheepsrecht voor haar? Een koers als Parijs-Roubaix verdient het in ieder geval om Vos op de erelijst te hebben.

foto: Cor Vos

Het is een moeilijk voorjaar voor Elisa Longo Borghini. Covid zorgde ervoor dat ze flink werd teruggeworpen ter voorbereiding op de belangrijkste voorjaarskoersen. Maar ELB weet ook dat een slecht voorjaar niets voor haar kansen in Parijs-Roubaix hoeft te betekenen. Dat was het namelijk vorig jaar ook, voordat ze de Parijs-Roubaix op haar naam schreef.

En kijk eens hoe ze reed in de Ronde van Vlaanderen. Eerst cijferde zich weg voor Van Anrooij, maar toen sprintte ze zelf nog naar een derde plaats. Nogmaals een bewijs van haar zeldzame klasse. Daar kan ze in een koers als deze ook veel aan hebben. Altijd blijven rijden, ook als het misschien even tegenzit. Trek-Segafredo heeft net als SD Worx het geluk dat er meerdere rensters zijn die kunnen scoren. Lucinda Brand achten we namelijk ook prima in staat om deze koers op haar palmares bij te schrijven, net als Elisa Balsamo, die nog iets goed te maken heeft in deze koers.

Bij Movistar kijken we, zeker bij afwezigheid van Emma Norsgaard, uit naar Floortje Mackaij. De overstap naar Movistar heeft haar goed gedaan en ze durft zelfs hardop te dromen van Tourwinst. Dat zal nog niet meteen voor dit jaar zijn, maar het zegt wel iets over de Woerdense. “Als ik moet kiezen tussen het winnen van Vlaanderen, Roubaix of de Tour? Dan zeg ik alle drie. En dan zou mijn vader zeggen: ‘Floor, zonder te overdrijven of zonder te liegen, dat kan jij’.” En daar zou de vader van Mackaij nog best eens gelijk in kunnen hebben.

Lucinda Brand is een van de azen van Trek-Segafredo – foto: Cor Vos

Eerst maar eens Parijs-Roubaix proberen te winnen nadat Movistar tijdens de Ronde een hoop pech had. En met het sterke rijden van Mackaij op de steentjes zou dat ook best eens kunnen. Haar zesde plaats van vorig jaar bewijst het een en ander. Al moet ze wel tegen het blok van SD Worx op zien te boksen. Daarvoor kan ze rekenen op de steun van onder anderen Aude Biannic — ook ergens wel een outsider — en Sheyla Gutiérrez.

Als Parijs-Roubaix een paar jaar eerder op de kalender was gezet, dan had Marta Bastianelli ook zomaar al op de erelijst kunnen staan. Zeker in haar wonderjaar 2019 was er bij tijd en wijlen weinig aan Beastianelli te doen. Nu zal ze bij UAE Team ADQ starten als schaduwkopvrouw, want we verwachten vooral iets van Silvia Persico. De polyvalente Italiaanse was in de Ronde van Vlaanderen degene die het langst mee kon met Kopecky. Dat hoopt ze nu minstens tot de finish te doen, om wellicht met de Belgische af te rekenen op heilige beton van de wielerbaan. Je weet maar nooit na zo’n koers. Of zou ze eens een solo uit de benen willen schudden? Bij UAE Team ADQ zouden we ook kijken naar een van de beste vriendinnen van Persico: Chiara Consonni. Met haar vlijmscherpe sprint is ze ook beslist niet ongevaarlijk.

Pfeiffer Georgi zal het vooral van een tactische solo moeten hebben. Ze rijdt al het hele voorjaar de stenen uit de straat, daarnaast dichten we haar ook precies de juiste mentaliteit toe waarmee je in deze wedstrijd ver komt. Jammer voor de DSM-renster is dat het waarschijnlijk niet gaat regenen, wat haar echt een voordeel geeft ten opzichte van haar meeste concurrenten. Wel heeft ze met de staalharde Duitse Franziska Koch iemand die haar ook lang zou kunnen bijstaan.

Bij Canyon-SRAM is het opnieuw uitkijken naar de prestaties van Maike van der Duin en Shari Bossuyt. Niet dat zij nu gelijk even Kopecky, Vos, Brand en co. zullen verslaan, maar het lijken wel twee types die het in de toekomst heel goed kunnen gaan doen in deze koers. Kopvrouw van dienst lijkt Elise Chabbey,vorig jaar al nipt naast het podium. Bij FDJ-SUEZ lijkt Grace Brown de aangewezen kopvrouw, ook een liefhebster van deze koers. En het moge bekend zijn: als ze ook maar tien centimeter heeft, pak haar dan nog maar eens terug.

Silvia Persico, gevaarlijke klant – foto: Cor Vos

Ook al hebben we intussen twee edities gehad, écht een referentiekader hebben we nog altijd niet. Daarbij is Parijs-Roubaix sowieso wel een koers waarin er soms een verrassende winnares kan komen. Elinor Barker (Uno-X) is niet misschien iemand die hoog zal staan bij de bookmakers, wij willen haar na enkele sterke optredens dit voorjaar beslist niet afschrijven. Zelfde geldt voor een type als Christina Schweinberger (Fenix-Deceuninck), die dit jaar echt een stap richting de wereldtop lijkt te hebben gezet. We zullen ook een streepje zetten bij Amalie Dideriksen (Uno-X) en Romy Kasper (AG Insurance-Soudal-Quick Step).

Verder denken we graag aan Audrey Cordon-Ragot. Na de best tragisch in de kiem gesmoorde avonturen met B&B Hotels en Zaaf heeft ze met Human Powered Health een mooie ploeg te pakken waar ze zelfs een van de kopvrouwen kan zijn, naast of zelfs boven iemand als Marjolein van ’t Geloof. Het zij haar gegund, na een jaar waarin ze ook nog kreeg af te rekenen met een beroerte. Hoeveel pech hebben, maar de Bretonse zou alle tegenslagen zomaar eens om kunnen zetten in iets heel moois. Niet alleen op karakter kan ze een eind komen in haar nieuwe wielerkloffie, daar heeft de Franse wegkampioene ook nog eens de fysieke capaciteiten voor. Het zou een wonderlijk wielersprookje zijn.

Victoire Berteau, net als Barker dit jaar al succesvol op de baan, is ook niet meteen de eerste naam waar je aan denkt bij het opstellen van een favorietenlijstje. Toch kan de Cofidis-renster een best eind komen in deze wedstrijd, zeker omdat ze zich recent op de weg ook al best positief heeft onderscheiden. En zo zullen er nog wat rensters in de groep rondrijden, hopend op die ene ultieme gloriedag. Voor de Française zou het nog net even iets mooier zijn omdat ze een kind van de streek is. Haar ouderlijk huis staat op een goede tien kilometer van de strook van Troisvilles, de eerste strook van de mannenwedstrijd.

Met dank aan de fantasie schrijft het verhaal zich bijna vanzelf. Een jonge Victoire dokkert over een van de stroken dichtbij haar huis. Laten we zeggen, die van Troisvilles. Dolenthousiast komt ze thuis. “Mama, mama, het ging heel goed!” zegt ze, waarna haar moeder laat weten dat ze heel trots op haar is. “Ik wil Parijs-Roubaix winnen”, is de onvermijdelijke zin die even later volgt.

Victoire Berteau – foto: Cor Vos

“Maar Parijs-Roubaix is niet voor meisjes”, zegt haar moeder, waarop Victoire stampvoetend, razend kwaad op die stomme, oneerlijke wereld, naar haar kamer gaat en haar gezicht in haar hoofdkussen drukt. “Wacht maar”, prevelt ze. “Ooit win ik Parijs-Roubaix.” ’s Nachts droomt ze van haar moment de gloire, ze kijkt nog een keer achterom als ze de wielerbaan oprijdt. Ik zie niemand meer, denkt ze, waarop ze wakker wordt met de grootste glimlach ooit, klaar om nog eens op haar fietsje te stappen en de kasseien uit de strook te rossen.

Victorie van Victoire: wat zou dat toch eigenlijk een partij prachtig zijn. Daarom sluiten we af met een sterretje voor Berteau, opdat we altijd mogen blijven dromen. En omdat Parijs-Roubaix bij uitstek een wedstrijd is waarin de stoutste dromen soms uitkomen.

Favorieten volgens WielerFlits
**** Lotte Kopecky
*** Marianne Vos, Lucinda Brand
** Silvia Persico, Pfeiffer Georgi, Elisa Longo Borghini
* Floortje Mackaij, Grace Brown, Elise Chabbey, Victoire Berteau

Website organisatie
Deelnemerslijst (FirstCycling)

Weer en TV

Twee jaar geleden was Parijs-Roubaix nog omgetoverd tot een heuse modderpoel, maar zondag staat een nieuwe droge editie op het programma. Het blijft de hele dag (zo goed als) droog, de gemiddelde temperatuur schommelt rond de 14 graden Celsius en de zon krijgt af en toe de kans om door te breken, zo meldt Weeronline.

Parijs-Roubaix is zaterdag live te volgen in België en Nederland. De uitzendingen van Sporza, de NOS en Eurosport.nl/Discovery+/GCN+ kijken beginnen omstreeks 15.00 uur. Voor meer informatie kun je altijd terecht in onze tv-gids Wielrennen op TV.