Met Peter Sagan als hagelnieuwe wereldkampioen zit het wielerseizoen 2015 er bijna op. Hoewel de individuele (Alejandro Valverde) en landenranking (Spanje) in de WorldTour al beslist zijn, is het ploegenklassement absoluut nog niet gedaan. Het strijdtoneel voor dit prestigeduel is de Ronde van Lombardije, de laatste WorldTour-koers én het laatste wielermonument van het jaar. WielerFlits blikt vooruit.

Historie
Al in 1905 kropen de wielrenners op de fiets voor de Ronde van Lombardije, die onder de lokale bevolking gekoesterd wordt als Il Lombardia en steevast de afsluiter van de WorldTour is. De najaarsklassieker kent met La corsa delle foglie morte (letterlijk ‘de koers van de stervende bladeren’, in het Nederlands vaak vervangen door vallende bladeren) een schitterende bijnaam, die ze dankt aan haar herfstkarakter. De koers kent door haar lange bestaan een rijke geschiedenis en is in 2015 toe aan de 109^de editie. Er prijken liefst 67 Italiaanse vlaggetjes op de erelijst, gevolgd door twaalf Belgische en elf Franse vlaggen. In de meeste recente uitgave ging Daniel Martin met de zege lopen door een late aanval in de slotkilometer. Hij bleef Alejandro Valverde en Rui Costa met een seconde voor.

Vorig jaar won Dan Martin – Foto: Gian Mattia D’Alberto/LaPresse

Wat overigens opvalt, is dat tijdens de 108 voorgaande edities de winnaar zich vijftien keer opvolgde. Dankzij legendes Costante Girardengo (1921-1922), Giovani Brunero (1923-1924), Alfredo Binda (1925-1926 en 1926-1927), Gino Bartali (1939-1940), Eddy Merckx (1971-1972) en ‘recentelijke’ winnaars Michele Bartoli (2002-2003), Paolo Bettini (2005-2006), Damiano Cunego (2007-2008), Philippe Gilbert (2009-2010) en Joaquim Rodriguez (2012-2014), is de kans bijzonder groot (16,2%) dat de winnaar ook een jaar later zegeviert. De Italiaanse wielergod Fausto Coppi flikte het kunstje zelfs drie keer (1946-1947, 1947-1948 én 1948-1949). Met vijf zeges – in 1954 kreeg hij nogmaals de ruikers – is de in 1960 overleden Coppi recordhouder wat betreft het aantal zeges. Het is ook niet voor niks dat de Italianen hem tot Il Campionissimo doopten, kampioen der kampioenen.

Toch mist er in het rijtje eigen troonopvolgers nog eentje. Dat is namelijk onze landgenoot Jo de Roo, die in 1962 en 1963 wist te winnen. Wijlen Jean Nelissen zocht de Zeeuw in 2005 op en die wist nog precies hoe zijn heroïsche zege in ’62 tot stand gekomen was. “Ik kom daar op die klim (daarover dadelijk meer, red.), trap ik mijn wiel los. Opnieuw dat wiel vastgezet, de mecanicien wil me weer op gang duwen. En toen werd-ie vastgepakt door omstanders. Want er mocht niet geduwd worden. […] Ben daar op eigen kracht boven moeten komen. Tegen dat ik boven was, vloog de Italiaan Livio Trapè langs me. Maar die werd naar boven gegooid! Die was een halve minuut eerder aan de top! […] Op het vlakke ben ik er terug bij gekomen en heb ik hem in de sprint geklopt”, vertelt De Roo. Na de finish was hij ziedend van woede, over de wijze waarop de tifosi Trapè geholpen hadden. Wat hij met zijn beker deed? Die diende jarenlang als paraplu-houder. Hennie Kuiper boekte in 1981 de derde en laatste Nederlandse zege.

Laatste tien winnaars
2005: Paolo Bettini
2006: Paolo Bettini
2007: Damiano Cunego
2008: Damiano Cunego
2009: Philippe Gilbert
2010: Philippe Gilbert
2011: Oliver Zaugg
2012: Joaquim Rodriguez
2013: Joaquim Rodriguez
2014: Daniel Martin

Parcours

Het parcours van Il Lombardia is al meermaals gewijzigd. Vanouds was Milaan de startplaats en eindigde de koers in Como. Vorig jaar was dat echter de startplaats, met de finish in Bergamo. Dit jaar draait de klassieker de rollen weer om: het vertrek is in Bergamo, terwijl de eindstreep – zoals het hoort – in Como getrokken is. Hoewel de route dus is omgedraaid, blijft het zwaartepunt van de wedstrijd in het laatste deel liggen.

Vanuit Bergamo trekt het peloton in zuidelijke richting. De eerste echte klim doet zich pas aan na een kleine vijftig kilometer. De Colle Gallo (763m) is niet de makkelijkste klim, maar tot problemen gaat het waarschijnlijk niet leiden. Via startplaats Bergamo zetten de renners koers naar Colle Brianza, die opdoemt na 104 kilometer. Het peloton heeft dan de eerste voedingszone al achter de rug en zet na de Brianza koers richting Onno voor de tweede revitaillering. Kort daarna luidt Madonna del Ghisallo letterlijk en figuurlijk de finale in.

Bovenop de Ghisallo staat het bekende kerkje, dat bij het passeren van het peloton altijd haar klokken luidt. Madonna del Ghisallo is namelijk door Paus Pius XII uitgeroepen tot beschermheilige van wielrenners, en daarom onder wielertoeristen een bekend toevluchtsoord. De klim zelf bestaat uit een brede weg, met een aantal haarspeldbochten. Het maximale stijgingspercentage is 14%. Na een zes kilometer lange afdaling volgt dan de volgende legendarische klim. Jo de Roo had het er zojuist al over: Colma di Sormano. In 1962 werd deze verschrikking voor het laatst opgenomen, tot men hem in 2012 – na restauratie en lang aandringen van de lokale bewoners – weer opnam in het parcours. Een jaar later was dit monster ook aanwezig, vorig seizoen ontbrak hij.

De klim, met de top op 1124 meter boven zeeniveau, lijkt op zich niet heel bijzonder. De laatste drie kilometer zijn dat echter wel. Net na het uitrijden van het dorpje Sormano nemen de renners een bocht naar links. Daar wacht hen de gevreesde Muro di Sormano, die zich met recht een muur mag noemen. En wat voor één! Het gemiddelde stijgingspercentage van de laatste drie kilometer is 17%. De weg is niet al te breed en loopt deels door het bos. Met zeer smalle haarspeldbochten en scherpe hellingen met pieken tot 30% (ongeveer een kilometer onder de top) is deze klim een moordenaar. In het verleden vielen renners, motards en meelopende fans veelvuldig om. Omdat de beklimming voor het eerst in de geschiedenis relatief laat in de wedstrijd ligt – de top ligt op net iets minder dan vijftig kilometer voor de streep – gaan hier gegarandeerd slachtoffers vallen. En alsof de klim niet genoeg is, krijgen de renners daarna ook nog een zeer technische afdaling met een aantal haarspeldbochten op een versmalde rijbaan voorgeschoteld.

Na de Colma di Sormano rijdt het peloton langs het Comomeer naar de finishplaats toe. In de volle finale liggen er nog twee beklimmingen. Eerst volgt de zware beproeving naar Civiglio (614 meter boven zeeniveau), een klim aan 10% gemiddeld. De top ligt op 16,5 kilometer van de finish. De afdaling die daarop volgt, brengt het peloton aan de voet van de laatste beklimming van de dag. De San Fermo della Battaglia is zo’n vier kilometer lang, aan 7% gemiddeld. Na de top moeten de renners nog een goede vijf kilometer rijden tot aan de streep in Como. De laatste kilometer is pas weer echt vlak, waarna op 600 meter van de streep de laatste rechte lijn naar de finishboog aanvangt op een weg die zeven meter breed is.

Favorieten
Na een lang en slopend seizoen moeten de klassiekerspecialisten nog één keer hun capaciteiten aanspreken om een goed resultaat te boeken. Hoewel Il Lombardia predikt de enige echte klimklassieker te zijn, toonden heuvelspecialisten in het verleden dat ze hier ook konden winnen. Naast de winst in dit monument is ook het ploegenklassement in de WorldTour de inzet, waarbij Movistar (1559 punten) en Katusha (1529 punten) vechten om het jaar als nummer één af te sluiten. Een klassiek duel Valverde-Rodriguez is in de maak.

**** Alejandro Valverde

Alejandro Valverde wint de Waalse Pijl – Foto: Sirotti

Hoewel Alejandro Valverde vorige week aangaf moe te zijn, liet hij op het WK zien dat er nog altijd iets in het vat zit. Achter sprinters Peter Sagan, Michael Matthews, Ramunas Navardauskas en Alexander Kristoff, werd de Spanjaard vijfde. Van Valverde is het bekend dat hij het gehele seizoen beschikt over een dermate hoog niveau, dat hij zich altijd en overal laat zien. Daarom is El Imbatido ook voor komende zondag een levensgevaarlijke klant voor de winst. In alle heuvelklassiekers wist hij dit seizoen het podium te halen, met de winst in de Waalse Pijl en Luik-Bastenaken-Luik als hoogtepunten. In Lombardije – samen met de Amstel Gold Race de enige heuvelklassieker die op zijn palmares ontbreekt – werd hij de voorbije twee jaar telkens tweede. Is driemaal scheepsrecht?

*** Vincenzo Nibali & Joaquim Rodriguez

Vincenzo Nibali toont zijn vorm in Italië – Foto: Sirotti

De Italianen hebben echter ook een gloeiend heet ijzer in het vuur. Na zijn verbanning uit de Vuelta a España is Vincenzo Nibali op oorlogspad. De 30-jarige Astana-renner is bezig aan een uitstekend najaar en scoort vooral op eigen bodem. De afgelopen twee weken verzilverde hij zijn goede vorm met winst in de Coppa Bernocchi en de Tre Valli Varesine, terwijl hij in de Coppa Agostoni (tweede), de Memorial Marco Pantani (derde) en GP Industria & Commercio di Prato (vijfde) dichte ereplaatsen behaalde. In 2010 wist hij bovendien al eens vijfde te worden in de koers van de vallende bladeren. Geeft de man in vorm de tifosi uit het thuisland reden tot juichen?

Rodriguez zegeviert in de Vuelta – Foto: Sirotti

De 36-jarige Joaquim Rodriguez is bezig aan een van zijn beste seizoenen. Hij won ritten in de Rondes van Frankrijk (twee), Spanje (één) en het Baskenland (twee). In de laatste koers wist hij ook het eindklassement op zijn naam te schrijven, terwijl hij in de Vuelta tweede werd achter Fabio Aru. Toch lijkt de ferme en befaamde Rodriguez-versnelling niet meer zo vernietigend als voorheen. Purito wist weliswaar tijdens de Tour te winnen op de Muur van Huy, maar ook daar was hij niet meer zo ongenaakbaar en overtuigend als voorheen. Desalniettemin heeft de Spanjaard de voorbije vier jaren laten zien dat hij de Ronde van Lombardije kent als z’n broekzak. Hij werd achtereenvolgens derde (2011), twee keer eerste en in 2014 achtste. Gezien de rekening die nog open staat met Valverde – de laatste snoepte Rodriguez op de slotdag van de Vuelta zijn puntentrui af – kan het wel weer eens erg interessant worden tussen beide kemphanen.

** Philippe Gilbert,  Rui Costa &  Robert Gesink

Etappezege in de Giro voor Gilbert – Foto: Sirotti

In de jaren 2010 en 2011 was Philippe Gilbert de te kloppen man in vrijwel alle heuvelklassiekers. En dat begon eigenlijk al eind 2009, toen hij voor de eerste keer Il Lombardia op zijn naam schreef. Een jaar later was het voor Phil weer raak in de herfstklassieker. Daarna volgde natuurlijk zijn topseizoen 2011, maar de uitslagen nadien werden wat grilliger. Dat was dit voorjaar ook het geval, wat hem op de nodige kritiek kwam te staan van de ploegleiding van BMC. Gilbert antwoordde echter met zijn benen: in de Giro d’Italia ging hij er met twee etappezeges vandoor. Hij werd vervolgens – mede door een blessure – gepasseerd voor de Tour, iets wat hem niet aan stond. Opnieuw antwoordde de Belg met zijn benen door in juli de GP Pino Cerami te winnen en in zijn eigen Tour de Wallonie de rit naar de Citadel van Namen op zijn naam te schrijven. Daarnaast haalde hij in de Clásica San Sebastián, de Eneco Tour en de beide WorldTour-wedstrijden in Canada een prima vormpeil. Achtereenvolgens werd hij tweede, vierde, zevende en negende. Gezien het feit dat Gilbert altijd toeleeft naar een WK – hij eindigde de voorbije negen (!) edities in de top-20 – en Lombardije een week later volgt, is hij zeker een man om in de gaten te houden.

Costa pakt rit 6 in Critérium du Dauphiné – Foto: ASO

Een renner die dit jaar weinig in de publiciteit is, maar het de laatste seizoenen stiekem heel erg goed doet, is Rui Costa. De Portugees werd in 2013 redelijk verrassend wereldkampioen op de weg, maar voor de rest is Costa nooit een veel besproken renner geweest. Hij moet het vooral van heuvelachtige wedstrijden hebben. Sinds twee seizoen rijdt hij voor eigen kans bij Lampre-Merida en sindsdien doet hij in vrijwel alle finales van klassiekers mee. Dit jaar werd hij bijvoorbeeld vierde in zowel de Amstel Gold Race en Luik-Bastenaken-Luik. Gezien zijn derde plek in GP Cycliste de Montréal en een negende stek in de wegwedstrijd in Richmond, moet zijn vorm het toelaten om nog één keer te knallen in Lombardije. Vorig jaar werd hij derde, nadat hij in de sprint om plek twee enkel zijn voormalig ploegmaat Valverde voor zich moest dulden.

Foto: Marcel Koch

Robert Gesink lijkt weer helemaal terug op zijn oude niveau. Na een moeilijk begin van het seizoen en een door hartritmestoornissen om zeep geholpen 2014, hervatte onze landgenoot in de Waalse Pijl de competitie. Hij knokte zich naar een 25^ste plaats. Daarna bereidde hij zich voor op de Tour, die uitstekend voor hem verliep. Achter toprenners Chris Froome, Nairo Quintana, Valverde, Nibali en Alberto Contador werd hij knap zesde. In het Canadese WorldTour-tweeluik wist Gesink er een achtste plek uit te slepen in de GP Cycliste de Montréal. Daarnaast maakte de renner van LottoNL-Jumbo een ijzersterke indruk tijdens het WK. Hij sleurde tientallen kilometers op kop in dienst van kopman Niki Terpstra en koos daarnaast een aantal keer het offensief. Wanneer hij zijn niveau van 2009 (zesde in Lombardije, winst in de Giro dell’Emilia), 2010 (opnieuw winst in Giro dell’Emilia, maar geen deelname aan Lombardije doordat zijn vader die week overleed) en 2011 (wederom in goede vorm, maar brak destijds zijn bovenbeen) kan terugvinden, doet Gesink zo maar mee om de knikkers. Met Wilco Kelderman en Steven Kruijswijk heeft LottoNL-Jumbo bovendien meer paarden om op te wedden.

* Tim Wellens, Thibaut Pinot, Bauke Mollema &  Rafal Majka

Quebec valt niet in het water voor Wellens – Foto: Sirotti

België verwacht op haar beurt veel van het Vlaamse wonderkind Tim Wellens. De generatiegenoot van Kelderman heeft de voorbije twee seizoenen reuzesprongen in zijn ontwikkeling gemaakt. Net als vorig jaar, wist de jonge Vlaming de Eneco Tour op zijn naam te schrijven. Daarnaast won Wellens (24) de GP Cycliste de Montréal in de gutsende regen. Daarna begon voor hem de voorbereiding op de Ronde van Lombardije, waarin hij vorig jaar knap vierde werd. Om optimaal aan de start te verschijnen, bedankte Wellens zelfs voor het WK in Richmond. Aankomende zondag weten we of dat de juiste keuze is geweest.

Pinot juicht bovenop Alpe d’Huez – Foto: ASO

Na een relatief slechte Tour, herpakte Thibaut Pinot zich in de maanden nadien. Hij werd zesde in de zware Olympische testwedstrijd in Rio de Janeiro, een resultaat dat hij ook tijdens de GP de Wallonie neerzette. De voorbije week was de Fransman bovendien zeer succesvol in de tweedaagse Tour du Gévaudan Languedoc-Roussillon, waar hij een ritzege, het eindklassement en het puntenklassement op zijn naam schreef. In de Tre Valli Varesine zat hij in de achtervolgende groep op winnaar Nibali, maar sprintte niet mee voor de overige ereplaatsen. Hij werd er twaalfde. Gezien zijn veertiende en twaalfde plek in de voorbije twee edities van Lombardije, kan Pinot wel eens gaan verrassen.

Mollema volgt het wel van Bob Jungels – Foto: Sirotti

Ook Bauke Mollema was niet helemaal te spreken over zijn zevende plek in de Tour, want vooraf had hij op meer gehoopt. Na juli haalde de Trek-renner echter een prima niveau. In San Sebastián werd hij zesde, de Tour of Alberta schreef hij na een ploegentijdritzege, twee tweede plekken en een derde plek op zijn naam, om in de Grands Prix van Quebec en Montréal als zesde en zeventiende te eindigen. In dienst van Terpstra reed Mollema bovendien een erg sterk WK, waarin hij de finale kleurde. Hij was namelijk de aanstichter van een elite-groepje met onder meer Tom Boonen en Michal Kwiatkowski, waarin de Leeuwarder blijk gaf van goede vorm. Mollema deelt het kopmanschap bij Trek op papier overigens met Fränk Schleck, die tien jaar geleden zijn beste prestatie neerzette in de Italiaanse najaarsklassieker. Na zijn dopingschorsing in 2012 en 2013 heeft de inmiddels 35-jarige Luxemburger zijn prestaties van weleer nooit weer kunnen evenaren.

Opnieuw raak voor Majka in de Tour – Foto: Sirotti

Er moet daarnaast uitgekeken worden naar Rafal Majka. De Tinkoff-Saxo-renner reed een erg goede en constante Vuelta, waarin hij het derde podiumplekje in Madrid wist te bemachtigen. Datzelfde resultaat behaalde hij in 2013 ook in de Ronde van Lombardije, toen achter de Spanjaarden Rodriguez en Valverde. Gezien zijn tweede plaats van donderdag in Milaan-Turijn, steekt Majka in goede vorm. De Pool zal echter wel alleen of met mindere sprintgoden aan moeten komen, maar dat geldt voor wel meer renners.

Outsiders

Foto: Tour of Britain

Zijn dit dan de enige coureurs die zondag strijden voor de winst? Nee, want men moet renners als Jelle Vanendert (twaalfde in 2014), Domenico Pozzovivo (zesde in 2011), Alexis Vuillermoz,  Michele Scarponi (tweede in 2010, maar zal in dienst van Nibali rijden) en Sergio Luis Henao (vijfde in 2012) in de gaten houden. Ook is het de vraag wat landgenoten Wout Poels (Sky) en Tom-Jelte Slagter (Cannondale-Garmin) uit kunnen richten, al waren hun prestaties in het verleden van Lombardije niet altijd even overtuigend. Daniel Martin was dat vorig seizoen uiteraard wel, maar komt met vraagtekens naar de start. De titelverdediger kwam in de achtste etappe van de Vuelta keihard ten val en liep daarbij een schouderblessure op. Tijdens Milaan-Turijn van donderdag werd hij wel veertiende, maar het is nog maar de vraag of dat goed genoeg is om zondag ook mee te doen voor de knikkers.

Johan Esteban Chaves – foto: Sirotti

Orica-GreenEDGE komt met een sterk blok aan de start. De Australische formatie heeft met Johan Esteban Chaves, Michael Albasini, Simon en Adam Yates vier renners in haar rangen die allemaal kans maken op de winst in Como. Voor de gebroeders Yates lijkt – ondanks de winst van Adam in San Sebastián – de afstand misschien iets te lang en voor Albasini is de finale er waarschijnlijk net te veel aan, ondanks zijn zesde plaats van vorig jaar. Chaves liet echter in de voorbije Vuelta a España zien een stap te hebben gemaakt. Op de steile aankomsten in de eerste week mocht hij twee keer het zegegebaar maken. De Colombiaan zou uiteindelijk vijfde in het eindklassement worden. Voor hem geldt echter dat hij pas dit jaar kennis maakte met de klassiekers, door de Waalse Pijl (45^ste) en La Doyenne (68^ste) te rijden. Mocht Chavito het toch nog niet kunnen bolwerken, dan heeft het team nog altijd de pechvogel van het seizoen in haar gelederen. Simon Gerrans bewaart echter geen goede herinneringen aan Lombardije: hij deed twee keer eerder mee, maar haalde nooit de finish.

Waar Chaves een stap zette het voorbije seizoen, mag ook van Warren Barguil gezegd worden dat hij het predikaat toptalent bijna van zich heeft afgeschud. Een topresultaat in een grote wedstrijd kan dat stempel helemaal wegpoetsen. De 23-jarige Fransman van Giant-Alpecin kent een uitermate goed jaar. Zo werd hij twaalfde in de Ronde van Zwitserland, veertiende in de Tour, negende in San Sebastián, achtste in de Olympische testwedstrijd en negende in Quebec. Prima resultaten, maar een echte klapper zou zijn seizoen nog meer glans geven. In zijn eerste twee profjaren werd hij in Lombardije 47^ste en 36^ste, maar met Tom Dumoulin als eerste adjudant moet hij in de finale mee kunnen spelen. Dat geldt voor onze landgenoot vanzelfsprekend ook, want Dumoulin heeft het voorbije seizoen eveneens verwoede pogingen gedaan om de laatste zes letters van ‘toptalent’ door te strepen. In Lombardije rijdt hij volgens de ploegleiding echter in dienst van de Sprinkhaan uit Hennebont.

Il Piccolo Principe, Damiano Cunego – Foto: Sirotti

Ook is het interessant om te zien in hoeverre Damiano Cunego nog kan meespelen voor de winst. De inmiddels 34-jarige Italiaan kende vooral in het begin van zijn carrière grote successen. De laatste echte overwinning van naam die Il Piccolo Principe boekte, dateert alweer van 2008. Welke dat was? Niet geheel toevallig de Ronde van Lombardije, die hij toen voor de derde keer won. Daarmee staat hij in een illuster rijtje met wielergrootheden Henri Pellissier, Geatano Belloni, Sean Kelly en de eerder genoemden Girardengo en Bartali, die allen driemaal op het hoogste schavot stonden.

En wat kan Davide Rebellin op zijn oude dag? De inmiddels 44-jarige (!) Italiaan was vroeger een sluipschutter in de heuvelklassiekers. Je zag hem nooit, maar tegen het einde van koersen was hij altijd van de partij. In 2004 boekte Rebellin een legendarische treble door in een week tijd de Amstel Gold Race, de Waalse Pijl en Luik-Bastenaken-Luik te winnen. Er mist echter nog één monument op zijn erelijst die hij als Italiaan dolgraag zou toevoegen: Il Lombardia.

Oude vos Rebellin ringeloorde Nibali jongstleden nog – Foto: Sirotti

Rebellin reed in zijn carrière liefst negen keer bij de eerste vijftien, waaronder tijdens zijn eerste deelname in 1992 (!). Waar zijn eeuwige rivaal Bettini twee keer won, is een tweede plek in 2002 Rebellins beste resultaat. In 2015 werd hij onder meer vijfde in de Brabantse Pijl, won hij een rit met aankomst bergop in de Tour of Turkey, werd vijfde op het Italiaans kampioenschap op de weg en eindigde als elfde in de Ronde van Polen (WorldTour). De voorbije weken was hij in uitstekende vorm, getuige zijn elfde plek in de Tre Valli Varesine, een vijfde stek in de GP Industria & Commercio di Prato, met als hoogtepunt de winst in de GP Agostini. Die koers vindt deels plaats op de wegen van Lombardije en juist daar vloerde hij nota bene Nibali in een sprint-à-deux. En je weet wat zeggen: een oude vos verliest misschien zijn haren, maar nooit zijn streken.

Weer & TV
Volgens de weersverwachting van Weeronline krijgen we een echte herfstklassieker, een echte koers van de vallende bladeren. Het weerstation verwacht aankomende zondag in en rond het Comomeer de gehele dag regen, met af en toe zelfs een onweersbui; de voorspelling luidt dat er 27 millimeter water valt. De maximale temperatuur komt niet uit boven de twaalf graden Celsius, terwijl de wind uit het zuidoosten komt aan windkracht drie. Het algehele weercijfer betreft voor komende zondag met een drie dan ook een dikke onvoldoende.

De laatste WorldTour-wedstrijd van het seizoen kan op de nodige media-aandacht rekenen. De drie grote pijlers in de lage landen zenden de wedstrijd namelijk allemaal live uit. De NOS/NPO gaat om 14.40 in ieder geval op internet een livestream voorzien en schenkt ook in de reguliere Studio Sport-uitzending aandacht aan de koers, terwijl Sporza op Één om 14.30 begint. De programmering van Eurosport geeft aan dat zij de uitzending om 15.30 aanvangen.

Favorieten volgens WielerFlits
**** Alejandro Valverde
*** Vincenzo Nibali, Joaquim Rodriguez
** Robert Gesink, Philippe Gilbert, Rui Costa
* Tim Wellens, Thibaut Pinot, Bauke Mollema, Rafal Majka

Voorlopige deelnemerslijst