foto: Sirotti

Na de voorjaarsklassiekers beginnen de etappekoersen de aandacht over te nemen. Het spits wordt afgebeten door de Ronde van Romandië. De afgelopen drie seizoenen kroonde de eindwinnaar van deze Zwitserse wedstrijd zich ook tot winnaar van de Tour de France. Zal dat ook dit jaar het geval zijn? WielerFlits blikt vooruit.

Historie
Met zijn eerste editie in 1947 is de Ronde van Romandië nog een relatief jonge koers. De ronde door Franstalig Zwitserland is er nooit in geslaagd de status van de Ronde van Zwitserland te evenaren, en de erelijst puilt dan ook niet uit van de grote namen. Reden tot klagen is er echter niet, want met Ferdi Kübler, Hugo Koblet, Gino Bartali, Eddy Merckx, Felice Gimondi, Bernard Hinault en tot driemaal toe Stephen Roche hebben meerdere legendes uit de geschiedenis van het wielrennen de Ronde van Romandië op hun palmares staan. Respectievelijk Cadel Evans, Bradley Wiggins en Chris Froome wonnen de afgelopen drie jaar bovendien de Tour de France na twee maanden eerder op het hoogste schavotje in Romandië te hebben gestaan.

De Nederlandse geschiedenis in Genève en omstreken wordt gevormd door Wout Wagtmans, Joop Zoetemelk, Johan van der Velde, Gerard Veldschoten en Thomas Dekker. Zij wonnen allen de Ronde van Romandië eenmaal. Dekker deed dat als laatste, in 2007. Op 23-jarige leeftijd hield de later in ongenade geraakte Noord-Hollander gevestigde namen als Paolo Savoldelli en Cadel Evans op overtuigende wijze achter zich.

Parcours (Overzichtskaart)
Dinsdag 29 april: proloog, Ascona-Ascona (5,57 km – ITT)

Vorig jaar pakte de Ronde van Romandië uit met een heuse klimproloog, maar daar wordt voorlopig geen vervolg aan gegeven. De bochtige ouverture door de straten van het Italiaanstalige plaatsje Ascona, gelegen aan het Lago Maggiore, is biljartvlak, en met zijn 5,57 kilometer ook bijzonder kort. Met onder meer Rohan Dennis, Jonathan Castroviejo, Alex Dowsett, Michael Hepburn en Jesse Sergent staan er genoeg pure specialisten aan het vertrek, maar wellicht kan ook Marcel Kittel wel meedingen om het eerste geel. De Duitser zou niet de eerste topsprinter zijn die in de recente geschiedenis de proloog in Romandië wint: in 2008 deed Mark Cavendish het hem voor.

Woensdag 30 april: etappe 1, Ascona-Sion (203,6 km)

Op de tweede dag trekken de renners naar het daadwerkelijke Romandië, ofwel het Franstalige deel van Zwitserland. Vanuit Ascona wordt eerst koers gezet naar de Italiaanse stad met de betoverende naam Domodossola, om vervolgens de eeuwenoude handelsroute over de Simplonpas naar het Rhônedal te volgen. Steil wordt de Simplonpas nimmer, maar met zijn hoogte van 2005 meter en zijn lengte van bijna veertig kilometer mag de oversteek met recht een echte Alpencol worden genoemd. De top van de reus ligt echter op ruim 110 kilometer van de aankomstlijn in Sion. Voordat men daar finisht, wordt nog een extra lus gereden richting de bekende wintersportplaats Crans-Montana, waar Bauke Mollema vorig jaar een rit in de Ronde van Zwitserland won. Helemaal tot daar komen de renners niet, maar de steilste stroken van de klim, met pieken tot net boven de 10%, moeten wel overwonnen worden. Wat dan nog volgt is een steile afdaling terug naar Sion, waar een sprint van een sterk uitgedunde groep het meest voor de hand liggende scenario is. Rui Costa kan hier wel eens een mooie kans krijgen eindelijk zijn eerste overwinning in de regenboogtrui te boeken.

Donderdag 1 mei: etappe 2, Sion-Montreux (166,5 km)

De tweede rit in lijn voert van Sion naar Montreux. Gezien beide steden in het dal van de Rhône liggen, zou dit een makkelijke rit kunnen zijn, ware het niet dat de organisatie anders heeft besloten. Bij Villeneuve, aan het begin van het Meer van Genève en hemelsbreed slechts enkele kilometers van Montreux verwijderd, wordt het dal namelijk verlaten en staan er twee cols van derde categorie op het programma. De laatste dertig kilometer gaan dan weer overwegend in dalende lijn, op een klein ‘pukkeltje’ vlak voor de aankomst na. Duidelijk te zwaar voor pure sprinters als Marcel Kittel en Giacomo Nizzolo, maar ideaal voor ‘punchers’ als Gianni Meersman, Michal Kwiatkowski, Giovanni Visconti en Michael Albasini.

Vrijdag 2 mei: etappe 3, Le Bouveret-Aigle (180,2 km)

Ook rit drie speelt zich af in de omgeving van het Meer van Genève. Met in totaal vier cols van eerste categorie krijgt deze etappe het stempel ‘koninginnenrit’ met zich mee, hoewel de aankomst niet bergop ligt. Na een aanloopfase van veertig kilometer is de eerste van de vier beklimmingen, de Col des Planches, meteen een fikse kuitenbijter: 10,2 kilometer aan gemiddeld 8,9%, met in de eerste helft pieken tot 14%. Lang de tijd om uit te rusten is er daarna niet, want meteen na de afdaling begint de beklimming naar Champex-Lac. Deze is weliswaar langer dan de Col de Planches – 17 kilometer – maar kent geen stijgingspercentages boven de 8%. Na de afdaling van deze col volgt wel een vlak stuk, en kunnen degenen die zich daar nog fris genoeg voor voelen, even genieten van de ambiance van het Meer van Genève.

Met nog een kleine 60 kilometer voor de boeg begint echter de klim naar Les Giettes, waarvan met name de eerste drie kilometer, met een gemiddelde van boven de 10%, bijzonder steil is. Eenmaal beneden wordt het Rhônedal nog één keer verlaten: vanuit Bex moeten naar bergoord Villars-sur-Ollon 12 kilometer aan zo’n 6,3% gemiddeld overwonnen worden, met ook hier het zwaartepunt aan het begin. Vanaf de top is het nog meer dan tien kilometer dalen, wat voor de eenzame vluchter wel eens de doodsteek kan betekenen. De finishlijn ligt getrokken in Aigle, waar de UCI zijn hoofdkantoor heeft. Voor de nieuwbakken Britse voorzitter Brian Cookson zal het de eerste keer in zijn praesesschap zijn dat er een grote wielerkoers voor zijn deur finisht. Met Chris Froome aan de start is de kans dat Cookson een landgenoot zal zien winnen zeker niet klein.

Zaterdag 3 mei: etappe 4, Fribourg-Fribourg (174 km)

Etappe vier voert de renners meerdere malen over een omloop van dertig kilometer rond de stad Fribourg. Het is en blijft Zwitserland, dus vlak zal het nooit zijn, maar als de echte sprinters hun kans willen grijpen, moet het vandaag gebeuren. De finishstraat loopt weliswaar licht omhoog, maar daar zullen de rappe mannen niet echt bang van worden. Tijd voor een strijd tussen Marcel Kittel, Giacomo Nizzolo, Roberto Ferrari, Davide Appollonio, Leigh Howard, Gianni Meersman én de Nederlander Moreno Hofland!

Zondag 4 mei: etappe 5, Neuchâtel-Neuchâtel (18 km – ITT)

Zoals de afgelopen jaren gebruikelijk, wordt de Ronde van Romandië afgesloten met een middellange tijdrit. In en rond Neuchâtel ligt er een parcours klaar van in totaal 18 kilometer, met onderweg één noemenswaardige hindernis, tussen Cornaux en Voëns. De klassementsmannen met voldoende tijdrijderskwaliteiten zullen in deze etappe uitmaken wie er met de eindoverwinning in de Ronde van Romandië vandoor gaat. En passant maken zij ook nog een grote kans op de dagzege, al liggen daarvoor ook erkende tijdrijders als wereldkampioen Tony Martin, Alex Dowsett, Frederik Kessiakoff en de immer onberekenbare Thomas De Gendt op de loer.

Favorieten
Zoals elk jaar kent de Ronde van Romandië qua klassementsrenners een deelnemersveld om u tegen te zeggen. Meest tot de verbeelding sprekende naam is Tourwinnaar Chris Froome, tevens titelverdediger in deze wedstrijd. De Brit is echter nog niet zo onverslaanbaar als hij vorig jaar rond deze tijd was, en zegde vandaag nog op het allerlaatste moment wegens ziekte af voor Luik-Bastenaken-Luik. Zijn Australische ploeggenoot Richie Porte, net als Froome naast voorbeeldig klimmer ook ijzersterk tegen de klok, kampt dit seizoen ook met fysieke ongemakken, maar met zijn kwaliteiten moet hij zeker niet van te voren al afgeschreven worden. Eerlijk is eerlijk, de strijd om de eindzege wordt zo alleen maar interessanter.

Vandaag maakte de organsatie bekend dat naast Tourwinnaar Froome ook Girowinnaar Vincenzo Nibali aan de start zal verschijnen. Net als voor de Brit geldt ook voor de Italiaan dat zijn seizoen tot dusver nog niet je van het is, maar een stijgende lijn is wel te bekennen. Dat maakt Nibali, die de Giro dit jaar laat schieten om zich volledig op de Tour te richten, tot een geduchte klant voor eindwinst, al is de tijdrit niet zijn sterkste punt. Op zijn ploeg Astana daarentegen valt niets aan te merken: met onder meer Jakob Fuglsang, Janez Brajkovic, Tanel Kangert en ook de Nederlander Lieuwe Westra brengen de Kazachen een uiterst sterke selectie op de been.

Het gebrek aan topvorm bij zowel Froome, Nibali als Porte biedt perspectieven voor de outsiders, die in grote getalen aanwezig zijn. Om mee te kunnen dingen eindwinst, moeten er wel twee ingrediënten aanwezig zijn: sterk bergop, maar ook begenadigd tijdrijder. Froome en Porte passen zonder twijfel in dat plaatje, maar zij zijn niet de enige. Ook de ervaren Fransman Jean-Christophe Péraud en de Amerikanen Andrew Talansky en Tejay van Garderen bezitten deze eigenschappen. Péraud (AG2R La Mondiale) is dan wel al 36 jaar oud, maar maakt met een vierde plek in Tirreno-Adriatico, eindwinst in het Criterium International en een derde stek in de Ronde van het Baskenland tot dusver een ijzersterk seizoen door. Dat valt nog niet te zeggen over de 25-jarige Talansky, die moet teren op een zevende plek in de Ronde van Catalonië. De Amerikaan van Garmin-Sharp is echter een groot talent, en eindigde niet voor niets al in zijn tweede profjaar op het podium in Romandië. Van Garderen (BMC) is een andere groeibriljant uit The States, en won in 2012 het jongerenklassement in de Tour de France. Dit seizoen gaf hij met zijn tweede plek in de Ronde van Oman en een derde plek in de Ronde van Catalonië al blijk van een meer dan degelijk vormpeil.

Bij Omega Pharma-Quick Step rekent men op de diensten van Michal Kwiatkowski. Het Poolse supertalent is geen rasklimmer, maar beschikt wel over een zeer goede tijdrit. Daartegenover staat dat hij al een lang en zwaar voorjaar achter de rug heeft. Dat kan niet gezegd worden over zijn ploegmaat Rigoberto Uran, in meerdere opzichten de tegenpool van Kwiatkowski. De Colombiaan is namelijk wél een rasklimmer, juist geen tijdrijder en heeft in competitie nog bar weinig laten zien dit jaar. Met de Giro d’Italia in het verschiet moet de vorm er echter aan beginnen te komen. Datzelfde geldt voor Rafal Majka. De Poolse klimmer van Saxo-Tinkoff is op een vierde plek in het Criterium International na nog vrij onzichtbaar geweest, maar moet op Italiaanse wegen straks wel zijn ploeg gaan leiden.

Met Rui Costa zal ook de wereldkampioen zijn opwachting maken in Ascona. De Portugese kopman van Lampre-Merida werd al zes keer tweede dit seizoen, en smacht naar zijn eerste overwinning in de regenboogkleuren. Dat Zwitserse wegen hem wel liggen, bewees hij al met twee achtereenvolgende eindzeges in de Ronde van Zwitserland én een derde plaats in Romandië twee jaar terug. Ook Simon Spilak bewaart mooie herinneringen aan deze koers. De Sloveen van Katusha won de Ronde van Romandië in 2010, en eindigde vorig jaar na een mooie strijd met Froome als tweede. Ook dit seizoen is de 27-jarige Spilak weer uiterst constant in kortere rittenkoersen, met top-10 noteringen in zowel de Ronde van de Algarve, Parijs-Nice als de Ronde van het Baskenland.

Nederlandse of Belgische hoop op een eindzege is er eigenlijk niet. De eerder genoemde Lieuwe Westra komt bergop normaal gesproken te kort, terwijl Belkin-kopman Laurens ten Dam nog niet over de benodigde vorm beschikt. De zuiderburen letten vooral op Maxime Monfort, immer een constante factor maar nimmer een echte winnaar. Tot slot zijn er natuurlijk nog de Zwitsers zelf, met IAM-kopman Mathias Frank als belangrijkste troef. De klimmer won dit jaar al de bergrit in het Criterium International, maar heeft de tijdrit als zijn achilleshiel. We sluiten af met een opvallende naam op de startlijst: Nino Schurter. Voor de ‘gewone’ wielervolger misschien onbekend, maar de Zwitser van Orica-GreenEdge is de huidige wereldkampioen mountainbiken, en zal voor het eerst zijn opwachting maken in een grote wegwedstrijd. Het begin van een ‘carrièreswitch’?

Favorieten volgens WielerFlits.nl
**** Chris Froome
*** Tejay van Garderen, Vincenzo Nibali
** Rui Costa, Jean-Christophe Péraud, Simon Spilak
* Michal Kwiatkowski, Jakob Fuglsang, Richie Porte, Andrew Talansky

TV
De Ronde van Romandië wordt dagelijks uitgezonden door het Belgische Sporza. De ritten finishen normaal gesproken tussen vijf uur en kwart over vijf.

Links
Deelnemerslijst
Officiële website